Leslie Nielsen, 1926-2010

Έφυγε από τη ζωή ένας κορυφαίος κωμικός και αγαπημένη μορφή πολλών κινηματογραφόφιλων. Γνωστός κυρίως από τη θρυλική τριλογία Naked Gun (1988, 1991, 1994) και το υποτιμημένο διαμάντι Mr Magoo (1997), ο Leslie Nielsen είχε αποκτήσει με τις ιδιαίτερες ερμηνείες του μία ξεχωριστή θέση σε αυτό που ονομάζουμε στο Στύλο haute κουλτούρ...

Θα ετοιμάσουμε εν καιρω ένα αφιέρωμα προς τιμήν του. Μέχρι τότε, απολαύστε μερικές από τις καλύτερες στιγμές του. Για να μαθαίνουν τί εστί κουλτούρα οι νέοι και να θυμούνται οι παλαιότεροι...

Μαθητικά μαργαριτάρια

Μας ήρθε στο μειλ της μονής πολύ παλαιότερα, αλλά καταχωνιάστηκε πίσω από τα χειρόγραφα και μόλις σήμερα την ξαναβρήκαμε... Μιλάμε για μία λίστα με μερικά από τα καλύτερα μαθητικά ''μαργαριτάρια'', αλιευμένα από διάφορα δημοτικά και γυμνάσια της Ελλάδας.

''Εσπεριδοειδή σαν τα πορτοκάλια είναι  και τα μαντολίνια, αλλά πιο μικρά και με φλούδα που βγαίνει εύκολα''

''Η επετηρίδα είναι αυτό που  βγάζουμε στα μαλλιά μας  άμα δεν λουζόμαστε συχνά''

''Στην αρχαία εποχή δεν υπήρχαν ξένες  χώρες γι' αυτό δεν έχουν βρει οι αρχαιολόγοι αρχαία διαβατήρια''

''Ο μισογύνης είναι τέρας  μυθολογικόν, μισός γυναίκα και μισός άλλο  πράμα, απερίγραπτης ασχήμιας και τελείως  εξαγριωμένος με την κατάστασή του''

''Όταν ο Οδυσσέας  γύρισε  πίσω στην Ιθάκη, βρήκε τους  είκοσι ανεμιστήρες και την Πηνελόπη να τους δουλεύει  στο φουλ''

''Την Οδύσσεια της έγραψε ο Οδυσσέας.  Την Ιλιάδα ο Ηλιάδης''

''Η μάνα του Ρασπούτιν ήτανε η ρασπουτάνα,  τεραστίων διαστάσεων Ρωσίδα της Σιβηρίας''

''Η Παραφίνη ήτανε η θεά που προστάτευε  τα  Χερουφίμια και τα Σεραφίμια''

''Το νερό ανακατεύεται με όλα τα υγρά,  εκτός από το αίμα. Υπάρχει και παροιμία γι' αυτό''

''Το παιδί που οι γονείς του είναι από  την Ύδρα,  λέγεται Υδρογόνο''

''Η κυριότερη αιτία της εξάτμισης  είναι η φωτιά  κάτω από το κατσαρολάκι'' 

Atenistas και στο ΣΕΦ!

Είναι τελικά κοινωνικό φαινόμενο που μέρα τη μέρα μεγαλώνει ή απλά μία μόδα λίγων ρομαντικών που θα περάσει?

Οι Atenistas, στους οποίους έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν εδώ στο Στύλο και οι οποίοι έγιναν ευρύτερα γνωστοί με τη φωταγώγηση της πλατείας Κοτζιά ανήμερα των πρόσφατων εκλογών, έδρασαν και πάλι! Αυτή τη φορά, αποστολή τους ήταν να καθαρίσουν την παραλία πίσω από το ΣΕΦ

Δείτε περισσότερες εικόνες από τον καθαρισμό εδώ

Όσοι Αθηναίοι (και μη) μπορείτε, υποστηρίξτε αυτή την ανεξάρτητη κίνηση πολιτών, η οποία δεν φέρει καμία πολιτική απόχρωση και δεν πιστεύει απλά σε μία ομορφότερη πρωτεύουσα - το δείχνει με πράξεις!

Ρασπούτιν, ο πανούργος ψευτο-καλόγερος

 

O Ρασπούτιν (Γκριγκόρι Γιεφίμοβιτς Ρασπούτιν) γεννήθηκε σε ένα μικρό χωριό της Σιβηρίας μεταξύ 1863 και 1873. Ετών 18, πέρασε τρεις μήνες σε μοναστήρι, πιθανόν ως τιμωρία για κλοπή. Η εμπειρία του αυτή, σε συνδυασμό με ένα όραμα της Παναγίας που φημολογείται ότι είδε, τον έστρεψαν στη θρησκεία και το μυστικισμό. Αυτή η στροφή στη ζωή του ενισχύεται και από τη γνωριμία του με τον ερημίτη Makariy, ο οποίος αποτέλεσε πρότυπο για το νεαρό Ρασπούτιν και έπαιξε ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα και του τρόπου σκέψης του, αλλά και από τις αποδεδειγμένες επαφές που είχε με μία χριστιανική αδελφότητα-αίρεση, τους Κhlysts, και τη συμμετοχή του σε τελετές θρησκευτικής και σεξουαλικής φύσεως. Ως περιπλανώμενος προσκυνητής ο Ρασπούτιν ταξίδεψε στην Ελλάδα και την Ιερουσαλήμ, προτού επιστρέψει στη Ρωσία και την Αγία Πετρούπολη το 1903. Εκεί, η φήμη του ως προφήτης και θαυματοποιός άρχισε να μεγαλώνει πολύ γρήγορα και κέρδισε πολλούς φίλους και θαυμαστές σε υψηλές θέσεις, εξαιτίας και της μανίας της αριστοκρατίας της εποχής με το μυστικισμό.

Το 1905, ο ψευτο-καλόγερος θα γνωρίσει τον Τσάρο Νικόλαο B' και τη γυναίκα του και κατορθώνοντας με γιατροσόφια να θεραπεύσει τις αιμορραγίες του γιου τους, θα κερδίσει την εύνοια τους. Έτσι, θα ξεκινήσει μία δεκαετία επιρροής του Ρσπούτιν σε θέματα της αυτοκρατορικής οικογένειας και του κράτους... Η επιρροή αυτή ήταν τόσο δυνατή που ο Ρασπούτιν απέκτησε πραγματική πολιτική ισχύ. Μέσω της μεγαλύτερης οπαδού του, της αυτοκράτειρας Αλεξάνδρας, έφτασε στο σημείο να παύει υπουργούς και να τιμωρεί με πολιτικούς διωγμούς όσους τον εχθρεύονταν, αποκτώντας έτσι έναν πιο ενεργό ρόλο στη διακυβέρνηση του κράτους. Ο ίδιος μάλιστα έπεισε τον Τσάρο να ηγηθεί του στρατού κατά τη διάρκεια του Α' ΠΠ, λέγοντάς του ότι είχε δει όραμα! Ο τυχοδιωκτισμός και ο έκλυτος βίος του ήταν πρώτα θέματα σε ημερήσια διάταξη: με τη δική του περίφημη θεωρία ''σεξουαλικής εξάντλησης'' (!) ως το καλύτερο μέσο του πιστού για να πλησιάσει το Θεό, κατάφερε να αποπλανήσει χιλιάδες γυναίκες και τα όργια και οι ερωτικές του περιπέτειες δημιουργούσαν το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο. Τούτος ο ακόλαστος βίος του Ρασπούτιν, σε συνδυασμό με τις ήττες του ρωσικού στρατού και τις κακουχίες του λαού, άλλαξαν την εικόνα που είχαν πολλοί αριστοκράτες για εκείνον.

Έτσι, μία ομάδα από άτομα του συγγενικού περιβάλλοντος του Τσάρου που θεωρούν το Ρασπούτιν επικίνδυνο, οργανώνουν μία συνωμοσία για τη δολοφονία του. Τον καλούν στο παλάτι του Πρίγκηπα Yusupov, όπου τον ταίζουν δηλητηριασμένα φαγητά, γλυκά και κρασί. Ενω το δηλητήριο (κυάνιο) ήταν αρκετό για να σκοτώσει πέντε άνδρες, εκείνος δεν παθαίνει τίποτα ενω μάλιστα πίνει και άλλα ποτήρια κρασί! Η βραδιά συνεχίζεται μέχρι αργά, με το Ρασπούτιν να μη δείχνει σημάδια αδιαθεσίας! Ο Yusupov απεγνωσμένος, τον πλησιάζει και τον πυροβολεί στην καρδιά όμως ο διαβολομοναχός πληγωμένος καταφέρνει να συρθεί μέχρι την αυλή φωνάζοντας! Οι ευγενείς τον προφταίνουν και αδειάζουν πάνω του ένα ολόκληρο γεμιστήρα. Κατόπιν, τυλίγουν το δηλητηριασμένο και διάτρητο από σφαίρες σώμα σε ένα σεντόνι, το βάζουν σε ένα σάκο και πάνε να το ρίξουν στον ποταμό Νέβα. Καθώς όμως το ξεφορτώνουν, διαπιστώνουν ότι ακόμα κινείται! Την επόμενη μέρα, η φήμη εξαπλώνεται ωσαν πανούκλα: o Ρασπούτιν σταμάτησε να αναπνέει μόνο αφότου τον έριξαν στο ποτάμι! Η νεκροψία έρχεται να επιβεβαιώσει ότι τελικά δεν πέθανε από το δηλητήριο ή τις σφαίρες, αλλά από πνιγμό! Η αυτοκράτειρα τον βαλσαμώνει και τον θάβει στο αυτοκρατορικό παρεκκλήσι, όπου δημιουργείται μία ολόκληρη λατρεία του λειψάνου του από τους χωρικούς. Το 1918, αυτή η λατρεία θα λάβει τέλος με την εκταφή και την καύση του από την Ερυθρή Φρουρά.



Ο θρύλος για τον τρόπο με τον οποίο πέθανε ο Ρασπούτιν παραμένει άλυτο ιστορικό μυστήριο, παρά το πλήθος μελετών που έχουν γραφεί για το θέμα. Υπάρχουν διάφορες θεωρίες, με την πιο πρόσφατη (2004) να κάνει λόγο για Άγγλο πράκτορα-εκτελεστή με το όνομα Rayner που μάλιστα ήταν φίλος του Yusupov. Σύμφωνα με τη νέα αυτή θεωρία, ο λόγος της δολοφονίας δεν ήταν απλά η δυσαρέσκεια των ρώσων ευγενών αλλά οι προσπάθειες του Ρασπούτιν να πείσει τον Τσάρο να υπογράψει συνθήκη ειρήνης με τη Γερμανία - κάτι που ασφαλώς θα άλλαζε τις ισορροπίες δύναμης στον Α' ΠΠ. Αλήθεια ή ψέμματα, το μυστήριο τέλος της σκοτεινής αυτής προσωπικότητας εξακολουθεί να προκαλεί ρίγη ανατριχίλας και ερωτηματικά. Ο Ντοστογιέφσκι είχε πει γι’ αυτόν ότι είναι ένας άνθρωπος που σου παίρνει τη βούληση και την ψυχή και τις κάνει δικές του. Αυτός ο μαγνητισμός της προσωπικότητας του Ρασπούτιν είναι σίγουρα ο λόγος που ο θρύλος του εξακολουθεί να διατηρείται...

4 λόγοι που λατρεύουμε τη γρήγορη ηλεκτρική κιθάρα

Candlemass - Into the Unfathomed Tower



Stratovarius - Stratosphere



Yngwie Malmsteen - Appregios from Hell



Ayreon - Chaos




Kαι για να επιτελέσουμε και τον ενημερωτικό μας ρόλο, οι Σουηδοί Therion παίζουν ζωντανά σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα στις 19 και 20 Νοεμβρίου αντίστοιχα. Όσοι αγαπάτε μέταλ που παντρεύει κλασική μουσική, σπεύσατε! Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε εδώ

Μπυροπαρουσίαση: Stone Levitation Ale

Η αμερικάνικη ζυθοποιία Stone ιδρύθηκε το 1996 από τους Greg Koch και Steve Wagner, οι οποίοι παραμένουν στο τιμόνι της μέχρι σήμερα. Η Stone Brewing είναι μία από τις πιο γρήγορα αναπτυσσόμενες ζυθοποιίες στις ΗΠΑ τα τελευταία 10 χρόνια, και οι μπύρες της σαφώς δικαιώνουν το όνομα ποιότητας που έχει αποκτήσει στο χώρο. Η παραγωγή περιλαμβάνει 7 ετικέτες που παράγονται ολόχρονα, με ναυαρχίδα της ζυθοποιίας την εξαιρετική Arrogant Bastard Ale η οποία έχει αποκτήσει φανατικούς οπαδούς σε όλη την Αμερική. Η Stone ζυμώνει επίσης ειδικές (ουχί εποχιακές) ετικέτες, καθώς και ορισμένες μπύρες σε συνεργασία με μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα στο χώρο. Ένα πρόσφατο παράδειγμα είναι η Saison du BUFF για την οποία συνεργάστηκαν Stone, Dogfish Head και Victory Brewing!
 

H ετικέτα της Stone που θα δούμε σήμερα είναι η Levitation Ale, η οποία μάλιστα ψηφίστηκε από το RateBeer ανάμεσα στις 50 καλύτερες αμερικάνικες session μπύρες. Πρόκειται για μία απολαυστικότατη amber ale που πρωτοκυκλοφόρησε το 2002, με περιεκτικότητα σε αλκοόλ 4.4% α.φ. και 45 IBUs. Ζυμώνεται με ποικιλίες λυκίσκου Columbus, Amarillo, Simoe και Crystal, και ξανά με Amarillo στο τέλος. Το μπουκάλι των 330ml στολίζει το γνωστό διαόλι, σήμα κατατεθέν της ζυθοποιίας από την Καλιφόρνια. 

Η εμφάνισή της Levitation Ale στο ποτήρι είναι πληθωρική, με ένα σκούρο κοκκινοκαφετί/χάλκινο χρώμα και ένα μεγαλοπρεπέστατο, πυκνό μπεζ αφρό στην κορυφή – οκ, το παράκανα λίγο αυτή τη φορά στο σερβίρισμά του αλλά δεν μπορούσα να αντισταθώ!

Τα αρώματα είναι βασικά επεριδοειδή/λυκίσκος και καραμέλα από τα malts, αρκετά έντονα και με την καραμέλα να φαίνεται περισσότερο καθώς η μπύρα ζεσταίνεται. Η γεύση ταιριάζει αρμονικά με το άρωμα, με τα φρούτα (πορτοκάλι?) να συνυπάρχουν με την καραμέλα και τη γλυκιά πλευρά των malts, ενω προστίθεται και μία δυναμική παρουσία του λυκίσκου προς το τελείωμα, που είναι ξηρό. Η επίγευση μέτριας διάρκειας. Σώμα μέτριο αλλά μοιάζει πολύ γεμάτο για μία μπύρα με τόσο χαμηλό αλκοόλ, με μέτρια ενανθράκωση. Το 4.4% δεν φαίνεται καθόλου, γι’ αυτό και χαρακτηρίζεται άλλωστε ως session beer.

Γενικά, η Levitation Ale είναι μία πολύ ευχάριστη μπύρα, καθόλου δύσκολη ή απαιτητική, γεμάτη άρωμα και γεύση, η οποία πίνεται πολύ εύκολα. Οι Αμερικάνοι έχουν ζυμώσει μία πετυχημένη συνταγή, με ωραία ισορροπία ανάμεσα σε λυκίσκο και malts, η οποία στέκεται άνετα μόνη της ή μπορεί να συνοδεύσει το φαγητό σας. Μία απλή αλλά αξιολογότατη ετικέτα της Stone που επιβεβαιώνει τη θετικότατη άποψη που έχω για τις μπύρες της.

Ο Στύλος σε νέες γευστικές περιπέτειες

Πρίν μερικές μέρες μπάνισα νοστιμότατη συνταγή από τη Dark Chef, η οποία μου έκανε κλικ με τη μία επειδή πληρούσε τα βασικά κριτήρια των Συνταγών από το Στύλο (κάποτε θα κυκλοφορήσουν σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία): ήταν γρήγορη, ήταν φτηνή, ήταν υγιεινή, είχε τις χάρες όλες! Κρυφό συν το ότι είχα να φάω ψάρι με τέτοιο τρόπο πολυυυυύ καιρό. Για να μην πολυλογώ άσκοπα, η συνταγή της με κέρδισε και προχθές το μεσημέρι την ετοίμασα. Voilà!

Έχετε μπροστά σας μία ''μπακαλιαρόσουπα'' με πράσα και πάπρικα! Απλή μα πεντανόστιμη! Τσιγαρίστε τα πράσα σε μία κατσαρόλα με λίγο λάδι, ρίξτε ελάχιστο νερό και κατόπιν τοποθετείστε κομμάτια μπακαλιάρου (ή παρόμοιου τύπου ψάρι, η δική μου παραλλαγή έγινε με hake). Προσθέστε πάπρικα και καπακώστε την κατσαρόλα για κανα τέταρτο σε μέτρια-χαμηλή φωτιά. Κατόπιν ξεκαπακώστε και πέστε με τα μούτρα! Thnx Dark Chef ;o)


Αυτά έγιναν το μεσημέρι. Το βράδυ ωστόσο, σπάσαμε τη ''νηστεία''! Είπαμε με κάτι φίλους να φάμε έξω μετά από καιρό και επισκεφτήκαμε ένα εστιατόριο με ειδίκευση στην κουζίνα της Υεμένης (!), το Al-Fanous. Το τί ακολούθησε εκεί, στις φωτο που ακολουθούν...

Σπεσιαλιτέ από την Υεμένη (μη ζητάτε όνομα, δε θυμάμαι), μαγειρεμένη και σερβιρισμένη σε ειδικό πήλινο σκεύος. Περιέχει κομμάτια αρνιού σε κόκκινη σάλτσα, σέλινο, πέντε διαφορετικά μπαχάρια και... αυγό! Φανταστικά νόστιμη αν και λίγο βαριά για βράδυ...

Σερβίρεται με αραβικές πίτες που ψήνονται εκείνη τη στιγμή και δεν έχουν φυσικά καμία σχέση σε μέγεθος και γεύση με αυτές του εμπορίου...

Επειδή ωστόσο η παρέα είχε και γουρούνια (βλέπε Δόκιμος), παραγγείλαμε και ρύζι με μπόλικο κάρδαμο! Αν λοιπόν ενώσετε το περιεχόμενο του πήλινου και το ρύζι, έχετε αυτό:

Όπως αντιλαμβάνεστε, όχι μόνο το τελειώσαμε αλλά πήραμε και επιδόρπιο... Και φεύγοντας, δώσαμε (κρυφή) υπόσχεση να ξεκινήσουμε εκ νέου σαλατο-διατροφή από αύριο...!!!

Για όσους ψάχνουν για δουλειά

Ζητούνται άγαμοι επαγγελματίες, όπως τραπεζίτες ή δικηγόροι, ηλικίας 22 με 35 ετών για να ενταχθούν στο τάγμα Φραγκισκανών Καπουτσίνων μοναχών! Αυτή είναι η παράξενη αγγελία που δημοσιοποιήθηκε σε εφημερίδα της Ελβετίας, και όπως δηλώνουν οι μοναχοί η αγγελία θα τους βοηθήσει να προσελκύσουν εστω 10 με 20 νέα μέλη.

Το τάγμα έχει 200 μέλη με μέσο όρο ηλικίας τα 70 έτη, έτσι λοιπόν σε μία προσπάθεια ανανέωσης αναγκάστηκαν να βγουν στην "αγορά" και να ζητήσουν τεχνίτες και ανθρώπους με εμπειρία σε επαγγέλματα κοινωνικού προσανατολισμού καθώς κανείς δεν ενδιαφερόταν έως σήμερα να μπει στο τάγμα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο αριθμός των Καπουτσίνων μοναχών στην Ελβετία μειώθηκε στο μισό τα τελευταία δέκα χρόνια. Την τελευταία δεκαετία μάλιστα έκλεισαν δύο μοναστήρια, ενώ ακόμη ένα θα κλείσει το 2011.

Παράλληλα, όπως αναφέρει το BBC, ζητούν νέους καθολικούς, τραπεζίτες, δημοσιογράφους, δασκάλους, θεολόγους, εμπόρους και ειδικούς στις επικοινωνίες, να σκεφτούν την ένταξή τους στο τάγμα. Οι αιτούντες θα πρέπει να είναι άγαμοι, ωστόσο θα πρέπει να είναι ικανοί να ζουν σε κοινότητες, να θέλουν να μάθουν και να παίρνουν πρωτοβουλίες. ''Δεν σας προσφέρουμε χρήματα, αλλά πνευματικότητα, προσευχή, στοχασμό και ένα περιβάλλον ισονομίας ελεύθερο από υλικές κτήσεις και το σύνηθες μοντέλο της συμβίωσης των ζευγαριών'' τονίζεται στην αγγελία που δημοσίευσε το φραγκισκανό τάγμα.

Όσοι θέλετε να απαρνηθείτε τα εγκόσμια και πληρείτε τις προυποθέσεις, μην το σκέφτεστε καθόλου! Μιλάμε για Ελβετία, με όλα τα έξοδα πληρωμένα! Απλά επισκεφτείτε τον παρακάτω ιστότοπο για περισσότερες πληροφορίες: http://www.kapuziner.ch/ Mην γελάτε, εδώ που φτάσαμε...

Πηγή: News 24/7

Το Μέγαρο Μουσικής είναι για όλους?

Έφτασε στο μειλ της μονής το παρακάτω διαφημιστικό φυλλάδιο

Η περιγραφή στο πίσω μέρος του αναφέρει:

Η διάσημη ηθοποιός Charlotte Rampling και ο Ελληνογάλλος ηθοποιός Πολύδωρος Βογιατζής παρουσιάζουν, επί σκηνής, τη λογοτεχνική συνάντηση του Κωνσταντίνου Καβάφη και της Yourcenar. 
Μια μοναδική βραδιά που συνοδεύεται από τον ήχο της κιθάρας της Βαρβάρας Γύρα. Η ιδιαίτερη ατμόσφαιρα της παράστασης δημιουργείται από τη δύναμη της παρουσίασης και της απαγγελίας των πιο γνωστών και αγαπημένων έργων των δύο μεγάλων λογοτεχνών.
Τα θέματα των έργων τους, που παρουσιάζονται επί σκηνής, και στις δύο γλώσσες -ελληνικά και γαλλικά- ακολουθούν τις ενότητες: «Ηλικία και Γηρατειά», «Έρωτας», «Ιστορία, Πολιτική και Κοινωνία», «Νοσταλγία και Θάνατος»

Η Marguerite Yurcenar (1903-1987), Γαλλίδα ποιήτρια και συγγραφέας, ήταν η πρώτη που μετέφρασε τα έργα του Αλεξανδρινού στα γαλλικά, και επίσης η πρώτη γυναίκα που έγινε μέλος στην Académie française το 1980. Για τον Πολύδωρο Βογιατζή για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω κάτι, αλλά η Charlotte Rampling δεν χρειάζεται συστάσεις... Όσοι αμαρτωλοί δεν έχετε δει κάποια από τις ταινίες της, πρέπει έστω να βρείτε τα The Night Porter (1974), Stardust Memories (1980), Sous le sable (2000) και La Piscine (2003). Παραμένει μαγευτική και σαγηνευτική κι ας έχει φτάσει τα 64!

Και ερχόμαστε στο κυρίως θέμα του ποστ. Έχουμε στα χεριά μας μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για να δούμε από κοντά μία καταξιωμένη ηθοποιό, σε μία νύχτα κουλτούρας που παντρεύει θέατρο, λογοτεχνία και ποίηση - και όχι ό,τι να'ναι, αλλά τα διαχρονικά έργα του Καβάφη. Είμαι σίγουρος ότι πολλοί αδελφοί σκέφτεστε ''δεν γίνεται να χάσω αυτή την ευκαιρία!'', και είστε έτοιμοι να πάτε για τα εισιτήρια αύριο κιολας. Στοοοοοοπ!!! Τιμή ρωτήσατε??!

Το Μέγαρο Μουσικής, στους χαλεπούς αυτούς καιρούς, σκέφτηκε όλους εσας που θέλετε να πάτε να δείτε αυτή τη λογοτεχνική ''συνάντηση'' για να σας ανοίξουν μάτια και πνεύμα, και αποφάσισε: προνομιακές τιμές με... 60 και 80 ευρω, για τις ζώνες Β και Α αντίστοιχα! Τζαμπα παιδιά, τρέξτε γιατί δεν θα μείνει τίποτα! Για φοιτητές δεν ξέρω τί παίζει, παλιά θυμάμαι υπήρχαν συγκεκριμένες εκπτώσεις με το φοιτητικό πάσο αλλά δεν γνωρίζω αν ισχύουν ακόμα. Σοβαρά τώρα ρε παιδιά, 60 ευρω τα φτηνά?! Και φέτος μάλιστα, που γίνεται το έλα να δεις με το οικονομικό μπάχαλο και τους νέους φόρους? Οκ, είμαι βέβαιος ότι θα έχει μπόλικο κόσμο - άλλωστε οι νεόπλουτοι της Αθήνας έχουν άφθονο παραδάκι για τέτοιες κοσμικές περιστάσεις. Αλλά τί θα γίνει με όλους τους υπόλοιπους που θέλουν να δουν τη Charlotte πληρώνοντας μία λογική τιμή, ή εκείνους που μπορούν να δώσουν μόνο τα μισά χρήματα, επειδή οι λογαριασμοί τρέχουν? Να νοικιάσουν κανα dvd θα μου απαντήσετε...

Τέτοιου είδους παραστάσεις, που η διοργάνωσή τους δεν κοστίζει οσο π.χ. ένα μπαλέτο ή μία όπερα, οφείλουν να είναι προσιτές στο κοινό. Ονόματα-κράχτες όπως του Κωνσταντίνου Καβάφη και της Charlotte Rampling πρέπει να μπαίνουν στην αφίσα για να προσελκύουν τον κόσμο και όχι για να δικαιολογούν τις υψηλότατες τιμές των εισιτηρίων. Οι τέχνες και τα γράμματα στην τελική, πρέπει να είναι προνόμιο των πολλών και όχι των λίγων, μακριά από τον ελιτίστικο χαρακτήρα που πολλοί θέλουν να προσδώσουν σε αυτά. Και το Μέγαρο Μουσικής, που ξεκίνησε σαφώς ταπεινότερα πρίν περίπου 20 χρόνια και πιο κοντά στον πολιτιστικό του ρόλο, οφείλει να αναθεωρήσει ορισμένα πράγματα.

Remember, remember... Guy Fawkes Night

Σήμερα, όπως κάθε χρόνο στις 5 Νοεμβρίου, στο Νησί γιορτάζουν τη λεγόμενη Guy Fawkes Night, άλλως Νύχτα των Πυρών του Θριάμβου. Για τους εορτασμούς, ο κόσμος μαζεύεται γύρω από υπαίθριες πυρές ενω ο ουρανός φωτίζεται από πυροτεχνήματα και βεγγαλικά που διαρκούν ώρες!

Ήταν το 1605, όταν μερικοί Άγγλοι Καθολικοί αποπειράθηκαν να επαναφέρουν τον Ρωμαιοκαθολικισμό αντι του Αγγλικανισμού ως επίσημη θρησκεία στο Νησί με ένα πρωτότυπο τρόπο: τοποθετώντας μπαρούτι και πυροτεχνήματα κάτω από το παλάτι! Σκοπός τους ήταν να ανατινάξουν το κοινοβούλιο κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης που είχε προγραμματιστεί για τις 5 Νοεμβρίου, βγάζοντας από τη μέση το βασιλιά James I ώστε να τοποθετήσουν στη θέση του ένα Καθολικό μονάρχη. Τα σχέδιά τους ωστόσο δεν πραγματοποιήθηκαν καθώς το βράδυ της 4ης Νοεμβρίου, οι αρχές συνέλαβαν το Guy Fawkes, υπεύθυνο για την ανατίναξη, να φυλάει 36 βαρέλια πυρίτιδας κάτω από το παλάτι! Έτσι ξεσκεπάστηκε η συνομωσία, και όπως θα μαντέψατε, οι περισσότεροι από τους συνομώτες συνελήφθησαν με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας και καταδικάστηκαν σε θάνατο.

The execution of Guy Fawkes, χαρακτικό του 1606

Η επιτυχία της αποτροπής της ανατίναξης γιορτάστηκε από τους Αγγλικανούς την επομένη, 5 Νοεμβρίου 1605, και αποτελεί μία παράδοση που συνεχίζεται εως τις μέρες μας. Eκτός από τα συνηθισμένα πυροτεχνήματα, σε πολλές περιοχές ο κόσμος κάνει αυτοσχέδιες παρελάσεις στους δρόμους, ενω άλλοι καίνε ομοιώματα του Guy Fawkes. Υπάρχουν μάλιστα συγκεκριμένα φαγητά που ταιριάζουν με την ημέρα, όπως η ωραιότατη Bonfire Toffee

To 2005 το κανάλι ITV σε ειδικό αφιέρωμά του για τα 500 χρόνια από το συμβάν, έδειξε τί θα γινόταν αν τελικά οι Καθολικοί είχαν προλάβει να ανάψουν το φυτίλι... Μπορείτε να δείτε και τα 8 μέρη του αφιερώματος στο YouTube. Δεν αναφέρομαι καν στην ταινία V for Vendetta, την γνωρίζετε όλοι φαντάζομαι  ;o)

Η Εκκλησία αφουγκράζεται τον καθημερινό πόνο του ανθρώπου...

  

Για το ''παπαδολόι'', όπως το έλεγε αφοριστικά και ο Νίκος Καζαντζάκης, τα έχουμε πει αρκετές φορές και στο παρελθόν. Κάποιες φορές μας κάνει να γελάμε, τις περισσότερες όμως να βγαίνουμε από τα ρούχα μας... Ανεξάρτητα από τις προσωπικές πεποιθήσεις μας, στο Στύλο δεν στιγματίζουμε τη θρησκεία αλλά την εφαρμογή της από τα ''αρμόδια'' όργανά της. Και για να είμαστε ακριβείς, αναφερόμαστε στα λογής λαμόγια-φραγκοφονιάδες-υποκριτές-τραγοπαπάδες που ελπίζουμε να αποτελούν τη μειοψηφία του κλήρου.

Έχουμε ακούσει για ρασοφόρους απατεώνες τόσες φορές στην Ελλάδα, που σε λίγο θα πιστεύουμε ότι είναι ο κανόνας. Από τον Εφραίμ και τον Αρσένιο και ιερείς αρχαιοκάπηλους, μέχρι άλλους που έκλεβαν από το παγκάρι, άλλους που ασελγούσαν σε ανήλικους, άλλους με χασίς, και τον παπά που έστησε server σ' ένα ξωκλήσι της Ρόδου για να κλέβει το σήμα της ΝΟVA! Η επίσημη θέση της Εκκλησίας φυσικά είναι η αποστασιοποίηση και οι συνήθεις δηλώσεις περί ''μεμονομένων γεγονότων''. Ας είμαστε όμως λίγο ρεαλιστές. Τί μπορεί να κάνει η Εκκλησία για να συνετίσει τον κλήρο? Δεν γίνεται να τρέχει σε χωριά και ραχούλες για να ελέγχει συνέχεια τον κάθε αμαρτωλό ιερέα, σωστά? Ας συνεχιστεί ελεύθερα η ασυδοσία λοιπόν...

Φυσικά, η ίδια Εκκλησία σκούζει και απειλεί όταν το Κράτος ζητά εδώ και χρόνια να φορολογηθούν τα έσοδα σε Μητροπόλεις και μοναστήρια. Και το αίτημα αυτό αποκτά ειδικό βάρος φέτος, που επικρατεί χαμός με την οικονομική κατάσταση της χώρας και το ΔΝΤ. ''Εαν τολμήσετε κάτι τέτοιο, θα μειώσουμε τις φιλανθρωπίες!'' Έτσι απαντούν συνήθως, και μετά πετάνε το γνωστό επιχείρημα περί αυτοδιοίκησης σύμφωνα με την ιστορική παράδοση, και περί πολιτικού κόστους που θα πρέπει να λογαριάσει η όποια κυβέρνηση πράξει αντίθετα - σωστό το τελευταίο, καθώς οι γιαγιάδες και οι παπούδες που ψηφίζουν είναι πάμπολλοι. Χώρια η Λουκά και οι πιστοί της! Μεταξύ μας, εγώ πιστεύω ότι η Εκκλησία απαντά κάτι σαν ''τραβάτε πάρτε πρώτα τα λεφτά από φοροφυγάδες, πλούσιους επιχειρηματίες και βουλευτές με 7 εξοχικά, και μετά ελάτε πάλι''.

Μ' αυτά και μ' αυτά, η Εκκλησία στην Ελλάδα συνεχίζει να παραμένει ο πλουσιότερος οικοπεδούχος, με τη μισή χώρα σχεδόν στην κτήση της. Τα ετήσια έσοδά της δε, υπολογίζονται σε εκατομμύρια ευρω... Δεν πειράζει, θα πληρώσουν ΟΛΟΥΣ τους νέους φόρους τα παιδιά με τα 800€ το μήνα!



Καλό Νιόβρη σε όλους!