Barclay James Harvest, -2

Ακόμη ένα συγκρότημα που έχει γράψει τη δική του ιστορία στο χώρο της ροκ αλλά σπάνια μνημονεύεται πλέον είναι οι Barclay James Harvest. Η περίπτωσή τους θυμίζει λίγο Wishbone Ash, Atomic Rooster και γενικά τους παρεξηγημένους και παραγκωνισμένους οι οποίοι αναγνωρίζονται... μετά θάνατον. Καταραμένοι ποιητές, συγγραφείς και μουσικοί, πόσα κοινά πια... Το όνομά των Άγγλων Barclay James Harvest γραμμένο με ψιλά γράμματα και συνήθως στις υποσημειώσεις της ροκ βιβλιογραφίας, όπως τα ονόματα των ιδρυτών του συγκροτήματος John Lees (κιθάρες, φωνητικά), Les Holroyd (κιθάρες, μπάσο), Mel Pritchard (ντραμς) και Stuart Wolstenholme (πλήκτρα, φωνητικά) - η αυτοκτονία του οποίου τη Δευτέρα αποτέλεσε αφορμή για το σημερινό ποστ.

Ξεκίνησαν το 1966 σε μία επαρχιακή περιοχή του Yorkshire, υπέγραψαν το πρώτο τους συμβόλαιο με την ΕΜΙ δύο χρόνια μετά και κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους - ομότιτλο - δίσκο το 1970. Ακολουθούν 4 ακόμη άλμπουμ προτού υπογράψουν στην Polydor και βγάλουν την κατά πολλούς καλύτερη δουλειά τους, Everyone Is Everybody Else (1974), το οποίο περιέχει τα Child of the Universe και For No One.



Η ανοδική πορεία στις πωλήσεις συνεχίζεται, και η φήμη τους μεγαλώνει ακόμα περισσότερο το 1977 με το δίσκο Gone To Earth που περιέχει δύο από τα γνωστότερα κομμάτια τους: το Poor Man's Moody Blues, αφιερωμένο στο γνωστό συγκρότημα Moody Blues, και το Hymn, το οποίο αναφέρεται στο θέμα των ναρκωτικών και το βρίσκουμε μέχρι και σήμερα σε διάφορα best of της εποχής. O Wolstenholme θα αποχωρήσει το 1979, οι υπόλοιποι τρεις θα συνεχίσουν και μάλιστα το 1980 θα δώσουν τη διάσημη δωρεάν συναυλία τους μπροστά στο Reichstag του Δυτικού Βερολίνου.

Μερικοί μέτριοι δίσκοι ακολουθούν από το τρίο πλέον των BJH, με συμμετοχές guest μουσικών, μέχρι το 1998 όταν και ανακοινώνουν ότι σταματούν προσωρινά. Κάποιες συνεργασίες και ηχογραφήσεις από μεμονωμένα μέλη του συγκροτήματος ακολουθούν αλλά το 2004 ο θάνατος του Mel Pritchard ακυρώνει τα όποια σχέδια για επανένωση. Το πρωί της Δευτέρας, ακόμη ένας μας άφησε πρόωρα... RIP Woolly.