Mikkeller Ris a la M’ale (2011)

Ποιός είπε ότι τα Χριστούγεννα έχουν τελειώσει; Νο2. Μπορεί το ημερολόγιο να δείχνει 1 Φεβρουαρίου, οι μέρες των εορταστικών τραπεζωμάτων να έχουν περάσει (ανεπιστρεπτί;) και να ξε-στολίσατε το σπίτι, αλλά εμείς εδώ δεν καταλαβαίνουμε από τέτοια! Και συνεχώς ψάχνουμε καινούργιες αφορμές για να συνεχίσουμε να ζούμε σε γιορτινούς ρυθμούς. Γι' αυτό σήμερα θα σας κεράσουμε μία (ακόμη) ειδική χριστουγεννιάτικη μπύρα που μας έκανε καλή εντύπωση και ξεφεύγει από τα καθιερωμένα. Φυσικός αυτουργός είναι (πάλι) ο μουρλο-Mikkel Borg Bjergsø, ο γνωστός περιπλανώμενος ζυθοποιός της Mikkeller από τη Δανία, ο οποίος δεν σταματά να μας εκπλήσσει με τις δημιουργίες του.

Η συνήθεια πολλών ζυθοποιών να ζυμώνουν μία σκούρου χρώματος, βαριά, γλυκιά μπύρα με υψηλό ποσοστό αλκοόλ για τις γιορτινές μέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, είναι μία παράδοση που δεν ασπάζεται ο Mikkel. Γνωστός για τις ρηξικέλευθες ιδέες του και τους πειραματισμούς του, ο τύπος αποφάσισε να ζυμώσει για τα φετινά Χριστούγεννα τη Happy lovin’ Christmas (μία IPA για την οποία μιλήσαμε εδώ) ΑΛΛΑ και μία νέα βερσιόν της Ris a la M’ale, μίας επετειακής μπύρας η οποία βασίζεται στο ομώνυμο παραδοσιακό χριστουγεννιάτικο γλυκό της Δανίας. 

 

Ο Mixos μας είχε εξάψει την περιέργεια για αυτή τη μπύρα πάνω από ένα χρόνο πριν και να που τελικά έφτασε η στιγμή να τη δοκιμάσουμε... Πρόκειται για μία φρουτόμπυρα με περιεκτικότητα σε αλκοόλ 8% α.φ., η οποία ζυμώθηκε με ρύζι, βανίλια, ζάχαρη, αλάτι, κρέμα γάλακτος, κεράσια και αμύγδαλα! Τα συστατικά παραπέμπουν περισσότερο σε συνταγή γλυκίσματος παρα μπύρας – και μεταξύ μας, αυτός είναι και ο λόγος που τα έσκασα αφού για κάτι τέτοια είμαι θύμα...

Εμφάνιση: κόκκινο θολό χρώμα με λευκό αφρό που διατηρείται για λίγο

Άρωμα: όχι έντονο, γλυκό, κατά βάση κεράσια μαζί με κάτι άλλο απροσδιόριστο

Γεύση: στην αρχή θυμίζει βελγική kriek (όχι τις ορίτζιναλ, αυτές με την ευχάριστη ξινίλα τύπου π.χ. Bacchus) αλλά μετά κυριαρχεί η γλυκιά πλευρά. Μπόλικα κεράσια, ζάχαρη, malts. Όταν η μπύρα ζεσταθεί ελαφρώς, εμφανίζεται επίσης μία ''γαλατένια'' αίσθηση, μάλλον εξαιτίας της προσθήκης κρέμας γάλακτος. Τελείωμα κάπως παράξενο, ελαφρώς ξινό και πικρό, μέτριας διάρκειας.

Το σώμα της μπύρας είναι μεσαίο και η ενανθράκωσή της ελαφριά. Το αλκοόλ εμφανίζεται πολύ διακριτικά. Η αίσθηση στο στόμα είναι αρκετά κρεμώδης.

Γενικά, μιλάμε για μία ξεχωριστή εορταστική (και όχι μόνο) μπυρο-πρόταση για τους λάτρεις των γλυκών γεύσεων! Ενδιαφέρουσα μεν αλλά δεν με τρέλανε, ίσως επειδή λόγω ονόματος περίμενα πράματα και θάματα. Μπορεί η βερσιόν του 2010 να ήταν καλύτερη, δεν ξέρω. Αξίζει να τη δοκιμάσετε αλλά δεν αξίζει να τη χρυσοπληρώσετε όπως εγώ!