Κοιμητήριο Père Lachaise, β' μέρος - και ο τάφος του Jim

Δεύτερο ποστ για το διάσημο κοιμητήριο Père Lachaise του Παρισιού, όποιος αδελφός θέλει να ξαναθυμηθεί το πρώτο μέρος ας πατήσει εδώ.

Μετά την επίσκεψή μου στους τάφους των Abelard&Heloise, Dukas, Grappelli, Chopin, Modigliani, Colette, και Apollinaire, σειρά είχε ο μεγάλος Ιρλανδός Oscar Wilde (1854-1900), ποιητής και συγγραφέας που δημιούργησε θαυμαστές σε όλο τον κόσμο με το ένα και μοναδικό του (και υπέροχο) μυθιστόρημα Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι (1890). Δικό του επίσης, ανάμεσα σε άλλα, το λεχθέν ''Πάντοτε να συγχωρείς τους εχθρούς σου - τίποτα δεν τους ενοχλεί περισσότερο''!

Ο παλιός τάφος του Wilde έχει καλυφθεί από ένα μαρμάρινο μνημείο, το οποίο περιβάλλεται από γυαλί για να αποτραπούν οι βανδαλισμοί. Αυτό φυσικά δεν έχει εμποδίσει πολλούς θαυμαστές να εκδηλώσουν τη λατρεία τους, γράφοντας με μαρκαδόρο / στυλό πάνω στο γυαλί, αφήνοντας σημειώματα, λουλούδια, κτλ.

Συνεχίζοντας τις περιπλανήσεις μου, βρήκα τον τάφο του Γάλλου σουρεαλιστή ποιητή Paul Eluard (1895-1952), ενός εκ των αγαπημένων της μάνας μου. Ο Ελουάρ είχε γεμάτο βίο: πολλά προβλήματα υγείας, παντρεύτηκε την πρώτη γυναίκα του σε σανατόριο (η οποία μετά τον άφησε για το μουρλο-Νταλί), πήρε μέρος στη Γαλλική αντίσταση, αργότερα έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος στη Γαλλία, υποστήριξε και το Στάλιν στα πολιτικά του γραφόμενα. Η ποιητική συλλογή του Capitale de la douleur (1926) βρίσκεται ακόμα πρώτη μούρη στα ράφια της βιβλιοθήκης του πατρικού μου...

Caresse l’horizon de la nuit, cherche le cœur de jais que l’aube recouvre de chair. Il mettrait dans tes yeux des pensées innocentes, des flammes, des ailes et des verdures que le soleil n’invente pas.

Ce n’est pas la nuit qui te manque, mais sa puissance. 

La Nuit, P.E.

Κοντά στον τάφο του Ελουάρ βρίσκεται και ο οικογενειακός τάφος της Edith Piaf (1915-1963), φωνάρα του παρελθόντος, για τη ζωή της οποίας βγήκε και ταινία πριν μερικά χρόνια (με την αξιαγάπητη Marion Cotillard στο ρόλο της Piaf)

Δεν θα σας βάλω κάτι από τα γνωστά της Piaf, ακούστε καλύτερα το παλιό πιάνο παρακάτω


Σε άλλο τμήμα του κοιμητηρίου, και όχι μακριά από τον τάφο του Apollinaire που είδαμε στο προηγούμενο ποστ, βρίσκεται ο τάφος του Marcel Proust (1871-1922), μεγάλου Γάλλου κριτικού και νοβελίστα. Ο Proust, από πλούσια οικογένεια, μνημονεύεται κυρίως για το επτάτομο έργο του Αναζητώντας το χαμένο χρόνο (εκδόθηκε την περίοδο 1913-1927). Υπήρξε επίσης από τους πρώτους λογοτέχνες που αναφέρθηκαν ανοιχτά στο θέμα της ομοφυλοφιλίας.

Even in the most insignificant details of our daily life, none of us can be said to constitute a material whole, which is identical for everyone, and need only be turned up like a page in an account-book or the record of a will; our social personality is created by the thoughts of other people. 

In Search of Lost Time, vol. 1


Ο τελευταίος τάφος που επισκέφτηκα ήταν ιδιαίτερος για κυρίως 4 λόγους. Πρώτον, επειδή γινότανε της πουτ@ν@ς και έπρεπε να περιμένω να φύγουν αγέλες τουριστών για να μπορέσω να πλησιάσω. Δεύτερον, επειδή ξεκίνησε ένα μελαγχολικό ψιλόβροχο που έκανε την επίσκεψη πιο ατμοσφαιρική. Τρίτον, επειδή είχα σκοπό να πω ένα τραγουδάκι ως φορο τιμής στον πεθαμένο και τα κατάφερα. Τέταρτον, επειδή πρόκειται για την τελευταία κατοικία του Jim Morrison (1943-1971)...

Προσέξτε την ελληνική επιγραφή ''Κατά το δαίμονα εαυτού'' στην ταφόπλακα του Morisson. Επίσης, δίπλα στον τάφο βρίσκεται δέντρο, ο κορμός του οποίου είναι γεμάτος με στίχους των Doors και λόγια αγάπης στον Αμερικανό τραγουδιστή

Δεν θα σας μάθω εγώ πράγματα για το Jim, φαντάζομαι ότι ως σωστοί εν Χριστώ αδελφοί γνωρίζετε τουλάχιστον τα βασικά της πολυτάραχης ζωής του, έχετε ακούσει τη δισκογραφία των Doors και έχετε δει τη σχετική ταινία του Oliver Stone. Οι πιο ψαγμένοι ίσως έχετε διαβάσει 1-2 βιβλία πάνω στο θέμα, έχετε αγοράσει τα ποιήματα του Jim και είδατε και 2-3 μουσικά ντοκιμαντέρ με ζωντανές εμφανίσεις του θρυλικού συγκροτήματος. Σε όποια κατηγορία κι αν ανήκετε, εαν βρεθείτε στο Παρίσι μην αμελήσετε να επισκεφθείτε τη γωνιά του Jim στο κοιμητήριο Père Lachaise.