Το τέλος της πρώτης μέρας (ή για να ακριβολογούμε τα χαράματα της δεύτερης) που περιλάμβανε Κατάνια, Συρακούσες, Νότο, Ταορμίνα και Μεσσίνα μας βρήκε στη Villa San Giovanni, στη δυτική άκρη της ''μπότας'' της Ιταλίας.
Εκεί περάσαμε τη νύχτα. Η μικρή παραθαλάσσια κοινότητα είναι το κυρίως λιμάνι που συνδέει Σικελία και ηπειρωτική Ιταλία αλλά δεν είχε κάτι το αξιόλογο, έτσι λοιπόν την επόμενη μέρα δεν σπαταλήσαμε χρόνο και νωρίς το πρωί πήραμε το τρένο για Τάραντα!
Η διαδρομή με το τρένο ήταν μεν ''μανίκι'' εξαιτίας της μεγάλης διάρκειας (φύγαμε το πρωί από τη Villa San Giovanni και φτάσαμε αργά το απόγευμα στον Τάραντα) και των πολλών αλλαγών (αλλάξαμε τέσσερα διαφορετικά τρένα και ένα λεωφορείο) αλλά ήταν πολύ όμορφη και ευχάριστη. Τμήμα του τρενο-τάξιδου έγινε δίπλα στη θάλασσα, οπότε είδαμε μέρος της ακτογραμμής της Ιταλίας με γραφικά παραθαλάσσια χωριά αλλά και βουνά και και μπόλικη εξοχή. Για να περάσει η ώρα κάναμε πολλές συζητήσεις πιάνοντας διάφορα θέματα, από πολιτική (η κατάσταση στην Ελλάδα ήταν στανταράκι), λογοτεχνία (σεξουλιάρικα έργα όπως αυτά του Μαρκήσιου Sade έχουν την ίδια αξία με π.χ. το Άξιον Εστί του Ελύτη;), ιστορία (πόσο επηρέασε τη δράση του Garibaldi η εμπειρία του στην Αμερική;) και σινεμά (είναι το Mad Max η καλύτερη ταινία του Γκίμπσον;) μέχρι φαγητό (θα βρούμε καλά cannoli εκεί που πάμε;), μπύρα (no comments!), και ένδοξα κόμικ! Σε μία από τις αλλαγές τρένου σε ένα χωριό είχαμε μιάμιση ώρα κενό οπότε ξεμουδιάσαμε κάνοντας βόλτα και τρώγοντας νόστιμα τυροπιτοειδή και φοκάτσια με πράσινες ελιές (Δόκιμος's favorite) από τοπικό φούρνο.
Μετά λοιπόν από ένα πολύωρο ταξίδι, φτάσαμε αργά το απόγευμα στην πόλη του Τάραντα (άλλως Τάραντο), ο οποίος μας υποδέχτηκε με ψιλόβροχο... Αφού αφήσαμε τα μπαγκάζια μας στον ξενώνα, βουρ για βόλτα στην όμορφη πόλη.
Το κάστρο του λιμανιού στην παλιά πόλη
Ο Τάραντας ιδρύθηκε ως αποκία της Σπάρτης τον 8ο αιώνα π.Χ., και η εξαιρετική γεωγραφική θέση του (είναι χτισμένος ανάμεσα σε τρείς φυσικές χερσονήσους) τού επέτρεψε να μεγαλώσει και να πλουτίσει ανα τους αιώνες ως εμπορικό και στρατιωτικό λιμάνι. Εξάλλου, η πόλη παραμένει η κύρια ναυτική βάση της Ιταλίας από τον Α' ΠΠ εως σήμερα. Έχει δώσει το όνομά της στο γνωστό ιταλικό χορό της ταραντέλλας ενω φημίζεται για το πασχαλινό φεστιβάλ της - το οποίο ήταν ο βασικός λόγος της επίσκεψής μας.
Οι καθολικές εκκλησίες ήταν κατάμεστες με ντόπιους και τουρίστες, Ιταλούς και μη. Ο κόσμος δεν σταματούσε το μπουρου μπουρου και το κουτσομπολιό ακόμη και κατα τη διάρκεια της λειτουργίας - πόσα κοινά πια με τους Έλληνες αυτοί οι Ιταλοί;!
Πάνω, η ''φύλαξη'' του επιταφίου στον καθεδρικό του Τάραντα. Μικρά κορίτσια με τις μανάδες τους διαβάζανε από τα ευαγγέλια, δίνοντας έτσι ένα μυσταγωγικό τόνο εντός του ναού - επειδή εκτός γινόταν ο κακός χαμός! Τρελός κόσμος παρα τη συνεχή βροχή που ολοένα και μεγάλωνε, αστυνομικοί παντού, ασθενοφόρα παρκαρισμένα λίγο πιο κάτω για λιποθυμίες και παν ενδεχόμενο, συνεργεία τηλεόρασης να στήνουν εξέδρες για τις κάμερες για να καλύψουν τη μεταμεσονύχτια περιφορά της Παναγίας, το έλα να δεις! Άλλα περιμέναμε και άλλα βρήκαμε!
Αυτή η υπερβολική εμπορευματοποίηση του τοπικού εθίμου μας χάλασε αρκετά. Σε συνδυασμό λοιπόν με τη μεγάλη μας πείνα και τον κωλόκαιρο που δεν έλεγε να σταματήσει να φυσάει και να βρέχει, την κάναμε με ελαφρά και καταλύσαμε σε ένα καλά κρυμμένο ψαρεστιατόριο (πρόταση του ίδιου κοιλιόδουλου συνταξιδιώτη που είχε προτείνει το παγωτό στο Νότο, βλέπε πρώτο μέρος της ιεραποστολής).
Πρέπει να είναι το φθηνότερο εστιατόριο που έχω φάει ποτέ! Οι τιμές του (κλικάρετε στο μενού πάνω) κάνουν τα κουτούκια της Αθήνας να μοιάζουν σικάτα ρεστοράν με τρεις χρυσούς σκούφους! Τα ψαρικά του δε φρεσκότατα και νοστιμότατα και οι μερίδες γενναίες! Δυστυχώς φωτο δεν τραβήξα εξαιτίας της τρελής πείνας μου... Αφού χορτάσαμε φαγητό και κρασί την κάναμε και πήγαμε σε μπυραρία για τη χώνεψη. Αργότερα επιχειρήσαμε πάλι να χωθούμε στο πλήθος που είχε παστωθεί ωσαν σαρδέλες κονσέρβας περιμένοντας την περιφορά της Παναγίας αλλά εις μάτην! Φάγαμε τρελό σπρωξίδι και διαπιστώνοντας ότι η ώρα είχε πάει 01:00, αποφασίσαμε να πάμε να ρίξουμε κανα ύπνο καθώς μας περίμενε ακόμη ένα πρωινό ξύπνημα και ένα μεγάλο ταξίδι σε νέους προορισμούς την επομένη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου