Αφιέρωμα στα 80s, μέρος έβδομο

Έφτασε η στιγμή που πολλοί από εσάς περιμένατε...
*συγκινησιακή φόρτιση - παύση - ανάσα*
Μετά από μήνες ολόκληρους, επιστρέφουμε δυναμικά (κατάλληλη μουσική υπόκρουση δυναμικής επιστροφής) στο τιτανοτεράστιο αφιέρωμα διαρκείας του Στύλου στη δεκαετία των 80s! Υπενθυμίζουμε στους / στις ξεχασιάρηδες αναγνώστες / αναγνώστριες τί έχει προηγηθεί:

κόμικ των 80s
διαφημίσεις των 80s
παιχνίδια (σπιτιού) των 80s
παιδικά προγράμματα των 80s
τηλεοπτικές σειρές των 80s
μουσικοί ύμνοι των 80s

Το σημερινό έβδομο μέρος του αφιερώματος θα σας θυμίσει μερικά αγαπημένα εδώδιμα της περιόδου 1980-1989. Εξαιτίας του απαράβατου (το τονίζουμε επειδή το έχουμε τηρήσει και στο παρελθόν...) κανόνα να μην υπάρχουν περισσότερες από 8 αξιομνημόνευτες αναφορές σε κάθε μέρος του αφιερώματος, δεν θα αναφερθούμε σε όλα τα φαγώσιμα που θυμόμαστε. Γι'αυτό το λόγο, μπορείτε να προσθέσετε τα δικά σας στα σχόλια. Άιντε, ξεκινάμε προτού με πιάσει καμιά πείνα (πάλι)...

1. Ζελεδάκια

Ναι, τα γνωστά που πουλάνε και σήμερα. Σε διάφορα σχήματα, χρώματα και γεύσεις, ήταν -και νομίζω παραμένουν- από τα αγαπημένα της πιτσιρικαρίας. Πολλές φορές, με τους παιδικούς φίλους μαζεύαμε όσα ψιλά είχαμε και αγοράζαμε τα ακριβά της HARIBO (από τότε η κορυφαία μάρκα στο είδος) και τα μοιραζόμασταν - επειδή οι μανάδες μας, θέλοντας να προστατεύσουν τα δόντια μας από τα χρωστικά και τη ζάχαρη, σπάνια μας τα αγοράζανε! Αγαπημένα του Δόκιμου υπήρξαν εκείνα με γεύση Coca Cola, τα οποία μάλιστα είχαν το σχήμα του γυάλινου μπουκαλιού της! Πλέον τα ζελεδάκια δεν θεωρούνται αποκλειστικά γλυκά για πιτσιρίκια, ξαναήρθαν στη μόδα και γι'αυτό τα βρίσκετε στα σινεμά, ανάμεσα σε ζαχαρωτά, nachos και pop corn.

2. ΗΕΜΟ

Με μικρή διαφορά για μένα, ανακηρύσσεται νικητής στην αιώνια μάχη με το Caotonic και το Nesquick (δεύτερο αγαπημένο επειδή διαλυόταν και σε κρύο γάλα). Κάτι Ovomaltine κτλ τα είχαμε δοκιμάσει μεν αλλά τρώγανε τη σκόνη των τριών που αναφέραμε. Το HEMO λοιπόν ήταν ένα απολαυστικό και θρεπτικό (με μεταλλικά στοιχεία, βιταμίνες και βύνη) ρόφημα με γεύση σοκολάτας. Το προσθέταμε αφειδώς στο γάλα και, ως δια μαγείας, το έκανε σοκολατί! Και δώστου δεύτερο ποτήρι μετά για να πάμε στο σχολείο ντούρασελ! Αν θυμάμαι καλά, είχανε κυκλοφορήσει και HEMO-συνταγές για γλυκίσματα. Επίσης, δηλώνω ευθαρσώς ότι μέχρι και το πρώτο έτος του πανεπιστημίου υπήρχε HEMO στο ντουλάπι μου...

3. MILKO

Ένα σοκολατούχο γάλα ζωντανός θρύλος, το οποίο σίγουρα αξίζει δικό του ξεχωριστό αφιέρωμα. Κυκλοφορούσαν και άλλα στην αγορά (όπως το αντίπαλο δέος N'Joy, το υψηλής παστερίωσης σοκολατούχο της ΦΑΓΕ, το γαμάτο Αction με βύνη που ποτέ δεν πήρε την θέση που του άξιζε στην αγορά, κ.α.) μα σαν το Μίλκο στη χάρτινη συσκευασία κανένα! Ήταν βλέπετε από τα πράγματα που οριοθετούσαν το προφίλ σου τότε ως cool πιτσιρικάς - μελλοντικός έφηβος στην παρέα. Θυμάμαι ατελείωτα απογεύματα στην πλατεία ή τα πάρκα, με μπουγάτσα με κρέμα και Μίλκο στο χέρι, πάνω στα παγκάκια... Πιο μετά βγήκε και η καλύτερη διαφήμιση, αν και το μπουκάλι ως συσκευασία ποτέ δεν με κέρδισε. Στην ίδια κατηγορία με το Μίλκο τοποθετώ τα πολυ-αγαπημένα Carnation και Dolca. Άντε και το ΝΟΥΝΟΥ.

                                                            4. Σοκολάτες ΙΟΝ

Πολύ καλές οι σοκολάτες Παυλίδης, η Kinder, η Snickers, η Mars, η Lacta, οι της Milka - με πρώτη και καλύτερη τη Lila Pause (σοκολάτα με ονοματεπώνυμο!), η Σερενάτα (και πάσης Ελλάδος) της Bingo, αξιόλογες οι επίσης ελληνικές Oscar και Bolero αλλά οι ΙΟΝ ήταν - και παραμένουν - προσωπική μου αδυναμία! Ποιά να πρωτοδιαλέξω; Τη γάλακτος που λιώνει στο στόμα; Την αμυγδάλου; Τη σειρά Break, ειδικά εκείνη με φρούτα και ξηρούς καρπούς; Τη Σοκοφρέτα; Την τρομερή Derby (άραγε κυκλοφορεί ακόμη;) που αγόραζα ανα πεντάδες και έτρωγα πρίν από τα ''σημαντικά'' παιχνίδια ποδοσφαίρου με τους φίλους για έξτρα ενέργεια; Χωρίς δόση υπερβολής, οι σοκολάτες ΙΟΝ είναι από τα λίγα πράγματα που μου λείπουν εδώ στην ξενιτιά.

5. Μπισκότα Παπαδοπούλου

Πόσες ώρες έχω περάσει μπροστά στην τιβι ως πιτσιρικάς, να βλέπω παιδικά και να μασουλάω τα σοκολατο-γεμιστά Παπαδοπούλου ή τα Μιράντα, ούτε που ξέρω! Για να μην αναφέρω τα δεκάδες παιδικά πάρτυ στο σπίτι του Δόκιμου (ή φίλων), με ολόφρεσκα γλυκίσματα που είχαν βάση τα πτι-μπερ, με τη δωρική τους απλότητα και την καταπληκτική γεύση βουτύρου! Μετά κόλλησα με τα πουράκια και τη σειρά Cookies (από τα ακριβά μπισκότα για την εποχή, τα οποία πλέον τα πουλάνε σε συσκευασίες των 3 ή 6, σχεδόν μονίμως σε τιμές προσφοράς). Ως μικρός και άμαθος, φυσικά μασουλούσα και άλλα μπισκότα (π.χ. τα Αλλατίνη), ό,τι μου δίνανε, εισαγώμενα και μη. Ως ενήλικος Δόκιμος ωστόσο, τα μόνα των οποίων θυμάμαι έντονα τη γεύση είναι τα Παπαδοπούλου!

6. Γαριδάκια-πατατάκια

Ρε σεις, τί κόλλημα που είχαμε με τα γαριδάκια και τα πατατάκια όταν ήμασταν μικροί! Τί πράγμα ήταν αυτό, νιώθαμε πραγματικά εξαρτημένοι! Δεν παίζει ρόλο τί θα βρίσκαμε στα ντουλάπια της κουζίνας ή τί θα μας αγόραζε ο πατήρ από το περίπτερο! Αρκεί να πέφτανε στα χέρια μας και θα τα τσακίζαμε όλα ανεξαιρέτως: φουντούνια (με διπλό διαφορικό!), τυρογαριδάκια (εξτρα λιγωτικά που ξυπνούσαν το μικρό γουρανάκι μέσα σου), δρακουλίνια, κλασικά πατατάκια με αλάτι, πατατάκια ξεκινάς-και-δεν-σταματάς με ρίγανη, πιτσίνια, πακοτίνια, εκείνα τα κυκλικά με γεύση πιτσας, και η λίστα συνεχίζεται... Μετά βγήκανε τα Cheetos και ήρθανε πολλά εισαγώμενα (εκείνα με τη γουρουνίτσα τα θυμάται κανείς;) σε ανταγωνιστικές τιμές και γεύσεις. Τα αγαπημένα μου πάντως παραμένουν τα φουντούνια!

7. Παγωτά

Αιώνια και αθεράπευτη λατρεία μικρών και μεγάλων. Δεν αποτελούσα εξαίρεση, αφού τα αγαπούσα υπερβολικά και δεν έχανα ευκαιρία να τα δοκιμάσω σε κάθε τους μορφή: ξυλάκια, πήραυλους, κυπελάκια, σάντουιτς και γρανίτες συσκευασμένα από το περίπτερο (ΔΕΛΤΑ, ΕΒΓΑ, Algida, ΑΓΝΟ, κ.α.), χύμα / κορμούς / παγωτίνια από το ζαχαροπλαστείο, σπιτικό παρφέ της μάνας / θείας, σε χωνάκι από τον παγωτατζή της γειτονιάς, και φυσικά ανάμικτο μηχανής. Κάτι μεσημέρια καλοκαιριού που δεν κυκλοφορούσε τζίτζικας, με θυμάμαι να καβαλάω κρυφά το ποδήλατο (για να μην ξυπνήσω τους γονείς που κοιμόντουσαν) και να πηγαίνω στην πλατεία για να αγοράσω lucky cup! Ένα από τα παγωτο-ζητήματα που ποτέ δεν συμφωνήσαμε με το φίλο μου τον Παναγιώτη ήταν εαν ο πήραυλος 4x4 της ΕΒΓΑ ήταν καλύτερος από τον αντίστοιχο Magnum της ΔΕΛΤΑ...

8. Το φαγητό της μαμάς

Δεν θα μπορούσα να παραλείψω μία ξεχωριστή αναφορά στα φαγητά που ετοίμαζε με κόπο και περισσή αγάπη η εργαζόμενη μάνα μου. Μπορεί να ερχόταν σπίτι κατακουρασμένη και με ένα σωρό πράγματα στο κεφάλι της αλλά το σπιτικό φαγητό δεν έλειπε σχεδόν ποτέ από το τραπέζι. Μάλιστα, όσοι έχουν την τύχη να φάνε από το αρνάκι φρικασέ (φωτο από εδώ) που φτιάχνει, έχουν να το λένε! Στην ίδια κατηγορία θα βάλω τα γλυκίσματα της μαμάς μα και τις πεντανόστιμες σούπες και πίτες της γιαγιάς (εκείνης που της είχα κατασκάψει την αυλή), την οποία θυμάμαι σαν τώρα να ανοίγει τα φύλλα παραδοσιακά με τον πλάστη. Τελικά, αυτές οι σπιτικές γεύσεις που έχουμε από τα μικράτα μας, μας έχουν σημαδέψει τόσο πολύ που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της νοσταλγίας μας για τη δεκαετία των 80s... Δεν συμφωνείτε;

Εύφημος μνεία - ειδική κατηγορία: Merenda!

Θεωρώ ότι τα λόγια είναι περιττά... Στο ιστορικής σημασίας δίλημμα ''Merenda ή Nutella?'' απαντάμε χωρίς δισταγμό: Μερέντα! Όσοι τυχεροί πρόλαβαν την παλιά Μερέντα, ξέρουν ότι η γεύση της ήταν κλάσεις ανώτερη της ανταγωνίστριας Νουτέλλα - η οποία όμως πλέον κυριαρχεί παντού, από τα ζαχαροπλαστεία μέχρι την τελευταία κρεπερί. Μερικές από τις αγαπημένες συνήθειες Μερεντόπληκτων: μπόλικη σε φρέσκο ψωμί ή φρυγανιές, πάνω από μπάλες παγωτού, μέσα σε κρουασάν βουτύρου, και φυσικά... με το κουτάλι!!