Ελληνικό τσιμπούσι στην ξενιτιά

Όπως έχουμε επαναλάβει σε παλαιότερα ποστάκια, ο καλύτερος τρόπος για να ξορκίσουμε το δαίμονα της ξενιτιάς είναι οι μασαμπουκο-μαζώξεις με ομοιοπαθείς. Όταν δε αυτές οι μαζώξεις περιλαμβάνουν ελληνικά φαγητά που έφτασαν στο Νησί ''λαθραία'' (τυλιγμένα σε σακούλες και εφημερίδες, μέσα σε βαλίτσες ρούχων), το happening έχει περισσότερο γέλιο και το φαγητό αποκτά νοστιμότερη γεύση! Μία τέτοια μάζωξη λοιπόν έλαβε χώρα πρίν λίγο καιρό... και δείτε τί έγινε!

(κάντε κλικ στην εικόνα για απόλαυση μεγαλύτερων διαστάσεων)

Ακολουθεί σύντομη περιγραφή των εδεσμάτων (από αριστερά προς τα δεξιά, με τη φορά του δείκτη ρολογιού):

- νοστιμότατο λουκάνικο Βόλου με πορτοκάλι (!), το οποίο τηγανίστηκε σε ελάχιστο ελαιόλαδο και πασπαλίστηκε με άνηθο (υποτίθεται ότι θα χρησίμευε ως ορεκτικό, τελικά σερβιρίστηκε ως ''συνοδευτικό'' στο τραπέζι :o)
- parsnips (ριζώδες λαχανικό λευκού-ελαφρώς κίτρινου χρώματος, το οποίο μοιάζει με το καρότο στο σχήμα αλλά έχει πιο γλυκιά γεύση) ψημένα στο φούρνο με μέλι, σπεσιαλιτέ του φίλου Ιωάννη. Μελώσανε οι ρίζες, μούρλια!
- τραγανή σαλάτα ''all in the bowl'' με μαρούλι, ντοματίνια, ραπανάκια, κόκκινη πιπεριά, αγγούρι, πατάτες και ελιές. Σερβιρισμένη μόνο με αλάτι, ελαιόλαδο και μπόλικο λεμόνι. Όχι, για να μην λέτε ότι δεν τρώμε τα 5 a day μας!
- κοψιδοπιατέλα με κρεατικά (χωριάτικα λουκάνικα δύο ειδών στο φούρνο και μπριζολάκια ψημένα στη γκριλιέρα) σερβιρισμένα πάνω από ελληνικές πίτες. Αληθινά ντρέπομαι να σας περιγράψω τί έγινε με το που ξεκινήσαμε τη μάσα! Αν και μπορείτε να φανταστείτε...

Για να συνοδεύσουμε το φαγητό μας είχαμε μπυρίτσες και cider. Ξεκινήσαμε με την ωραιότατη βελγίδα Hoegaarden Rosée (σε μπουκάλα των 750ml), μία βερσιόν της γνωστής λευκής μπύρας με σμέουρα (περιεκτικότητα 6%) και έντονη φρουτώδη γεύση. Στη συνέχεια ανοίξαμε ένα μπουκάλι Bulmers Vintage Reserve cider. Ειδικός στον μηλίτη οίνο δεν είμαι αλλά βρήκα τον συγκεκριμένο αρκετά απολαυστικό, και γευστικά πιο ενδιαφέρον από αντίστοιχους βιομηχανικούς, τύπου Magners ή Gaymers. Ολοκληρώσαμε το δείπνο με μία Innis & Gunn Rum Finish, την οποία είχαμε μεν δοκιμάσει παλαιότερα αλλά είπαμε να της δώσουμε άλλη μία ευκαιρία - την οποία δεν άδραξε... 

Φυσικά, θ' ακολουθήσουν κι άλλες τέτοιες μαζώξεις, καλά να 'μαστε κι όρεξη να 'χουμε. Μέχρι το επόμενο τσιμπούσι στην ξενιτιά, θυμηθείτε κι αυτό.