Μήν έχοντας ξαναπατήσει πόδι σ' εκείνα τα μέρη, η ανυπομονησία μου είχε φτάσει στο ζενίθ καθώς - χαράματα - μπαίναμε στο αεροπλάνο που θα μας μετέφερε από το βροχερό και μουντό Λονδίνο (όπου συνάντησα τους υπόλοιπους) στην ηλιόλουστη Κατάνια! Ένα σακίδιο πλάτης, μία φωτογραφική και ένα ζευγάρι γυαλιά ηλίου (άδικα τα πήραμε αφού η βρόχα της Αγγλίας μας ακολούθησε...) ήταν τα μοναδικά μας εφόδια - μαζί φυσικά με την ακόρεστη πείνα μας να κυριεύσουμε ακόμη ένα σημείο της Ευρώπης! Το πλάνο της ιεραποστολής είχε καταστρωθεί με σαφήνεια: η πρώτη μέρα θα ήταν αφιερωμένη στη Σικελία και συγκεκριμένα στην ανατολική πλευρά της, και κατόπιν από το λιμάνι της Μεσσίνα θα περνάγαμε απέναντι με πλοίο για να συνεχίσουμε το ταξίδι μας στην ηπειρωτική Ιταλία.
Αφού προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο της Κατάνιας, νοικιάσαμε αμάξι και πήγαμε στην πόλη για πρωινό και μία πολύ γρήγορη βόλτα. Η περιοχή του κέντρου είναι όμορφη αλλά γενικώς η πόλη δεν μας έκανε κλικ, ίσως φταίει που δεν είχαμε αρκετό χρόνο στη διάθεσή μας για να τη γυρίσουμε όπως πρέπει - η Κατάνια είναι μεγάλη και απλωμένη πόλη. Δεν προφτάσαμε να επισκεφθούμε ούτε τον καθεδρικό ούτε τα διάφορα μνημεία του ένδοξου ρωμαικού και αναγεννησιακού παρελθόντος της. Έπρεπε βλέπετε να τηρήσουμε το πρόγραμμα εαν θέλαμε να προλάβουμε να δούμε όλα όσα είχαμε σχεδιάσει.
Μικρή πλατεία στην Κατάνια
Από Κατάνια πήραμε το δρόμο για Συρακούσες, ουσιαστικά τον πρώτο σταθμό της ιεραποστολής. Διάσημη αποικία της Κορίνθου τον 8ο αιώνα π.Χ. και γεμάτη αρχαιοελληνικά μνημεία, η παραθαλάσσια πόλη υπήρξε παντοδύναμο κέντρο εμπορίου και κουλτούρας ανα τους αιώνες. Πρώτα ως πόλη-κράτος (με τους διάσημους τύραννους Γέλωνα Α', Ιέρωνα Α', Διονύσιο Α' και Αγαθοκλή), μετά ως μέρος της Ρωμαικής και Βυζαντινής αυτοκρατορίας, και αργότερα του βασιλείου της Σικελίας.
Άποψη του αρχαιοελληνικού ναού του θεού Απόλλωνα
Στα πανέμορφα στενά των Συρακουσών μοιάζει να περπατάς πίσω στο χρόνο
Ο Κικέρωνας είχε χαρακτηρίσει τις Συρακούσες ως την ομορφότερη ελληνική πόλη του αρχαίου κόσμού. Εδώ γεννήθηκε ο Αρχιμήδης, γνωστός όχι μόνο για το νόμο της άνωσης και το ''εύρηκα!'' αλλά και τις πολεμικές μηχανές και τείχη που έφτιαξε για να υπερασπιστεί, ανεπιτυχώς, την πόλη του από τους Ρωμαίους.
Πλατεία προς τιμήν του Αρχιμήδη, με το συντριβάνι της ρωμαικής θεάς Diana (αντίστοιχη με την Άρτεμη της ελληνικής μυθολογίας)
Ο καθεδρικός των Συρακουσών, ο οποίος χτίστηκε πάνω σε αρχαιοελληνικό ναό του 5ου αιώνα π.Χ. αφιερωμένο στη θεά Αθηνά. Το πολύ όμορφο εξωτερικό τελειοποιήθηκε το 18ο αιώνα, με την προσθήκη κιόνων κορινθιακού τύπου.
Στο εσωτερικό και συγκεκριμένα στα πλαινά κλίτη, είναι ορατό μεγάλο μέρος της κιονοστοιχίας του ναού της Αθηνάς που χρησιμοποιήθηκε για την καλύτερη στήριξη των τοίχων του καθεδρικού. Δυστυχώς το περιορισμένο φως δεν επέτρεψε να το φωτογραφήσουμε. Παρακάτω βλέπετε το κεντρικό κλίτος.
Συνεχίσαμε με μία βιαστική βόλτα στην παραθαλάσσια πλευρά της πόλης, με θέα το κάστρο. Περισσότερος χρόνος δεν υπήρχε στη διάθεσή μας για να επισκεφτούμε το αρχαιοελληνικό θέατρο (κλαψ!) και το ρωμαικό αμφιθέατρο, ούτε τις πολλές εκκλησίες και palazzi που υπάρχουν.
Μακάρι να καταφέρουμε να ξαναπάμε κάποια στιγμή επειδή οι Συρακούσες μας άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις!
Επόμενη στάση η μικρή πόλη του Νότο ακόμα πιο νότια (δείτε το χάρτη παραπάνω). Γνωστός καλοφαγάς της παρέας (όχι ο Δόκιμος αυτή τη φορά) μας είχε πρήξει ότι οφείλουμε - αφού φτάσαμε ως εδώ - να δοκιμάσουμε το φημισμένο παγωτό του Νότο, το οποίο θρυλείται ότι είναι το καλύτερο όχι απλά στην Ιταλία αλλά σε όλη την Ευρώπη! Ε, δεν θέλαμε και πολύ για να υποκείψουμε στον πειρασμό... Έπρεπε άλλωστε να διαπιστώσουμε πόση μεγάλη δόση αλήθειας είχαν αυτοί οι ισχυρισμοί! Βγήκαμε λοιπόν από τον κεντρικό δρόμο και ακολουθώντας μία πολύ γραφική διαδρομή ανάμεσα σε χωράφια και βουνά, φτάσαμε μετά από ένα μισάωρο στο Νότο.
Ο πανέμορφος καθεδρικός ναός του Νότο, ο οποίος συμπεριλαμβάνεται στη λίστα μνημείων της UNESCO, μοιάζει λες και είναι βγαλμένος από ταινία των αδερφών Ταβιάνι
Η μικρή πόλη έχει μεγάλη ιστορία, τελώντας υπό ρωμαική, βυζαντινή, αραβική και νορμανδική κατοχή ενω τους 16ο και 17ο αιώνες επεκτάθηκε και αποτέλεσε πνευματικό κέντρο της περιοχής. Καταστράφηκε ολοσχερώς από σεισμό το 1693 και ξαναχτίστηκε την περίοδο που η Σικελία ανήκε στους Ισπανούς. Το πλήθος εκκλησιών φανερώνουν τη θρησκευτικότητα των κατοίκων, ενω ο πλούτος της παλιάς πόλης φαίνεται στα μπαροκ αρχιτεκτονήματα που υπάρχουν παντού. Φτιαγμένα από εκρού αμμόπετρα, δίνουν μία κομψή επισημότητα στο χώρο. Προτού φύγουμε από το Νότο, απαραίτητη η στάση για το ξακουστό παγωτό που λέγαμε πιο πάνω... Επιλέξαμε την Pasticceria Costanzo (βλέπε κάτω φώτο) όπου τσακίσαμε gelati απίστευτης ποιότητας με γεύσεις γάλακτος και φρούτων.
Το gelato αμυγδάλου που έχουνε απλά δ-ε-ν υ-π-ά-ρ-χ-ε-ι, υπέροχα κρεμώδες και δε σε λιγώνει καθόλου. Δεν ξέρω αν αυτό είναι το καλύτερο παγωτό της Ευρώπης, πάντως μπήκε με άνεση στη λίστα με τις τρεις κορυφαίες παγωτο-εμπειρίες του Δόκιμου - και αντιλαμβάνεστε πιστεύω την αξία της τελευταίας φράσης ως επιχείρημα... :o)
Αφήνοντας πίσω μας το Νότο με μία γλύκα στο στόμα, ξεκινήσαμε πορεία προς τη βόρεια Σικελία. Είχε ηδη πάει απόγευμα και η διαδρομή μέχρι τον επόμενο σταθμό μας ήταν μεγάλη. Γκάζια στην autostrada και μετά από 2 ώρες μπήκαμε στην κωμόπολη της Ταορμίνα (γνωστή στην αρχαιότητα ως Ταυρομένιο), η οποία είναι χτισμένη στην κορυφή ενός βουνού πάνω από τη θάλασσα.
Η θέα από την κεντρική πλατεία της Ταορμίνα
Αποικία της Νάξου τον 8ο αιώνα π.Χ., το Ταυρομένιο μεγάλωσε και έγινε σημαντική πόλη στην αρχαιότητα ενω απολάμβανε ένα είδος ανεξαρτησίας κατά τη διάρκεια της ρωμαικής περιόδου. Εξαιτίας της οχυρής θέσης της υπήρξε ένα από τα τελευταία προπύργια των Βυζαντινών στη νότιο Ιταλία προτού πέσει στα χέρια των Αράβων μετά από διετή πολιορκία. Έπειτα ήρθαν οι Νορμανδοί και κατόπιν η Ταορμίνα ακολούθησε την τύχη της υπόλοιπης Σικελίας, τελώντας υπο γερμανική, γαλλική και ισπανική κατοχή.
Μέρος του παλιού τείχους της πόλης
Κατά τη διάρκεια του 19ου και 20ου αιώνα, η κωμόπολη υπήρξε αγαπημένος τουριστικός προορισμός πολλών ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών. Ανάμεσα στους διάσημους επισκέπτες της περιλαμβάνονται οι Oscar Wilde, Goethe, Nietzsche, Wagner και D. H. Lawrence. Η Ταορμίνα παραμένει ιδιαίτερα δημοφιλής και σήμερα, με ολόχρονο τουρισμό και πάμπολλα μαγαζάκια με σουβενίρ και εστιατόρια.
Η κεντρική πλατεία της Ταορμίνα
Δυστυχώς, το καταπληκτικό αρχαιοελληνικό θέατρο που βρίσκεται σε ειδυλλιακή τοποθεσία ήταν κλειστό την ώρα της επίσκεψής μας. Έτσι λοιπόν, αποχαιρετήσαμε την Ταορμίνα και κινήσαμε για τη Μεσσίνα, όπου μετά από μία μινι περιπέτεια κατορθώσαμε να αφήσουμε το αμάξι εγκαίρως και να πάρουμε φερυ για να περάσουμε απέναντι στη Villa San Giovanni. Κατακουρασμένοι, πήγαμε στον ξενώνα και πέσαμε ξεροί ωσαν τουβλάκια. Η πρώτη μέρα της ιεραποστολής είχε στεφθεί με απόλυτη επιτυχία, και παρ' όλη την κούραση μας, δεν βλέπαμε την ώρα να ξαναπάρουμε τους δρόμους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου