Σάββατο 31 Μαΐου 2008

Δεσποινίς, μία μπύρα παρακαλώ!!!

Τα μπυροφεστιβάλ είναι ίσως η καλύτερη ευκαιρία για τους πιστούς της μπύρας να βρεθούν και να γνωριστούν, να τραγουδήσουν, να δοκιμάσουν ασφαλώς νέες γεύσεις ζύθου και κάποιες φορές, να τεστάρουν και τα όρια τους! Η μπύρα ωστόσο δεν είναι ο μοναδικός λόγος για να είστε παρόντες... Η αμαρτία βρίσκεται και εκεί, όλα τα γούστα πληρούσα... Ρίξτε μία ματιά στις παρακάτω φωτογραφίες και θα καταλάβετε τί εννοώ!
Όσοι θέλουν να ζήσουν τη ''μαγεία'' (κυριολεκτικά!) ενός μπυροφεστιβάλ, μπορούν να ψάξουν ανάλογα με τα γούστα, καθώς υπάρχουν διάφορα ανα την υφήλιο. Όσοι όμως θέλουν να ζήσουν από κοντά τον παλμό του υπέρτατου Ευρωπαικού μπυροφεστιβάλ, ας ρίξουν μία ματιά στο http://www.oktoberfest.de/en/
Λοιπόν Δάσκαλε, τί λες? Ψήνεσαι φέτος για μία βόλτα μέχρι το Μόναχο???!

Τρίτη 27 Μαΐου 2008

Led Zeppelin III: between two worlds

Όταν το 1970 κυκλοφόρησε το ''Led Zeppelin ΙΙΙ'' από το μεγαλύτερο (μιλώντας αντικειμενικά!) συγκρότημα που έχει βγει από τις Βρετανικές Νήσους, ήταν ίσως το άλμπουμ που αναμενόταν με τη μεγαλύτερη ανυπομονησία στον κόσμο της ροκ. Έχοντας ήδη τα φοβερά και τρομερά ''Led Zeppelin I'' (1969) και ''Led Zeppelin II'' (1969) στο ενεργητικό τους, και έχοντας ξεκινήσει περιοδείες στην Αμερική, οι Zep θεωρούνταν το πιο 'καυτό' όνομα στην παγκόσμια σκηνή. Το άλμπουμ που κυκλοφόρησε ωστόσο έτυχε ανάμεικτης κριτικής, διχάζοντας τόσο τους οπαδούς όσο και τους κριτικούς. Άλλοι θεωρούσαν το άλμπουμ διαμάντι και απόδειξη των δυνατοτήτων του συγκροτήματος να εξελιχθεί, ενώ άλλοι το βάφτισαν προχειρο-δουλειά, αντιγραφή και δείγμα ξεπουλήματος για εύκολα κέρδη. Ακόμα και σήμερα, είναι κατά γενική ομολογία από τους σκληροπυρηνικούς των Zep η πιο υποτιμημένη δουλειά τους - μέγα λάθος!

Το ''Led Zeppelin III'' πραγματικά αποκαλύπτει μία πιο μελωδική πλευρά σε σχέση με τα δύο προηγούμενα άλμπουμ που ήταν εμποτισμένα σε blues n' rock φόρμες. Οκ, κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τον εαυτό του να χτυπιέται στα στάδια με αυτό το δίσκο, δεκτόν! Αυτό σημαίνει όμως ότι δεν αξίζει? Γιατί να μην κρίνουμε τα όμοια με τα όμοια? Επιχειρήματα του τύπου ''έλα ρε, με δουλεύεις? τί να μας πει το Tangerine μπροστά στο Communication Breakdown?'' που έλεγε παλιά ένας γνωστός μου, νομίζω δεν χωράνε στην περίπτωσή μας. Με πολλά από τα τραγούδια ηχογραφημένα μετά το πέρας Αμερικάνικης περιοδείας στις εξοχές και τα βουνά (οι Rolling Stones μάλιστα είχαν δανείσει για το λόγο αυτό το κινητό τους στούντιο ηχογραφήσεων στους Zep) και μία διάθεση επιστροφής στις ρίζες και την παράδοση, το άμπουμ αυτό είναι απλά ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ! Ακουστικά μέρη, παντρεμένα με blues και folk, φτιάχνουν ένα αξεπέραστο σύνολο 10 κομματιών όπου περιέχονται όχι μόνο μπαλάντες αλλά και κομμάτια-δυναμίτες!
Πατώντας play λοιπόν, ξεκινάμε με Νορβηγική μυθολογία και το αξεπέραστο Immigrant Song, ένα από τα σήματα κατατεθέν των Zep, που έγινε το εναρκτήριο κομμάτι σε αμέτρητες συναυλίες. Στη συνέχεια χαλαρώνουμε λίγο με την υπέροχη ακουστική κιθάρα του Friends, για να έρθει να μας παρασύρει ο δυναμικός ρόκερ ρυθμός του Page στο Celebration Day. Για όσους νόμιζαν ότι τα blues απουσιάζουν, ακολουθεί το Since I've Been Loving You, ύμνος και υπέρτατη χαμουριά του Plant, που θα αντικαταστήσει σταδιακά το I Can't Quit You Baby στις live εμφανίσεις. Συνέχεια με το φοβερό Out on the Tiles, κομμάτι που προσωπικά λατρεύω για αυτά που κάνει ο Bonham και το συνδυασμό με το μπάσο του Jones, και μετά διασκευή του παραδοσιακού Gallows Pole (ηχογραφημένο τριάντα χρόνια παλιότερα από τον Lead Belly). Η μαγευτική μπαλάντα Tangerine μας μεταφέρει πίσω στο χρόνο και σε παλιές μας αγάπες, ενω σε παρόμοιες folk φόρμες κινείται και το That's the Way. Προτελευταίο κομμάτι το Bron-Y-Aur Stomp (στο Physical Graffiti (1975) βρίσκουμε και την παραλλαγμένη του βέρσιον ως Bron-Y-Aur) και οι Zep μας αφήνουν με ακόμη ένα blues διαμάντι, το Hats Off (to) Roy Harper. Τί άλλο να γράψω, κλασικό παράδειγμα αγνής 'εκκλησιαστικής' μουσικής!

Ελπίζω οι διστακτικοί να έχουν πλέον μεγαλύτερη περιέργεια. Δε λέω, τα γούστα είναι γούστα και πολλοί άλλωστε απλά δεν γουστάρουν πια να ακούνε 'δεινόσαυρους' (φτου αμαρτωλοί!) ... Για όσους πάντως το ξανασκέφτηκαν ή άλλους που θέλουν να το προσθέσουν στη συλλογή τους, μπορούν να το κατεβάσουν εδώ, δώρο από το Στύλο!

Ο Κύριος μεθ΄υμών,
Δόκιμος

Σάββατο 24 Μαΐου 2008

Dafi's - Το ακριβότερο σουβλάκι της Αθήνας?

Οκ, πείτε με γραφικό. Πείτε με άσχετο με την οικονομία και την πραγματικότητα, πείτε με κολλημένο, πείτε τέλος πάντων ό,τι θέλετε! Επειδή όμως δεν είναι δυνατόν σε λίγο καιρό να πληρώνουμε την ίδια τιμή με δύο μπριζόλες για ένα σουβλάκι, επανερχόμαστε στο θέμα του ''αγίου φαγητού σουβλακίου'', το οποίο μας είχε απασχολήσει και παλαιότερα.

Το καλό μας σουβλάκι είναι ένα φαγητό που αγαπάνε εν γένει όλοι οι Έλληνες. Από τους οικογενειάρχες που δεν προλαβαίνουν να μαγειρέψουν και θα αγοράσουν για τα παιδιά τους, μέχρι τους αιωνίως πεινασμένους φοιτητές που πιστά τρέφονται με αυτό, το σουβλάκι έχει μεγαλώσει γενιές και γενιές γερών Ελλήνων. Δε θα σταθώ αυτή τη φορά στην ποιότητα, έχει για όλα τα γούστα ο μπαξές, λίγο ψάξιμο θέλει. Θα σταθώ όμως στην τιμή... ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ρε παιδιά να πουλάνε μία πίτα με γύρο στην περιοχή Παγκρατίου (που δεν είναι και Κολωνάκι) 2,οο ευρώ!! Έχω δοκιμάσει και ξέρω, δεν πρόκειται για πίτες-γίγας που κάπως δικαιολογούν την αυξημένη τιμή. Είναι πίτες κανονικές, με λίγη περισσότερη γέμιση, που πάλι όμως θες δύο για να χορτάσεις. Η δε πίτα με κοτόπουλο ξεπερνά κάθε ανέκδοτο! Η τιμή φτάνει τα 2,30!! Δε λέω, νόστιμο και καλοψημένο κρέας αλλά ΕΛΕΟΣ!!
Είχε μιλήσει ο Δάσκαλος παλαιότερα για μείωση των τιμών και πιστεύαμε ότι η κατάσταση θα φτιάξει, αλλά που... Το εν λόγω σουβλατζίδικο σπάει κάθε ρεκόρ στην περιοχή, και όλα αυτά έχοντας μόλις ένα χρόνο λειτουργίας. Και αναφέρομαι σε αυτό επειδή όταν είσαι παλιός και έχεις πελατεία, ανεβάζεις και λίγο την τιμή, είναι λογικό. Στην περίπτωσή μας όμως, οι φίρμες έχουν τις τιμές τους στο 1,80 (το οποίο πάλι ξινίζει) και ήρθε ο Dafi's να το βάλει 2,00... Στην τελική ξέρετε κάτι όμως? Καλά να μας κάνει, επιχείρηση δεν είναι? Κέρδος θέλει, τώρα το θέλει! Αφού πάμε ως πρόβατα και πληρώνουμε χρυσάφι για το πιο απλό φαγητό στην Ελλάδα, τον συμφέρει να κρατά υψηλή τιμή. Ας πέσει η πελατεία του (δύσκολα εδώ που τα λέμε, καθώς το μαγαζί βρίσκεται σε κεντρικό σημείο) να δούμε τί θα κάνει... Αλλά που... Δύσκολοι καιροί, κοίτα να δεις που καταντήσαμε να τα χώνουμε και στα σουβλατζίδικα...

Ο Κύριος μεθ΄υμών,
Δόκιμος

Παρασκευή 23 Μαΐου 2008

Get in there! United, United!

Τελικά το σήκωσε το τρόπαιο η Μαντσεστάρα, σε ένα γεμάτο φάσεις και ένταση τελικό, ο οποίος κρίθηκε στη διαδικασία των πέναλτι. Δύναμη, ξυλίκι, χαστούκια, δοκάρια και η βρόχα να πέφτει συνεχώς... Γνώμη του Δόκιμου, βάσει εμφανίσεων και διάρκειας καθ΄όλη τη διάρκεια του χρόνου, η ομάδα άξιζε τον τίτλο. Αυτός είναι και ο 3ος στην ιστορία της και πολύ τον χάρηκα (όχι όπως του 1999 φυσικά!), κυρίως επειδή παρακολουθούσα τον τελικό παρέα με κάτι προκλητικούς οπαδούς της Τσέλσι... Πολύ δράμα πάντως! Έτοιμη να χάσει ήταν και αναστήθηκε, όπως και στον προηγούμενο τελικό της! Χιτσκοκικά φινάλε! Επιβεβαιώθηκαν και όσοι από το ξεκίνημα της σεζόν υποστήριζαν ότι φέτος η Μάντσεστερ δεν το χάνει. Άντε και του χρόνου μάγκες!
Για όποιον ενδιαφέρεται να διβάσει περισσότερα, ορίστε πως υποδέχτηκε ο κόσμος τη νίκη της Μάντσεστερ:
http://championsleague.ert.gr/news.asp?ID=394696
http://www.sport24.gr/html/ent/119/ent.235119.asp
http://www.telegraph.co.uk/sport/index.jhtml
http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/europe/7406252.stm
http://edition.cnn.com/video/#/video/sports/2008/05/21/riddell.uefa.champs.wrap.cnn
http://www.reuters.com/article/sportsNews/idUSL2185315620080522

Πέμπτη 22 Μαΐου 2008

Άσχημα αρχίσαμε...

Τα πρώτα σημάδια του θέρους δεν μου άφησαν και τις καλύτερες εντυπώσεις. Και δε μιλάω για τη ζέστη και τη μπίχλα.
Οι γέροι περισσότεροι από ποτέ, επιδράμουν σε λεωφορεία και γενικά μουμουμου, μέρα μεσημέρι για παραλίες και παρκάκια, κομματόσκυλα πλημμυρίζουν κλείνουν τους δρόμους για πλάκα και για το τέλος άφησα το χειρότερο.
Ήρθαν στη μόδα τα γυναικεία ψηλο-κάβαλα παντελόνια. Ναι ναι τέρμα οι πειρασμοί από τα στρινγκοκιλοτάκια και τις χαράδρες. Τάξις και ηθική. Μάλιστα. Ειδικά τώρα που καλοκαιριάζει και οι γλουτοί κινδυνεύουν από την υπερέκθεση.
Ένα βήμα πιο μακριά από το διάβολο ένα βήμα πιο κοντά στην υπογεννητικότητα.

Φώτο δε βάζω για χριστιανικούς λόγους.

Για γιουροβίζιον βλέπω Βουλγαρία

Τρίτη 20 Μαΐου 2008

Τί έφαγε ο Ταϊλανδός?

Η παραπάνω εικόνα παρουσιάζει: ένα καστανό ζωμό, μέσα στον οποίο βράζουν 4 αυγά, κομμάτια κοτόπουλου, κομμάτια κανέλας και κάτι ρίζες-βοτάνια απροσδιόριστα... Πρόκειται για παραδοσιακή Ασιατική συνταγή, κινεζικής προέλευσης, την οποία όπως πληροφορήθηκα από το φίλο Ταιλανδό μάγειρα (φυσικά και δεν είναι δικό μου κατασκεύασμα!) και τους βοηθούς του, προσάρμοσαν ελαφρώς σε Ταυλανδέζικα πρότυπα. Το όνομα του φαγητού για όποιον τολμά-να-διανοηθεί -να-ψάξει-να-βρει (ή ακόμα χειρότερα να επιχειρήσει να μαγειρέψει) είναι Pae-lo (προφέρεται όπως διαβάζεται) και θεωρείται μάλιστα έκτατη λιχουδιά εκεί στη μακρινή Ασία... Ο Δόκιμος όντας ριψοκίνδυνος (και περίεργος) το ΔΟΚΙΜΑΣΕ! Εντάξει, δεν είναι του γούστου μου αλλά τέτοιες ευκαιρίες δεν παρουσιάζονται συχνά! Αυθεντική κινέζικη κουζίνα, και όχι κινέζικοι μπουφέδες με λίγη πάπια και spring rolls όπως στα εστιατόρια...

Δε συστήνεται σε μη ανοιχτόμυαλους ή ευαίσθητα στομάχια. Το φαγητό έχει πολύ παράξενη γεύση αφού έχει ψηθεί για κανένα 3ωρο. Το αυγό έχει γίνει πέτρα και το χρώμα του από λευκό τελείως καφετί! Τρώγεται κουτσα-στραβα. Το κοτοπουλάκι είναι το μόνο που θυμίζει δικές μας γεύσεις, μαριναρισμένο σε διάφορα μυρωδικά και ψημένο στη σάλτσα αργα-αργα... Το ζουμάκι τώρα, είναι αυτό που με φόβισε περισσότερο. Λόγω των μπαχαρικών και της κανέλας, έχει γίνει πετιμέζι και να σας πω την αλήθεια μου, σούπα γλυκιά δεν έχω ξαναφάει! Σε ανακατεύει ελαφρώς, καθώς η μαγειρική παράδοση Ελλάδας-Κίνας είναι δύο διαφορετικοί κόσμοι, και ο ουρανίσκος δεν είναι συνηθισμένος κιόλας...

Συνολικά λοιπόν, δεν μπορώ να τη βγάλω χάλια τη συνταγή (εσείς πάλι μπορείτε μία χαρά!) αλλά δεν είναι κάτι που θα ξαναδοκίμαζα αν είχα και άλλη επιλογή... Καταλαβαίνετε τί θέλω να πω!

Ο Κύριος μεθ΄υμών,
Δόκιμος

Κυριακή 18 Μαΐου 2008

Famous beer quotes from history and literature

Σήμερα έχουμε συγκεντρώσει μερικά από τα ωραιότερα αποφθέγματα περί μπύρας από το χώρο της ιστορίας και της λογοτεχνίας. Απολαύστε τα! Μια και το καθένα είναι ξεχωριστό, ταυτιστείτε με όποιο σας ταιριάζει καλύτερα.

- Beer..."a high and mighty liquor." -- Julius Caesar (100-44 BC)

- It is my design to die in the brew-house;

let ale be placed to my mouth when I am expiring, that when the choirs of angels come,
they may say, "Be God propitious to this drinker." -- Saint Columbanus (540-615)

- From man's sweat and God's love, beer came into the world. -- Saint Arnoldus (1040-1087)

- Whoever makes a poor beer is transferred to the dung-hill. -- Edict, City of Danzig (11th Century)

- The selling of bad beer is a crime against Christian love. -- Law, the City of Augsburg (13th Century)

- It is better to think of church in the ale-house than to think of the ale-house in church. -- Martin Luther (1483-1546)

- Wine is but single broth, ale is meat, drink, and cloth. -- 16th Century English Proverb

- For a quart of Ale is a dish for a King. -- Shakespeare (A Winter's Tale, c.1610)

- I would give all my fame for a pot of ale and safety. -- Shakespeare (King Henry V, c.1600)

- Of beer, an enthusiast has said that it could never be bad, but that some brands might be better than others. -- A. A. Milne (1882-1956)

- Fermentation and civilization are inseparable. -- J. Ciardi (1916-1986)

Και φυσικά το all-time αγαπημένο μας και στολίδι του Στύλου:

He who drinks beer sleeps well.
He who sleeps well cannot sin.

He who does not sin goes to heaven.

Amen.
--
Unknown German Monk

Πέμπτη 15 Μαΐου 2008

To krasaki tou Tsou / Το κρασάκι του Τσου



Ανεξάρτητη ελληνική τρίγλωσση (!) υπερ-παραγωγή που αγγίζει τα όρια του cult, με θανατηφόρες ατάκες και τρομερή σκηνοθεσία, η οποία αναμένεται να σαρώσει τα βραβεία στους διαγωνισμούς ταινιών μικρού (εως πολύ μικρού) μηκούς για το 2008... Καλή δύναμη στα παιδιά, με ευχές από το Στύλο για διεθνή καταξίωση!

Σημείωση: Ευχαριστώ το φίλτατο Cybergoulion, από το blog του οποίου αλίευσα το συγκεκριμένο βίντεο.

Δευτέρα 12 Μαΐου 2008

Αναγεννησιακά Βασίλεια

Εδώ και δυο-τρεις βδομάδες έχουμε κολλήσει με το Δόκιμο σε αυτό το ιντερνετικό παιχνιδάκι. Εξελίσσεται όπως λεει και ο τίτλος εκεί στον 15ο αι. και ο ρόλος σου είναι από ένας ταπεινός αγρότης να γίνεις όσο πιο ισχυρός μπορείς. Λόρδος, δήμαρχος, δούκας, τα πάντα.
Είναι κάπως στο στυλ του Age of Empires αλλά χωρίς να κινείς ανθρωπάκια. Από αυτή την άποψη θυμίζει περισσότερο championship manager.
Υπάρχει κυβέρνηση, νόμοι και όλα όσα χρειάζεται μια οργανωμένη κοινωνία. Κύριο πλεονέκτημα οτι δε χρειάζεται πάνω από ένα δίλεπτο ενασχόλησης κάθε μέρα και αν δεν είστε πολύ της βίας δε θα απογοητευτείτε αφού οι πόλεμοι είναι σπάνιο φαινόμενο.
Για ψώνια της ιστορίας που ονειρεύονται λόρδους, ιππότες κτλ είναι ένα ευχάριστος τρόπος ενασχόλησης.
Για όσους ενδιαφέρονται δυο μπανεράκια εδώ:


Κυριακή 11 Μαΐου 2008

Thin Lizzy - The Boys Are Back In Town & Jailbreak (Live)

Για να συμπληρώσουμε το χθεσινό ποστ, 2 βίντεο για σήμερα. Πρώτο και καλύτερο, 'The Boys Are Back In Town', από συναυλία το 1983


Και δεύτερο, το κλασικό hit των Thin Lizzy 'Jailbreak' ζωντανά στην tv

Σάββατο 10 Μαΐου 2008

Thin Lizzy - Breaking the Jail of Conformity...

Οι Thin Lizzy είναι από εκείνα τα συγκροτήματα που όλοι γουστάρουμε να ακούμε, παρά το γεγονός ότι ο ήχος τους σήμερα έχει θαφτεί (με εξαίρεση μάλλον τα 'Boys Are Back In Town' και 'Whiskey in the Jar' που βρίσκουμε ακόμα σε κάτι συλλογές best of). Και να μην το έχετε, όλοι φαντάζομαι θα έχετε ακούσει κάποια κομμάτια από το φανταστικό Jailbreak (1976) που κυκλοφόρησε το συγκρότημα από την Ιρλανδία, και έχουμε σήμερα την τιμή να φιλοξενούμε στο Στύλο.

Οι Thin Lizzy (ναι, το όνομα σημαίνει 'αδύνατη/λιγνή Λίζα'!) σχηματίζονται στο Δουβλίνο το 1969 από 4 παλικάρια, με εξέχουσα φυσιογνωμία φυσικά τον αξεπέραστο Phil Lynott, αλλά θα πάρουν την τελική τους μορφή το 1971, οπότε και κυκλοφορούν το ομώνυμο ντεμπούτο τους. Με κάποιες αλλαγές στο σχήμα (πέρασε και ο ''πολύς'' Gary Moore για ένα σύντομο χρονικό διάστημα) και χωρίς μεγάλες επιτυχίες στο ενεργητικό τους, οι Thin Lizzy ψάχνουν για το break through και ταυτόχρονα ψάχνονται... Μέχρι το 1976, οπότε και γίνεται το μεγάλο βήμα για την έξοδο από τη ''φυλακή'' των συνηθισμένων: δηλαδή το Jailbreak! Ένας από τους διασημότερους δίσκους στη ροκ ιστορία, για τον οποίο κάποιοι ειδικοί ακόμα έχουν διαφωνία αν είναι hard rock ή heavy metal... τα γνωστά!

Το άλμπουμ θεωρείται - και όχι άδικα, αφού είναι από τα μεγαλύτερα σε πωλήσεις - το πιο δυνατό και συμπαγές του συγκροτήματος. Παράλληλα, αποτελεί απόδειξη ότι οι Thin Lizzy ήταν από τους πρώτους που εισήγαγαν δύο lead κιθάρες, κάτι που θα γίνει αργότερα και σήμα κατατεθέν τους, απογειώνοντας ταυτόχρονα τον ήχο και την απόλαυση του θεατή. Από τα 9 κομμάτια ξεχωρίζουν τα 'Jailbreak', 'Boys Are Back In Town', 'Cowboy Song' και 'Emerald', ενω αξίζουν μνείας τα 'Warriors' και 'Romeo And The Lonely Girl'. Οι Brian Downey (ντραμς), Scott Gorham (κιθάρες), Brian Robertson (κιθάρες) και ο αείμνηστος Phil Lynott (μπάσο, φωνητικά) μας χαρίζουν φοβερές στιγμές! Ένας συνδυασμός δύναμης και μελωδίας, το Jailbreak αποτελεί γνήσιο απόγονο της γενιάς του και δεν αφήνει κανένα παραπονεμένο! Οι Lizzy προετοίμασαν το δρόμο για τις δισκάρες που ακολούθησαν και περιττό να πούμε, έχουν επηρεάσει από Iron Maiden μέχρι The Darkness. Ούτε αποτελεί έκπληξη που οι Metallica διασκεύασαν το 'Whiskey in the Jar' στο διπλό δίσκο τους Garage, Inc. (1998), κάνοντάς το όνομα Thin Lizzy γνωστό και στους νεότερους.

Ο Κύριος μεθ΄υμών,
Δόκιμος

Τετάρτη 7 Μαΐου 2008

Βιρμανία, Μάιος 2008: όπου φτωχός κι η μοίρα του...

Μιλούσα χθές με δύο γνωστούς μου από την Ταυλάνδη και δεν είχαν ακούσει καν για τον κυκλώνα που χτύπησε τη γειτονική τους Βιρμανία πρίν 2 μέρες... Όταν τους εξήγησα τί και πώς, οι νεκροί υπολογίζονταν στις 15,000 και έκπληκτοι, λες και δε με πίστευαν, ρωτούσαν συνέχεια μήπως είχα κάνει λάθος με τα μηδενικά... Σήμερα, ήρθαν και με βρήκαν, χωρίς να πιστεύουν στα μάτια τους τις εικόνες που αντίκρυσαν στις ειδήσεις και τις φωτογραφίες στο ίντερνετ... Το χάος και ο θρήνος συνεχίζονται στις πληγείσες περιοχές της Βιρμανίας, μίας από τις φτωχότερες χώρες παγκοσμίως, καθώς ο αριθμός των νεκρών ανεβαίνει τρομακτικά γρήγορα. Η τελευταία ενημέρωση αναφέρει σχεδόν 23,000 νεκρούς, πάνω από 40,000 αγνοούμενους (οι περισσότεροι εκ των οποίων εκτιμάται ότι είναι νεκροί) και 1,000,000 άστεγους! Αναλυτές υποστηρίζουν πως υπάρχουν φόβοι οι νεκροί να ξεπεράσουν τις 50,000... Πρόσθετα προβλήματα θα δημιουργηθούν από τις αρρώστιες και την έλλειψη πόσιμου νερού και τροφής, που πιθανότατα θα ανεβάσουν τους παραπάνω αριθμούς σε μεγαλύτερα επίπεδα.
Στην εικόνα άνωθεν (για περισσότερα τσεκάρετε http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/asia-pacific/7387331.stm) μπορείτε να δείτε από δορυφόρο το μέγεθος της καταστροφής. Στην πάνω εικόνα βλέπετε την περιοχή στις 15 Απριλίου ενω η κάτω φωτογραφία είναι τραβηγμένη στις 5 Μαίου, με εμφανή τα σημάδια του κυκλώνα. Ειδικά η περιοχή του δέλτα του ποταμού Irrawaddy στα αριστερά της εικόνας έχει πλημμυρίσει τελείως. Και σαν να μη φτάνουν όλα αυτά, υπάρχουν και πολιτικά εμπόδια, με το στρατιωτικό καθεστώς της χώρας να μην επιτρέπει την άμεση παροχή βοήθειας, απαγορεύοντας το άνοιγμα των συνόρων! Θυμήθηκα λοιπόν με όλα αυτά τη δικιά μας παροιμία ''όπου φτωχός κι η μοίρα του''. Νομίζω θα συμφωνήσετε ότι δυστυχώς ταιριάζει γάντι στην περίσταση... Η Βιρμανία, πρώην αποικία της Αγγλίας, απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1948, αλλά η σταθερότητα δεν κατέστη εφικτή, καθώς το 1962 η εξουσία με πραξικόπημα περιήλθε στο στρατό, κατάσταση που ισχύει μέχρι και σήμερα. Χώρα μεγάλης έκτασης (676,578 τετρ.χιλ., για σύγκριση θυμίζω ότι η Γαλλία έχει έκταση 674,843 τ.χ.) και πληθυσμού (55,390,000), με πολλές διαφορετικές εθνότητες και αντιθέσεις που έχουν επηρεάσει την εξέλιξή της στη σύγχρονη ιστορία της, χωρίς ουσιαστική βοήθεια από πουθενά και μία από τις πιο αδύναμες οικονομίες στον κόσμο, η Βιρμανία δεν κατάφερε να δημιουργήσει ένα σύγχρονο οργανωμένο κράτος. Μία από τις αιτίες φυσικά είναι και το μιλιταριστικό καθεστώς που υπάρχει, το οποίο ακόμα και αυτές τις ώρες που η καταστροφή είναι ανυπολόγιστη, παίζει το βιολί του... Βασικός γνώμονας ωστόσο είναι η φτώχεια, η οποία δεν μπορεί να δώσει καμία ελπίδα. Οι απλοί άνθρωποι - οι οποίοι ως συνήθως την πληρώνουν - είναι αιωνίως εκτεθειμένοι σε κάθε λογής φυσικές καταστροφές, ειδικά στην περιοχή της νοτιοανατολικής Ασίας, όπου οι τυφώνες, οι σεισμοί και παρόμοια ακραία καιρικά φαινόμενα είναι πολύ συχνότερα από οποιαδήποτε περιοχή του πλανήτη. Τί μπορεί να κάνει κάποιος για να προφυλαχθεί? ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ! Είναι δυνατόν να αφήσει το κοπάδι /χωράφι /καλύβι / σπίτι του και να σηκωθεί να φύγει? Με τί καρδιά? Και ακόμα και να το αποφασίσει, με τί χρήματα? Άκουγα κάποιον που έλεγε να μεταναστεύσουν οι πληθυσμοί της περιοχής... Και να πάνε πού? Σε άλλα κράτη? Μιλάμε για εκατομύρια κόσμου! Μόνο η θάλασσα μένει... Να αναφερθώ τέλος και σε ακόμα 2 σημεία. Πρώτον, τη βοήθεια που προσφέρουν πολλά κράτη, και μιλάω κυρίως για τη Δυτική Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Πολλά χρήματα και ανθρωπιστική βοήθεια, να δούμε πόσα θα φτάσουν μέχρι τη μακρινή Ασία και αν θα καταφέρουν να διανεμηθούν σωστά... Δεύτερον, τις ραγδαίες αλλαγές στο κλίμα της Γης, που κάθε χρόνο γίνονται και πιο αισθητές. Απ΄ότι άκουσα, ο κυκλώνας που έπληξε τη Βιρμανία ανήκει σε μία αλυσίδα φαινομένων που σε βάθος χρόνου θα μεταμορφώσουν την περιοχή. Νομίζω ότι σε καμιά δεκαριά χρόνια θα δούμε πολλά πράγματα που μόνο στις ταινίες βλέπαμε...

Για περαιτέρω ενημέρωση και περισσότερες εικόνες δείτε:
http://edition.cnn.com/WORLD/
http://www.reuters.com/article/topNews/idUSBKK1919620080507
http://www.msnbc.msn.com/id/24497236/

Ο Κύριος μεθ΄υμών,
Δόκιμος

Δευτέρα 5 Μαΐου 2008

Γραφείο και αμάξι


Αυτή είναι η ονείρωξη μας ως Έλληνες;
Περνάω έξω από μαγαζιά και βλέπω αραχτούς τους μεσήλικες μαγαζάτορες αραχτούς σε ένα γραφείο στο βάθος. Άσχετα με το πόσο αυτό μπορεί να βοηθήσει στην πελατεία τους, εμένα κάπως μου ξενίζει. Μου θυμίζει έντονα βαριοκώλη δημόσιο υπάλληλο. Εντάξει δεν υπονοώ οτι πρέπει να βρίσκονται συνεχώς όρθιοι με το ένα πόδι για να μας υπηρετούν. Εξίσου αποκρουστικούς βρίσκω τους κράχτες. Αν και ο τύπος που αράζει έχει συνήθως και κάποια κοπέλα πωλήτρια στημένη στην πόρτα.
Ο γραφειάκιας τελικά είναι κάποιος που συναντάς πολύ συχνά και σε δουλειές από αυτές που δεν τις λες ''γραφείου''. Στην Ελλάδα ψάχνουμε αφορμή για να στρωθούμε σε ένα γραφείο και να επιβλέπουμε. Ακόμα και αν δεν υπάρχει κανείς υφιστάμενος. Ίσως γι'αυτό έχουν τελικά οι νέες αλυσίδες καταστημάτων στη χώρα σχεδόν έχουν απαγορεύσει τα γραφεία. Ξέρουν την αδυναμία μας.
Θυμάμαι ένα τύπο που είχε φωτοτυπάδικο και μόλις πήρε σύνταξη πήγε ο αθεόφοβος και αγόρασε ένα διαμερισματάκι και το παρουσίαζε ως το ''γραφείο'' του. Σε τι του χρειαζόταν άγνωστο. Σε φίλους και γνωστούς ανακοίνωσε οτι θα μπορούσαν να τον βρουν από δω και πέρα στο ''γραφείο''.

Από την άλλη, μια μεγάλη μας αδυναμία είναι τα αυτοκίνητα. Ειδικά όταν συζητάμε για μεσήλικες, μιλάμε για μεγάααααλα -και δυσκίνητα- αυτοκίνητα. Συνήθως είναι σαράβαλα αλλά στην καρδιά λαμπορκίνι και άνω. Στις νεώτερες ηλικίες βέβαια έχουμενα κάνουμε συνήθως με ακριβότερα αυτοκίνητα που φυσικά δεν το δικαιολογεί το οποιοδήποτε προσωπικό εισόδημα αλλά ας όψεται ο έρωτα του ''πατέρα'' με το σαραβαλάκι του...

Σάββατο 3 Μαΐου 2008

Κοτόπουλο στο φούρνο με πατάτες -> 100% επιτυχία

Λοιπόν επειδή και εγώ ως σχετικά νέος στον κόσμο της μαγειρικής την έπαθα αρκετές φορές πριν μάθω κάποια στοιχειώδη θα δώσω τα φώτα μου στους πιο φρέσκους.
Πολλές φορές ψάχνοντας συνταγές στο ίντερνετ και σε βιβλία σχετικά η αοριστία και το ''φλου'' των περιγραφών με έκαψε. Πώς είναι δυνατόν να ξέρεις για πόσο χρόνο και σε πόσους βαθμούς θα μείνει το φαγητό στο φούρνο όταν σου λέει ''σε μέτρια φωτιά''; Αυτό και πολλά άλλα μα δίδαξαν οτι δε φας άψητα ή εντελώς καμμένα δεεεεε θα μάθεις.
Έχω λοιπόν να προτείνω μια συνταγή για τους αρχάριους που ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΑ θα εντυπωσιάσει ΧΩΡΙΣ ρίσκα. ''Φαγητό της μαμάς'' που αρέσει σε όλους και δε μπλέκεσαι με κρέμες γάλακτος -παραφορεμένο και παχυντικό- μανιτάρια, τρούφες και άλλα πειραματικά.
Λοιπόν τα υλικά τα έχουμε. Περιγράφω γεύμα για δύο -με σκοπό ξέρετε εσείς;)-.
Δυο πόδια κοτόπουλου (γοφός και μπούτι) που θα τα βρείτε σε συσκευασίες σε κάθε σουπερμάρκετ,5-6 μέτριες πατάτες, 2-3 λεμόνια, δυο κουταλιές της σούπας λάδι, ίδια ποσότητα νερό, αλάτι-πιπέρι. Αυτά.

Σε ένα ταψάκι -οποιουδήποτε σχήματος- ρίχνουμε το λάδι και το νερό. Μετά βάζουμε το κοτόπουλο και τις πατάτες αφού τις καθαρίσουμε και τις τεμαχίσουμε σε οτι σχήματα θέλουμε -και μπορούμε-. Αλατο-πιπερώνουμε το κοτόπ. και λιγότερο τις πατάτες και ύστερα στύβουμε από πάνω τα λεμόνια με προσοχή μην πέσουν κουκούτσια. Έτοιμοι.
Κόβουμε λίγο αλουμινόχαρτο και το βάζουμε να σκεπάσει το ταψί για να μην αρπάξει το κοτόπουλο και το βάζουμε όπως είναι στο φούρνο στη μεσαία σχάρα. Ανάβουμε το φούρνο στους 200 βαθμούς στο -προσοχή εδώ- πάνω-κάτω. Αυτό είναι το σχηματάκι που έχει το τετράγωνο με δύο ίσιες γραμμές. Μία πάνω μία κάτω. Όσους φούρνους έχω δοκιμάσει εγώ αυτό έχουν. Το ξεχνάμε για 1 ώρα και 30 λεπτά. Για να δούμε αν έγινε: Τρυπάμε με ένα πηρούνι το κοτόπουλο. Αν βυθίζεται άνετα μέχρι τον πάτο έγινε. Ωστόσο τσεκάρετε και το κρέας στο μπούτι. Συνήθως ψήνεται τελευταίο. Είναι μαθηματικώς αποδεδειγμένο οτι οι πατάτες την ώρα που θα έχει γίνει το κρέας θα είναι λουκούμι. Ωστόσο τσεκάρετε τες και αυτές αν είναι μαλακές με ένα πηρούνι.
Σερβίρετε με ότι σαλάτα θέλετε. Για ποτό ο πολλής ο κόσμος λέει λευκό κρασί. Βάλτε κόκκινο.
Επιτυχία δεν εύχομαι γιατί είναι εγγυημένη.

Εγώ με τη σειρά μου να ευχαριστήσω τη μάνα μου και το πνευματικό μου τέκνο -αλλά μαγειρικό πατέρα- που με τις συμβουλές τους κατάφερα να αυξήσω το ποσοστό των ''φαγώσιμων παρασκευών'' μου:ρ

Πέμπτη 1 Μαΐου 2008

Amorphis/Poisonblack στο Gagarin 20-4-08

Ας αρχίσουμε με σειρά εμφανίσεως.
Τους Poisonblack τους αγνοούσα. Κάτι είχε πάρει το αυτί μου για γκοθοκατάσταση αλλά μάλλον έσφαλλε. Το στυλ τους έφερνε κάτι προς ΗΙΜ. Ποζεριλίκι και άγιος ο Θεός όπως σοφά ανέφερε θαμώνας. Τραγουδιστής και αρχικιθαρίστας Ville Laihiala των Sentenced. Στην προσπάθεια και αυτός. Οι ίδιοι επανέλαβαν πολλές φορές οτι θα επιστρέψουν καθώς ενθουσιάστηκαν με το κοινό. Καθένας με τα γούστα του. Ξεπέρασαν την ώρα στη σκηνή. Αυτό είναι καλό γενίκα αλλά στη συγκεκριμένη κακό όταν πρέπει νασαι φράσκος για αυτό που θα ακολουθήσει.
Πάρτε και μια καλή τους σολοστιγμή.








Ας μπούμε τώρα στο κυρίως θέμα

Amorphis

Τι καταπληκτικός τραγουδιστής είναι ο Tomi Joutsen; Ρέστα στα death φωνητικά. Ψηλές, χαμηλές, εναλλαγές, όλα ταχει αυτό το παιδί.
Η μπάντα δεν άφησε κανένα παραπονεμένο. Και tales είχε το μενού και elegy και tuonela και φυσικά πολλά από το τελευταίο αριστούργημα Silent Waters.
Riff ατελείωτα και ακούραστα φωνητικά. Φάνηκε και από την ανταπόκριση του κοινού ειδικά στον εξώστη του Gagarin... Πρέπει να τους ξαναδούμε. Μία ώρα + κράτησε το σόου για το οποίο μάλλον λίγα ήταν τα 32 ευρώ που μας κόστισε. Αλλά φαίνεται ο Έλληνας γουστάρει περισσότερο να δίνει ογδοντάρια για να ακούει γερο-αρπαχτές με αναμμένους αναπτήρες...
Το κατάστημα διαθέτει φώτο αλλά από τα βίντεο δε ακούγονται και πολλά αλλά τα βάζω.