Ιεραποστολή στη νότιο Ιταλία, μέρος γ'

Συνεχίζουμε την αφήγηση της ιεραποστολής μας στη νότιο Ιταλία, ένα υπέροχο ταξίδι για το οποίο ξεκινήσαμε να σας γράφουμε το Μάιο αλλά ακόμη δεν έχουμε καταφέρει να ολοκληρώσουμε... Ας είναι, κάλλιο αργά παρά ποτέ, έτσι δεν λένε; Ο Δόκιμος άλλωστε είναι άνθρωπος που του αρέσει να τελειώνει τα πράγματα που αρχίζει. Ξεκινάμε λοιπόν με G. P. da Palestrina (1525-1594) για ζέσταμα.



Το πρώτο και δεύτερο μέρος της ιεραποστολής είχαμε καλύψει Κατάνια, Συρακούσες, Νότο, Ταορμίνα, Μεσσίνα, Villa San Giovanni και Τάραντα. Στο σημερινό τρίτο μέρος θα δούμε το ξωτικοχώρι του Alberobello, το Lecce (πόλη γνωστή και ως ''η Φλωρεντία του νότου''), και το Calimera, ένα εκ των γνωστότερων ελληνόφωνων χωριών της κάτω Ιταλίας.

Το Alberobello είναι μία πανέμορφη μικρή πόλη στην περιοχή του Μπάρι της Απουλίας. Οι χαρακτηριστικοί τρούλοι των σπιτιών, με κωνικό σχήμα, δίνουν μία ιδιαίτερη, παραμυθένια αίσθηση! Πάνω από 1.500 σπίτια είναι χτισμένα με αυτό τον τρόπο και η πόλη βρίσκεται στη λίστα με τα μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.

Οι τρούλοι πάνε πίσω το 15ο αιώνα, όταν οι αγρότες της περιοχής ξεκίνησαν να χτίζουν τα σπίτια τους στοιβάζοντας πέτρες σε κυκλικούς δακτύλιους που σχημάτιζαν κώνο στην κορυφή. Έτσι, τα κτίριά τους δεν θεωρούνταν μόνιμες αλλά πρόχειρες κατοικίες, και δεν ήταν αναγκασμένοι να πληρώνουν την ειδική φορολογία που είχε επιβάλει το βασίλειο της Νάπολης για κάθε νέα πόλη που χτίζονταν! Τελικά, τα τρουλόσπιτα αποδείχθηκαν πολύ σταθερά, άντεξαν στο τεστ του χρόνου και καθιερώθηκαν ως το χαρακτηριστικό αρχιτεκτονικό στοιχείο της περιοχής.

Η μικρή πόλη, πέρα από καφετέριες, παγωταρίες και εστιατόρια, είναι γεμάτη με μαγαζάκια για τουρίστες όπου μπορείτε να βρείτε, ανάμεσα σε πολλά άλλα, παραδοσιακές πήλινες κατασκευές, κεντήματα και τρόφιμα της περιοχής

Πολλοί τρούλοι στολίζονται με ποικίλα σύμβολα (όπως τα παραπάνω), γεγονός που έδινε μία πιο ''πρωτόγονη'' αίσθηση στο μέρος - αν εξαιρέσουμε τις ορδές τουριστών που αλώνιζαν στα σοκάκια...

Φυσικά, με το Δόκιμο στην παρέα, δεν ήταν δυνατό να μην επισκεφτούμε τις εκκλησίες της πόλης! Έτσι λοιπόν, μπήκαμε στη λιτή μα όμορφη τρουλο-κκλησιά του Αγ. Αντωνίου που βλέπετε ινα συγχωρεθούν οι αμαρτίες μας

και είδαμε απ' έξω (επειδή ήταν κλειστός, γκρρρ!) το ναό των Αγίων Κοσμά και Δαμιανού που χτίστηκε το 18ο αιώνα σε αναγεννησιακό ρυθμό

Αφήσαμε πίσω μας το Alberobello και κινήσαμε νότια προς το Lecce (απαντάται ως Litium στις ρωμαικές πηγές), μία πόλη 95.000 κατοίκων. Έχει πλούσια ιστορία, η οποία ξεκινά με την κατάκτηση της από τους Ρωμαίους τον 3ο αιώνα π.Χ.

Το ρωμαικό αμφιθέατρο στην πλατεία Sant'Oronzo του Lecce

και συνεχίζεται με την κατάκτησή της τον 6ο αιώνα από τους Βυζαντινούς, και εν συνεχεία τον 11ο αιώνα από τους Νορμανδούς, αποτελώντας μάλιστα σημαντικότατο εμπορικό κέντρο του Βασιλείου της Σικελίας. Η ανάπτυξη της πόλης το 16o και 17ο αιώνα είχε ως αποτέλεσμα να χτιστούν πολλά μνημεία μπαρόκ ρυθμού που ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει παντού. Ξεχωρίζουν ο μεγαλοπρεπής ναός του Αγίου Σταυρού που ξεκίνησε το 14ο αλλά τελείωσε το 17ο αιώνα

ο καθεδρικός του Lecce (Cattedrale dell'Assunzione della Virgine), δίπλα σε ένα πανύψηλο καμπαναριό και το παλάτι του Αρχιεπισκόπου στην Piazza del Duomo. Ο ναός χτίστηκε τον 11ο, επιδιορθώθηκε το 13ο και πήρε τη σημερινή μορφή του το 17ο αιώνα

και ο ναός του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή που δυστυχώς δεν προλάβαμε ανοιχτό. Kαι τους τα' λεγα εγώ, ''πάμε προτού καθίσουμε στο καφέ και μαστουριάσετε'', τίποτα!

Γενικά, η πόλη είναι πολύ όμορφη και μακάρι να είχαμε χρόνο να δούμε περισσότερα. Δεν ξέρω αν αξίζει το χαρακτηρισμό ''Φλωρεντία του νότου'' αλλά σίγουρα τα αναγεννησιακά και μπαρόκ στοιχεία του Lecce προσδίδουν μία αρτιστικ ιστορικότητα που φέρνει σε Φλωρεντία. Η δε χαλαρή ατμόσφαιρα που κυριαρχεί σε κάνει να θες να περπατάς στα στενά του ιστορικού κέντρου για ώρες. Oh well, την επόμενη φορά!

Ενω είχε αρχίσει να σουρουπώνει, φύγαμε απ'το Lecce και κινήσαμε νότια για την Grecia Salentina, την περιοχή με τα 9 ελληνόφωνα χωριά. Στόχος μας το Calimera, ένα από αυτά, όπου θα παρακολουθούσαμε την περιφορά του επιταφίου (να θυμίσω ότι η ιεραποστολή έλαβε χώρα την περίοδο του Πάσχα). Φτάσαμε πάνω στην ώρα για να δούμε τον στολισμένο επιτάφιο, συνοδεία ξύλινου ομοιώματος της Παναγίας, να βγαίνει από την εκκλησία και τον ακολουθήσαμε στη μεγάλη του πορεία, διασχίζοντας σχεδόν όλους τους δρόμους του χωριού! Ο κόσμος να κρατά αναμμένες λαμπάδες, οι δρόμοι στολισμένοι με κεριά, η ατμόσφαιρα κατανυκτική.

Η περιοχή με τα ελληνόφωνα χωριά (όπου ομιλείται η Κατωιταλιώτικη διάλεκτος, γνωστή και ως Γραικάνικα) αξίζει ξεχωριστό ταξίδι, γι' αυτό όλοι στην ομάδα συμφωνήσαμε να επιστρέψουμε κάποια στιγμή και να τα εξερευνήσουμε όπως πρέπει.

Εξαντλημένοι μα κατευχαριστημένοι, φύγαμε από το Calimera και διανυκτερεύσαμε στη Masseria Ospedale, μία αγροτική περιοχή λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά. Ψιλοπεριπέτεια μέχρι να βρούμε τον ξενώνα που βρισκόταν στη μέση του πουθενά αλλά άξιζε! Εκεί φάγαμε πίτσα ψημένη σε ξυλόφουρνο και μοσχαρίσια μπριζόλα, και πέσαμε για ύπνο. Το πρόγραμμα της επόμενης μέρας είχε Νάπολη, και θα χρειαζόμασταν όλες μας τις δυνάμεις!