Τί έφαγε ο Ταϊλανδός?

Η παραπάνω εικόνα παρουσιάζει: ένα καστανό ζωμό, μέσα στον οποίο βράζουν 4 αυγά, κομμάτια κοτόπουλου, κομμάτια κανέλας και κάτι ρίζες-βοτάνια απροσδιόριστα... Πρόκειται για παραδοσιακή Ασιατική συνταγή, κινεζικής προέλευσης, την οποία όπως πληροφορήθηκα από το φίλο Ταιλανδό μάγειρα (φυσικά και δεν είναι δικό μου κατασκεύασμα!) και τους βοηθούς του, προσάρμοσαν ελαφρώς σε Ταυλανδέζικα πρότυπα. Το όνομα του φαγητού για όποιον τολμά-να-διανοηθεί -να-ψάξει-να-βρει (ή ακόμα χειρότερα να επιχειρήσει να μαγειρέψει) είναι Pae-lo (προφέρεται όπως διαβάζεται) και θεωρείται μάλιστα έκτατη λιχουδιά εκεί στη μακρινή Ασία... Ο Δόκιμος όντας ριψοκίνδυνος (και περίεργος) το ΔΟΚΙΜΑΣΕ! Εντάξει, δεν είναι του γούστου μου αλλά τέτοιες ευκαιρίες δεν παρουσιάζονται συχνά! Αυθεντική κινέζικη κουζίνα, και όχι κινέζικοι μπουφέδες με λίγη πάπια και spring rolls όπως στα εστιατόρια...

Δε συστήνεται σε μη ανοιχτόμυαλους ή ευαίσθητα στομάχια. Το φαγητό έχει πολύ παράξενη γεύση αφού έχει ψηθεί για κανένα 3ωρο. Το αυγό έχει γίνει πέτρα και το χρώμα του από λευκό τελείως καφετί! Τρώγεται κουτσα-στραβα. Το κοτοπουλάκι είναι το μόνο που θυμίζει δικές μας γεύσεις, μαριναρισμένο σε διάφορα μυρωδικά και ψημένο στη σάλτσα αργα-αργα... Το ζουμάκι τώρα, είναι αυτό που με φόβισε περισσότερο. Λόγω των μπαχαρικών και της κανέλας, έχει γίνει πετιμέζι και να σας πω την αλήθεια μου, σούπα γλυκιά δεν έχω ξαναφάει! Σε ανακατεύει ελαφρώς, καθώς η μαγειρική παράδοση Ελλάδας-Κίνας είναι δύο διαφορετικοί κόσμοι, και ο ουρανίσκος δεν είναι συνηθισμένος κιόλας...

Συνολικά λοιπόν, δεν μπορώ να τη βγάλω χάλια τη συνταγή (εσείς πάλι μπορείτε μία χαρά!) αλλά δεν είναι κάτι που θα ξαναδοκίμαζα αν είχα και άλλη επιλογή... Καταλαβαίνετε τί θέλω να πω!

Ο Κύριος μεθ΄υμών,
Δόκιμος