Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

Μπασκετικές ταινίες - μέρος B'

Συνεχίζουμε με το δεύτερο μέρος του αφιερώματος στις μπασκετ-ο-ταινίες που γουστάρουμε και μας θυμίζουν άλλες εποχές... Όπως πάντοτε, οι δικές σας προτάσεις είναι καλοδεχούμενες!


6. Basketball Diaries (1995): Προτού ο Λίο Ντι Κάπριο πνιγεί για να σώσει την Κειτ στον Τιτανικό και απογειώσει έτσι την καριέρα του, έπαιξε και μπασκετάκι! Μαζί του ο μετέπειτα διάσημος Mark Wahlberg των ταινιών δράσης. Μία παρέα από έξυπνους μα με κακές συνήθειες μαθητές γυμνασίου αποτελούν τα αστέρια της ομάδας καλαθόσφαιρας ενός Καθολικού σχολείου. Όλα δείχνουν να πηγαίνουν καλά μέχρι που κάποιοι μπλέκουν με τα ναρκωτικά... Περισσότερη αναφορά στις κακές ουσίες και τη ''χαμένη αθωότητα'', λιγότερο μπάσκετ από ότι θα περίμενε κανείς, η ταινία είναι βασισμένη στην αληθινή ιστορία του Jim Carroll που έγινε βαποράκι. Ντρέπομαι που το λέω αλλά ο πρώην baby-face Λίο δίνει ρέστα...



7. Rebound (1996): Φοβερή ταινία για το θρύλο του μπάσκετ Earl ''The Goat'' Manigault, τον οποίο ο πολύς Kareem Abdul-Jabbar είχε κάποτε χαρακτηρίσει ως τον καλύτερο παίκτη που είχε αντιμετωπίσει ποτέ του! Μπόλικο μπάσκετ σε Χάρλεμ και τριγύρω περιοχές, αγώνες ανάμεσα σε αντίπαλες γειτονιές, καρφώματα στη μούρη και ένας πολλά υποσχόμενος πιτσιρικάς που μαγεύει τους πάντες. Κι ενω όλα δείχνουν ότι ο ''The Goat'' οδεύει ολοταχώς για το NBA, το αιώνιο πρόβλημα των ναρκωτικών του καταστρέφει τη ζωή... Εμφάνιση του πραγματικού Earl Manigault που πέθανε το 1998 στο τέλος. Πέντε αστέρια, όσοι δεν την έχετε δει σπεύσατε!



8. He Got Game (1998): Denzel Washington, Ray Allen και Milla Jovovich πρωταγωνιστούν σε αυτό το δράμα ενός πατέρα, πρώην κατάδικου, να πείσει τον ταλαντούχο γιο του να ασχοληθεί σοβαρά με το μπάσκετ. Η ταινία, εκτός από καλαθιές, χτίζει και πάνω σε άλλα θέματα: τη σχέση πατέρα-υιού, την επανένταξη πρωην φυλακισμένων στην κοινωνία, την πίεση από παντού που δέχονται στις μέρες μας οι μελλοντικοί αθλητές. Εκτός του Ray Allen, εμφανίζονται και άλλοι γνωστοί παίκτες του ΝΒΑ (είδατε, δεν σας το χαλάμε με ονόματα). Ίσως η καλύτερη ταινία του Spike Lee, συνιστούμε ανεπιφύλακτα!



9. Game Day (1999): Η ιστορία ενός πρωην πετυχημένου προπονητή μπάσκετ (Steven Adler) ο οποίος ύστερα από διαδοχικές ήττες της ομάδας του στο πρωτάθλημα της πρώτης κατηγορίας, αναγκάζεται να δεχθεί να προπονήσει μία δευτεροκλασάτη ομάδα. Όπως υποψιάζεστε, ο τύπος ''το έχει ακόμα'' και με σκληρή δουλειά οδηγεί τη νέα του ομάδα στους τελικούς, ενω παράλληλα ψάχνει να βρει ένα νόημα στη δική του ζωή. Μία πολύ καλή προσπάθεια που καταφέρνει να συλλάβει μία ρεαλιστική εικόνα του αθλήματος και της πίεσης του πάγκου. Αξίζει να τη δείτε.

10. Glory Road (2006): Αδιαμφισβήτητα μία από τις καλύτερες μπασκετ-ο-ταινίες που έχουμε δει! Βασισμένη στην αληθινή ιστορία των Texas Western College Miners, την πρώτη κολλεγιακή ομάδα μπάσκετ που αποτελούνταν κυρίως από Αφρο-αμερικάνους και κατάφερε να κατακτήσει την κορυφή. Καθοδηγούμενοι από το θρύλο των πάγκων Don Haskins, ευτύχησαν να κατακτήσουν το πρωτάθλημα και τον τίτλο του NCAA το 1966 ενω τέσσερις από τους βασικούς τους επιλέγησαν μετά για τα ντραφτ του NBA. Αληθοφανέστατες σκηνές όμορφου μπάσκετ, μπόλικος ρατσισμός στην Αμερική του '60 και φοβερή μουσική εποχής, η ταινία δεν έχει κανένα αδύνατο σημείο! Ο τελικός που αντιμετωπίζουν την ομάδα του Πανεπιστημίου του Kentucky που έχει μόνο λευκούς παίκτες είναι όλα τα λεφτά!




Bonus συμμετοχή: Space Jam (1996)
! Ναι, ξέρω τί θα πείτε μερικοί, τα καρτούνς που κολλάνε? Παιδική ταινία μεν, με αληθινούς αστέρες του ΝΒΑ δε! Εκτός από τον γιγαντο-τεράστιο Μιχάλη Ιορδάνογλου, εμφανίζονται οι Charles Barkley, Larry Bird, Mugsy Bogues, Shawn Bradley, Patrick Ewing and Larry Johnson! Η υπόθεση έχει να κάνει με ένα αγώνα ζωής και θανάτου μεταξύ μίας μεικτής (οι θεόμουρλοι Looney Tunes ενώνουν τις δυνάμεις τους με τους αμερικανούς αστέρες) και μίας ομάδας εξωγήινων! Πολύ μπάσκετ μα και πολύ γέλιο! Και επειδή όλοι μας κατα βάθος (ορισμένοι σε μεγαλύτερο βάθος) μοιραζόμαστε κάτι περίεργες παιδικές συνήθειες, να ομολογήσω ότι έχω στην κατοχή μου την επίσημη φανέλα των Tune Stars με το όνομα Bugs στην πλάτη... Και δεν ντρέπομαι καθόλου!


Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010

Συγχωνεύτηκαν τελικά Aegean και Ολυμπιακή!

Αν και το βλέπαμε το πράγμα να πηγαίνει προς τα εκεί εδώ και καιρό, είναι κρίμα που χάθηκε αυτή η όμορφη αντιπαλότητα ελληνικού χρώματος που υπήρχε στους αιθέρες... Αντιγράφω από το news 24/7 (για να μην κουράζομαι).

''Σε μια δύσκολη περίοδο για τον τομέα των αερομεταφορών, η ΟLYMPIC AIR και η AEGEAN, οι δύο μεγαλύτερες αεροπορικές εταιρείες της χώρας ενώνουν τις δυνάμεις τους για να αντιμετωπίσουν τον διεθνή ανταγωνισμό. Σύμφωνα με κοινή ανακοίνωση, συμφωνήθηκε η συγχώνευση ώστε η νέα εταιρεία που θα προκύψει να είναι εισηγμένη στο Χρηματιστήριο Αθηνών. Οι εταιρείες ΟLYMPIC HANDLING και ΟLYMPIC ENGINEERING θα είναι θυγατρικές του νέου σχήματος.

Η νέα εταιρεία θα χρησιμοποιεί τον πρώτο καιρό το όνομα και το σήμα της Ολυμπιακής και στη συνέχεια θα προστεθούν και το όνομα και το σήμα της AEGEAN. Η συμφωνία θα εξεταστεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού, η οποία είναι αρμόδια λόγω του μεγέθους και των όρων της. Σε εύλογο χρονικό διάστημα θα καθορισθούν όλα τα διαδικαστικά βήματα για την ολοκλήρωσή της. Η υλοποίηση της συμφωνίας θα προχωρήσει μετά τις 9 Σεπτεμβρίου, όταν και θα λήξει η περίοδος ενός έτους από την αποκρατικοποίηση της Ολυμπιακής Αεροπορίας, καθώς η MIG έχει δεσμευτεί στο ελληνικό κράτος ότι για έναν χρόνο δεν θα μπορούσε να προχωρήσει σε καμία μετοχική αλλαγή.

Ο ευρωπαϊκός κλάδος αερομεταφορών κατέγραψε ζημιές ύψους 3,5 δισ. δολάρια το 2009. Για το 2010 προβλέπονται ζημιές ύψους 2,5 δισ. δολάρια. Η συγχώνευση θα επιτρέψει στις δύο εταιρείες να αντέξουν σε μια ιδιαίτερα δύσκολη συγκυρία. Oι 2 μεγαλύτερες ελληνικές αεροπορικές εταιρείες έχουν αθροιστικά το 33% της συνολικής ελληνικής αεροπορικής αγοράς εσωτερικού και εξωτερικού σε επιβάτες και 25% του αντίστοιχου τζίρου.

Ανταγωνιστική παγκοσμίως

Με βάση τη συμφωνία ο βασικός μέτοχος της Aegean (Όμιλος Βασιλάκη) και ο μοναδικός μέτοχος της OA (Marfin Investment Group) θα έχουν ισότιμη μετοχική συμμετοχή στην ενοποιημένη εταιρεία, ενώ στην εταιρεία θα παραμείνουν, διατηρώντας αναλογικά τη συμμετοχή τους ως μέτοχοι, οι όμιλοι Λασκαρίδη, Β. Κωνσταντακόπουλου, Γ. Δαυίδ και Λ. Ιωάννου καθώς και η Τράπεζα Πειραιώς. Οι κ.κ. Θ. Βασιλάκης και Α. Βγενόπουλος θα ηγηθούν του νέου σχήματος εξασφαλίζοντας την ομαλή ενοποίηση των εργασιών. Οι δύο εταιρίες θα έχουν συνολικά στη διάθεσή τους 64 αεροσκάφη, από τα οποία τα 39 είναι υπερσύγχρονα Airbus. Η Aegean έχει προσωπικό 2.500 άτομα και η Olympic Air 3.350 μαζί με την Olympic Handling και την Olympic Engineering. Επίσης οι δύο εταιρίες πραγματοποιούν 65 δρομολόγια εσωτερικού και 41 εξωτερικού.

Σε δήλωσή του ο Πρόεδρος της AEGEAN κ. Θεόδωρος Βασιλάκης τόνισε ότι τα μεγέθη των ανταγωνιστών στις αερομεταφορές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθιστούν αναγκαία τη σύνθεση των ελληνικών δυνάμεων για να πετύχουμε αυτοδύναμη κάλυψη των αναγκών της στρατηγικής μας βιομηχανίας, του τουρισμού, επέκταση των επιλογών προορισμών για τους καταναλωτές αλλά και να διασφαλίσουμε την βιωσιμότητα και ανάπτυξη των ελληνικών εταιριών και την απασχόληση στον κλάδο. Από την πλευρά του ο Πρόεδρος της OLYMPIC AIR κ. Ανδρέας Βγενόπουλος δήλωσε ότι οι σημερινές συγκυρίες τόσο της Ελληνικής Οικονομίας όσο και του Κλάδου των Αερομεταφορών επιβάλλουν συγκέντρωση δυνάμεων για την διατήρηση ανταγωνιστικών τιμών στους καταναλωτές, την προστασία θέσεων εργασίας και την αύξηση της ανταγωνιστικότητας σε Ευρωπαϊκό επίπεδο''.

- Είδατε ο Αντρίκος? Εκτός από φωτογένεια, έχει υπομονή και ξέρει τί κάνει...

Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2010

Μπασκετικές ταινίες - μέρος Α'

Οι στυλοβάτες του Στύλου Στηλίτης και Δόκιμος, εκτός από την εκ γενετής αγάπη που τρέφουν για το ποδόσφαιρο (όπως έχουμε αναφέρει και παλαιότερα, ο Δάσκαλος είναι μεγας επιθετικός ντριμπλαδόρος και ο Δόκιμος ως μέσος ακολουθεί κατα πόδας), μοιράζονται και μία παθολογική λατρεία για το ''άθλημα των ψήλων'', την καλαθόσφαιρα - άλλως μπασκετάκι. Ναι, είμαστε του ριμπάουντ και του τρίποντου (αφού δεν μπορούμε να καρφώσουμε!), τί να κάνουμε... Μπολιασμένοι από το κύμα της πορτοκαλί μπάλας που χτύπησε την πιτσιρικαρία της Ελλάδας κυρίως τη δεκαετία του '80 και γέμισε τα γηπεδάκια σε κάθε γειτονιά σε πόλη και επαρχία. Θυμάστε ελπίζω, Εθνική, Γκάλης, σοκολατούχο γάλα Αγνό και δεν συμμαζεύεται...

Βλέποντας λοιπόν το πρόσφατο All-star-game της Αμέρικα με εκείνα τα τέρατα του γυμναστηρίου, θυμηθήκαμε κάτι ξεχασμένες στο χρόνο μπασκετο-ταινίες με φυσιολογικούς παίχτες, που έκαναν όμορφα πράγματα στο παρκέ και κατάφερναν να νικάνε αντιπάλους (και δύσκολους θεατές) με το φιλότιμο και τη θέλησή τους! Χωρίς στεροειδή και να πηδάνε στο Θεό (Θου Κύριε, σχωρα με), μόνο με άμυνα και ιδρώτα. Όλο και κάτι τέτοια φιλμ θα έχετε δει, είμαι βέβαιος! Ας θυμηθούμε λοιπόν το άθλημα αγνό, όπως το ερωτευτήκαμε, μέσα από δέκα ενδεικτικές ταινίες εξαιρετικά αφιερωμένες... Ακολουθεί το πρώτο μέρος.


1. Hoosiers (1986): Ίσως η μεγαλύτερη μπασκετική ταινία που έχει γίνει ποτέ. Ιντιάνα, δεκαετία του '50. Ο Gene Hackman στο ρόλο του προπονητή που οδηγεί μία μικρή επαρχιακή ομάδα γυμνασίου σε τίτλο, παλεύοντας ανάμεσα στη δυσπιστία και καχυποψία των ντόπιων και στην προσπάθειά του να καθιερώσει ένα νέο τρόπο παιχνιδιού. Βασισμένη στην πραγματική ιστορία του προπονητή Marvin Wood που οδήγησε το 1954 το Milan High School στην κορυφή του πολιτειακού πρωταθλήματος. Πέντε αστέρια απο εμας ασυζητητί!



2. White Men Can't Jump (1992):Εξίσου θρυλική ταινιάρα, με τους Wesley Snipes και Woody Harrelson. Πρέπει αν θυμάμαι σωστά να είναι και η πρώτη μπασκετο-ταινία που είδα, οπότε υπάρχει και συναισθηματικός δεσμός στη μέση... Τα πράγματα είναι απλά: Ένας μαύρος και ένας λευκός παικταράς, τρελό μπάσκετ με θεαματικές φάσεις σε ανοιχτά γήπεδα, χρηματικά στοιχήματα και φοβερές ατάκες! Με την κορυφαία σκηνή ever στο ξεκίνημα με διαγωνισμό τριπόντων και όποιος αντέξει... Την έχουμε δει 4 φορές μέχρι τώρα και θα την ξαναδούμε σίγουρα!



3. The Air Up There (1994): Ο Kevin Bacon σε ένα ασυνήθιστο ρόλο από αυτούς που μας έχει συνηθίσει. Υποδύεται ένα προπονητή που εντοπίζει ένα ταλαντούχο Αφρικάνό και ταξιδεύει στην άλλη άκρη του κόσμου για να τον πείσει να παίξει για πάρτη του, ενω παράλληλα μπλέκεται με προβλήματα της φυλής του νεάρου. Aπολαυστική μεν, με γυρίσματα από την Κένυα και τη Νότια Αφρική, αλλά κάτι της λείπει...

4. Hoop Dreams (1994): Ταινία-ντοκυμαντέρ για δύο νεαρούς καλαθοσφαιριστές (που υποδύονται τους εαυτούς τους) που προσπαθούν να εξασφαλίσουν αθλητικές υποτροφίες από τα σχολεία τους στην προσπάθειά τους να κάνουν το όνειρό τους να παίξουν στο ΝΒΑ πραγματικότητα. Πέρα από μπάσκετ, η ταινία ασχολείται και με καθημερινά προβλήματα της ζωής στο Αμέρικα, κοινωνιολογικά ζητήματα και τον τρόπο που προσεγγίζουν τα κολέγια υποψήφιους αθλητές. Πολύ ρεαλιστική, εμφανίζεται για λίγο και ο Isaiah Thomas.



5. Above the Rim (1994): Δράμα που εξελίσσεται στη Νέα Υορκη και επικεντρώνεται στο νεαρό μπασκετμπολίστα-ηγέτη ενός γυμνασίου που προσπαθεί να ξεφύγει από τη μετριότητα και την εγκληματικότητα που βασιλεύει στην περιοχή του και να παίξει για το Georgetown. Η αθέατη πλευρά, μία πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν δεκάδες ταλαντούχοι αθλητές καλαθόσφαιρας σε όλο τον κόσμο και συνήθως δεν έχει αίσια έκβαση για τους περισσότερους...



UPDATE - Έκτακτη συμμετοχή

Teen Wolf (1985): Μπασκετοκομωδία με γυμνασιόπαιδο (Michael J. Fox) που παίζει στη σχολική ομάδα και έχει το κληρονομικό ''χάρισμα'' να μεταμορφώνεται σε λυκάνθρωπο με φοβερά μπασκετικά χαρίσματα και οδηγεί τη μετριότατη ομάδα του από νίκη σε νίκη! Έτσι, ο μικρός γίνεται ο σταρ του σχολείου και κερδίζει και την κοπέλα που πάντα ήθελε! Η πραγματικότητα που ζει όμως δεν είναι αυτή που φανταζόταν και δημιουργεί πολλά μπερδέματα...

Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010

Εκκλησιαστικό ρε-μιξ

Κυκλοφόρησε και κάνει θραύση, όπως και τις προηγούμενες χρονιές! Συλλεκτικό κομμάτι! Το επίσημο ημερολόγιο με τις καλόγριες που ''τα σπάνε'' θα σας κρατά συντροφιά τις κρύες νύχτες του χειμώνα... Για αδελφούς και μη! Όσοι νομίζουν ότι κάνουμε πλάκα ή ότι το παρόν αποτελεί προιόν φωτοσοπιάς, καλά θα κάνουν να αναθεωρήσουν. Μία μικρή επίσκεψη στο amazon θα σας πείσει...


Eκκλησιαστικό το σημερινό ποστ, Κυριακή ημέρα γαρ. Ξεκινάμε με τα δυσάρεστα νέα από κάποιους αδελφούς εκεί έξω που δεν σέβονται τίποτα - και το κυριότερο όπως έχουμε ξαναπεί, μας χαλάνε το όνομα...


Ένας ηγούμενος της Ιεράς Μονής του Δ. Παμβώτιδας, ένας συνταξιούχος δασικός υπάλληλος και μια γυναίκα συνελήφθησαν χθες το πρωί (11/2) κατηγορούμενοι για παραβάσεις των νόμων περί όπλων και αρχαιοτήτων. Στο πλαίσιο ερευνών για την εξιχνίαση κλοπών από μοναστήρια και εκκλησίες της Ηπείρου, την τελευταία διετία, κλιμάκιο αστυνομικών της υποδιεύθυνσης Ασφαλείας Ιωαννίνων πραγματοποίησε έρευνα στην Ιερά Μονή του Δ. Παμβώτιδας. Εκεί εντοπίστηκαν 15 λίθινα τεμάχια, τα οποία εμπίπτουν στο νόμο περί αρχαιοτήτων και έχουν κλαπεί τον Αύγουστο του 2009 από μοναστήρι στο χωριό Μαστοροχώρια των Ιωαννίνων. Βρέθηκαν ακόμα ένα περίστροφο, δύο κυνηγετικές καραμπίνες και 533 φυσίγγια διαφόρων διαμετρημάτων. Κατασχέθηκαν επίσης 48 εικόνες και κειμήλια που εντοπίστηκαν μέσα στο μοναστήρι προκειμένου να ερευνηθεί εαν ανάμεσα σε αυτά συγκαταλέγονται αντικείμενα που έχουν αφαιρεθεί από άλλα μοναστήρια. Τα πρώτα στοιχεία πάντως οδηγούν στο συμπέρασμα ότι μάλλον οι τρεις συλληφθέντες δεν σχετίζονται με τα κυκλώματα που ευθύνονται για το μπαράζ κλοπών από ξωκλήσια που καταγράφεται την τελευταία διετία. Μην ρωτήσει κανένας για τον εγκέφαλο της υπόθεσης...
(Πηγή: News 24/7)

Είναι φως φανάρι ότι ο καλοκάγαθος 'γούμενος είχε στην κατοχή του τις εικόνες και τα κτερίσματα προκειμένου να τα προστατέψει από τη σπείρα που οργώνει την Ήπειρο εδώ και 2 χρόνια... Ο συνταξιούχος και η γυναίκα απλά ήταν παιδικοί φίλοι και τακτικοί επισκέπτες του 'γούμενου στο μοναστήρι, και καμιά φορά του φέρνανε και κανα δίσκο με χορτόπίτα - ή εκείνες τις ''πέτρες'' που βρίσκανε μαζεύοντας τα χόρτα... Αμάν πια δηλαδή με αυτούς τους κοσμικούς συκοφάντες! Παντού λωποδύτες βλέπουν και όλο κακά λόγια λένε για τους ανθρώπους της μοναστικής κουκούλας...

Αλλάζουμε κλίμα και συνεχίζουμε με κάτι από την εκκλησιαστική μόδα - παλιό βιντεάκι μεν αλλά ορισμένες μόδες δεν περνάνε ποτέ...


Σας έχουμε και ανεκδοτάκι...

Μία καλόγρια πάει στην ηγουμένη και της λέει:
- Γερόντισσα, υπέπεσα σε αμάρτημα.... Χθες βράδυ πηδ$χτηκ@ με τον καινούριο παπά της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου!! Τι να κάνω για να συγχωρεθεί η αμαρτία μου;

Η ηγουμένη την κοιτάζει καλα-καλα και της λέει:
- Για αρχή, πρέπει να φας ...ένα λεμόνι!

Έκπληκτη η καλόγρια απαντά:
- Δηλαδή άμα φάω το λεμόνι θα συγχωρεθεί η αμαρτία μου;

Και η ηγουμένη:
Όχι βέβαια!!! Αλλά πρέπει πρώτα να σου φύγει αυτό το γαμημένο το χαμόγελο!!!!!


Χρειάζεται προσοχή. Στις στενές επαφές γουτσου-γουτσου. Και πάντα προστασία. Διαφορετικά, κοιτάξτε τί έπαθε η καλόγρια από το ανέκδοτο...















Μπράβο στα παιδιά, ευρηματικότατα κοστούμια! Stylos απρουβς. Γουελ νταν! :-)
Υγιαίνετε! Και μην ξεχνάτε να διασκεδάζετε!

Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010

Ο φοβερός και τρομερός Bud Spencer!

Μόνο δύο μικρές λέξεις για σας σήμερα αγαπητοί αναγνώστες: Βud Spencer. Ένα (καλλιτεχνικό) όνομα που κρύβει μέσα του απίστευτη δύναμη! Μιλάμε για τον τεράστιο, τον ουρανό! Τον Ένα, το σπουδαίο το λατρεμένο - βλέπε αγαπητά Τρυπόνια. Χαλαρά τώρα, ο τύπος πρέπει να έχει ρίξει περισσότερες μπουνιές από το Rocky Balboa και το Van Damme μαζί! Ο μοναδικός που ίσως τον ξεπερνά είναι ο Chuck Norris - και αυτό παίζεται στα σημεία επειδή ο Chuck έριχνε περισσότερες κλωτσιές και επιπρόσθετα τον υποστήριζε ανέκαθεν το αμερικάνικο κατεστημένο! Όπως καταλάβατε, δεν έχουμε όρεξη για σοβαρά πράγματα σήμερις αλλά για ''φιλοσφία''... χαρ, χαρ! Ακολουθεί ένα μικρό αφιέρωμα στην υπέρτατα καλτ μορφή του τεράστιου - κυριολεκτικά - Ιταλού, ως ένα ελάχιστο δείγμα ευχαριστίας για την προσφορά του στην έβδομη τέχνη και την αγάπη που τρέφει ο Στύλος προς το πρόσωπό του.

Ο Bud που λέτε, το πραγματικό όνομα του οποίου είναι Carlo Pedersoli, γεννήθηκε το 1929 στη Νάπολη και ξεκίνησε να γίνεται γνωστός όχι ως ηθοποιός αλλά ως... αθλητής! Ήταν πρωταθλητής στην κολύμβηση (είναι ο πρώτος Ιταλός που έκανε τα 100μ ελεύθερο σε χρόνο κατω απο ένα λεπτό) και υπήρξε μάλιστα μέλος της Ολυμπιακής ομάδας της Ιταλίας το 1952 και το 1956. Έπαιξε επίσης επαγγελματικό water polo και κέρδισε και πρωτάθλημα με τη Lazio το 1954! Ενω διέπρεπε στην πισίνα, το παλικάρι είχε παράλληλα σπουδάσει και δικηγόρος αλλά τί να το κάνεις, αφού τον έτρωγε το μικρόβιο του ηθοποιού... Η πρώτη του συμμετοχή ήταν ως μέλος της Πραιτωριανής Φρουράς στο επικό Quo Vadis! Συνέχισε με μικρούς ρόλους σε ιταλικές παραγωγές αλλά γενικά η καριέρα του παρέμενε σε ρηχά νερά... Ώσπου το 1967 κάνει την κίνηση ματ να αλλάξει το όνομά του σε Bud Spencer (συνδυάζοντας τα συνθετικά της αγαπημένης του αμερικάνικης - μπλιαχ - μπύρας Bud + το όνομα του αμερικάνου ηθοποιού Spencer Tracy) και οι μετοχές του στο χρηματιστήριο του σινεμά ανεβαίνουν κατακόρυφα...

Πρωταγωνιστεί σε δεκάδες spaghetti Westerns που έκαναν θραύση και τον έκαναν διάσημο έξω από την Ευρώπη, με τις βιντεοκασέτες του να κάνουν το γύρο του κόσμου! Όταν δε έκανε ντουέτο με τον επίσης Ιταλό Terence Hill (άλλο βλαστάρι και τούτο), η καριέρα και των δύο απογειώθηκε! Απίστευτοι ρόλοι, με τρελή πλοκή στα όρια του γελοίου, θανατηφόρες ατάκες, κλισέ από όλα και για όλους, μουσικές χαμούρικες, μούρες που σε κάνουν να γελάς ολημερίς και οληνυχτίς και πολύ... χαστούκι! Παραδέχομαι ότι εκείνες οι σκηνές που φεύγει ο μπάτσος από το μουσάτο και ευμεγέθη Bud με ταχύτητα αστραπής με έχουν σημαδέψει ανεπανόρθωτα! Και οι κακοί αντίπαλοι να πέφτουν από τις παλάμες του δυο-δυο! ''Κλασικά'' πράγματα στα λογής σενάρια: κυνηγάνε εμπόρους ναρκωτικών, μεταμφιέζονται σε ό,τι φανταστείτε (και σε ιεραπόστολους!!!), μένουν σε υπερπολυτελή ξενοδοχεία, ''χτυπάνε'' τα καλύτερα μωρά, πιλοτάρουν ελικόπτερα και αεροπλάνα (αν θυμάμαι καλά ο Bud έγινε και πιλότος σε μία ταινία), καταστρέφουν περιπολικά και μαγαζιά σε ανελέητες αυτικινητο-καταδιώξεις, χαμός, δεν μένει τίποτα όρθιο! Και όπως πάντα, ο Bud που είναι και ο χοντρούλης της παρέας, κατεβάζει 2-3 πιάτα φαγητό στην καθισιά του! Κάποιοι κριτικοί μίλησαν πέρα από τα κλισε της υπόθεσης και για προσπάθεια απλοικής μίμησης του παλιού διδύμου του σινεμά ''Ο Χοντρός και ο Λιγνός''. Η ουσία είναι ότι οι τύποι είχαν δημιουργήσει μία σχολή (καρπαζιάς) μόνοι τους, πήγαν το σπαγγέτι ένα βήμα πιο πέρα και υπήρξαν σύμβολα για τη δημιουργία πολλών μεταγενέστερων χαρακτήρων. Μπορείτε να ρίξετε μία ματιά αν έχετε χρόνο και στο σαιτ που είναι αφιερωμένο και στους δύο εδώ!

Από το 1983 και μετά η καριέρα του Bud έκανε μία μικρή πτώση και από τότε προσανατολίστηκε πεισσότερο προς την τηλεόραση. Δεν χαλάστηκε και πολύ, αφού ο τιτανοτεράστιος άνοιξε αερομεταφορική εταιρία, τη Mistral Air, και ασχολήθηκε με τη σκηνοθεσία και τη συγγραφή σεναρίου. Τέλος, το 2005 επιχείρησε να ασχοληθεί και με την πολιτική (!) υπό την αιγίδα του κόμματος του Σύλβιο αλλά χωρίς επιτυχία. Εμείς πάντως θα τον θυμόμαστε με νοσταλγία για σκηνές όπως τις παρακάτω...


το πανηγύρι ξεκινά στο 1.29




εναντίον και των Βεδουίνων αμα λάχει


δείτε ξεγυρισμένο μπάτσουλο στο 0.35!


θεαματική είσοδος στο 0.53 για να ακολουθήσει κονταρομαχία πάνω σε μηχανάκια!


ο παραπληγικός και ο... κωφάλαλος! Ακούστε ατάκα στο 5.35!

Και για το τέλος, σκηνή από τη θεική ταινία Two Missionaries (1975), όπως καταλαβαίνετε και από τον τίτλο είναι από τις αγαπημένες του Δόκιμου :-)



Ο Κύριος να σας έχει καλά! Και τον Bud!!

Μaster bonus: απλά ακούστε!!!

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010

Για τους Θεσσαλονικείς

Μερικές νοσταλγικές φωτογραφίες από την όμορφη Θεσσαλονική του χθες... Όσο κατεβάζετε την ηλεκτρονική ποντίκα σας, τόσο πιο πίσω στο χρόνο μεταφέρεστε...



















Bonus: Για επιδόρπιο έχουμε κάτι πιο τωρινό, χειροπιαστό και... ξεδιψαστικό! Σας πληροφορούμε λοιπόν ότι πλέον υπάρχει google-χάρτης με τις καλύτερες και πιο ενημερωμένες μπυραρίες της πόλης - τεσταρισμένες! Μπράβο στα παιδιά του all4beer για τη δουλειά τους! Μπορείτε να τον βρείτε κάνοντας ζουμ στον πανελλαδικό χάρτη μπύρας εδώ ακριβώς! Όσοι πιστοί σπεύσατε...

Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2010

Η Τσικνοπέμπτη άργησε μία μέρα...

Καιρό έχω να βάλω τόσο ''καμμένο'' τίτλο σε ποστ και πολύ μ' αρέσει! Κάλλιστα θα μπορούσε να ήταν τίτλος σήριαλ της ελληνικής τηλεόρασης! Ξέρετε, με χωρισμούς πάνω από τραπέζια με κοκορέτσια, ανακοινώσεις για χαμένα παιδιά που βρέθηκαν ενω ψήνονται οι μπριζόλες και άλλα παρόμοια σκηνικά, θα έκανε πάταγο! Ξεφύγαμε όμως από το θέμα...

Εχθές ήταν η μέρα της τσίκνας - και καλά! Ο 'Ελληνας δεν έχει ανάγκη να περιμένει μία Πέμπτη το χρόνο για να έχει δικαιολογία να ξεκοιλιαστεί, το κάνει ολόχρονα και βγάζει το αχτι του! Φυσικά, όταν κάπου - κάπως - κάποτε ονόμασαν αυτή τη μέρα Τσικνοπέμπτη και όρισαν να καταναλώνεται μεγάλη ποσότητα κρέατος για να προετοιμαστεί ο πιστός για τη Σαρακοστή, δεν ήξεραν οι άμοιροι ότι στην εποχή μας δεν θα ήταν ανάγκη... Τεσπα, για να προσθέσουμε και ένα ιστορικό σχόλιο, η μέρα ορίστηκε να πέφτει πάντοτε Πέμπτη καθώς στην ελληνορθόδοξη παράδοση οι νηστείες της Τετάρτης και της Παρασκευής πρέπει (?) να τηρούνται. Η Τσικνοπέμπτη ανήκει στη δεύτερη εβδομάδα πριν τη Σαρακοστή, την λεγόμενη και Κρεατινή εβδομάδα. Προηγήθηκε η Προφωνή εβδομάδα και ακολουθεί αυτή της Τυροφάγου - αγαπητό κίτρινο τυρί που κρύβεσαι στο ψυγείο μου την έχεις βάψει!

Τη χθεσινή άγια τούτη μέρα λοιπόν, σφάλλαμε! Δεν τσικνίσαμε κρεατικό! Παραδεχόμαστε όμως το λάθος μας και σπεύδουμε να επανορθώσουμε - με αποδείξεις!

Τεκμήριο Α: κρασάτα χωριάτικα λουκάνικα και χοιρομέρι σπιτικής παραγωγής - εδώ τα βλέπετε να καπνίζονται στο χωριό του προμηθευτή πρίν κανα 2μηνο. Φωτογραφία με τα καλούδια ψημένα δεν ανεβάζουμε επειδή σας λυπόμαστε :-)
















Τεκμήριο Β: τρομερής νοστιμιάς κοντοσούβλι από αρνίσιο κρέας, ικανό να σε κάνει να αλλαξοπιστήσεις - τελικά δεν σας λυπόμαστε και πολύ...










Φιλική συμβουλή: όσοι δεν έχετε φάει, καλύτερα να μην κλικάρετε τη δεύτερη φωτο...


Όπως αντιλαμβάνεστε, του δώσαμε και κατάλαβε αναδρομικά!

Αντί επιλόγου, θα σας πούμε μερικά έθιμα από δυο περιοχές με τις οποίες ο Στύλος σχετίζεται έμμεσα. Στην Κομοτηνή την Τσικνοπέμπτη καψαλίζουν την κότα που θα φαγωθεί την Κυριακή (Κυριακή της Απόκρεω). Επίσης, τα αρραβωνιασμένα ζευγάρια ανταλλάσουν βρώσιμα δώρα. Ο άντρας στέλνει στην αρραβωνιαστικιά του μια κότα (τον λεγόμενο κούρκο), ενώ εκείνη του στέλνει μπακλαβά και μια κότα γεμιστή. Τέλος, στην περιφέρεια της Πελοποννήσου σφάζουν χοιρινά από τα οποία φτιάχνονται η πηχτή, οι τσιγαρίδες, τα λουκάνικα, η γουρναλοιφή και το παστό. Ακολουθεί χορός, τραγούδι και ποτό μέχρι τελικής πτώσεως.

Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010

Μία καλά σχεδιασμένη συνταξιοδότηση

Χαίρετε και καλό μήνα! Ελπίζουμε να είστε όλοι καλά, και όσοι δεν είστε κάνετε λίγη υπομονή καθώς φτάνει ακόμη ένα Σ/κ... Για σήμερα προτείνουμε εναλλακτική λύση για την οικονομική κρίση όπως μας την έστειλε ο φίλος Βαγγέλης τον οποίο και ευχαριστούμε!


Από τους Times του Λονδίνου: Μια καλά σχεδιασμένη συνταξιοδότηση

Έξω από το Bristol Zoo της Αγγλίας υπάρχει ένα πάρκινγκ για 150 αυτοκίνητα και 8 λεωφορεία. Για 35 χρόνια, τα τέλη στάθμευσης του διαχειριζόταν ένας πολύ ευχάριστος υπάλληλος. Τα τέλη αυτά είναι £1 για τα αυτοκίνητα, £5 για τα λεωφορεία.

Τότε, μια μέρα, μετά από 35 χρόνια που ποτέ δεν έλειψε μια ημέρα από την εργασία, πολύ απλά δεν ξαναεμφανίστηκε. Έτσι η Διαχείριση του ζωολογικού κήπου κάλεσε το Δημοτικό Συμβούλιο και ζήτησε να τους στείλουνε άλλον υπάλληλο στάθμευσης. Το Συμβούλιο έκανε κάποια έρευνα και απάντησαν ότι το πάρκινγκ ήταν ευθύνη του ίδιου του ζωολογικού κήπου. Ο ζωολογικός κήπος ενημέρωσε το Συμβούλιο ότι ο υπάλληλος ήταν υπάλληλος του Δήμου. Το Δημοτικό Συμβούλιο απάντησε, ότι ο υπάλληλος δεν υπήρξε ποτέ στην κατάσταση μισθοδοσίας του Δήμου...

Εν τω μεταξύ, αραγμένος στη βίλα του, κάπου στις ακτές της Ισπανίας (ή κάποιο τέτοιο σενάριο), είναι ένας άνθρωπος που είχε προφανώς εγκαταστήσει ένα μηχάνημα εισιτηριών εντελώς μόνος του! Και στη συνέχεια, απλώς άρχισε να εμφανίζεται κάθε μέρα, μαζεύοντας τα τέλη στάθμευσης για 35 συναπτά έτη.

Υπολογίζοντας τα κέρδη κάθε εβδομάδας, το ποσό αυτό ανέρχεται σε πάνω από 7 εκατομμύρια δολάρια! Και κανείς δεν γνωρίζει καν το όνομά του...

-------------------------------------------------------------------------------------------

Επειδή ωστόσο σεβόμαστε τους αδελφούς αναγνώστες μας, κάναμε λίγο ψάξιμο και ανακαλύψαμε πως πρόκειται για ακόμη ένα αστικό μύθο που κυκλοφορεί εδώ και καιρό στο ιντερνετι... Όπως και να' χει, είναι μία απολαυστικότατη ιστορία που δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα - γι' αυτό και την ποστάραμε!