Ιεραποστολή στη Γρανάδα (α' μέρος)

Μετά από 3 υπέροχες μέρες στη Μπαρθελόνα, η ιεραποστολή μας συνεχίστηκε στη νότιο Ισπανία και συγκεκριμένα στη Γρανάδα, μία από τις ομορφότερες και ιστορικότερες πόλεις της χώρας. Για να φτάσουμε ως εκεί, πήραμε πτήση από το αεροδρόμιο της Βαρκελώνης για Μάλαγα (αν κλείσετε νωρίς συμφέρει πάρα πολύ, το εισιτήριο είναι πάμφθηνο (30-35 ευρω) και γλιτώνετε πάμπολλες ώρες και κούραση σε σχέση με το ταξίδι με τρένο). Στην παραθαλάσσια πόλη της Μάλαγας είχαμε περίπου 2 ώρες κενό προτού πάρουμε το λεωφορείο για Γρανάδα, οπότε πήγαμε για φαγητό και μία (πολύ) βιαστική βόλτα στο ιστορικό κέντρο.

Στάση για φόρτιση μπαταριών, δλδ φρέσκο ψάρι για το οποίο φημίζεται η Μάλαγα. Από αριστερά: μπακαλιάρος, καλαμαράκι, πατάτες σπιτικές με σως (μη ρωτάτε τί) και παναρισμένο adobo (είδος μικρού ψαριού), συνοδεία σανγκρίας

Ο μπαρόκ καθεδρικός της Μάλαγας. Μακάρι να είχα περισσότερο χρόνο για να δω και το εσωτερικό του

Φύγαμε από τη Μάλαγα με την αίσθηση ότι πρέπει να ξαναπάμε. Η πόλη έχει μία πολύ χαλαρή ατμόσφαιρα και πολλά μνημεία, ιστορικά και μη, που αξίζει να δει κάποιος. Επιπρόσθετα, βρίσκεται πολύ κοντά στο Γιβραλτάρ (που ψοφάω να πάω) και δίνει τη δυνατότητα να επισκεφτείς και άλλα μέρη στη νότιο Ισπανία ή να περάσεις απέναντι στο Μαρόκο. Όλα αυτά όμως μπορούν να περιμένουν τη σειρά τους, αφού προοροσμός μας ήταν η πολλά υποσχόμενη Γρανάδα! Πήραμε λοιπόν το λεωφορείο και μετά από μιάμιση ώρα ταξίδι με το λεωφορείο φτάσαμε στην πόλη των ροδιών!



Χτισμένη πάνω σε 3 λόφους, στη συμβολή δύο ποταμών και στους πρόποδες της οροσειράς της Sierra Nevada (ουδεμία σχέση με αυτή), η Γρανάδα (γνωστή στον αρχαίο κόσμο ως Ελιβύργη) πήρε το όνομά της από τις πολλές ροδιές που καλλιεργούνται στην περιοχή (το ρόδι στα ισπανικά λέγεται granada). Η ιστορική σημασία της πόλης ξεκινά τον 8ο αιώνα με την κατάληψη της από τους Άραβες. Αποτέλεσε μέρος του χαλιφάτου της Κόρδοβας και αργότερα ξεχωριστό βασίλειο και τελευταίο προπύργιο των Αράβων κατά την εκδίωξή τους από την Ιβιρική χερσόνησο το 15ο αιώνα.

Χάρτης της πόλης από το 15ο αιώνα

Η Γρανάδα ήταν μάλιστα η τελευταία μεγάλη πόλη που έπεσε το 1492, βάζοντας τέλος στην κυριαρχία των Αράβων στην περιοχή. Αυτοί οι επτά αιώνες αραβικής κατοχής, σε συνδυασμό με τη γεωγραφική θέση της πόλης που βρίσκεται δίπλα στη βορειοδυτική Αφρική, έχουν αφήσει έντονα σημάδια στην αρχιτεκτονική μα και τις συνήθειες των ανθρώπων, τα οποία είναι ακόμα εμφανή.

Φτάσαμε στη Γρανάδα το απόγευμα, οπότε η ''πρώτη'' μέρα είχε χαλαρή βόλτα το βράδυ, ωραίο φαγητό και ποτό σε μπαράκι - όπου βρήκα και δοκίμασα τούτην εδώ τη μπύρα που έχει παρόμοια στοιχεία με τις Epidor και Voll-Damm που ανέφερα στα ποστ της Μπαρθελόνα.

Το δημαρχείο της Γρανάδας, στολισμένο για τα Χριστούγεννα

Τη δεύτερη μέρα στη Γρανάδα, ξεκινήσαμε με λίγη κουλτούρα πρωι-πρωι. Δέκα λεπτά περπάτημα από το κέντρο υπάρχει το πάρκο Garcia Lorca, όπου βρίσκεται το σπίτι του μεγάλου Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα. Εδώ έγραψε τα γνωστότερα ποιήματα και θεατρικά του, συμπεριλαμβανομένου του Ματωμένου Γάμου (1933). Οι φωτογραφίες στο εσωτερικό απαγορεύονταν. Η ξενάγηση διαρκούσε ένα εικοσάλεπτο και είδαμε, πέρα από έπιπλα, προσωπικά αντικείμενα, κτλ, και χειρόγραφα του ποιητή.

Επιστρέφοντας στο κέντρο, χωθήκαμε στη μικρή αυτή εκκλησία, της οποίας το όνομα δυστυχώς δεν θυμάμαι. Μπαρόκ διάκοσμος, κάποιοι που προσεύχονταν, ελάχιστοι τουρίστες, τα έργα συντήρησης όπως βλέπετε συνεχίζονται.

Κατόπιν βγήκαμε σεργιάνι στα στενά της Γρανάδας. Κάτι απροσδιόριστο έχει αυτή η πόλη, το οποίο σε κάνει να νιώθεις όμορφα και ξέγνοιαστα από την πρώτη στιγμή - και δεν αναφέρομαι στην ιδιότητά μου ως τουρίστας! Κάτι ο κόσμος που έχει μεγάλες ομοιότητες στη συμπεριφορά και τα χούγια του με τους Έλληνες, κάτι ο Ανδαλουσιανός αέρας, πραγματικά νιώσαμε λες και είχαμε ξανάρθει στη Γρανάδα!

Τα βήματά μας μας οδήγησαν στον καθεδρικό (Santa Iglesia Catedral Metropolitana de la Encarnación de Granada). Ξεκίνησε να χτίζεται το 16ο και τελείωσε το 17ο αιώνα, και είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος καθεδρικός στην Ισπανία μετά από αυτόν της Σεβίλλης.

Το εσωτερικό είναι απλά α-π-ί-σ-τ-ε-υ-τ-ο! Δεν θα σας κουράσω με μπαροκ περιγραφές, απλά θαυμάστε.

Είχε φτάσει η ώρα για μεσημεριανό οπότε πήραμε λεωφορείο για το πανεπιστήμιο της Γρανάδας. Εκεί συναντήσαμε φίλους και φαγάμε μαζί τους σχεδόν τζάμπα. Απέναντι ακριβώς από την πανεπιστημιούπολη (μέσα στα πεύκα αλλά τίγκα στο μπετόν, έλεος! ίδια και όμοια με του Ζωγράφου στην Αθήνα) υπήρχε μοναστήρι Καρτουσιανών μοναχών - και ως δόκιμος δεν μπορούσα να αφήσω την ευκαιρία να πάει χαμένη!

Αν και δεν είναι πολύ γνωστό, το μοναστήρι κρύβει υπέροχους αναγεννησιακούς πίνακες ζωγραφικής και στο παρεκκλήσι του υπάρχει το εντυπωσιακότερο ιερό που έχω δει ως τώρα! Δυστυχώς, οι φωτογραφίες δεν επιτρέπονταν.

Μετά απ' όλα αυτά, έπρεπε να κάνουμε μία στάση στο σπίτι. Αφού ξεκουραστήκαμε λίγο, το βράδυ βγήκαμε μία βόλτα στην πόλη, δοκιμάσαμε ίσως τα καλύτερα churros που θα βρείτε στην Ανδαλουσία

Τα churros είναι ισπανική λιχουδιά που θυμίζει λουκουμάδες στη γεύση. Έχουν στενόμακρο σχήμα και δεν σερβίρονται με μέλι / σιρόπι αλλά με ζεστή σοκολάτα!

και γενικά χαλαρώσαμε. Την επόμενη μέρα το πρόγραμμα είχε Alhambra και Albaicin, και είχα προειδοποιήσει τους πάντες ότι θα έχω άγριες διαθέσεις!!