Ένας και μοναδικός, ηθοποιός αυτοδίδακτος με σπάνια χαρίσματα και τρομερή ταύτιση με το χαρακτήρα του εκάστοτε ρόλου. Είμαι βέβαιος ότι τον λάτρεψαν όλοι ανεξαιρέτως - στο τέλος ακόμη και οι εχθροί του - αφού ήταν ένας από μας: ''Κάτι είχε η φάτσα μου που έφερνε τον άλλον κοντά μου. Ίσως, όταν έπεφτε η ματιά τους επάνω μου, ήξεραν ότι είμαι ένας πολύ εντάξει άνθρωπος. Υπήρξαν και άνθρωποι που επέμεναν να με αποκαλούν «κύριε Βέγγο». Ε, εκεί γινόμουν έξω φρενών! Μα, Θανάση με λένε! Είναι δυνατόν να με φωνάζετε κύριε Βέγγο; Ένας λαϊκός άνθρωπος ήμουν''.
Μαζί με το μεγάλο Μουστάκα - τον οποίο ο Στύλος αγαπά εξίσου - αποτελούν ίσως το κορυφαίο δίδυμο κωμικών του ελληνικού κινηματογράφου. Ξεκίνησε το 1953 στη Μαγική Πόλη του Κούνδουρου και από τότε είχε παίξει σε 126 ταινίες, από τις οποίες στις 52 ως πρωταγωνιστής. Δείτε εδώ για περισσότερα: http://www.veggos.gr/, και οπωσδήποτε κι αυτό. Έφυγε από τη ζωή διακριτικά, ακριβώς όπως έζησε, σε ηλικία 84 ετών.
Καλό ταξίδι Θου Βου!
5 σχόλια:
Έπλασε ένα βαθιά λαϊκό χαρακτήρα στις ταινίες που έπαιξε και γι' αυτό θα μείνει πάντα στη μνήμη μας.
Αυτό που μου άρεσε στον Βέγγο αλλά και στον Μουστάκα (Respect επίσης!) ήταν αυτή η θλίψη/απογοήτευση που είχαν στο βλέμμα τους, πίσω από το γέλιο… Ίσως ο Βέγγος να το είχε πιο πολύ και ήταν και πιο εμφανές όσο μεγάλωνε.
Αυτό, έχω παρατηρήσει είναι χαρακτηριστικό αρκετών καλών κωμικών ηθοποιών (Ηλιόπουλος, Παπαγιαννόπουλος, για σκεφτείτε το λίγο!)
Όπως και να ’χει, ο συγκεκριμένος είχε σαφώς μοναδικό στυλ –το δικό του!
R.I.P…
Συμφωνώ μ'αυτο που λεει η Dark chef, οσο μεγαλωνε φαινοταν μια μικρη θλιψη...
Αλλά σου μετέδιδε κάτι πολύ περίεργο ταυτόχρονα, εκτός από το γέλιο... Δεν ξέρω τι, αλλά σίγουρα κάτι..
Φιλια:)
RIP Θανάση, έτσι κι αλλιώς πενθεί το χιούμορ μας ως λαός και διαγράφεται πεντακάθαρα η απώλεια.
Καλημέρα - να είσαι όσο γίνεται καλύτερα, αγαπητέ Δόκιμε :*
Δόκιμε σ' ευχαριστώ κι από εδώ, καλό μήνα και καλό σαββατοκύριακο σου εύχομαι από καρδιάς.
Δημοσίευση σχολίου