Σπανακοτυρόπιτα. Φτιαγμένη μεν με έτοιμο φύλλο αλλά πολύ αγάπη και δύο είδη τυριών (φέτα και μαλακή μυζήθρα). Η πίτα είναι μεγάλη υπόθεση τελικά - και μέσο κοινωνικοποίησης. Δεν αποτελεί απλά ένα νόστιμο και υγιεινό παραδοσιακό έδεσμα αλλά μία αφορμή για να έρθουν φίλοι στο σπίτι. Κανείς δεν μπορεί να φάει μία πίτα μόνος του οπότε οφείλει να τη μοιραστεί!
Χοιρινό με παντζάρια. Μπορεί σε κάποιους αυτός ο συνδυασμός να φαίνεται περίεργος αλλά σας διαβεβαιώ ότι πρόκειται για νοστιμότατο φαγητό. Αφού μισοψήσετε κομμάτια χοιρινού κρέατος με λίγο ελαιόλαδο σε μία κατσαρόλα, προσθέτετε τα παντζάρια (και αν θέλετε κομμάτια σέλινου) για κανα τέταρτο, σκεπάζετε με νερό και αφήνετε μέχρι να ψηθεί. Yummy!
Μανιτάρια στη σχάρα. Ψήθηκαν μετά τα μπριζολάκια για συνοδευτικό (και καλά). Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν πρόλαβαν να σερβιριστούν στο τραπέζι αφού καταναλώθηκαν πάνω από τη σχάρα στο όρθιο, πασπαλισμένα με λίγο αλάτι και ψιλοκομμένο μαιντανό. Απλοί μα πεντανόστιμοι οι μύκητες!
Καλό σ/κ και καλές μάσες!
2 σχόλια:
Καλές μάσες, αυτό λέω κι εγώ όσο έχουμε ακόμα και τρώμε!
Μπράβο Δόκιμε όλα τα καλά βλέπω, θαύματα κάνουν οι ευλογίες σου στην κουζίνα! :)
Μάλιστα αυτό το χοιρινό με παντζάρια ούτε που μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό καθώς συνήθως τα τρώω σκέτα ή με ψάρι αλλά όχι με κρέας!
Κανένα γλυκό όμως δε μας έφτιαξες (ή... μήπως καταναλώθηκε πριν το δει ο φακός? ;)
Xexe, epitelous! Na sou dwsw ki egw kamia idea gia faghto! Etoimase to xoirino me ta pantzaria kai tha me thymitheis!!
Glyko den kaname einai h alitheia alla tsakisame kati tartes froutwn kai kati sokolates - pou opws poly swsta manteyes, den eixame xrono na fwtografhsoume... :)
Δημοσίευση σχολίου