Η Μαρία Μαγδαληνή είναι της μόδας

Η Μαρία (η) Μαγδαληνή υπήρξε η πιο γνωστή γυναίκα ακόλουθος του Ιησού. Πήρε το διάσημο επίθετό της εξαιτίας της καταγωγής της από την πόλη των Μαγδάλων. Έχει σημαντική παρουσία στην Καινή Διαθήκη, καθώς ήταν παρούσα στη Σταύρωση και την Ταφή του Ιησού ενω υπήρξε το πρώτο άτομο που τον αντίκρυσε μετά την Ανάσταση. Ορισμένοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι η Μαγδαληνή ίσως υπήρξε πόρνη προτού συναντηθεί με τον Ιησού και μετανοήσει για τις πράξεις της - εξ ού και ο χαρακτηρισμός ''μετανοούσα'' που της αποδίδεται. Μία μειοψηφία ερευνητών πάλι, βασισμένοι σε διάφορα απόκρυφα κείμενα όπως το Ευαγγέλιο της Μαριάμ (Μαρίας), της δίνουν πιο ξεχωριστό ρόλο σε σχέση με αυτόν που έχει στα λοιπά ευαγγέλια, ως πρώτη ανάμεσα στους μαθητές του Ιησού. Ο Μελ Γκίμπσον πάντως έδωσε τον ξεχωριστό ρόλο στη Μόνικα Μπελούτσι - και ορθώς έπραξε.

Η φιγούρα της Μαρίας Μαγδαληνής εμφανίζεται σε πάμπολλους πίνακες ζωγραφικής. Ένας από αυτούς που ξεχωρίζουν είναι Η Μετανοούσα Μαγδαληνή του Γάλλου Georges de La Tour που βλέπετε παρακάτω

Georges de La Tour, Penitant Magdalene (c. 1640)

Εμπνευσμένος από τις εναλλαγές φωτός και σκιάς του Caravaggio, ο La Tour δημιούργησε ένα υπέροχο έργο που παρουσιάζει τη Μαγδαληνή καθισμένη να παρατηρεί τη φλόγα μίας λυχνίας. Στα πόδια της υπάρχει ένα κρανίο, σύμβολο του θανάτου και ταυτόχρονα υπενθύμιση της θνητής φύσης του ανθρώπου, υπογραμμίζοντας τη ματαιότητα της ύπαρξης (vanitas) και δίνοντας έτσι άλλο περιεχόμενο στην πράξη της μετάνοιας της μαθήτριας του Ιησού. Η ανθρώπινη ζωή, για να αποκτήσει αξία και νόημα, δεν πρέπει να γεμίζει απλά με πρόσκαιρες απολαύσεις αλλά να χαρακτηρίζεται από σύνεση και αρετή. Με αυτό τον τρόπο, η πλήρης μετάνοια της Μαγδαληνής λειτουργεί ως ένα λαμπρό παράδειγμα προς μίμηση για όλες τις επόμενες γενιές.

Τέσσερις αιώνες σχεδόν αργότερα, ο φωτογράφος Peter Lippmann εμπνεύστηκε με τη σειρά του από τον πίνακα του La Tour και δημιούργησε τη δική του σύνθεση της μετανοούσας Μαγδαληνής. Ιδού!

Λυχνία και κρανίο υπάρχουν μεν αλλά η προσοχή επικεντρώνεται στο μπεζ υπόδημα πάνω στο τραπέζι. Μην ήταν τούτη η μόδα του 17ου αιώνα; Ή μήπως το παράδειγμα της Μαγδαληνής παραμένει επίκαιρο και στο δικό μας αιώνα; Μετανοήστε και τη μόδα αψηφήστε!