Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

Με το καλό να σας μπει...

... το 2013! Λίγες ώρες πρίν το τέλος του 2012, ο Στύλος σας εύχεται ''Καλή πρώτη του χρόνου κουφάλες''!! Είθε ο Αη Βήτας να σας φέρει δώρα πολλά και καλά!


Θερμότατες ευχές σε όλους για υγεία, καλή δύναμη και ηρεμία πνευματική και στομαχική!

Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2012

Jesus on Facebook & Twitter

Μετά τον Πάπα Βενέδικτο, ο οποίος πριν από λίγο καιρό έκανε το πρώτο του tweet από τον επίσημο λογαριασμό του, @pontifex, σειρά είχε ο Αρχιεπίσκοπος Ρόμπερτ Ζόλιτς, επικεφαλής της καθολικής εκκλησίας της Γερμανίας. Μιλώντας στη γερμανική εφημερίδα Ruhr Nachrichten, ο Αρχιεπίσκοπος δήλωσε ότι «ο Χριστός θα είχε σήμερα σίγουρα Facebook και Twitter. Πάντα αναζητούσε τους ανθρώπους, και χρησιμοποιούσε ασυνήθιστες οδούς για να το κάνει... στη βάση τους, όλα τα μέσα είναι κατάλληλα για να φέρουν το λόγο του Θεού στους ανθρώπους». O αρχιεπίσκοπος συμπλήρωσε πως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποτελούν τρόπους με τους οποίους η Εκκλησία μπορεί να φτάσει σε ανθρώπους με τους οποίους πριν δεν είχε επαφή. (πηγή)


Καλά τα λέει ο Αρχιεπίσκοπος Ρόμπερτ Ζόλιτς αλλά μια και είναι λάτρης της τεχνολογίας, έπρεπε να γνωρίζει ότι ο Κύριος είναι εδώ, ανάμεσά μας, και ποστάρει και τουιτάρει! Ο Δόκιμος έρχεται και πάλι να ξεμπροστιάσει αυτά που η Εκκλησία σας κρύβει. Ορίστε λοιπόν: 

https://www.facebook.com/Jesus.page

https://twitter.com/jesus 

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

Στολίδια χριστουγεννιάτικα

'Εφτασε η εποχή του χρόνου που στολίζουμε δεντράκι, αργήσαμε φέτος είναι η αλήθεια αλλά ψάχναμε για καινούργια στολίδια. Διαλέχτε αστεράκι για την κορυφή του δέντρου:


Πόσο μα πόσο θεούλης αυτός που έφτιαξε την εικόνα, πόσo;;;;;;

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

Dream Theater - Metropolis 2000: Scenes from New York (full concert)


Προς τέρψη των ώτων και των οφθαλμών σας, ο Στύλος προτείνει να δείτε ολόκληρη τη θρυλική συναυλία Metropolis 2000: Scenes from New York των Dream Theater, στα πλαίσια της περιοδείας Metropolis 2000 του συγκροτήματος για την προώθηση της prog δισκάρας Metropolis Pt. 2: Scenes from a Memory (1999).



Το ημερολόγιο έδειχνε 30 Αυγούστου 2000 όταν οι John Petrucci (κιθάρα), John Myung (μπάσο), Mike Portnoy (ντράμς), James LaBrie (φωνή) και Jordan Rudess (πλήκτρα) βγήκαν στη σκηνή του Roseland Ballroom στη Νέα Υόρκη, και έπαιξαν ολόκληρο το άλμπουμ Metropolis Pt. 2: Scenes from a Memory σε μία αξέχαστη συναυλία, η οποία ανήκει στις κορυφαίες στιγμές του αμερικάνικου συγκροτήματος.

Regression - 2:03
Overture 1928 - 4:35
Strange Deja Vu - 8:07
Through My Words - 13:18
Fatal Tragedy - 14:19
Beyond This Life - 21:13
Through Her Eyes - 32:30
Home - 42:04
The Dance Of Eternity - 55:23
One Last Time - 1:01:39
The Spirit Carries On - 1:05:42
Finally Free - 1:13:22

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

Οι φωτογραφίες του 2012

Καθώς ο Δεκέμβριος προχωρά γοργά και το 2012 ετοιμάζεται να μας κουνήσει μαντήλι, ποστάρουμε (όπως κάναμε και άλλες χρονιές και τείνει να γίνει παράδοση) λινκς για να θαυμάσετε μερικές από τις χαρακτηριστικότερες φωτογραφίες που τραβήχτηκαν τη χρονιά που μας πέρασε. Να'ναι καλά το φανταστικό In Focus του The Atlantic που τις μάζεψε όμορφα και περιποιημένα. Απολαύστε!








 Με την ευχή να μην τελειώσει ο κόσμος τις 21/12/12 ώστε να δούμε και το ανάλογο φωτογραφικό αφιέρωμα το 2013. 'Εχουμε άλλωστε να πιούμε και τόσες μπύρες που δεν έχουμε προλάβει ακόμη να δοκιμάσουμε... :o)

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

Bass Premium Ale

Η Bass Premium Ale είναι η πιο γνωστή μπύρα της πάλαι πότε κραταιάς ζυθοποιίας Bass (για περισσότερες πληροφορίες δείτε εδώ), η οποία από το 2005 παράγεται από τη Marstons για λογαριασμό της AB-InBev. Πρόκειται για μία φιλτραρισμένη βερσιον της Draught Bass (που βασίζεται στη συνταγή των πρώτων αγγλικών pale ale) με περιεκτικότητα σε αλκοόλ 4.4% α.φ., η οποία ζυμώνεται με ποικιλίες λυκίσκου Challenger και Northdown. Κυκλοφορεί ευρέως και σε αλουμινένιο τενεκεδάκι στα μεγάλα super markets, και μάλιστα η συγκεκριμένη βερσιον είναι στη λίστα με τις 10 μπύρες σε τενεκεδάκι που έχουν τις μεγαλύτερες πωλήσεις στο Νησί.
Παίρνουμε λοιπόν ένα τενεκεδάκι, σερβίρουμε τη Bass Premium Ale αυστηρά σε ποτήρι pint και σημειώνουμε:

Εμφάνιση: το χρώμα της μπύρας είναι ένα όμορφο διαυγές πορτοκαλο-χάλκινο, το οποίο στολίζεται από ένα λευκό, κρεμώδη αφρό που διατηρείται αρκετά. Κλασική εμφάνιση δηλαδή μίας κλασικής αγγλικής bitter.
Άρωμα: τα αρώματα που ξεχωρίζουν είναι έντονα malts (κατά βάση καραμέλα και μπόλικη μαγιά) και ένας απροσδιόριστος φρουτώδης χαρακτήρας. Χάνει λίγο όταν ανεβάσει θερμοκρασία και βγάζει κάτι ''ξεθυμασμένο''.
Γεύση: γευστικά, η μπύρα ξεκινά γλυκά, με έντονη μία καραμελένια / μπισκοτένια αίσθηση από τα malts και λίγα φρούτα (γλυκολέμονο; μήλο;), για να ισορροπήσει στη συνέχεια με μία ήπια πικρίλα από το λυκίσκο. Ελαφρώς πικρό, κρεμώδες τελείωμα μικρής διαρκείας. Όταν ζεσταθεί βγάζει και ένα μεταλλικό χαρακτήρα.
Αίσθηση: το σώμα είναι νερουλό προς μέτριο, η ενανθράκωση χαμηλότατη. Το αλκοόλ δεν φαίνεται. Η μπύρα έχει γενικά καλή ισορροπία, αν και η καραμέλα από τα malts επικρατεί ως τελική εντύπωση.

Συμπερασματικά, έχουμε να κάνουμε με μία απλή πλην ευχάριστη βερσιον της (εικάζω) παλιάς Bass Pale Ale (photo credits) που πίνεται πολύ άνετα. Φυσικά, στη γεύση κερδίζει λίγο στο βαρέλι σε σχέση με το αλουμινένιο τενεκεδάκι που παρουσιάσαμε, αλλά δεν παύει να είναι ένα γευστικό ποτήρι ιστορίας από το ένδοξο παρελθόν της κάποτε μεγαλύτερης ζυθοποιίας στον κόσμο. Τώρα, εαν είναι κοντά στην αυθεντική γεύση της Bass που πινόταν μετά μανίας στη βικτωριανή Αγγλία, θα σας γελάσω!

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

Γλυκά μαμ

Μαμ, το. Είναι πιο μίνιμαλ και εύηχο από το κοινότυπο ''φαγητό'', λιγότερο ακατέργαστο από το αληταμπούρικο ''μάσα'', πιο παιχνιδιάρικο από το κλασικό ''φαί''. Το μαμ είναι μία εξυπνότατη ηχητική περιγραφή μίας από τις μεγαλύτερες χαρές της ζωής (του φαγητού ντε!) την οποία αναγνωρίζουν όλοι. Γιατί; Πολύ απλά επειδή δανείζεται ορολογία μικρών παιδιών (μαμ, κακά, νάνι, πιπί, κτλ) για να εκφράσει την αρχέγονη λατρεία μας για την (απαραίτητη για την επιβίωσή) τροφή. Ως ορολογία, το μαμ καλύπτει τα πάντα: αλμυρά, γλυκά και ο,τιδήποτε υπάρχει ενδιάμεσα. Σήμερα θα δούμε 3 παραδείγματα γλυκών μαμ από παλαιότερα ταξίδια του Δόκιμου.

1. Macarons Ladurée@Paris

Παραδέχομαι ότι σε κάποια στενά του Παρισίου μπορείτε να βρείτε εξίσου γευστικά macarons (γλυκό για το οποίο τρέφω μεγαααάλη αγάπη) σε οικογενειακά μαγαζάκια. Όπως και να το κάνουμε όμως, εαν πάτε Παρίσι οφείλετε να επισκεφτείτε το διάσημο για τα macarons του Ladurée κι ας μην αγοράσετε τίποτα. Υπάρχουν 4 μαγαζιά τους όπου μπορείτε να βρείτε αυτές τις γλυκές αμαρτίες (η φώτο είναι από το κατάστημα στη Champs-Elysées), διαλέγοντας από μία μεγάλη ποικιλία. Ο συνδυασμός της φρέσκιας ganache με τη ψημένη μαρένγκα αμυγδάλου είναι από άλλο πλανήτη!

2. Turrón de Alicante Artisania@Granada

Στο απίστευτα λιμπιστικό Turrón είχα αναφερθεί φευγαλέα σε παλαιότερο ποστ που περιέγραφε την ιεραποστολή μου στη Μπαρθελόνα. Ειλικρινά μιλάμε για ένα γλυκό που του αξίζει δοκίμιο. Νουγκάτ που φτιάχνεται με μέλι, με ξηρούς καρπούς (συνήθως αμύγδαλα) ή χωρίς, το turrón συχνά τρώγεται ως χριστουγεννιάτικο επιδόρπιο. Έχει πολλές παραλλαγές αλλά μόνο δύο είδη: το σκληρό (Alicante) και το μαλακό (Xixona). Και τα δύο έχουν πλούσια βουτυράτη γεύση, μπουκιά και συγχώριο! Αυτό που βλέπετε στη φώτο αγοράστηκε και φαγώθηκε στη Γρανάδα - μέσα σε λίγα λεπτά!

3. Milk chocolate ΙΟΝ@London

Ένα από τα λίγα πράγματα που μου λείπουν στο Νησί είναι οι σοκολάτες γάλακτος ΙΟΝ. Χωρίς πλάκα. Το έχω δηλώσει άλλωστε και εγγράφως. Επειδή λοιπόν δεν μπορώ να τις βρω στη βάση μου, πρίν κανα μήνα που πήγα Λονδίνο δύο φίλοι που ξέρουν την αρρώστια μου είχαν φροντίσει να μου φυλάξουν δύο γάλακτος ΙΟΝ από το τελευταίο ταξίδι τους στην Αθήνα, οι οποίες με περίμεναν υπομονετικά για να τις κατασπαράξω. Λιώνει στο στόμα η σοκολάτα και εσύ, πέρα από τη μαγική απόλαυση του μαμ, τηλεμεταφέρεσαι στα παιδικά σου χρόνια... Κορυφαία κι ας είναι τυποποιημένη.


Υ.Γ: Δόξα και τιμή στα ταχυφαγεία Μαμ τα οποία με έθρεψαν πολλάκις κατά τη διάρκεια των φοιτητικών μου χρόνων στην Αθήνα.
Υ.Γ.2: Καλό μήνα. Έρχεται.

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

Σε κλίμα χριστουγεννιάτικο

What do you mean there's no Santa?

Βλάσφημο ψέμα! Ένας 24χρονος Καναδός συνελήφθη επειδή έλεγε στα παιδάκια ότι ο Άγιος Βασίλης δεν υπάρχει! ''Είναι πραγματικά αχαρακτήριστο το γεγονός ότι κάποιος θα τολμούσε, και μάλιστα τέτοιες μέρες, να πει στα παιδιά ότι ο Αη Βασίλης δεν είναι πραγματικός, κάτι με το οποίο θα μπορούσαμε φυσικά να διαφωνήσουμε'' είπε στην εφημερίδα Toronto Star εκπρόσωπος της αστυνομίας στην πόλη Κίνγκστον.


Στην παρέλαση που διοργανώνει κάθε χρόνο η πόλη προς τιμήν του Αη Βασίλη, ο νεαρός εμφανίστηκε μεθυσμένος έχοντας βάλει ζελέ στα μαλλιά του ώστε να μοιάζουν με κέρατα. Μετά τη σύλληψη και τη μεταφορά του στο αστυνομικό τμήμα, αποδείχθηκε ότι ο ψεύτης είχε καταδικαστεί και για προηγούμενη, αδιευκρίνιστη παρανομία, και επιπλέον είχε παραβιάσει τους όρους της αστυνομικής επιτήρησης. Ο νεαρός κατηγορείται τώρα για δημόσια αναστάτωση υπό την επήρεια μέθης. Μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει γνωστό αν ο Αη Βασίλης προτίθεται να καταθέσει μήνυση.

Πηγή


Meanwhile in Greece...

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

Οι Μάγια έκαναν λάθος

Παντού ακούμε και διαβάζουμε για το τέλος του ημερολογίου των Μάγια που πλησιάζει, και ότι ο κόσμος θα καταστραφεί το Δεκέμβρη του 2012 (21.12.12), και ότι δεν μας μένει πολύς χρόνος, μετανοείστε αμαρτωλοί, και και και...  Ε λοιπόν, ξέρετε κάτι; Οι Μάγια έκαναν λάθος υπολογισμούς! Ο κόσμος δεν θα φθάσει στο τέλος του το 2012! Γιατί; Επειδή πολύ απλά προηγούνται άλλα σκηνικά που πρέπει να ζήσουμε πρίν την καταστροφή:


Καταλάβατε τώρα; Με απλά μαθηματικά: πρέπει πρώτα να ξεκινήσει ο Γ' Παγκόσμιος (ελπίζουμε όχι κάπου στη Μέση Ανατολή επειδή το Ισραήλ το προσπαθεί φιλότιμα εδώ και λίγες μέρες) που οσο να'ναι 2-3 χρονάκια θα τα φάει χαλαρά, μετά να περιμένουμε ακόμη 33 χρόνια και μετά να'ρθει η βασιλεία του Αντίχριστου (οι απόψεις για πόσα χρόνια θα μας κάνει παρέα ποικίλουν, βάλτε στην ξεφτίλα 7) για να δούμε προκοπή! Τρέχα γύρευε δηλαδή! Σε (3+33+7=) 43 χρόνια μετά την έναρξη του Γ' Παγκόσμιου ποιός ζει ποιός πεθαίνει!

Μέχρι τότε, χαλαρώνουμε!

Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012

Βαθιά υπόκλιση στη Nintendo

Η Nintendo είναι αυτή τη στιγμή η πιο κερδοφόρα εταιρία video games στον κόσμο, με τις Microsoft και Sony ν' ακολουθούν πιο πίσω στις θέσεις 2 και 3. Τα κέρδη της ιαπωνικής εταιρίας το 2011 έφτασαν τα 12.2 δις δολάρια - και μιλάμε για περίοδο κρίσης - με δεύτερη τη Microsoft που είχε κέρδη 8.9 δις. Η Nintendo, το όνομα της οποίας μεταφράζεται (στο περίπου) ως ''leave luck to heaven'', έχει γράψει τη δική της ιστορία στο χώρο από το 1977 (όταν ξεκίνησε την παραγωγή της πρώτης της κονσόλας) μέχρι σήμερα.
Αρχικά, η Nintendo υπήρξε εταιρία παραγωγής τραπουλόχαρτων, μετά ηλεκτρικών σκουπών, μετά το γύρισε σε αλυσίδα ερωτικών ξενοδοχείων (ζήτω η ακομπλεξάριστη ιαπωνική επιχειρηματικότητα!), ενω η τελευταία αποτυχημένη απόπειρα της εταιρίας ήταν να το γυρίσει σε... εταιρία ταξί! Κάπου εκεί φαντάζομαι το συμβούλιο είπε ''μαλάκες πιάσαμε πάτο, κανονίστε να γίνει κάτι επειδή αυτή η κατάσταση δεν πάει άλλο'' και από τα τέλη της δεκαετίας του '70 και μετά, η Nintendo αφιερώθηκε στα video games. Και ω ναι, έγιναν θαύματα! Και η έννοια video game απέκτησε πραγματικό νόημα.


Το 1983 βγήκε το NES (Nintendo Entairnment System) που γαμούσε και έδερνε για την εποχή του, το οποίο στην ουσία ξαναέκανε cool τα video games και έβγαλε τη βιομηχανία ηλεκτρονικών παιχνιδιών από μία παρατεταμένη κρίση. Η επανάσταση του NES οφειλόταν σε ένα ανθεκτικότερο και καλύτερης ποιότητας λογισμικό, σε ένα πιο ακριβές χειριστήριο (σε σύγκριση π.χ. με εκείνο το σπαστικό της Atari) και σε παιχνιδάρες όπως το Mario (που πρίν γίνει υδραυλικός ήταν ξυλουργός) και το Legend of Zelda (Link κανείς;). Λιώσιμο τρελό σε σπίτια φίλων - επειδή ο μικρός Δόκιμος ποτέ δεν απέκτησε το NES.


Απέκτησε όμως το σούπερ ντούπερ Game Boy, το οποίο - για συναισθηματικούς λόγους - θεωρεί μέχρι και σήμερα την κορυφαία παιχνιδομηχανή που έχει παίξει. Κι ας ήταν 8-bit. Αυτή η μαγική συσκευή πρωτοκυκλοφόρησε το 1989 και παρέμεινε ακλόνητη στο Νο1 των πωλήσεων για μία δεκαετία. Σήμερα θεωρείται απλά η καλύτερη φορητή παιχνιδομηχανή ever. Με τα χρόνια βγήκαν και νέες εκδόσεις του Game Boy, όπως τα Game Boy Pocket και Game Boy Color που ισχυροποίησαν τη θέση του στην αγορά. Για να μην αναφερθώ σε κασετούλες Donkey Kong, Konami Sports, Darkwing Duck, NBA Jam, Tetris (τρέλα και κόλλημα άσχημο, έπαιζα μέχρι και στην τουαλέτα) και λοιπά ''ιερά τέρατα''...


Πέρα από το γεγονός ότι η Nintendo έχει βγάλει κορυφαίες κονσόλες (έχει 5 στη λίστα με τις 10 καλύτερες κονσόλες όλων των εποχών: NES, Game Boy Advance, Wii, Game Boy / Game Boy Color, Nintendo DS), έχει κυκλοφορήσει επίσης κορυφαία παιχνίδια. Σε σχετικές λίστες, κατέχει 18 από τα 20 πιο μοσχοπουλημένα παιχνίδια όλων των εποχών (!), με τίτλους όπως Super Mario Bros, Pokemon, Super Mario Land (η σειρά Mario έχει πουλήσει πέντε φορές περισσότερα παιχνίδια (450 εκατομμύρια) σε σχέση με το σκαντζόχοιρο Sonic), Wii Sports, Tetris, κ.α. Όπως αντιλαμβάνεστε από τους παραπάνω τίτλους, η μαγκιά της εταιρίας είναι ότι βγάζει παιχνίδια που δεν απευθύνονται αποκλειστικά σε gamers και με αυτό τον τρόπο προσελκύει περισσότερους αγοραστές από το ευρύτερο κοινό.

Γι' αυτό και την αγαπάμε.

Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012

Η μέρα του Χόμπιτ πλησιάζει

Καλό μήνα σε όλους!

Μπήκε για τα καλά πλέον ο Νοέμβρης στο Νησί, με κρύα, βροχές και ολοήμερες συννεφιές - αλλά εμείς δεν ξενερώνουμε, δεν πελαγώνουμε και δεν χαλιόμαστε! Χτυπάμε μία μπύρα και βλέπουμε τη μέρα για την πρεμιέρα του The Hobbit: An Unexpected Journey να ζυγώνει γοργά! Απολαύστε τα τρέιλερ:



Η εκκίνηση θα δοθεί στις 28 Νοεμβρίου στο Wellington, την πρωτεύουσα της Νέας Ζηλανδίας, η οποία έχει βαφτιστεί άτυπα ως ''Middle Earth'' εξαιτίας της φυσικής ομορφιάς της που φέρνει στο μυαλό το φανταστικό κόσμο του Τόλκιν, και του γεγονότος ότι εκεί έγιναν τα περισσότερα γυρίσματα της ταινίας. Η παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας, η οποία αναμένεται με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, θα γίνει στις 14 Δεκεμβρίου.


Υπενθυμίζουμε ότι την ταινία σκηνοθέτησε ο Peter Jackson, ο οποίος σκηνοθέτησε επίσης πρίν μερικά χρόνια και την τριλογία του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Μετά την τεράστια επιτυχία του Άρχοντα, αποφάσισε λοιπόν από κοινού με την παραγωγή να γυρίσει και το Χόμπιτ ως τριλογία! Έτσι, μετά το The Hobbit: An Unexpected Journey θα ακολουθήσουν δύο ακόμη μέρη: The Hobbit: The Desolation of Smaug, που θα βγει το Δεκέμβριο του 2013, και The Hobbit: There and Back Again που θα κυκλοφορήσει το καλοκαίρι του 2014. Μέχρι τότε, υπομονή και βουρ στις αίθουσες το Δεκέμβριο του 2012 για το πρώτο μέρος του Χόμπιτ!

Θεωρώ περιττό να προσθέσω πως όσοι αμαρτωλοί δεν έχετε τελειώσει ακόμη το βιβλίο πρέπει να το πράξετε σύντομα... Εαν πάλι ψάχνετε μία αφορμή για να διαβάσετε την περιπέτεια του Μπίλμπο και των λοιπών νάνων, απλά ακούστε το παρακάτω

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

Προσκύνημα στο Burton-on-Trent

''O Beer! O Hodgson, Guinness, Allsopp, Bass! Names that should be on every infant’s tongue!''
 -  C.V. Calverley, Άγγλος ποιητής

Το σημερινό ποστ είναι ένα ταπεινό προσκύνημα στο Burton-on-Trent (άλλως Burton upon Trent ή σκέτο Burton), την πόλη με τη μεγαλύτερη ίσως μπυροπαράδοση στο Νησί και σίγουρα μία από τις πρωτεύουσες του ζύθου παγκοσμίως κατά τη διάρκεια της μεγάλης ακμής της το 19ο αιώνα.

aerial photo credits

Αφορμές για την επιλογή του θέματος υπήρξαν παλαιότερη επίσκεψή μου στην πόλη και το πολύ όμορφο National Brewery Centre, καθώς και το βιβλίο Beer Town: The Story of Brewing in Burton on Trent (2011) του Roger Protz το οποίο διαβάζω με ενδιαφέρον αυτό το διάστημα και αποτελεί ότι πιο σχετικό με το θέμα έχει γραφτεί ως τώρα.

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

Δωρεάν χαμόγελα από το ίντερνετ

Χαμογελάστε, έφτασε η Παρασκευή και ακολουθεί (επιτέλους) σου κου! Ορίστε μερικές στιγμές επιλεγμένου χιούμορ από ιντερνετικό σαφάρι, από εμάς δια εσάς :o)

Σχόλια, από την κορυφή προς τα κάτω: 1. ίσως η καλύτερη ταφόπλακα ερωτύλου γέρου ever - 2. μεξικάνικο εστιατόριο (;) με μεγάααλη ποικιλία πελατών - 3. πανέξυπνη ταμπέλα πισίνας - 4. πανούργο γατί κυνηγάει σε stealth mode - 5. μανία για τεχνολογία ή κατάντια; - 6. αδερφάκι-διαολάκι, σήμερα το αναψυκτικό, αύριο τα χωράφια του πατέρα...


Και φυσικά δε θα μπορούσε να λείπει το κεραστικό για την επίσκεψή σας, πάρτε (αν προλάβετε) και αμε στην ευχή του Κυρίου! Καλό σου κου!!!

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

Kaftra radio

Εσείς γνωρίζετε ''το μεγαλύτερο λαϊκό ραδιόφωνο στο διαδίκτυο'';! Δεν παίζει απλά μουσική αλλά διαθέτει chat room και live camera! Το όνομα αυτού; Κάφτρα ράδιο!!! Για πολύ... καψούρικες καταστάσεις! Βάλτε να ακούσετε τώρα!


Το όνομα παραπέμπει στην κάφτρα του τσιγάρου - αλλά μάλλον και την ''Κάφτρα'' της Άντζυ Σαμίου - έτσι για να μην ξεχνιόμαστε!


Κάφτρα ράδιο. Μη δεχτείτε συμβιβασμούς. Κάφτρα ράδιο. Επειδή (όπως λέει και ένας γνωστός μου) όλες οι σχέσεις αρχίζουν με χαρά... αλλά τελειώνουν με Βασίλη Καρρά!

Επι τη ευκαιρία, θυμηθείτε και ένα σχετικό ποστ

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012

Αφιέρωμα στα 80s - μέρος όγδοο

The wait is over, people! Η συνέχεια του στυλιτικού αφιερώματος στα αμίμητα 80s που τόσο περιμένατε είναι εδώ!


Σήμερα θα πάρετε μία ακόμη δόση νοσταλγίας από τη μαγική δεκαετία που μεγάλωσε τόσα και τόσα γερά παιδιά με ΝΟΥΝΟΥ και Γάλα Βλάχας. Μετά από παλαιότερη αναφορά στα παιχνίδια σπιτιού, έφτασε η στιγμή να ασχοληθούμε με τα παιχνίδια αυλής. Υπενθυμίζουμε το περιεχόμενο των όρων:

Παιχνίδια σπιτιού: μιλάμε για παιχνίδια που μας κρατούσαν απασχολημένους στη μοκέτα, με αδέρφια ή χωρίς, όταν έβρεχε, όταν οι φίλοι έλειπαν σε επισκέψεις με τους γονείς τους ή διάβαζαν, όταν μεσημέρια Αυγούστου ο ήλιος έκαιγε, κτλ. Ο όρος είναι ασφαλώς δόκιμος και μας επιτρέπει να τα ξεχωρίσουμε από τα
Παιχνίδια αυλής (άλλως παιχνίδια δρόμου, αλάνας ή άχτιστου οικοπέδου): τα γνωστά παιχνίδια που παίζονται εκτός σπιτιού και τα μικρά τρέχουν αδιάκοπα ωσαν χομπιτς που πήραν speed! Κλασικά παραδείγματα το ποδόσφαιρο, το κρυφτό, το κλέφτες και αστυνόμοι, και άλλα [...]

Χωρίς περαιτέρω χρονοτριβή λοιπόν, ακολουθούν 8 αγαπημένα παιχνίδια αυλής από τα 80s (που φυσικά πάνε πίσω σε πιο παλιές δεκαετίες). Μοιραστείτε τα δικά σας στα σχόλια!

1. Μπάλα (aka ποδόσφαιρο)

Το ποδόσφαιρο ήταν και παραμένει - με διαφορά - το πιο αγαπημένο παιχνίδι αυλής. Δεν υπάρχει πιτσιρίκι που να μην έχει κλωτσήσει το τόπι έστω μία φορά, έστω και άθελά του! Ε, ο μικρός Δόκιμος το κλώτσαγε συνεχώς και ηθελημένα! Σε αυλές σχολείων, αλάνες, πάρκα, γήπεδα, δρόμους με ελάχιστη κίνηση, στην αυλή της γιαγιάς (θύματα πάντα οι τριανταφυλλιές...), μέχρι και στο χωράφι του παππού! Μπορεί να παίζαμε με μία ξεφούσκωτη μπάλα του volley, με μία αυτοσχέδια ''μπάλα'' από πατημένο τενεκεδάκι αναψυκτικού / πλαστικό μπουκαλάκι νερού ή με μία ακριβή δερμάτινη μπάλα ποδοσφαίρου, η ουσία όμως παρέμενε ίδια: να μεταμορφωθούμε σε ένα Γκούλιτ, ένα Μαραντόνα, ένα Βαλντεράμα, και να οδηγήσουμε την ομάδα μας στο θρίαμβο! Για τη δόξα - και ενίοτε για να εντυπωσιάσουμε τις συμμαθήτριες που μας ρίχνανε κανένα βλέφαρο που και που! Φυσικά, τα άστοχα σουτ, τα σπρωξίματα και οι καλαμιές πέφτανε βροχή αλλά η μανία για ντρίπλες δεν έσβηνε με τίποτα! Μεγαλώνοντας, παίζαμε ιστορικά ματς εναντίον ομάδων από άλλες γειτονιές και εκεί πλέον ο σκοπός ήταν ιερός οπότε τα δίναμε όλα! Ανταγωνισμός, όχι αστεία!

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

Του Δάσκαλου η ευχή

"In my next life, I want to live my life backwards. You start out dead and get that out of the way. Then you wake up in an old people's home feeling better every day. You get kicked out for being too healthy, go collect your pension, and then when you start work, you get a gold watch and a party on your first day. You work for 40 years until you're young enough to enjoy your retirement. You party, drink alcohol, and are generally promiscuous, then you are ready for high school. You then go to primary school, you become a kid, you play. You have no responsibilities, you become a baby until you are born. And then you spend your last 9 months floating in luxurious spa-like conditions with central heating and room service on tap, larger quarters every day and then Voila! you finish off as an orgasm!"


-Woody Allen

Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012

Joshua Bell live!

Θυμάστε τον αμερικανό βιολιστή Joshua Bell που έπαιξε incognito με ένα βιολί Stradivarius για 45 λεπτά σε σταθμό του μετρό στην Washington το 2007; Είχαμε αναφερθεί σε παλαιότερο στυλιτικό ποστ στο παράξενο αυτό πείραμα που μελετούσε την αντίληψη του ωραίου.



Εκείνη τη μέρα στο μετρό, μόλις 6 άνθρωποι είχαν σταματήσει να ακούσουν το Bell, του οποίου τα κονσέρτα είναι συνήθως sold out. Sold out λογικά θα είναι και η σημερινή του εμφάνιση στο Νησί, και ο Δόκιμος θα έχει τη χαρά να δώσει το παρόν και να τον δει ζωντανά! Μαζί του η Academy of St Martin in the Fields (βλέπε εικόνα), της οποίας ο Joshua Bell είναι φέτος μουσικός διευθυντής.


Το πρόγραμμα περιλαμβάνει Beethoven, Bruch και Mendelssohn. Ελπίζουμε σε ένα πολύ όμορφο μουσικό απόγευμα με έναν εκ των κορυφαίων βιολιστών στον κόσμο!

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2012

Προσοχή στα ληγμένα!

Όχι μεταφορικά αλλά κυριολεκτικά! Προσοχή στα ληγμένα τρόφιμα που σύντομα θα βρουν τη δικιά τους θέση στα ράφια των υπεραγορών! Έτσι, μετά από τα ληγμένα φάρμακα, τις ληγμένες καπότες και τα ληγμένα χημικά, τα ληγμένα τρόφιμα θα γίνουν η νέα μόδα! Διαβάστε τί διαβάσαμε στο tvxs:


Τη δυνατότητα πώλησης ληγμένων τροφίμων σε τιμή προσφοράς θεσμοθετούν τα υπουργεία Ανάπτυξης και Υγείας. Σύμφωνα με το 5ο Άρθρο της νέας αγορανομικής νομοθεσίας, επιτρέπεται η διάθεση τροφίμων περασμένης χρονολογίας ελάχιστης διατηρησιμότητας, πλην όσων προσδιορίζονται από την κείμενη νομοθεσία ως «ευαλλοίωτα», με τον όρο ότι αυτά θα πωλούνται σαφώς διαχωρισμένα από τα άλλα τρόφιμα και με ταμπέλα που θα αναρτάται σε αυτά, στην οποία θα αναγράφεται με κεφαλαία γράμματα η φράση ''ΤΡΟΦΙΜΑ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗΣ ΔΙΑΤΗΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑΣ''.


Τα ως άνω προϊόντα πρέπει να πωλούνται σε χαμηλότερη τιμή, ενώ προβλέπεται ότι την αποκλειστική ευθύνη για την καλή υγιεινή κατάσταση των προϊόντων στις περιπτώσεις αυτές φέρει ο πωλητής. Πρόκειται όχι για προϊόντα που έχουν αυστηρή ημερομηνία λήξης, όπως τα ευαλλοίωτα (γάλα, γιαούρτι), αλλά για εκείνα πάνω στα οποία αναγράφεται «ανάλωση κατά προτίμηση» (για παράδειγμα όσπρια, ρύζια, ζυμαρικά, κονσέρβες, αναψυκτικά, μέλια, μαρμελάδες, χυμοί ραφιού, λάδια κ.λπ.). Έτσι, αντί να επιστρέφονται στις εταιρείες, όπως γινόταν μέχρι σήμερα, ή κατά περίπτωση να πετιούνται στα σκουπίδια, θα αποκτήσουν τη δική τους θέση στα ράφια των λιανεμπορικών αλυσίδων, αποδίδοντας κέρδος, τόσο στη βιομηχανία όσο και στους λιανεμπόρους. Όπως αναφέρεται στο ακριβές κείμενο της διάταξης, ο χρόνος διάθεσης των προϊόντων δεν μπορεί να υπερβαίνει κατά περίπτωση:

- Τη μία εβδομάδα, στην περίπτωση προϊόντων των οποίων η ελάχιστη διατηρησιμότητα δηλώνεται με την αναγραφή ημέρας και μήνα.
- Τον ένα μήνα, στην περίπτωση των προϊόντων των οποίων η ελάχιστη διατηρησιμότητα δηλώνεται με την αναγραφή μήνα και έτους.
- Τους τρείς μήνες, στην περίπτωση των προϊόντων των οποίων η ελάχιστη διατηρησιμότητα δηλώνεται με την αναγραφή μόνο του έτους.

Σύμφωνα με τον ανανεωμένο αγορανομικό κώδικα της χώρας μας, προϊόντα περασμένης διατηρησιμότητας απαγορεύεται να διατίθενται σε χώρους ομαδικής εστίασης. Επίσης, απαγορεύεται η αντικατάσταση ή η τροποποίηση της χρονολογίας ελάχιστης διατηρησιμότητας με οποιονδήποτε τρόπο και από οποιονδήποτε.

Πηγή


Και τώρα πείτε μου, δεν είναι καίριες οι παρεμβάσεις τις κυβέρνησης για να χτυπήσει τις τιμές και να χορτάσει φτηνό φαγητάκι ο κοσμάκης;; Όχι παίζουμε!

Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012

Της καλόγριας το κάγκελο

Με αφορμή το προηγούμενο στυλιτικό ποστ για το αλκοόλ και την κατάχρησή του στο Νησί, δείτε στο παρακάτω βίντεο μία καλόγρια να κλέβει μπύρα από το ψυγείο ενός καταστήματος!



Μην απορείτε και μην κατηγορείτε άδικα την αδερφή. Μήπως οι υπηρέτες του Κυρίου δεν έχουν κι εκείνοι τις αδυναμίες τους; Άλλοτε συγκρατούνται και άλλοτε αφήνονται στα πάθη τους... Αφήστε που η εν λόγω καλόγρια όχι απλά τη βρίσκει με τη μπύρα (έστω φθηνόμπυρα) αλλά γνωρίζει και τα όριά της στο αλκοόλ, βουτώντας μόνο δύο τενεκεδάκια (και ένα μπουκαλάκι νερό).

Ομοίως, οι παρακάτω καλόγριες αφήνονται σε άλλου είδους πάθη...


... ενω άλλες φορές συγκρατούνται


Ακολουθεί σχετική με το σημερινό θέμα ταινιακή πρόταση ώστε να κλείσουμε όμορφα το ποστ:


Nude nuns with big guns (2010): κάτι μεταξύ action και thriller movie του Joseph Guzman για τα βάσανα και τους εξευτελισμούς της αδερφής Sara από διεφθαρμένους κληρικούς όταν αποφασίζει να γίνει μοναχή. Η ταινία περιλαμβάνει μεν αρκετές γυμνές μοναχές αλλά όχι πολλά μεγάλα όπλα, και έτσι δεν μπορώ να πω ότι δικαιώνει πλήρως τον τίτλο της - πέρα από το καλτ στοιχείο, το ψεύτικο παίξιμο των ηθοποιών και το γαμώτο-ταινία-με-τέτοιο-τίτλο-αξίζει-να-τη-δω του πράγματος. Εσείς πάλι δείτε την ταινία μόνο αν σας πείσει το παρακάτω τρέιλερ. Πουριτανικά σχόλια δεκτά κατόπιν τεκμηρίωσης.



Υ.Γ. για υποψιασμένους: Το κλασικό Love Letters of a Portuguese Nun (1977) δεν το προτείναμε επειδή είναι σοβαρή ταινία. Χωρίς ίχνος ειρωνείας η τελευταία πρόταση.

Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2012

Δεν το αντέχεις; Μην το πίνεις!

Καλό μήνα σε όλους και όλες! Προτείνουμε οκτωβριανό κομμάτι πολύ ωραίο και χαλαρό του Bert Jansch, φολκ κιθαρίστα που επηρέασε πολλούς - και τον Jimmy Page. Αξίζει τα μάλα, να τον ψάξετε λίγο αν δεν τον γνωρίζετε. Ο Στύλος έχει μπόλικο τρέξιμο αυτή την περίοδο αλλά πιστός στις αρχές του, κρατά τη σημαία ψηλά και εμμένει στη θεάρεστη αποστολή του: την ηθική διαπαιδαγώγηση της άμαθης, αμαρτωλής νεολαίας.

Έχουμε αναφερθεί σε παλαιότερο ποστ στα ''ωραία'' σκηνικά που συμβαίνουν συχνά σε νυχτερινές εξόδους στο Νησί. Ένα σχετικό βίντεο που κυκλοφόρησε πρίν από λίγους μήνες από το πανεπιστήμιο του Cambridge θίγει μερικές πτυχές του κοινωνικού αυτού φαινομένου, κάνοντας αναφορά, ανάμεσα σε άλλα, στο πιοτό και την κατάχρησή του.



Το πιοτό. Όταν μιλάμε για ποτό που συνδέεται με ''ωραία'' σκηνικά στο Νησί, συνήθως μιλάμε για μπύρα (εμφιαλωμένη και μη), cider, φτηνό κρασί, κοκτέιλ τύπου ρούμι&Coke&λάιμ, Gordon Space, βότκα&RedBull, και λοιπά κατασκευάσματα που βγαίνουν συχνά σε τιμές προσφοράς ώστε να προσελκύουν ορδές φοιτητών και λοιπούς νυχτόβιους που θέλουν να γίνουν ντίρλα οικονομικά. Ουίσκι, τζίν, βότκα κτλ straight, καθώς και ακριβότερα κοκτέιλ τύπου Mojito δεν προτιμούνται, καθώς οι υψηλές τιμές τους δεν επιτρέπουν την κατανάλωση λίτρων που θα βοηθήσουν τον επίδοξο ταραξία να γίνει κομμάτια - και να κάνει έτσι το κομμάτι του ελεύθερος από αναστολές.


Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει στη χαμηλής ποιότητας μπύρα, μέγα χορηγό θαυμαστών σκηνών που λαμβάνουν χώρα στους νυχτερινούς δρόμους του Νησιού, συνήθως τις Παρασκευές και τα Σάββατα. Μάρκες όπως Carling, Beck's, Foster's, Budweiser, Tennent’'s, Heineken, Carlsberg και Amstel φροντίζουν (άθελά τους) γι' αυτό, με τα (συχνά ξεθυμασμένα) νεροζούμια τους να ρέουν άφθονα από τις κάνουλες και να γεμίζουν τα pints. Θα μου πείτε τώρα ''καλά ρε Δόκιμε, πλάκα μας κάνεις; Δηλαδή αν ο κόσμος έπινε μόνο ποιοτική μπύρα δεν θα μεθούσε;'' και θα σας απαντήσω ''ασφαλώς και θα μεθούσε αλλά ΠΕΡΙΕΡΓΩΣ ελαχιστότατα σκηνικά καυγάδων και σπασμένων κεφαλιών έχουν ξεκινήσει από ένα ποτήρι Fuller's London Pride ή ένα μπουκάλι Sierra Nevada Pale Ale... Τουλάχιστον στο Νησί, that's a fact.

Εν τούτοις, η ''ενοχοποίηση'' της φθηνής μπύρας είναι μία κουβέντα για τους αφελείς. Η ουσία του θέματος βρίσκεται αλλού. Η κατάχρηση του ποτού είναι τις περισσότερες φορές ο λόγος που οδηγεί στο να ξεφύγουν τα πράγματα σε μία βραδινή έξοδο. Για ποιούς λόγους όμως μπορεί κάποιος να ξεπεράσει τα όριά του, πίνοντας πολλές φορές μέχρι το μεγαλειώδες σημείο να πέφτει αναίσθητος στο πεζοδρόμιο και να τον μαζεύουν οι paramedics;


Ένας λόγος είναι ο μιμητισμός. Ο φιλόδοξος πότης κάνει ό,τι κάνουν και οι υπόλοιποι της παρέας, δλδ πίνουν σαν να μην υπάρχει αύριο, σε μία προσπάθεια να φανεί αντάξιο μέλος της. Θα πιεί για να αποδείξει ότι δεν είναι κακομοίρης φλώρος βουτυρομπεμπές, λες και το να πίνεις ωσαν φίδι είναι κάτι που προσδίδει κοινωνικό στάτους. Συνήθως, τέτοιες παρέες αγοράζουν τα ποτά ανα γύρους οπότε η νύχτα προβλέπεται αρκετά... οινοπνευματώδης! Ο καβγάς με τους δίπλα είναι κοντά...

Άλλος λόγος είναι η καψούρα. Παρατημένοι από το αμόρε τους, οι προσφάτως χωρισμένοι σέρνουν τον καημό τους μέχρι ένα μαγαζί και πίνουν τ' άντερά τους, σε μία προσπάθεια να ξεχάσουν για λίγο τον πόνο τους... Με παρέα ή χωρίς, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Τα ποτάκια τους θα τα χτυπήσουν, θα πάρουν μάτι τα ημίγυμνα κοριτσάκια στο club, θα τους την πέσουν για να ξεχάσουν την πρώην, θα φάνε χυλόπιτα, θα νευριάσουν, και με τον πρώτο που θα παρεξηγηθούν θα φύγουν μπουκέτα...

Ένας τρίτος λόγος είναι η υπέρβαση των ορίων. Σε πολλούς αρέσει να διαπιστώσουν μέχρι ποιό σημείο μπορούν να φτάσουν, ποιές είναι οι δυνάμεις τους στο πιώμα - και αν μπορούν να τις βελτιώσουν με σωστή ''προπόνηση''. Πολλοί το έχουμε δοκιμάσει άλλωστε. Σε μία χώρα όμως που η εν λόγω προπόνηση ξεκινά νωρίς το απόγευμα και συνεχίζεται το βράδυ, είναι αναπόφευκτο να υπάρξουν παρενέργειες. Πόσο αλκοόλ πια να αντέξει ένας άνθρωπος;! Αν δεν μπορείς, άστο!

Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012

The Suffering Grasses

Ταινία για τη συνεχιζόμενη σφαγή στη Συρία (πάμε για 18 μήνες...) που θα δoύμε αύριο. Ορίστε το τρέιλερ



Γίνεται αναφορά όχι μόνο στον πόνο και τις δοκιμασίες του συριακού λαού αλλά και τα διάφορα συμφέροντα των εμπλεκόμενων (άμεσα ή έμμεσα) δυνάμεων, σε μία προσπάθεια να ευαισθητοποιηθεί η κοινή γνώμη στη Βρετανία. Θα ποστάρουμε εντυπώσεις αφού δούμε την ταινία.

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

Mikkeller I Beat yoU

Mikkeller I Beat yoU: μία μπύρα εορταστική πέρα για πέρα, όχι μόνο επειδή γιορτάζει το λυκίσκο σε όλη του την πικρή μεγαλοπρέπεια αλλά κυρίως επειδή ανοίχτηκε για να γιορτάσω τα δίχρονα του καλύτερου ελληνικού beer blog, των αγαπημένων μας δηλαδή Μπυραματισμών! Δύο χρόνια συνεπούς παρουσίας στο ιντερνέτι, με πλούσιες παρουσιάσεις διαφορετικών ειδών μπύρας, φοβερά μπυρο-οδοιπορικά και ζηλευτές ανταποκρίσεις από φεστιβάλ του εξωτερικού, ενημέρωση για ελληνικές και ξένες μικροζυθοποιίες, αφιερώματα και νέα για οτιδήποτε τραβά την προσοχή από τον κόσμο της μπύρας! Χρόνια πολλά λοιπόν παιδιά! Πάντα καλά και του χρόνου με τρίτο κεράκι στην τούρτα!

Η Mikkeller I Beat yoU (προσέξτε τα κεφαλαία γράμματα του ονόματος που σχηματίζουν τη συντομογραφία IBU) που διάλεξα για τα γενέθλια των Μπυραματισμών είναι μία βαρβάτη Imperial IPA με περιεκτικότητα σε αλκοόλ 9.75% α.φ. Ζυμώθηκε στα λημέρια της Brewdog (όπως τόσες άλλες δημιουργίες του Mikkell) με ένα συνδυασμό malts Maris otter, Munich και Cara-munich, και ποικιλίες λυκίσκου Herkules, Warrior, Centennial, Amarillo, Simcoe και Columbus. Το αποτέλεσμα είναι τόσο εκρηκτικά απολαυστικό που αυτομάτως καλείσαι να το... γιορτάσεις! Και τί καλύτερο από το να μοιραστείς τη γεύση μίας τέτοιας γιορτής με λοιπούς ομοιοπαθείς!
Η ετικέτα της φιάλης είναι πράσινη, γεμάτη σκιές από τα άνθη του λυκίσκου και την εικόνα του Mikkell με πράσινο τουρμπάνι δίπλα από το όνομα της μπύρας. Δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας αλλά είναι καλοσχεδιασμένη και τραβάει το βλέμμα στο ράφι. 


Η εμφάνιση της μπύρας έχει χάλκινο-πορτοκαλοκόκκινο χρώμα, με ένα πλούσιο, συνεκτικό μπεζ αφρό που διατηρείται ικανοποιητικά. Το άρωμά της είναι τίγκα στο λυκίσκο, το λεμόνι και τα τροπικά φρούτα (μάνγκο;). Λουλουδάτο και αρκετά έντονο. Όταν η μπύρα ζεσταθεί λίγο εμφανίζεται και η καραμέλα από τα malts. Γευστικά, η Mikkeller I Beat yoU είναι μία τέλεια ισορροπημένη εναλλαγή μεταξύ της πικρής αίσθησης του λυκίσκου και της γλύκας των malts. Η πρώτη γεύση του λεμονιού, του γκρέιπφρουτ και του πεύκου δίνουν τη θέση τους στην καραμέλα, τη βανίλια και το μέλι. Το γεμάτο σώμα της και η υψηλή περιεκτικότητα σε αλκοόλ παντρεύουν ιδανικά τα παραπάνω στοιχεία για ένα εκρηκτικό γευστικό αποτέλεσμα, που αφήνει μία πικρή (μα τόσο ευχάριστη) επίγευση μέτριας διάρκειας στο στόμα. Η ενανθράκωση της μπύρας είναι μέτρια, ότι πρέπει για μία τέτοια μπύρα που πρέπει να απολαύσετε με την ησυχία σας.

Σίγουρα πρόκειται για μία από τις πιο ισορροπημένες Imperial IPA της Mikkeller (απ' όσες έχω δοκιμάσει δηλαδή!). Μία μπύρα με χαρακτήρα, καλοφτιαγμένη, άξια εορτασμού από την πρώτη μέχρι την τελευταία γουλιά!

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012

Meanwhile in Mount Athos...

Ολα ξεκίνησαν όταν ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος αφαίρεσε την ονομασία της Μονής Εσφιγμένου από μια αδελφότητα 115 μοναχών με επικεφαλής τον γέροντα Μεθόδιο και την έδωσε σε μια νέα  αδελφότητα που αριθμεί 6 μοναχούς. Οι μοναχοί της παλαιάς αδελφότητας αρνούνται να εφαρμόσουν την εντολή του Πατριάρχη καθώς λένε πως είναι παράνομη και δεν εγκαταλείπουν το χώρο που βρίσκονται. Μάλιστα, το 2006 οι μοναχοί του γέροντα Μεθόδιου είχαν αντισταθεί στους μοναχούς του γέροντα Χρυσόστομου. Στις μάχες που έγιναν σώμα με σώμα χρησιμοποιήθηκαν σιδηρολοστοί και άλλα αντικείμενα όταν η αστυνομία είχε επιχειρήσει να τους απομακρύνει από το Κονάκι στις Καρυές.


Αυτή την ώρα ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις βρίσκονται στις Καρυές και ετοιμάζονται να επέμβουν εάν οι μοναχοί δε φύγουν οικειοθελώς, ενώ στο σημείο σύμφωνα με πληροφορίες αναμένεται και εισαγγελέας. Κάτι τέτοιο δεν πρόκεται να συμβεί, διαμηνύει μέσω του Newsit o γέροντας Μεθόδιος ο οποίος λέει: "θα αντισταθούμε με όλους τους τρόπους. Θα κάνουμε οτι χρειαστεί. Η αστυνομία ετοιμάζεται να επέμβει βιαίως εάν δεν υποχωρησουμε αλλά εμείς δεν πρόκειται να φύγουμε. Από εκεί και πέρα δεν ξέρω τι πρόκειται να συμβεί. Σε μια αναταραχή συμβαίνουν πολλά. Το 2006 είχαμε μάχες σώμα με σώμα. Μπορεί και τώρα να γίνουν τα ίδια και ακόμη χειρότερα".

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

Vengeance is mine

I will execute great vengeance on them with wrathful rebukes. Then they will know that I am the Lord, when I lay my vengeance upon them (Ezekiel 25:17)

Vengeance is mine, and recompense, for the time when their foot shall slip; for the day of their calamity is at hand, and their doom comes swiftly (Deuteronomy 32:35)

The righteous will be glad when they are avenged, when they bathe their feet in the blood of the wicked (Psalms 58:10)



Η εκδίκηση χαρακτηρίζεται από πολλούς ως μία μορφή δικαιοσύνης, μία πράξη που θα προκαλέσει μεν κακό αλλά κατά κάποιο τρόπο θα επαναφέρει την ηθική τάξη και θα διορθώσει την αρχική αδικία. Ποιά είναι ωστόσο η βαθύτερη πηγή της εκδίκησης; Είναι μήπως η αρχέγονη αίσθηση που έχουμε όλοι μας για το τί είναι και δεν είναι δίκαιο - η ίδια αίσθηση που ρυθμίζει τις ανθρώπινες κοινωνίες από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα, π.χ. βεντέτες - που μας οδηγεί να ''απαντήσουμε'' στην αδικία που έγινε με μία αντίστοιχη πράξη; Μήπως είναι μία δύναμη που πηγάζει σε σκοτεινές γωνιές του ανθρώπινου ψυχισμού και μας ωθεί να διατρανώσουμε τη δύναμη και την ισχύ μας, δηλαδή το εγώ μας, χρησιμοποιώντας την εκδίκηση ως ένα μέσο διατήρησης της κοινωνικής μας θέσης; Ή, σε ένα τρίτο επίπεδο της ερώτησης και ακολουθώντας ακόμη σκοτεινότερες ατραπούς της ανθρώπινης ψυχής, μήπως τελικά βρίσκουμε ικανοποίηση στην εκδίκηση, παίρνοντας το νόμο στα χέρια μας και κλείνοντας εμείς οι ίδιοι τον κύκλο της αδικίας; Άραγε όταν οι Slayer ουρλιάζουν ''I only want vengeance / To come shining down on me / I don't want you to die / Before I get the chance to kill you myself'' εκφράζουν μονάχα μία ωμότητα ή μία αλήθεια που γνωρίζουμε αλλά είναι επικίνδυνο να παραδεχθούμε;


Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2012

Ο καλύτερος φωτεινός σηματοδότης στον πλανήτη!

Παρουσιάζουμε μία επαναστατική εφεύρεση που θα αλλάξει το γκρίζο τοπίο των δρόμων της Αθήνας (και κάθε μεγαλούπολης)! Βαριέστε με τα σπαστικά φανάρια που περιμένετε αιωνίως ν' ανάψει το πράσινο για να περάσετε απέναντι; Ε, λοιπόν, ο παρακάτω φωτεινός σηματοδότης θα κάνει την αναμονή σας τόσο απολαυστική που θα παρακαλάτε να αργήσει λίγο ακόμα ο γρηγόρης...



Χρησιμοποιώντας μία απλή εκδοχή του κλασικού παιχνιδιού pong, καλείστε να αντιμετωπίσετε έναν ανταγωνιστή (όμορφη ανταγωνίστρια αν είστε τυχεροί) από το απέναντι πεζοδρόμιο! Πείτε μου, δεν είναι τεράστιος ο πειρασμός να αργήσεις στη δουλειά / στήσεις τον κολλητό στην καφετέρια / στήσεις το αμόρε (το τελευταίο δεν το συνιστούμε), προσπαθώντας να ξευτιλίσεις τους απέναντι; Εμείς πάντως χαλαρά θα μέναμε στο φανάρι για 3-4 παιχνίδια... μέχρι να περάσουμε τη διάβαση για να παίξουμε άλλα 2-3 στην απέναντι μεριά!

Το φανάρι βρίσκεται στη Γερμανία. Μακάρι κάτι τέτοιο να μπορούσε να επιβιώσει και στους ελληνικούς δρόμους!

Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012

''Μεζέδες'' για ουζάκι

Τί κι αν στο Νησί που βρίσκομαι δεν έχει ήλιο, με τη συχνή συννεφιά και τη βρόχα (που άλλοτε πέφτει σιγανά και ύπουλα, κι άλλοτε straight through) να τον κρύβουν, ορισμένες φορές για μέρες ολόκληρες; Τί κι αν η θάλασσα βρίσκεται μίλια μακριά, και η θύμηση του φετινού καλοκαιριού αρχίζει κιόλας να ξεθωριάζει; Με τη σωστή παρέα (και ουζάκι), όλα τα παραπάνω αποκτούν μηδαμινή σημασία, και θαρρείς ότι τηλεμεταφέρεσαι σε ένα μικρό ταβερνείο-μεζεδοπωλείο, πλάι στο κύμα μιας ελληνικής παραλίας!


Μαζευτήκαμε που λέτε μερικοί πιστοί της ξενιτιάς για να ξορκίσουμε το δαίμονα της νοσταλγίας της πατρίδας! Ακόμα καλα-καλα δεν ξεκίνησε η νέα εργασιακή χρονιά και οργανώσαμε μάζωξη, έτσι για να πάνε καλά τα πράγματα για όλους! Εντάξει, ίσως και για να πείσουμε τους εαυτούς μας ότι οι διακοπές σύντομα θα ξανάρθουν... Καλή διάθεση λοιπόν, μουσική, μία μπουκάλα από το καλύτερο ίσως ούζο του εμπορίου και, όπως μπορείτε να δείτε, μπόλικο νόστιμο φαγητό για να συνοδέψουμε το νάμα:


Από αριστερά προς τα δεξιά, έχουμε και λέμε:

1. Μπακαλιάρος ξαρμυρισμένος και ξεψαχνισμένος, κουρκουτιασμένος και τηγανισμένος σε μπουκιές
2. Φασόλια μαυρομάτικα με φρέσκο κρεμμύδι και μαιντανό, αλατισμένα και λουσμένα με ελληνικό ελαιόλαδο (τούτο δω) και χυμό φρεσκοστυμμένου λεμονιού
3. Σαλάτα με μαρούλι, ντομάτα, αγγούρι, πιπεριά και ελιές τύπου καλαμών, με μπόλικο από το προαναφερθέν ελαιόλαδο, αλάτι και ξύδι
4. Κινέζικα ψευτο-σνακ που ψήθηκαν στο φούρνο (ξέρω, δεν ταιριάζουν καθόλου με τα υπόλοιπα εδέσματα αλλά δεν μπορούσαμε να κακοκαρδίσουμε εκείνον που τα έφερε)
5. Σπανακοτυρόπιτα (με φέτα) με έτοιμο φύλλο
6. Τηγανιτά καλαμαράκια, ένα απλό πλην μπελαλίδικο πιάτο - και κυρίως γαμηστερό οσο δεν πάει

Τα φάγαμε, τα ήπιαμε, τα τραγουδίσαμε, και ξεγελάσαμε τη νοσταλγία, τους εαυτούς και τα προβλήματά μας! Άντε και στα επόμενα!