Δεν το αντέχεις; Μην το πίνεις!

Καλό μήνα σε όλους και όλες! Προτείνουμε οκτωβριανό κομμάτι πολύ ωραίο και χαλαρό του Bert Jansch, φολκ κιθαρίστα που επηρέασε πολλούς - και τον Jimmy Page. Αξίζει τα μάλα, να τον ψάξετε λίγο αν δεν τον γνωρίζετε. Ο Στύλος έχει μπόλικο τρέξιμο αυτή την περίοδο αλλά πιστός στις αρχές του, κρατά τη σημαία ψηλά και εμμένει στη θεάρεστη αποστολή του: την ηθική διαπαιδαγώγηση της άμαθης, αμαρτωλής νεολαίας.

Έχουμε αναφερθεί σε παλαιότερο ποστ στα ''ωραία'' σκηνικά που συμβαίνουν συχνά σε νυχτερινές εξόδους στο Νησί. Ένα σχετικό βίντεο που κυκλοφόρησε πρίν από λίγους μήνες από το πανεπιστήμιο του Cambridge θίγει μερικές πτυχές του κοινωνικού αυτού φαινομένου, κάνοντας αναφορά, ανάμεσα σε άλλα, στο πιοτό και την κατάχρησή του.



Το πιοτό. Όταν μιλάμε για ποτό που συνδέεται με ''ωραία'' σκηνικά στο Νησί, συνήθως μιλάμε για μπύρα (εμφιαλωμένη και μη), cider, φτηνό κρασί, κοκτέιλ τύπου ρούμι&Coke&λάιμ, Gordon Space, βότκα&RedBull, και λοιπά κατασκευάσματα που βγαίνουν συχνά σε τιμές προσφοράς ώστε να προσελκύουν ορδές φοιτητών και λοιπούς νυχτόβιους που θέλουν να γίνουν ντίρλα οικονομικά. Ουίσκι, τζίν, βότκα κτλ straight, καθώς και ακριβότερα κοκτέιλ τύπου Mojito δεν προτιμούνται, καθώς οι υψηλές τιμές τους δεν επιτρέπουν την κατανάλωση λίτρων που θα βοηθήσουν τον επίδοξο ταραξία να γίνει κομμάτια - και να κάνει έτσι το κομμάτι του ελεύθερος από αναστολές.

Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει στη χαμηλής ποιότητας μπύρα, μέγα χορηγό θαυμαστών σκηνών που λαμβάνουν χώρα στους νυχτερινούς δρόμους του Νησιού, συνήθως τις Παρασκευές και τα Σάββατα. Μάρκες όπως Carling, Beck's, Foster's, Budweiser, Tennent’'s, Heineken, Carlsberg και Amstel φροντίζουν (άθελά τους) γι' αυτό, με τα (συχνά ξεθυμασμένα) νεροζούμια τους να ρέουν άφθονα από τις κάνουλες και να γεμίζουν τα pints. Θα μου πείτε τώρα ''καλά ρε Δόκιμε, πλάκα μας κάνεις; Δηλαδή αν ο κόσμος έπινε μόνο ποιοτική μπύρα δεν θα μεθούσε;'' και θα σας απαντήσω ''ασφαλώς και θα μεθούσε αλλά ΠΕΡΙΕΡΓΩΣ ελαχιστότατα σκηνικά καυγάδων και σπασμένων κεφαλιών έχουν ξεκινήσει από ένα ποτήρι Fuller's London Pride ή ένα μπουκάλι Sierra Nevada Pale Ale... Τουλάχιστον στο Νησί, that's a fact.

Εν τούτοις, η ''ενοχοποίηση'' της φθηνής μπύρας είναι μία κουβέντα για τους αφελείς. Η ουσία του θέματος βρίσκεται αλλού. Η κατάχρηση του ποτού είναι τις περισσότερες φορές ο λόγος που οδηγεί στο να ξεφύγουν τα πράγματα σε μία βραδινή έξοδο. Για ποιούς λόγους όμως μπορεί κάποιος να ξεπεράσει τα όριά του, πίνοντας πολλές φορές μέχρι το μεγαλειώδες σημείο να πέφτει αναίσθητος στο πεζοδρόμιο και να τον μαζεύουν οι paramedics;

Ένας λόγος είναι ο μιμητισμός. Ο φιλόδοξος πότης κάνει ό,τι κάνουν και οι υπόλοιποι της παρέας, δλδ πίνουν σαν να μην υπάρχει αύριο, σε μία προσπάθεια να φανεί αντάξιο μέλος της. Θα πιεί για να αποδείξει ότι δεν είναι κακομοίρης φλώρος βουτυρομπεμπές, λες και το να πίνεις ωσαν φίδι είναι κάτι που προσδίδει κοινωνικό στάτους. Συνήθως, τέτοιες παρέες αγοράζουν τα ποτά ανα γύρους οπότε η νύχτα προβλέπεται αρκετά... οινοπνευματώδης! Ο καβγάς με τους δίπλα είναι κοντά...

Άλλος λόγος είναι η καψούρα. Παρατημένοι από το αμόρε τους, οι προσφάτως χωρισμένοι σέρνουν τον καημό τους μέχρι ένα μαγαζί και πίνουν τ' άντερά τους, σε μία προσπάθεια να ξεχάσουν για λίγο τον πόνο τους... Με παρέα ή χωρίς, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Τα ποτάκια τους θα τα χτυπήσουν, θα πάρουν μάτι τα ημίγυμνα κοριτσάκια στο club, θα τους την πέσουν για να ξεχάσουν την πρώην, θα φάνε χυλόπιτα, θα νευριάσουν, και με τον πρώτο που θα παρεξηγηθούν θα φύγουν μπουκέτα...

Ένας τρίτος λόγος είναι η υπέρβαση των ορίων. Σε πολλούς αρέσει να διαπιστώσουν μέχρι ποιό σημείο μπορούν να φτάσουν, ποιές είναι οι δυνάμεις τους στο πιώμα - και αν μπορούν να τις βελτιώσουν με σωστή ''προπόνηση''. Πολλοί το έχουμε δοκιμάσει άλλωστε. Σε μία χώρα όμως που η εν λόγω προπόνηση ξεκινά νωρίς το απόγευμα και συνεχίζεται το βράδυ, είναι αναπόφευκτο να υπάρξουν παρενέργειες. Πόσο αλκοόλ πια να αντέξει ένας άνθρωπος;! Αν δεν μπορείς, άστο!