Ο γέρος και ο θάνατος

Ένας πολύ φτωχός γέρος έκοβε και κουβαλούσε ξύλα από το δάσος για να κερδίσει τα προς το ζην. Μία μέρα που περπατούσε βαριά φορτωμένος στο μονοπάτι, αποκαμωμένος από την κούραση και τη ζέστη, πέταξε κάτω τα ξύλα φωνάζοντας ''Δεν αντέχω άλλο αυτή τη ζωή! Μακάρι να ερχόταν ο Θάνατος και να μ' έπαιρνε''. Δεν είχε καλα-καλα τελειώσει τη φράση του αυτή όταν ο Θάνατος, με τη μορφή ενός σκελετού και κρατώντας στο χέρι ένα μεγάλο δρεπάνι, εμφανίστηκε μπροστά του. ''Τί θέλεις θνητέ;'', του είπε, ''σε άκουσα να με φωνάζεις''. ''Αχ!'', αμέσως αποκρίθηκε ο γέρος, ''αυτά τα ξύλα δεν μπορούσα να σηκώσω και σε φώναξα να μου δώσεις λίγη βοήθεια''.

Η παραπάνω ιστορία προέρχεται από τους Μύθους του Αισώπου, τη μεγάλη συλλογή μύθων της αρχαιότητας που είναι γεμάτη μικρά αποστάγματα σοφίας. Σκοπός της συλλογής δεν ήταν μόνο η διάσωση των καλύτερων μύθων με διδακτικό περιεχόμενο αλλά ο εξευγενισμός και η ηθική βελτίωση της νεολαίας, αφού οι μύθοι διδάσκονταν στα σχολεία και τα φροντιστήρια της εποχής.

Το ηθικό δίδαγμά της ιστορίας με το γέρο και το θάνατο είναι ότι συνήθως μετανιώνουμε για πράγματα που ευχόμαστε να γίνουν πάνω στο θυμό μας. Πολλές φορές η κατάσταση δεν είναι τόσο τραγική οσο μοιάζει, και θα μετανιώναμε εαν οι ευχές μας πραγματοποιούνταν. Πάνω απ'όλα όμως, η ιστορία είναι ένα μήνυμα πως η ζωή είναι γλυκιά, παρ'όλες τις δυσκολίες που ο καθένας μας συναντάει...