Σήμερα έκλεισε τα 70 ο αειθαλής Bob Dylan. Τραγουδοποιός, συγγραφέας και ζωγράφος, ο Robert Zimmerman (όπως είναι το αληθινό του όνομα) παραμένει μία καλλιτεχνική φύση που δεν λέει να σταματήσει να δημιουργεί. Για του λόγου το αληθές, το 2009 κυκλοφόρησε το 34ο (!) προσωπικό του άλμπουμ ενω το 2010 είχα τη χαρά να δω από κοντά μία έκθεση ζωγραφικής με έργα του.
I’ve just reached a place
Where the willow don’t bend
There’s not much more to be said
It’s the top of the end
I’m going
I’m going
I’m gone...
από το Planet Waves (1974)
Όποιο δίσκο του Zimmy κι αν αγαπάτε, βάλτε κάτι να παίζει σήμερα μέρα που' ναι... Ο Syd προτείνει ετούτο:
3 σχόλια:
Αυτό για τη ζωγραφική δεν το ήξερα καθόλου, να και κάτι ακόμα λοιπόν που έμαθα.
Διανύει μουσική εβδομάδα ο Στύλος απ' ότι παρατηρώ!
Καλό βράδυ Δόκιμε :)
Ο αιώνιος Μπομπ που σαν το γάλα νουνού ανέθρεψε γενιές και γενιές μέσα από τη μουσική, την ποίηση, και πιο πρόσφατα τη ζωγραφική του.
Θα θυμάμαι όμως πάντα το take της Joan Baez στο Diamonds and Rust που ενδόμυχα επηρέασε αρκετά νωρίς την αντίληψή μου για τον ίδιο.
Περιττό να σου πω ότι χαίρομαι ιδιαίτερα που αγαπάς τον άλλο αιώνιο, τον Syd, που βρίσκεται αρκετά πιο κοντά στα δικά μου κριτήρια. Καλό σου βράδυ αγαπητέ μου Δόκιμε.
Dark Chef, kathe mera mathainoume kai kati kainourgio :)
thalassaki, to The Madcap Laughs to exw liwsei :)
Kalh sas xekourash!
Δημοσίευση σχολίου