Αμανέδων συνέχεια

Επανέρχομαι στο θέμα της ελληνικής μουσικής γιατί πρόσφατα έφερε ο άνεμος πάνω στο στύλο το άκουσμα ενός τραγουδιού -ο Θεός να το κάνει- που πραγματικά με έκανε να ανατριχιάσω από την αηδία…
Πρόκειται για ένα πράμα που ονομάζεται «τάξε μου» και το τραγουδάει κάποιος Σαρμπέλ. Όπως καταλαβαίνω και από το όνομα πρόκειται για κάποιο Άραβα που μάλλον στη χώρα του δεν είδε προκοπή και μυρίστηκε ψωμί στις διψασμένες για άθλια αραβοτράγουδα ελληνικές δισκογραφικές. Δεν είναι να απορεί βέβαια κανείς με την αποτυχία που είχε στη χώρα του αφού η φωνή του δε διαφέρει πολύ από στριγκλιά έφηβου μετά την πρώτη του σεξουαλική εμπειρία.
Ας πω όμως και λίγα λόγια για το συγκεκριμένο τραγούδι όπου νομίζω ο Σαρμπέλ πραγματικά ξεπερνά τον εαυτό του.
Οι στίχοι είναι λίγοι και κακοί. Είχε Έλληνα στιχογράφο φαντάζομαι. Ξεκινούν με μια εισαγωγή δυο σειρών και μετά αρχίζει το μαρτύριο του «τάξε μου». Ο τόνος της φωνής είναι μονοκόμματος… Παντελής έλλειψη έστω και στοιχειωδών φωνητικών ικανοτήτων. Όσο για τη μουσική, δεν πρέπει ο μουσικός που την έγραψε να σπατάλησε πάνω από τρία λεπτά για να γράψει τη συγκεκριμένη παρτιτούρα. Είναι τόσο επαναλαμβανόμενη και βαρετή που πραγματικά αμφιβάλλω αν θα κάθισε να την ακούσει παιγμένη από κάποιον άλλο πριν την πετάξει σαν παλιόχαρτο στα μούτρα των αφεντικών του στη δισκογραφική. Άλλωστε όλοι κάπως πρέπει να ζήσουμε.
Επίσης τα μόνα μουσικά όργανα που μετέχουν στην «μπάντα» είναι τα παραδοσιακά αραβικά που τόσο έχουμε απολαύσει σε άλλα παρόμοια σουξέ…
Εντάξει η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο αλλά ας ελπίσουμε ότι όλο αυτό το θάψιμο θα κάνει τη δουλειά του μια και μόνο αυτό φαίνεται να έχει μείνει.
Α και να μην ξεχάσω, πολύ γέλιο μ'αυτούς τους δημάρχους που κλαίγονται γιατί θα αδειάσουν τα χωριά τους από ΤΕΙ(!!) μετά τον καθορισμό της βάσης του δέκα για εισαγωγή στην τριτοβάθμια… Κατά τους δημάρχους μέχρι τώρα οι εγγραφές στις σχολές αυτές μπορεί να ήταν στη συντριπτική τους πλειοψηφία εικονικές (για να δικαιολογήσουν άδειες, αναβολές κτλ) αλλά η σωστή λύση θα ήταν να ιδρυθούν στη θέση τους πιο ελκυστικές σχολές πχ ιατρικές και νομικές…!!!!
Καλό το ανεκδοτάκι;

Φωτιές

Θα καούν όλα τα δάση και δε θα έχω που να στήσω το στύλο…
Τελοσπάντων οι φωτιές φαίνεται ότι τέθηκαν υπο έλεγχο. Τα επακόλουθα … τα συνηθισμένα: πού είναι το κράτος, τι κάνουν οι υπεύθυνοι και άλλα πρωτότυπα.
Αλήθεια οι πολυτελείς κατοικίες στο κέντρο του πευκοδάσους, που μόνο χωματόδρομος πάει, μήπως είναι χτισμένες σε καταπατημένα; Ή μήπως –λέω εγώ- είναι αυθαίρετα αφού σε δασικές εκτάσεις απαγορεύεται εντελώς η οικοδομή;
Εντάξει, τα επόμενα χρόνια οι συγκεκριμένοι θα αποκτήσουν – και άλλους- γείτονες…
Όχι όχι, η ιδιότητα μου δεν μου επιτρέπει να είμαι κακός. Όλοι άνθρωποι είμαστε. Αγάπα τον πλησίον σου με τα ελαττώματα του. Λέμε τώρα…
Α σε μια φάση είδα και κάποιους, επιφανείς σαλονικιούς, να κατακεραυνώνουν τους πυροσβέστες, τους πολιτικούς, την αστυνομία τον καιρό, τους πάντες. Δε θα πω το κλασικό ‘’είδαν κάμερα και έτρεξαν’’, γιατί μπορεί να είχαν λόγους, πχ να λερώθηκε με στάχτες η πισίνα τους ή η καπνιά που έκρυψε τον ήλιο να τους χάλασε το tanning. Eίπαμε θα είχαν τους λόγους τους…
Κατά τα άλλα, αιτίες για τέτοιου είδους καταστροφές έχουμε κάμποσες. Οικοπεδοφάγοι, καύσωνας, απρόσεχτοι καλοπερασάκηδες τουρίστες, όλα παίζουν.
Το φάντασμα της τσιμεντοποιημένης πρώην κατάφυτης πλαγιάς ήδη πλανάται πάνω από την περιοχή της Χαλκιδικής. Για τον εξορκισμό, ο μόνος ικανός είναι το κράτος.
Στο ερώτημα πώς μπορούμε να αποφύγουμε την εφαρμογή των νόμων θα μπορούσαν να μας απαντήσουν οι ‘’αγανακτισμένοι’’ ιδιοκτήτες των κατοικιών στο δάσος.
Το πρόβλημα είναι τώρα που καθάρισε η περιοχή και από πράσινο και από τσιμέντο πως θα εξασφαλιστεί η επιστροφή μόνο του πρώτου…

Ρίξε μια ζεμπεκιά!

Η εξέλιξη της μουσικής στην Ελλάδα έχει κολλήσει στη δεκαετία του 1920. Τότε ήταν που διαδόθηκαν στις μεγάλες ελλαδικές μάζες το ζεϊμπέκικο και το τσιφτετέλι και εκεί τελείωσαν όλα.
Όχι ότι έχω τίποτα με τα συγκεκριμένα είδη. Έχουν και αυτά το δικό τους χώρο στο χάρτη της παγκόσμιας φολκλορικής μουσικής. Ως εκεί όμως. Το τσιφτετέλι και τα άλλα σχετικά ανατολίτικα, έχουν δείξει από καιρό ότι έχουν πάψει να εξελίσσονται –στην Ελλάδα τουλάχιστον-. Όλα ακολουθούν δυο- τρεις συγκεκριμένες φόρμες που εφευρέθηκαν κάποιες δεκαετίες πιο πριν και από τότε ο ένας κλέβει τον άλλο. Τότε τι είναι αυτό που προσελκύει τον κόσμο; Σημαντικό ρόλο παίζουν και οι στίχοι.. Ο νταλκάς, ο έρωτας μέχρι αυτοκτονίας και άλλα τέτοια έντονα που όλοι, σε κάποιες φάσεις τις ζωής έχουμε θεωρήσει ότι μας εκφράζουν και έχουμε ξεσαλώσει, σε συνδυασμό με ήδη εμπεδωμένες αλλά πετυχημένες μελωδίες εγγυώνται σίγουρα σουξέ.
Σουξέ που τώρα πια δεν κάνουν τις πωλήσεις των εκατομμυρίων που έκαναν άλλοτε αλλά αρκετές ώστε να εξασφαλίζουν την επιβίωση τους. Τα μπικικίνια βγαίνουν οπότε ποιος νοιάζεται για τέχνη… Τα συγκεκριμένο φαινόμενο λέγεται και αρπαχτή. Τα ονομάζουν σκυλάδικα αλλά αυτό δεν φαίνεται να πολυνοιάζει τους περισσότερους από τους δημιουργούς τους μιας και ακόμα το χρήμα ρέει.
Από τη άλλη βέβαια έχουμε και το λεγόμενο ‘’έντεχνο’’. Αυτό δεν είναι ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής, απλά εδώ συγκαταλέγονται όλα τα υπόλοιπα. Περισσότερο με φολκλορικό-ροκ βέβαια μοιάζει η μουσική του βέβαια αλλά όσο ναναι είναι κάτι το διαφορετικό…
Η λύση μπορεί να έρθει μόνο μέσα από τις δισκογραφικές εταιρείες και ότι άλλο αυτές συμπαρασύρουν – κανάλια, ραδιοσταθμούς -. Ήδη τα κέρδη από τα λαϊκοπόπ κομμάτια μένουν στάσιμα όμως γιατί δεν γίνονται επενδύσεις σε πιο σύγχρονα είδη μουσικής;
O μουσικός ‘πνευματικός ηγέτης’’ μας, η Τουρκία, με τα ανοίγματα που κάνει στη δυτική μουσική κουλτούρα συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των Ευρωπαίων όταν η νέα μόδα στην Ελλάδα είναι ο χορός της κοιλιάς. Πραγματική ξεφτίλα.

Φτήνια...

Λένε το μπουκαλάκι το νερό στην καντίνα στην ακρόπολη είναι καθαρή κλεψιά που έχει ένα ευρώ και θα έπρεπε να επέμβουν οι μονάδες καταστολής. Ως μονάδες καταστολής στην Ελλάδα εννοούμε πάντα το ίδιο. Τον εθνικό νομοθέτη.
Εντάξει.
Ποιός όμως είναι τόσο χαζός να μην έχει νερό μαζί του όταν πηγαίνει μέσα στο λιοπύρι και ακόμα ακόμα περιμένει να το πάρει στην φτηνότερη τιμή από το μοναδικό κατάστημα στην περιοχή; Άμα το θες σε καλή τιμή θα το πάρεις από το σουπερμάρκετ. Γιατί πολυτέλεια είναι να έχεις τα πάντα σε αυτή τη ζωή εκεί που τα θέλεις και όταν είναι διαθέσιμα να ξέρεις ότι θα τα πληρώσεις… Αιώνιο αξίωμα. Οι παλιότεροι το έλεγαν και αλλιώς ‘’ο καλός ο νοικοκύρης πριν πεινάσει μαγειρεύει’’ και όποιος έπιασε το νόημα το έπιασε.
Δεν είναι το ίδιο πράγμα να πάρεις μια μερίδα φέτα από το χίλτον και από την ταβέρνα του Νικόλα στο Κορωπί. Και η καντίνα στην Ακρόπολη είναι το χίλτον στις καντίνες. Όμως τα φράγκα του χίλτον δεν τα έχει η καντίνα και για αυτό γίνεται στόχος του λαϊκισμού συχνά πυκνά. Στο κάτω κάτω είναι αδικία ο μεγαλοξενοδόχος, ο μεγαλοεστιάτορας κτλ να μπορούν να εκμεταλλευτούν την ελεύθερη αγορά ενώ κάτι τέτοιο να απαγορεύεται στον μικρότερο επιχειρηματία επειδή το κοινό του είναι πιο… λαϊκό. Αυτό ακριβώς θα γίνει αν επεμβαίνει νομοθετικά το κράτος όπου νομίζουν οι εκάστοτε ηγέτες του ότι γίνεται εκμετάλλευση του χρήματος του ‘’κοσμάκη’’(μπρρρρρ)…
Στο κάτω κάτω ας αναρωτηθούμε, μήπως αυτοί που διαδίδουν τις σχετικές απόψεις από τα ΜΜΕ, είναι οι ίδιοι μεγαλο…;

Τσιγαράκι;

Eίχε βγεί τις προάλλες ένας τύπος στην τηλεόραση (μάλλον δεν είχε βγει μόνος του, τον είχαν καλέσει να βγεί για να γίνει το γνωστό τζέρτζελο) που δήλωνε πρόεδρος ενός συλλόγου για τα δικαιώματα των καπνιστών.
Μάλιστα.
Όπως λέμε πρόεδρος αυτών που θέλουν να αυτοκτονήσουν. Ναι βέβαια. ακόμα και αυτοί έχουν δικαιώματα σχετικά με το βίτσιο τους...
Πώς ένας θέλει να πέσει από το μπαλκόνι; Aν τρέξει κάποιος να τον σώσει θίγει το δικαίωμα του στη ζωή. Λάθος στον θάνατο. Υπάρχει τέτοιο; Φυσικά και όχι. Αν έχει κάποιος αυτό που στην ιατρική αποκαλουν (ο επιστημονικός όρος) ‘’κάλο στον εγκέφαλο’’ η πολιτεία έχει το χρέος να τον προστατεύσει από τον εαυτό του. Αν και έχει να κάνει και πολλά άλλα δυστυχώς πρέπει να κάνει και αυτό.
Τώρα ας σκεφτούμε τους φίλους μας τους καπνιστές. Κάπου διάβασα οτι έιναι αποδεδειγμένα πιο βλαβερές οι συνέπειες του καπνού απο της μαριχουάνας. Ετησίως τα θύματα του πρώτου είναι ασυγκρίτως περισσότερα από της δεύτερης.
Όμως κάτι η ασταμάτητη διαφήμιση κάτι η ροπή του ανθρώπου προς ό,τιδήποτε θα τον κάνει να ξεχαστεί, βάλε και το οτι ο καπνός είναι πιο φτηνός από το μαύρο, έχει περάσει στο συνολικό υποσυνείδητο η αρχή του ‘’εντάξει όλοι από κάτι θα πεθάνουμε’’.
Επανέρχομαι στον πρόεδρο. Είχε βγει στο πρωινό της ΕΡΤ. Του λέει λοιπόν ο δημοσιογράφος με αφορμή κάποιον που δεν τον προσλάβανε επειδή δήλωσε καπνιστής:
- ‘’Σου λέει και το αφεντικό, αμα προσλάβω καπνιστή θα πρέπει να φτιάξω χώρο καπνιζόντων. Αν φτιάξω χώρο καπνιζόντων, όσοι καπνίζουν θα πηγαίνουν εκεί και θα κάνουν κοπάνα από τη δουλειά’’. Και απαντά ο πρόεδρας:
- ‘’Ναι, όμως το πρόβλημα σε αυτή την περίπτωση είναι αυτών που θέσπισαν το νόμο για του χώρους καπνιζόντων. Αν τους επιτρεπόταν να καπνίζουν εκεί που δουλεύουν, δεν θα αναγκάζονταν να αφήσουν τη δουλειά τους’’. Και απαντά ο μουσάκιας:
- ‘’Βέβαια σε αυτή την περίπτωση θα ντουμανιάζουμε τους υπόλοιπους αλλά εντάξει’’. Μάλιστα, ο πρόεδρας τον βούλωσε...
Για άλλη μια φορά απέδειξε πόσο σοβαρες βλάβες μπορεί να προκαλέσει στον εγκέφαλο το κάπνισμα.... Βέβαια στον ομοιοπαθόντα δημοσιογράφο το συγκεκριμένο επιχείρημα ακούστηκε σαν Δημοσθένειος λόγος και στους υπόλοιπους τηλεθεατές σαν δείγμα του κόσμου του σουρεάλ...

Παραγγελιά

Μετά από απαίτηση αναγνώστη και αφού και εγώ έχω συγκεντρώσει αρκετό υλικό "σκέψης", θα ασχοληθώ (από θεωρητική πλευρά) με τα θηλυκά μέλη αυτή τη φορά της ρωσικής φυλής.
Λοιπόν η πλειοψηφία των κατοίκων του δυτικού κόσμου έχει μια ιδέα για τις επαγγελματικές κατευθύνσεις που ακολουθούν οι όμορφες Ρωσίδες μετά την κατάρρευση του σοβιετικού μπλοκ όταν μεταναστεύουν. Δε χρειάζεται να ειπωθεί τίποτα για αυτά τα στερεότυπα. Εξάλλου διαδεδομένη είναι και η πεποίθηση ότι οι Ρωσίδες αποτελούν τις πιο σνόμπ και υψηλού επιπέδου ‘’εκδιδόμενες’’. Για περισσότερες διευκρινήσεις σε αυτούς που τα λένε…
Προσωπικά δεν είχα και με τη βοήθεια του Θεού δεν θα αποκτήσω προσωπική άποψη (μακριά από μένα ο πειρασμός!).
Θα μιλήσω για τον τύπο των γυναικών από τη Ρωσία με τον οποίο έχω αποκτήσει μια εμπειρία. Τις τουρίστριες. Άνοδος βιοτικού επιπέδου, εξευρωπαϊσμός κτλ σε συνδυασμό με τον μεγάλο πληθυσμό της συγκεκριμένης χώρας μας εγγυώνται έναν σωστό ρωσικό τουριστικό κατακλυσμό τα επόμενα χρόνια. Ίδια υπόθεση με την Κίνα. Η Ευρώπη τα καλοκαίρια σφύζει από ασιατικό συνάλλαγμα.
Οι Ρωσίδες λοιπόν δεν διαφέρουν στη συμπεριφορά από τους άντρες τους αν και η φυσική τους ομορφιά σε κάνει πιο πρόθυμο να παραβλέψεις τα όποια ελαττώματα.
Είναι ψηλές, ξανθές, όμορφες και διψασμένες για δυτικό τρόπο ζωής(όπως το μεταφράζει αυτό το τελευταίο κανείς). Κάτι σαν τις Αγγλίδες στα νησιά. Το καταδιασκεδάζουν με ό,τι βλέπουν. Ωστόσο επειδή είναι ακόμα αρχάριες και ψαρωμένες στο άθλημα, είναι πιο συγκρατημένες από τις θεότρελες Βρετανοσκανδιναβές.
Σε γενικές γραμμές είναι ένας ευχάριστος τύπος τουρίστα που σπάνια γίνεται ενοχλητικός ενώ εμφανισιακά σπάνια απογοητεύουν. Τα επόμενα χρόνια οι πληροφορίες σε μουσεία και άλλα τουριστικά στέκια θα προσφέρονται και σε ρωσικά μαζί με τις άλλες δημοφιλείς ευρωπαϊκές γλώσσες αν και οι Ρώσοι γνωρίζουν στην πλειοψηφία τους αγγλικά τα οποία δε διστάζουν να χρησιμοποιήσουν. Σε αυτή την περίπτωση δίνουν το παράδειγμα σε αυτούς που θέλουν να μιμηθούν…

Νεράιδες κτλ

Καθόμουν πάνω στο στύλο. Κοίταζα προς τα δέντρα. Τι ωραίο θα ήταν να έβγαινε τώρα από μέσα μια νεράιδα. Ή ένα γκόλουμ. Ή ένα ξωτικό από εκείνα με τα μυτερά αυτιά και τις μεγάλες μύτες. Ή έστω κανένα όρκ.
ΜΑΚΑΡΙ
ΜΑΚΑΡΙ
ΜΑΚΑΡΙ
Κάτι να σε ταξιδέψει σε άλλους κόσμους ή να σου δώσουν ελπίδα ότι υπάρχει και κάτι άλλο. Βέβαια ούτε θέλω να σκέφτομαι την περίπτωση οι ευχές που κάνω να βγουν αληθινές. Τη καρδιακή προσβολή δεν τη γλιτώνω και άντε να έρθει φορείο εδώ πάνω.
Το καρδιακό όμως θα μου περάσει (εντάξει αν είμαι τυχερός), η ελπίδα θα μείνει όμως για την υπόλοιπη ζωή μου.
Κάπου διάβαζα ότι τα τελευταία χρόνια παρατηρείται έξαρση στις πωλήσεις βιβλίων που έχουν να κάνουν με μυστικισμό, με άλλες ‘’διαστάσεις’’. Ο άνθρωπος δηλαδή έχει κουραστεί με αυτά που βλέπει και παρατηρεί κάθε μέρα στη δική του καθημερινότητα και ψάχνει μια διέξοδο.
Απογοήτευση είναι ίσως η λέξη κλειδί.
Η πλειοψηφία σήμερα γνωρίζει με λιγότερες ή περισσότερες λεπτομέρειες παγκόσμια ιστορία. Γνωρίζει επομένως όλες τις προσπάθειες μέχρι σήμερα του ανθρωπίνου γένους να αλλάξει τη ροή των πραγμάτων και να καλυτερεύσει τη ζωή του. Ευτυχία όμως σε αυτό τον πλανήτη για όλους τους κατοίκους της δεν είναι δυνατή. Η ματαιότητα όλων των προσπαθειών που προηγήθηκαν έχει συμβάλλει αναμφισβήτητα στη εμπέδωση ενός κλίματος απαισιοδοξίας. Η μόνη λύση;
Τι ωραία που θα ήταν να ζούσαμε στα παραμύθια;
Θα πει κάποιος, εντάξει και αυτή η ιστορία με τις θρησκείες το ίδιο δεν είναι; Και οι θρησκείες υπήρχαν ανέκαθεν…
Περίπου. Οι θρησκείες όμως είναι ένα φαινόμενο αναπόφευκτο. Ο άνθρωπος και τα κλειδιά του όταν χάνει, το Θεό επικαλείται. Από την άλλη μεριά, πιστεύεις σε κάτι που ελπίζεις να σε κάνει καλύτερο σε αυτή τη ζωή και όχι πάντα γιατί αποβλέπεις στη μετά θάνατον.
Η μυστικιστική λογοτεχνία προσφέρει απόδραση από τον παρόντα κόσμο και κατά συνέπεια μια πιο άμεση ελπίδα, έστω και φανταστική.

Να και μερικοί σύνδεσμοι για "αποδράσεις":
http://www.lordoftherings.gr/ (το κλασικό)
http://darkworld.gr/content/category/4/19/37/
http://www.e-telescope.gr/gr/cat06.htm
http://www.supernatural.gr/index.html