Ιεραποστολή στη Βαρκελώνη (α' μέρος)

Αρκετή καθυστέρηση στο αεροδρόμιο αλλά καθόλου δεν με ένοιαζε. Ο ενθουσιασμός μου υπέρμετρος! Δεν έβλεπα την ώρα και τη στιγμή να πατήσω τα Ισπανικά χώματα και να ξεκινήσω μία ακόμη ιεραποστολή. Πρώτο ταξίδι στην Ιβιρική χερσόνησο και τα σχέδια είχαν καταστρωθεί στην εντέλεια: 3 μέρες στη Βαρκελώνη, κατόπιν εσωτερική πάμφθηνη πτήση μέχρι τη Μάλαγα και απο'κει λεωφορείο μέχρι τη Γρανάδα, όπου θα περνούσα άλλες 3 μέρες (δείτε τα βελάκια στο χάρτη).

Συνολικά δηλαδή μία βδομαδούλα στην Εσπερία, το βασίλειο της sangria και του jamon, τη γη των Βησιγότθων και πατρίδα μίας πολυδιάστατης κουλτούρας που παντρεύει όχι μόνο γεύσεις και μουσικές μα και πολιτισμούς. Για παίξε Paco!





Πρώτη στάση της τουρνέ λοιπόν η διάσημη βασιλεύουσα της Καταλωνίας στη βορειοανατολική Ισπανία, η Μπαρθελόνα, όπως την προφέρουν στα Ισπανικά. Με το που φτάσαμε στο αεροδρόμιο, χτυπάμε σάντουιτς με τοπικό τυρί στο πόδι και βουρ για το λιμάνι και την περίφημη πλαζ της πόλης, τη Barceloneta. Εκεί κοντά βρίσκεται και το Μουσείο Βασκικής Ιστορίας αλλά δυστυχώς ο χρόνος ήταν περιορισμένος και αποφασίσαμε να μην το επισκεφτούμε - επειδή ο Δόκιμος δεν θα ήθελε να φύγει...

Ατάκα μέλους της παρέας για την παραπάνω θέα: ''Με το Πασαλιμάνι δεν μοιάζει λίγο;''

Ο Κολόμβος δείχνει προς τη θάλασσα, σαν έτοιμος για νέες περιπέτειες. Παρόμοιο άγαλμα βρίσκεται και στο Cadiz, την πόλη απ' όπου ξεκίνησε ο θαλασσοπόρος το ταξίδι του για εκεί που νόμιζε ότι πέφτουν οι Ινδίες...

Άποψη από τη βάση της κολώνας του Κολόμβου: εκχριστιανίσαμε και εκπολιτίσαμε με τη χάρη του Κυρίου τους ιθαγενείς. Όπως θα γνωρίζετε, αυτή είναι μόνο η μία πλευρά του νομίσματος...

Μετά το λιμάνι, η περιπλάνηση συνεχίστηκε στην διάσημη La Rampla, το μακρύ τουριστικό-αρτιστίκ δρόμο που πάει και πάει και πάει! Είναι γεμάτος μαγαζιά με σουβενίρ και αναμνηστικά, εστιατόρια, θέατρα, και στα γύρω στενά υπάρχουν αρκετά φαγάδικα και μπαράκια. Στολισμένος με όμορφο εορταστικό διάκοσμο, ο δρόμος φιλοξενούσε επίσης χριστουγεννιάτικη αγορά με τοπικά εδέσματα, παιχνίδια, ρούχα και κοσμήματα - σε τιμές πιασοκωλέ είναι η αλήθεια.

Πετύχαμε και χορωδία που τραγουδούσε χριστουγεννιάτικους ύμνους και τραγούδια στα Καταλανικά - μην ξεχνάτε ότι οι Ισπανοί είναι από τους πλέον θρήσκους Ευρωπαίους, και ο Καθολικισμός έχει πολύ βαθιές ρίζες στη χώρα.

Ανεβαίνοντας τη La Rampla προς το κέντρο, ο Δόκιμος έβαλε τικ σε ένα ακόμη αξιοθέατο από τη λίστα του: την περίφημη Boqueria, μία μεγάλη αγορά με κρέατα, ψάρια, λαχανικά, γλυκά και άλλα καλούδια, κάτι σαν τη Βαρβάκειο της Αθήνας για όσους γνωρίζουν.

Εδώ θαυμάσαμε, μυρίσαμε και δοκιμάσαμε αρκετά φρέσκα προιόντα, προσπαθώντας να συνεννοηθούμε με τους ντόπιους έμπορους με τα ελάχιστα Ισπανικά μας. Ξεχωριστή αναφορά αξίζουν
- οι φρεσκοστυμμένοι χυμοί φρούτων / λαχανικών (ήπιαμε μάνγκο και ακτινίδιο)
- οι τεράστιοι κάβουρες που περίμεναν υποψήφιους αγοραστές
- η παραδοσιακή crema catalana και τα turron (στοματικός οργασμός αμφότερα)
- τα περίπτερα με jamon και αλλαντικά (πρέπει να πέρασα 10 λεπτά φωτογραφίζοντας)

Κάπως έτσι τελείωσε η πρώτη μέρα (μισή στην ουσία αφού φτάσαμε μεσημέρι) τριγυρίζοντας στη Βαρκελώνη. Το βράδυ πήγαμε σε μπαρ-ρεστοράν για tapas και κρασί. Φυσικά, δεν αρκεστήκαμε σ' αυτά και καταλήξαμε να τρώμε μαριναρισμένα φιλέτα σπανιόλικα! Ο Δόκιμος δεν έχασε την ευκαιρία να πιεί και τις πρώτες του τοπικές μπύρες, την αδιάφορη lager της Moritz και την Epidor της ίδιας ζυθοποιίας, μία δυνατή καραμελέ lager με 7.2% περιεκτικότητα σε αλκοόλ α.φ. Έφτασε καραπαγωμένη στο τραπέζι αλλά έγινε σχετικά ενδιαφέρουσα όταν ανέβασε θερμοκρασία.

Περισσότερη Βαρκελώνη στο δεύτερο μέρος της ιεραποστολής. Μέχρι τότε, καλή χρονιά στους εκατομμύρια αναγνώστες του Στύλου. Είπαμε; Δεν είπαμε!