Τελικός Τσου-Λου 2011

Μην ξεχνιόμαστε, απόψε 9.45 είναι ''ο τελικός των τελικών'' μεταξύ των δύο καλύτερων (κατά γενική ομολογία) ομάδων στην Ευρώπη την τελευταία δεκαετία. MAN UTD vs BARCA σε ένα παιχνίδι-επανάληψη του τελικού της Ρώμης που έγινε πριν 2 χρόνια

Μπύρες αγοράσατε, ναι? Για να τις πιείτε όμορφα κι ωραία λοιπόν, ο Κύριος να βάλει το χέρι του για
- να σκοράρει η Μάντσεστερ σχετικά νωρίς μπας κι ανοίξει το ματς (προτίμησις σκόρερ ετούτος)
- να μην βάλει γκολ ο συμπαθής πλην ανακατώστρας Μέσι. Φτάνει πια, όχι άλλα φέτος!
- να παίξει καλά ο Κάρικ / να παίξει καλά ο Κάρικ / να παίξει καλά ο Κάρικ
- να μην μπουκάρει πάλι στο χορτάρι κανένας ηλίθιος κι αρχίσουν να τον τρέχουν τα σεκιούριτι
- να δείξουν όμορφα πλάνα από τις όμορφες στις όμορφες κερκίδες του όμορφου Γουέμπλυ
- να μην δούμε πέναλτι επειδή μας αρέσει η μπάλα αλλά έχουμε και δουλειές
- να το πάρει ο Τσίχλας επειδή στην ηλικία που έφτασε μπορεί να μας πάθει κανα εγκεφαλικό. Ο Γκουαρντιόλας είναι νέος ακόμα, θα έχει κι άλλες ευκαιρίες

Ιεραποστολή: Königslutter

Πρίν από μέρες μπόλικες το ταξίδι μα η ανάρτηση σήμερα ανεβαίνει. Ακόμη μία μικρή όμορφη πόλη της Γερμανίας επισκεφτήκαμε, με το βασιλικό όνομα Königslutter. Η ονομασία προέρχεται από το könig (βασιλιάς γερμανιστί) και το όνομα του τότε χωριού Lutter, το οποίο πάει πίσω στο 1150! Όπως θα φαντάζεστε, το σκηνικό είναι παρόμοιο με τις προηγούμενες ιεραποστολές: μπόλικες δόσεις ιστορίας, παραδοσιακή αρχιτεκτονική με σπίτια που έχουν το γνωστό ξύλινο σκελετό και την επικλινή στέγη, και μπύρα!

Το Königslutter αρχικά ήταν ένα μικρό χωριό δίπλα στον ποταμό Elm, το 15ο αιώνα μεγάλωσε και έγινε πόλη ενω σήμερα αριθμεί γύρω στους 17.000 κατοίκους. Η διαδρομή μέχρι να φτάσουμε ήταν πολύ όμορφη καθώς περάσαμε με ποδήλατα μέσα από διάφορα χωριά και δάση, απολαμβάνοντας κάθε στροφή και ανηφόρα - όπως λένε οι ειδήμονες, η γερμανική εξοχή με καλό καιρό δεν παίζεται!

Φυσικά στάση στην πηγή για να catch breath και να γεμίσουμε τα παγουρίνο

Με το που σκάσαμε μύτη συγκεντρώσαμε μπόλικα περίεργα βλέμματα. Το μέρος μπορεί να είναι σχετικά τουριστικό αλλά οι κάτοικοι δεν χάνουν ευκαιρία να παρατηρήσουν νέες μούρες - χαρακτηριστικό γνώρισμα άλλωστε όλων των μικρών κοινοτήτων σε όλο τον κόσμο. Όμορφες φωτο στο δρόμο προς την πλατεία

...και ιδού η πλατεία (τί περιμένατε? χαχα!)

και μία μικρή εκκλησία παραδίπλα - τους έπρηξα να μπούμε αλλά δεν με αφήσανε για να προλάβουμε προτού κλείσει ο καθεδρικός (και καλά κάνανε!)

Πάμε λοιπόν στον Kaiserdom, τον φοβερό καθεδρικό ρωμανικού ρυθμού που χτίστηκε το 12ο αιώνα. Ο γερμανός αυτοκράτορας Λοθάριος Γ' προσέλαβε Ιταλούς γλύπτες για να δημιούργησει μία επιβλητική βασιλική με είσοδο που φυλάνε λέοντες. Αργότερα, στην πίσω μεριά του καθεδρικού προσαρτήθηκε και μοναστήρι.

Το εσωτερικό μας άφησε με το στόμα ανοιχτό... Απολαύστε!

ο αυτοκρατορικός τάφος (o Λοθάριος στη μέση και αριστερά η γυναίκα του) στο κέντρο του ναού

η πίσω μεριά - κανονικά απαγορεύεται αλλά ο Δόκιμος τρύπωσε  ;o)

... και το μοναστήρι

Βγαίνοντας από τον καθεδρικό και προτού φύγουμε δοκιμάσαμε το γερμανικό alster, μείγμα μπύρας (συνήθως pils) με λεμονάδα. Pas mal για διψασμένους ταξιδιώτες που πρέπει να σκεφτούν και το ταξίδι της επιστροφής!

Αυτά από το όμορφο Königslutter. Ποιός ξέρει πού θα μας βρει πάλι το σ/κ που έρχεται...

Going, going but not gone

Σήμερα έκλεισε τα 70 ο αειθαλής Bob Dylan. Τραγουδοποιός, συγγραφέας και ζωγράφος, ο Robert Zimmerman (όπως είναι το αληθινό του όνομα) παραμένει μία καλλιτεχνική φύση που δεν λέει να σταματήσει να δημιουργεί. Για του λόγου το αληθές, το 2009 κυκλοφόρησε το 34ο (!) προσωπικό του άλμπουμ ενω το 2010 είχα τη χαρά να δω από κοντά μία έκθεση ζωγραφικής με έργα του.



I’ve just reached a place
Where the willow don’t bend
There’s not much more to be said
It’s the top of the end
I’m going
I’m going
I’m gone...    
                            από το Planet Waves (1974)

Όποιο δίσκο του Zimmy κι αν αγαπάτε, βάλτε κάτι να παίζει σήμερα μέρα που' ναι... Ο Syd προτείνει ετούτο:

Οι Dark Tranquillity στην Αθήνα

Σε περίπτωση που δεν τους γνωρίζετε: Σουηδοί που παίζουν death για πάνω από 20 χρόνια τώρα, μία από τις μακροβιότερες μπάντες της θρυλικής σκηνής του Gothenburg. Πλέον θεωρούνται από τα δυνατότερα ονόματα της Σκανδιναβικής χώρας αν και δυστυχώς παραμένουν σχετικά υποτιμημένοι σε σύγκριση με άλλα συγκροτήματα. Δύο από τα μέλη τους (Mikael Stanne & Anders Jivarp) υπήρξαν μέλη των In Flames - ενω αντίστροφα, ο γρεζο-φώνης Anders Friden των In Flames ξεκίνησε την καριέρα του στους Dark Tranquillity. 

Όσοι τους γνωρίζετε, τότε πιθανότατα θα ξέρετε και τις δισκάρες The Gallery (1995), Projector (1998), Haven (2000), Damage Done (2002), Character (2005), Fiction (2007). Αυτοί είναι οι λόγοι που θα πάτε αύριο, Κυριακή 22 Μαίου στο Gagarin 205, για να δείτε τους ''σατανάδες'' εν δράσει. Ok, είμαι βέβαιος ότι θα παίξουν κομμάτια και από το το τελευταίο τους αλλά δεν το έχω ακούσει ακόμα (ντροπή!) και έτσι δεν εκφέρω γνώμη.

Η λυπητερή είναι στα 28 ευρω, και τη συναυλία θ' ανοίξουν οι δικοί μας Daylight Misery, Insidead και Scar Of The Sun. Η τιμή είναι καλή για 4 μπάντες, πηγαίνετε να υποστηρίξετε το εγχώριο προιόν, να κάψετε καμιά θερμίδα και καλή διασκέδαση! Σας αφήνουμε με μπαλάντα, καλό σου-κου!

Mumme Bier: η γεύση μίας μεσαιωνικής μπύρας

Το σημερινό ποστ συνδυάζει την αγάπη μου για μπύρα και ιστορία με τον ιδανικότερο τρόπο αφού θέμα του έχει μία ιστορική μπύρα, τη γερμανική Mumme! Ιστορική με την πρωτεύουσα σημασία της λέξης, καθώς υπήρξε ιδιαίτερα αγαπητή το 15^ο και 16^ο αιώνα και σχετίζεται με άλλα είδη μπύρας της βόρειας Γερμανίας. Είναι μακρινός συγγενής της Alt και έχει επηρεάσει τη γεύση και τις μεθόδους παραγωγής μπυρών όπως η Berliner Weisse και η Gose.

Η Mumme προέρχεται από το Ανόβερο (συναντάται και ως Braunschweiger Mumme που σημαίνει ''από το Braunschweig''), το οποίο από τα τέλη του 14^ου αιώνα και μετά αναδείχθηκε ως μία από τις κυριότερες πόλεις παραγωγής μπύρας στη βόρεια Ευρώπη. Υπολογίζεται ότι περίπου το 50% του εργατικού πληθυσμού απασχολούνταν αποκλειστικά με τη μπύρα, ένα νούμερο που δεν πρέπει να μας προκαλεί έκπληξη αν σκεφτούμε ότι στις αρχές του 16^ου αιώνα η πόλη στέγαζε 530 διαφορετικές ζυθοποιίες!!! Εκμεταλλευόμενη τις σχέσεις που είχε αναπτύξει το Ανόβερο ως μεγάλο κέντρο διαμετακομιστικού εμπορίου, η διάσημη μπύρα δεν μεταφερόταν μόνο στην ξηρά – η πόλη σύναπτε παραγγελίες με καράβια και έστελνε τη Mumme στις θάλασσες! Έτσι εξηγείται και το ιστιοφόρο που κοσμεί την ετικέτα του όμορφου μπουκαλιού.

Ο μεγαλύτερος ίσως ζυθοποιός που συνέδεσε το όνομά του με την ιστορική αυτή μπύρα ήταν ο Cord Broyhan, ο οποίος το 1526 έστησε μία πολύ πετυχημένη επιχείρηση στο Ανόβερο. Η σημασία του Broyhan μαρτυρείται και από το Broyhanhaus, ένα ιστορικό κτίριο-μπυραρία του 1576 που σώζεται μέχρι και σήμερα στην πόλη (σερβίρει τη σειρά της Einbecker). 

Πολλοί ακολούθησαν το παράδειγμα του ζυθοποιού και άνοιξαν ανταγωνιστικές ζυθοποιίες. Έτσι το 1609, το συμβούλιο του Ανόβερου πήρε μέτρα για να διασφαλίσει την ποιότητα και τις μεθόδους παραγωγής της Mumme. Περιόρισε επίσης τους ζυθοποιούς σε 317, αναγκάζοντάς τους να σχηματίσουν συντεχνία (guild) η οποία μάλιστα επιβίωσε ανα τους αιώνες και αποτελεί την παλαιότερη επιχείρηση της πόλης (σήμερα ανήκει στη βελγική InBev). 

Πλέον η Mumme παράγεται από την H. Nettelbeck και κυκλοφορεί σε δύο εκδόσεις: η αθώα (malt syrup) βγαίνει σε κουτάκι, και η αμαρτωλή με αλκοόλ σε μπουκάλι. Φυσικά ο Δόκιμος βρήκε τη δεύτερη, μία ''medieval ale'' με περιεκτικότητα σε αλκοόλ 5.2% α.φ. Έχει ένα καστανό / χάλκινο χρώμα και ένα υπέροχο μπεζ αφρό! Τα αρώματα που κυριαρχούν είναι γλυκά, βασικά μπόλικη καραμέλα, καβουρδισμένα malts και λίγα φρούτα (αποξηραμένα βερίκοκα). Δεν είναι ιδιαίτερα έντονα. Η γεύση της όμως είναι εντονότατη, και είναι με διαφορά ό,τι πιο γλυκό έχω δοκιμάσει σε μπύρα! Κυρίως καραμέλα με μπόλικα malts, καστανή ζάχαρη, ακολουθούν λίγα μπαχάρια και μία αίσθηση ξύλου. Αυτή η γλυκύτητα μοιάζει μεγαλύτερη αφού απουσιάζει τελείως η ενανθράκωση, κάτι που δίνει στη μπύρα μία σιροπιαστή / λιγωτική αίσθηση στο στόμα. Μικρή πικράδα λυκίσκου στο τελείωμα, επίγευση γλυκιά και ελάχιστα μεταλλική. Το σώμα είναι μέτριο. Το αλκοόλ αν και χαμηλό φαίνεται, μάλλον εξαιτίας της υπερβολικής ζάχαρης.

Μπορεί να μην με τρέλανε αλλά δεν με άφησε ασυγκίνητο. Μιλάμε για μία ιδιαίτερη ετικέτα που μπορεί να μην έχει σχέση με όσες έχετε δοκιμάσει αλλά παρουσιάζει ενδιαφέρον. Η αναβίωσή της (η παραγωγή είχε σταματήσει για κάποιο διάστημα) έρχεται να συνδέσει το μεσαιωνικό παρελθόν και το περήφανο παρόν της Γερμανικής σχολής σε μία μπύρα με παράξενο όνομα και γεύση αλλά τρομερή ιστορία.

Η κρυμμένη δύναμη του χαμόγελου

Επειδή ο κατά τ' άλλα αγαπητός blogger έχει προβλήματα τις τελευταίες δύο μέρες και σβήνει αναρτήσεις και σχόλια χωρίς να λογαριάζει, ξανανεβάζω το χαμογελαστό βιντεάκι για χαμογελαστούς αναγνώστες με την ελπίδα αυτή τη φορά να μείνει στη θέση του.



Ο Ron Gutman (με την απολαυστική προφορά αγγλικών) αναλύει τη δύναμη που έχει το χαμόγελο στον εαυτό μας και τους γύρω μας. Αφιερώστε 7 λεπτά από το χρόνο σας και μετά βγείτε μία βόλτα και διαδώστε τον ιό!

Ιεραποστολή: αμαρτωλό Goslar

Σήμερα, ημέρα Σάββατο, πήραμε τους δρόμους για να κηρύξουμε το λόγο του Κυρίου για ακόμη μία φορά. Οι πειρασμοί φυσικά καραδοκούσαν σε κάθε γωνία... Το έχουμε ξαναπεί και στο παρελθόν, το έργο μας είναι δύσκολο (και ο δρόμος ενίοτε δύσβατος) αλλά κάνουμε την καρδιά μας πέτρα και συνεχίζουμε. Υπο μάλης λοιπόν ο χάρτης, τα νερά στα σακίδια και βουρ για το Goslar, μία πόλη για την οποία είχαμε ακούσει τα καλύτερα τόσο καιρό και είχε φτάσει πλέον το πλήρωμα του χρόνου για την επίσκεψη του Δόκιμου...
Ορίστε η επιβλητική είσοδος (φωτο δανεική), με μέρος από τα οχυρωματικά έργα περασμένων εποχών

Το Goslar είναι μία πανέμορφη πόλη 40.000 κατοίκων, με πλούσια ιστορία και μία μεσαιωνική αίσθηση σχεδόν παντού. Δεν βρίσκεται άλλωστε τυχαία στη λίστα με τα προστατευόμενα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.

Ιδρύθηκε το 10ο αιώνα και έγινε γνωστή για τα πλούσια κοιτάσματα άργυρου που βρίσκονται στη γύρω περιοχή. Ο πλούτος από το εμπόριο της έδωσε τον τίτλο της αυτοκρατορικής πόλης, πράγμα σπουδαίο για την εποχή που συνιστούσε ένα είδος αυτοδιοίκησης αφού την πόλη δεν έλεγχε κάποιος πρίγκηπας / επίσκοπος αλλά υπαγόταν απευθείας στον γερμανό αυτοκράτορα.

Τον 11ο αιώνα, ο Ερρίκος Γ' έχτισε ένα αυτοκρατορικό παλάτι (Kaiserpfalz) στην πόλη, το οποίο σώζεται σε καταπληκτική κατάσταση μέχρι σήμερα. Μέσα σε αυτό, έγινε ένα ωραιότατο αιματοκύλισμα το 1063, και μία αυτοκρατορική Δίαιτα το 1219 από το Φρεδερίκο Β'. Δυστυχώς οι φωτογραφίες εντος απαγορεύονται, σας έχουμε το απέξω.

Αντίθετη τύχη είχε ο καθεδρικός που χτίστηκε μεν την ίδια περίοδο με το παλάτι (βρίσκονται απέναντι) αλλά κατεδαφίστηκε σχεδόν ολόκληρος το 1820. Αυτό που βλέπετε είναι ό,τι έχει απομείνει, η λεγόμενη ''καθεδρική βεράντα''

και ένα κοντινό σε ένα από τα κιονόκρανα για όσους γουστάρουν

Παρά το γεγονός ότι απουσιάζει ο καθεδρικός, το Goslar είναι τίγκα στις εκκλησίες, μερικές από τις οποίες είναι πολύ επιβλητικές. Έπεισα την παρέα να πάμε τουλάχιστον σε τρεις προτού κάτσουμε για τσιμολόγημα σε παραδοσιακό φεστιβάλ με λουκάνικους, κοψίδιους, μπύρους και λοιπά... Ξέρω, ωρες-ωρες είμαι ανυπόφορος αλλά η κουστωδία μου έχει παρόμοια γούστα οπότε βρίσκω και τα κάνω :o)

Λουθηρανική εκκλησία Neuwerk (τέλη 10ου-αρχές 11ου αιώνα)

Καθολική εκκλησία St. Jacobi (11ος αιώνας)

Λουθηρανική εκκλησία Markt (11ος αιώνας)

Σε αυτή την τελευταία εκκλησία υπήρχε η δυνατότητα να ανέβεις τα σκαλιά του ενός εκ των δύο πύργων-καμπαναριών μέχρι την κορυφή. Απολαύστε λοιπόν το Goslar από ψηλά!

Καλή κυριακάτικη ξεκούραση να'χετε, ορίστε και η μουσική πρόταση ημέρας - μετά από τόσες εκκλησίες, η εκκλησιαστική μουσική είναι απαραίτητη!