Πρόσφατα είδα το ZODIAC. Όπως αναφέρει και η εταιρία παραγωγής, η ταινία είναι βασισμένη σε έναν πραγματικό κατά συρροή δολοφόνο, που έδρασε τις δεκαετίες του 60, 70 και 80 και η σύλληψη του αποδείχτηκε ένα δύσκολο παζλ. Αρκετά δύσκολο θα έλεγα αφού δεν είναι σίγουροι οτι τον έπιασαν κιόλας.
Περίμενα να δω ένα ψυχολογικό θρίλερ που να σε αφήνει με κομμένη την ανάσα στα πρότυπα του Σέβεν. Ο David Fincher -σκηνοθέτης- και των δύο όπως άλλωστε και του Fight Club, ήταν το κίνητρο μου για να δω την ταινία.
Ε λοιπόν για άλλη μια φορά με ξάφνιασε με αυτό που παρακολούθησα. Σενάριο με αρκετές ''κοιλιές'', μπερδεμένο, σα να τα έχανε κάπου ο σεναριογράφος και να προσπαθούσε πάλι από την αρχή να μας κεντρίσει το ενδιαφέρον χωρίς όμως να τα καταφερνει. Η αλήθεια βέβαια είναι οτι και η ιστορία αυτού του μανιακού κράτησε σχεδόν μέχρι τα μέσα του 90 αλλά...
Ο σκηνοθέτης θέλει να τονίσει κυρίως την καταστροφή που επέρχεται στην προσωπική ζωή των αστυνομικών που ασχολούνται με την υπόθεση όλα αυτά τα χρόνια καθώς και -από την πλευρά του δολοφόνου- το φόβο του μέσου πολίτη για το φονιά της διπλανής πόρτας.
Νοήματα χιλιοπαιγμένα και δυστυχώς πληκτικά.
Η ταινία είχε καλή ανταπόκριση όπου παίχτηκε...
Και να μην ξεχάσω, κρατάει περίπου δυόμιση ώρες. Να και κάποια βιντεάκια:
http://www.youtube.com/watch?v=8dWgRfb17-M (trailer)
http://www.youtube.com/watch?v=TVNZ9z9-jXQ (documentary)
Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2007
Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2007
Συγκρούσεις στη Μιανμάρ
Όπως διαβάσαμε στη Μιανμάρ ή όπως την είχαν βαφτίσει οι Βρετανοί '' Ένωση της Μπούρμα'', έχει ξεκινήσει ένα κίνημα διαδηλώσεων και προσφάτως έντονων συγκρούσεων μεταξύ βουδιστών μοναχών και στρατιωτικής ηγεσίας της χώρας. Όπως θα λέγαμε και στη Δύση, κράτος κατά εκκλησίας.
Πρωτοφανές για τα δικά μας ειωθότα. ''Κανονικά'' αυτοί οι δύο θα έπρεπε να συνεργάζονται.
Δεν έχω ασχοληθεί καθόλου με τη θρησκεία του Βουδισμού για να γνωρίζω αν αυτό είναι αποτέλεσμα του φιλελευθερισμού που ίσως εκφράζει.
Από την άλλη πλευρά οι άπιστοι θα πουν ότι ανεξάρτητα από το όποιο περιεχόμενο του συγκεκριμένου δόγματος, σε μια χώρα που το συνέρχεσθαι έχει απαγορευθεί, στους τόπους λατρείας λαμβάνει χώρα η μόνη νόμιμη συγκέντρωση πολιτών. Ως εκ τούτου η θρησκεία αποτελεί την πρόφαση για την οργάνωση των πολιτών σε ομάδες με αποτέλεσμα την οργανωμένη αντίδραση.
Διαβάζοντας ειδήσεις δεξιά και αριστερά δεν έχω μάθει ακόμα πως στην ευχή αυτός ο δικτάτορας δεν κατάφερε να ελέγξει τους θρησκευτικούς ηγέτες. Βασικά πράγματα.
Έχει πλάκα πάντως με τους Ρώσους και τους Κινέζους που για να προστατέψουν τον δικό τους προσπαθούν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Τα μμε προς το παρόν βέβαια έχουν προβάλλει αρκετά την κατάσταση οπότε και αυτοί είναι σχετικά μετρημένοι. Τί μπορείς να πεις κιόλας όταν η κάμερα δείχνει να ξυλοκοπούνται ημίγυμνοι καραφλοί καλόγεροι. Θα μου πείτε τώρα, εντάξει αλλά ξέρουν κουνγκ φου! Μέχρι στιγμής εγώ δεν έχω δει να πέφτουν καρατιές. Ίσως το φυλάνε για αργότερα.
Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2007
Καλώς ήρθε και το UEFA!
Κατόπιν ειδικής εντολής μετά τη δημοσίευση του ποστ για το Champions League αλλά κυρίως εξαιτίας των αποτελεσμάτων των ελληνικών ομάδων την περασμένη Πέμπτη (5 νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια δεν είναι και καθημερινό φαινόμενο για μας εδώ που τα λέμε, μέχρι και η επίσημη ιστοσελίδα της Uefa έκανε αναφορά!), σήμερα θα σχολιάσουμε λίγο το κύπελο Uefa και συγκεκριμένα τα πεπραγμένα των ελληνικών ομάδων στη διοργάνωση. Όχι τπτ άλλο δηλαδή, έπιασε τόπο και η μουρμούρα μου για τη θέση της Ελλάδας στην κατάταξη και τους μελλοντικούς εκπροσώπους μας στην Ευρώπη!Φαντάζομαι πως ούτε ο πιο αισιόδοξος ποδοσφαιρόφιλος δεν μπορούσε να πιστέψει πρίν από τη σέντρα ότι και οι πέντε εκπρόσωποί μας θα κατάφερναν, άλλος ευκολότερα και άλλος πιο δύσκολα, να πάρουν θετικό αποτέλεσμα, πόσο μάλλον τη νίκη. Δυνατοί αντίπαλοι, απουσία επίσημων ματς στα πόδια μας και πάνω απ΄όλα μία παράδοση αντίθετη για τα ελληνικά χρώματα. Ειδικά στην περίπτωση της Λάρισας με τη Μπλάκμπερν και του Πανιωνίου με τη Σοσό, προσωπικά είχα ακούσει να γίνεται λόγος μέχρι και για 3αρες υπέρ των αντιπάλων! Λίγο πολύ όλοι είδαμε τι έγινε στην τηλεόραση: καλά στημένες ομάδες, ωραίες φάσεις στα περισσότερα παιχνίδια, παρέα με λίγη τύχη επειδή όλα είναι μέσα στο ποδόσφαιρο, και καταφέραμε να πάρουμε 5 νίκες, χωρίς μάλιστα να δεχθούμε τέρμα (με εξαίρεση το 1-2 του ΠΑΟ). Βγήκαν λοιπόν μετά τα κανάλια (όπως ορθά μου υπέδειξε ο Δάσκαλος) και έκαναν λόγο για ''σωτηρία'' της Ελλάδας στην κατάταξη, άλμα 2 θέσεων με 1833 βαθμούς εν μία νυκτί, βουρ για τη 12η θέση τώρα, κτλ.
Συγνώμη ρε παιδιά, αλλά να ρωτήσω κάτι? Μήπως βιαζόμαστε λίγο (ως συνήθως) να βγάλουμε τις σημαίες στα μπαλκόνια και να βαφτίσουμε σωτήρες όλους εκείνους που πρίν από λίγες μέρες πήγαιναν να παίξουν ''με συγκρατημένη αισιοδοξία'' και ''έχοντας επίγνωση των δυσκολιών''??? Είπαμε, ειδικός δεν είμαι αλλά θα μας βγεί το μάτι έξω σε λίγο! Τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα (ίσως στην περίπτωση της ΑΕΚ και του ΠΑΟ τα πράγματα να είναι ευκολότερα), οι ομάδες μας έχουν τους επαναληπτικούς αγώνες τους, μακάρι να περάσουν όλες στους ομίλους, να έχουν παιχνίδια για συλλογή βαθμών μπροστά τους και μετά ναι, ας μιλήσουμε με σιγουριά και ΓΕΓΟΝΟΤΑ. Πρώτος εγω θα ανεβάσω ποστ για τα συγχαρίκια, με τις ευλογίες του Κυρίου! Μέχρι τότε όμως, μπάστα λίγο (όχι τη Σάσα, είπαμε οι πειρασμοί σε απόσταση)!
Τέλος, να αναφερθώ και σε κάτι ακόμα. Μήπως τα αποτελέσματα αυτά δείχνουν και μία διαφορετική νοοτροπία που πρέπει να περάσει στα ευρωπαικά μας παιχνίδια και όχι μόνο? Οκ, είπαμε να μην κάνουμε συγκρίσεις άτοπες και να μην βιαζόμαστε αλλά ο σχεδιασμός ομάδων όπως του Άρη, της Λάρισας και του Πανιωνίου αξίζουν μίας θετικής παρατήρησης. Οργανωμένη δουλειά, υπομονή, συγκράτηση και πίστωση χρόνου στον προπονητή (εντάξει, ο Άρης αποτελεί εξαίρεση!) και τα αποτελέσματα είναι πέραν του ικανοποιητικού ως τώρα. Με μηδενικά μπάτζετ σε σχέση με άλλες ομάδες αλλά ένα πολύ καλό σύνολο - που έχει πολλές δυνατότητες βελτίωσης - αφήνουν υποσχέσεις για τη συνέχεια. Δεν λέω, ένα ματς ήταν, ωστόσο πιστεύω ότι η πορεία τους στο φετινό πρωτάθλημα θα είναι ανάλογη. Και οι ''φρέσκοι'' παράγοντες, όπως ο Πηλαδάκης και ο Τσακίρης, μόνο καλά δείγματα έχουν να δείξουν μέχρι σήμερα. Ας ελπίσουμε το μοντέλο τους να το ακολουθήσουν και άλλοι..
Ο Κύριος μεθ΄υμών,
Δόκιμος.
Συγνώμη ρε παιδιά, αλλά να ρωτήσω κάτι? Μήπως βιαζόμαστε λίγο (ως συνήθως) να βγάλουμε τις σημαίες στα μπαλκόνια και να βαφτίσουμε σωτήρες όλους εκείνους που πρίν από λίγες μέρες πήγαιναν να παίξουν ''με συγκρατημένη αισιοδοξία'' και ''έχοντας επίγνωση των δυσκολιών''??? Είπαμε, ειδικός δεν είμαι αλλά θα μας βγεί το μάτι έξω σε λίγο! Τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα (ίσως στην περίπτωση της ΑΕΚ και του ΠΑΟ τα πράγματα να είναι ευκολότερα), οι ομάδες μας έχουν τους επαναληπτικούς αγώνες τους, μακάρι να περάσουν όλες στους ομίλους, να έχουν παιχνίδια για συλλογή βαθμών μπροστά τους και μετά ναι, ας μιλήσουμε με σιγουριά και ΓΕΓΟΝΟΤΑ. Πρώτος εγω θα ανεβάσω ποστ για τα συγχαρίκια, με τις ευλογίες του Κυρίου! Μέχρι τότε όμως, μπάστα λίγο (όχι τη Σάσα, είπαμε οι πειρασμοί σε απόσταση)!
Τέλος, να αναφερθώ και σε κάτι ακόμα. Μήπως τα αποτελέσματα αυτά δείχνουν και μία διαφορετική νοοτροπία που πρέπει να περάσει στα ευρωπαικά μας παιχνίδια και όχι μόνο? Οκ, είπαμε να μην κάνουμε συγκρίσεις άτοπες και να μην βιαζόμαστε αλλά ο σχεδιασμός ομάδων όπως του Άρη, της Λάρισας και του Πανιωνίου αξίζουν μίας θετικής παρατήρησης. Οργανωμένη δουλειά, υπομονή, συγκράτηση και πίστωση χρόνου στον προπονητή (εντάξει, ο Άρης αποτελεί εξαίρεση!) και τα αποτελέσματα είναι πέραν του ικανοποιητικού ως τώρα. Με μηδενικά μπάτζετ σε σχέση με άλλες ομάδες αλλά ένα πολύ καλό σύνολο - που έχει πολλές δυνατότητες βελτίωσης - αφήνουν υποσχέσεις για τη συνέχεια. Δεν λέω, ένα ματς ήταν, ωστόσο πιστεύω ότι η πορεία τους στο φετινό πρωτάθλημα θα είναι ανάλογη. Και οι ''φρέσκοι'' παράγοντες, όπως ο Πηλαδάκης και ο Τσακίρης, μόνο καλά δείγματα έχουν να δείξουν μέχρι σήμερα. Ας ελπίσουμε το μοντέλο τους να το ακολουθήσουν και άλλοι..
Ο Κύριος μεθ΄υμών,
Δόκιμος.
Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2007
Champions League και πάλι!
Λοιπόν, ξεκίνησε και φέτος! Η ''γιορτή του ποδοσφαίρου'' και μεγαλύτερη διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης, όπως χαρακτηρίζεται από τους περισσότερους το Champions League, έκανε επίσημη πρεμιέρα χθές βράδυ. Ας με συγχωρέσουν οι αδερφοί αναγνώστες και ας με χαρακτηρίσουν πολιτικώς αμοράλ, αλλά αυτό είναι το γεγονός του μήνα Σεπτεμβρίου και όχι οι κακόμοιρες εκλογές! Τα έχει πει ήδη ο Δάσκαλος, ο έχων μυαλό καταλαβαίνει! Και επειδή τούτη η στήλη αγκαλιάζει πλήθος θεμάτων (οι δε δούλοι της μέγιστοι μπαλαδόροι στα νιάτα τους, θυμάμαι ακόμα εκείνη την κοφτή ντρίμπλα του Δάσκαλου!), δεν θα μπορούσε να λείπει ένα αθλητικό σχόλιο.Οκ, ειδικός δεν είμαι αλλά κάποια πράγματα πιστεύω μπορώ να τα υποστηρίξω. Πρώτο και καλύτερο, όπως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια, οι εκπλήξεις όλο και πληθαίνουν. Ο αναπάντεχος βαθμός της ισοπαλίας που τσίμπησε η Ρόζενμποργκ στο Λονδίνο από τη Τσέλσι, η νίκη της Βαλένθια μέσα ση Γερμανία επί της Σάλκε που δεν μπορούσε να βάλει τη μπάλα στα δίχτυα και η πρώτη συμμετοχή της Σαχτάρ που συνοδεύτηκε από πολύ καλή εμφάνιση και καθαρή νίκη, είναι κάποια από τα στοιχεία που ξεχώρισαν και ''άναψαν'' το ενδιαφέρον των ποδοσφαιρόφιλων για τη συνέχεια. Δεύτερον, το γεγονός πως πολλές ομάδες έχουν δυναμώσει και ακόμη και τα φαβορί πολλές φορές χρειάζεται να ιδρώσουν για να κερδίσουν, δημιουργεί τις συνθήκες για παιχνίδια με πολλές φάσεις και καλό ρυθμό. Χτεσινό παράδειγμα το Ρεάλ-Βέρντερ. Οι Γερμανοί, παρά τη μεταγραφή του Κλόζε στη Μπάγερν και κάποιες απουσίες βασικών (π.χ Φρίνγκς), παρουσιάστηκαν στο Μπερναμπέου πολύ δυνατοί, έβαλαν γκολ, πίεσαν και ίσως θα μπορούσαν να πάρουν και την ισοπαλία. Τρίτον, η ελληνική παρουσία του Ολυμπιακού που ακόμη μία φορά απογοήτευσε και έδειξε πως δύσκολα μπορεί να διεκδικήσει την πρόκριση. Απέναντι σε μία ανούσια Λάτσιο, που έφτιαξε την πρώτη της καλή φάση (και σκόραρε!) στο 77΄, ο Ολυμπιακός χάρισε μία ισοπαλία και πέταξε δύο πολύτιμους βαθμούς στα σκουπίδια. Δεν θα σταθώ τόσο στο παιχνίδι όσο στο γεγονός πως σύντομα η Ελλάδα θα συμμετέχει με μόνο μία ομάδα στο Champions League και μάλιστα σε προκριματικό γύρο. Από εκεί δηλαδή που είχαμε φτάσει να έχουμε τρείς εκπροσώπους, σε ελάχιστα χρόνια ξαναγυρίζουμε στο ίδιο σημείο που ξεκινήσαμε, απόρροια των κακών εμφανίσεων των ελληνικών ομάδων στην Ευρώπη. Κάποιοι είχαν μιλήσει για διαφορά επιπέδου, η ψαλίδα ωστόσο έχει εμφανώς κλείσει. Άλλοι αναφέρθηκαν σε ''κακή διαχείριση της κληρονομιάς του Euro 2004'' , άλλοι σε θέματα ψυχολογίας ενώ μερικοί ακόμα κατηγορούν γενικά και αόριστα την κακομοιριά του ελληνικού πρωταθλήματος.
Τι να σας πω, λύση δεν έχω να προτείνω, μάλλον συνδυασμός διαφόρων παραγόντων είναι η αιτία αλλά στην ουσία δεν αλλάζει τπτ μέχρι τώρα... Το θέμα μας όμως σήμερα δεν είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο αλλά η έναρξη της Ευρωπαικής ποδοσφαιρικής γιορτής. Απόψε ακολουθεί το β΄ μέρος της πρώτης αγωνιστικής και προσωπικά ξεχωρίζω το παιχνίδι Άρσεναλ-Σεβίλλη. Ας απολαύσουμε λοιπόν όμορφο ποδόσφαιρο και ας ελπίσουμε να δούμε πολλά γκολ και φέτος!
Ο Κύριος μεθ΄υμών,
Δόκιμος.
Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2007
Ελεύθερες σπουδές
Τώρα είναι η εποχή, μετά τις πανελλήνιες, που σκάνε όλες οι διαφημίσεις από ιδιωτικά εκπαιδευτικά κέντρα. Ελπίζουν οι επιχειρηματίες του κλάδου να αγγίξουν όλους του προσφάτως απογοητευμένους από τον τρόπο που παρέχεται η ελληνική παιδεία. Έξυπνο και λογικό. Όπου το κρατικό σύστημα, που θέλει να τα έχει όλα υπο τον έλεγχο του ''μένει'' από δυνάμεις έρχεται η ελεύθερη αγορά να καλύψει το κενό.
Η αλήθεια είναι οτι τα περισσότερα από αυτά τα κέντρα παρέχουν αξιοπρεπείς σπουδές στα αντικείμενα που συνήθως εξειδικεύονται-οικονομικά και άλλα παρεμφερή. Δε θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά μιας και σε παγκοσμιοποιημένη δυτική κοινωνία βρισκόμαστε και τα νέα κυκλοφορούν και ο ανεπαρκής χάνεται. Πόσο μάλλον τώρα που οι ιδιώτες της εκπαίδευσης στην Ελλάδα έχουν ως κύριο ανταγωνιστή τους τα κρατικά αγγλικά, ιταλικά και γερμανικά πανεπιστήμια. Ο Έλληνας επιχειρηματίας σε αυτή την περίπτωση βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση απέναντι στους ξένους όσον αφορά το κόστος αλλά πρέπει να αγωνιστεί σκληρά για να τον πλησιάσει και στην ποιότητα. Τον τρόπο λοιπόν που έχει βρεί για να δώσει αυτή την εντύπωση της ''ποιότητας'' του τον παρέχουν τα ίδια τα ξένα πανεπιστήμια που του δανείζουν το brand. Ένα brand όμως που περισσότερο αποβλέπει στην άγνοια του Έλληνα σπουδαστή που εντυπωσιάζεται από τους λατινικούς χαρακτήρες του ονόματος του πανεπιστημίου. Τα αγγλικά πανεπιστήμια που εκπροσωπούνται στη χώρα μας βρίσκονται στις χαμηλότερες θέσεις του αγγλικού ranking ενώ τα αμερικάνικα, που έγιναν μόδα τελευταία, είναι στις περισσότερες περιπτώσεις state universities δηλ κρατικά πανεπιστήμια (εδώ θα τα λέγαμε δημοτικές σχολές).
Υπάρχουν και εξαιρέσεις βέβαια με σχολές που τόλμησαν την παροχή τίτλων με δικό τους αποκλειστικά όνομα, όπως πχ το ALBA και δικαιώθηκαν.
Με τα δικά μας τα κρατικά δεν αχολούμαι. Τα ξέρουμε, τα είδαμε, κουραστήκαμε.
Η αλήθεια είναι οτι τα περισσότερα από αυτά τα κέντρα παρέχουν αξιοπρεπείς σπουδές στα αντικείμενα που συνήθως εξειδικεύονται-οικονομικά και άλλα παρεμφερή. Δε θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά μιας και σε παγκοσμιοποιημένη δυτική κοινωνία βρισκόμαστε και τα νέα κυκλοφορούν και ο ανεπαρκής χάνεται. Πόσο μάλλον τώρα που οι ιδιώτες της εκπαίδευσης στην Ελλάδα έχουν ως κύριο ανταγωνιστή τους τα κρατικά αγγλικά, ιταλικά και γερμανικά πανεπιστήμια. Ο Έλληνας επιχειρηματίας σε αυτή την περίπτωση βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση απέναντι στους ξένους όσον αφορά το κόστος αλλά πρέπει να αγωνιστεί σκληρά για να τον πλησιάσει και στην ποιότητα. Τον τρόπο λοιπόν που έχει βρεί για να δώσει αυτή την εντύπωση της ''ποιότητας'' του τον παρέχουν τα ίδια τα ξένα πανεπιστήμια που του δανείζουν το brand. Ένα brand όμως που περισσότερο αποβλέπει στην άγνοια του Έλληνα σπουδαστή που εντυπωσιάζεται από τους λατινικούς χαρακτήρες του ονόματος του πανεπιστημίου. Τα αγγλικά πανεπιστήμια που εκπροσωπούνται στη χώρα μας βρίσκονται στις χαμηλότερες θέσεις του αγγλικού ranking ενώ τα αμερικάνικα, που έγιναν μόδα τελευταία, είναι στις περισσότερες περιπτώσεις state universities δηλ κρατικά πανεπιστήμια (εδώ θα τα λέγαμε δημοτικές σχολές).
Υπάρχουν και εξαιρέσεις βέβαια με σχολές που τόλμησαν την παροχή τίτλων με δικό τους αποκλειστικά όνομα, όπως πχ το ALBA και δικαιώθηκαν.
Με τα δικά μας τα κρατικά δεν αχολούμαι. Τα ξέρουμε, τα είδαμε, κουραστήκαμε.
Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2007
Ιδεολογίες για πέταμα
Μιας και είναι οι μέρες τώρα, συνεχίζω να διασκεδάζω με τα εκλογικά πανηγύρια.
Τελευταίο επεισόδιο -εντάξει οι συνεντεύξεις στο Βελίδειο είναι κάπως βαρετές- ήταν το ντιμπέιτ. Φυσικά δεν το παρακολούθησα γιατί εκείνη την ώρα είχε μπλέξει με κάτι Ρώσους αυτονομιστές ο Τζακ, αλλά οι πολιτικές εφημερίδες τις επόμενης μέρας μου έδωσαν μια γεύση.
Το εξώφυλλο του Βήματος είχε τα περισσότερα σκίτσα οπότε μου τράβηξε το βλέμμα. Τι τo 'θελα όμως να διαβάσω και τα κειμενάκια που ακολουθούσαν... Τελοσπάντων, είχε κάτω από κάθε αρχηγό και δηλώσεις. Οι άλλοι τα γνωστά, η συντρόφισσα όμως... ''Η ψήφος σε εμάς δε σημαίνει και ταύτιση με την ιδεολογία μας.'' Ορίστε;
Πώς είναι δυνατόν ένα κόμμα που είχε σα σημαία την καθαρότητα της ιδεολογικής του σκέψης και με αυτή του τη θέση προσέλκυσε ψήφους από τον εμφύλιο και μετά, να κάνει αυτή τη στροφή; Στροφή στην επικοινωνιακή του πολιτική, που τελευταία φαίνεται οτι την έκανε μόδα ο Καρατζαφέρης με το αθάνατο ''αριστερός στα εσωτερικά θέματα δεξιός στα εξωτερικά. Αλλά ο Κάρα έτσι είναι, έτσι τον αγαπήσαμε. Η Παπαρήγα πρώτη φορά διαβάζω να κάνει τέτοιες δηλώσει παραδοχής της πτωτικής τάσεις του μεγέθους του κοινού της. Ο λαϊκισμός μήπως είναι τελικά η ιδεολογία του αύριο;
Ακόμα και στην ουσία της δήλωσης, αν πάρεις την ψήφο αυτού που δεν υιοθετεί την ιδεολογία σου, με ποιο δικαίωμα θα βγεις να πεις την επόμενη τον εκλογών οτι το ΚΚΕ αντιπροσωπεύει πχ το 15% του λαού. Στην περίπτωση που έχεις δεχτεί ψηφοφόρους που σε ψήφισαν γιατί πιστεύουν στην Αλέκα ή οτι εσύ δεν κλέβεις ή οτι εσύ αγωνίζεσαι περισσότερο αλλά η λέξη κομμουνιστικό δεν τους λέει τίποτα, αυτό το 15% είναι ψευδές. Ίσως είναι αληθινό για το 10 αλλά όχι για το 15 και αυτό είναι σίγουρο από τη στιγμή που δέχεσαι στους κόλπους σου άτομα που δεν δέχονται την ιδεολογία σου.
Στην Ελλάδα γελάγαμε γιατί οι Αμερικάνοι ψήφιζαν Ρήγκαν επειδή τους άρεσε η φράντζα του στα γουέστερν και δεν έδιναν σημασία στην ιδεολογία που αυτός πρεύσβευε-ή έτσι νομίζαμε.
Σήμερα οι δικοί μας πολιτικοί αρχηγοί παρακαλάνε να τους δούμε σαν τον υποτιθέμενο Ρήγκαν. Αποκομμένους από όποια ιδεολογία ή -καλύτερα- με όποια ιδεολογία βολεύει τον κάθε ψηφοφόρο.
Τελευταίο επεισόδιο -εντάξει οι συνεντεύξεις στο Βελίδειο είναι κάπως βαρετές- ήταν το ντιμπέιτ. Φυσικά δεν το παρακολούθησα γιατί εκείνη την ώρα είχε μπλέξει με κάτι Ρώσους αυτονομιστές ο Τζακ, αλλά οι πολιτικές εφημερίδες τις επόμενης μέρας μου έδωσαν μια γεύση.
Το εξώφυλλο του Βήματος είχε τα περισσότερα σκίτσα οπότε μου τράβηξε το βλέμμα. Τι τo 'θελα όμως να διαβάσω και τα κειμενάκια που ακολουθούσαν... Τελοσπάντων, είχε κάτω από κάθε αρχηγό και δηλώσεις. Οι άλλοι τα γνωστά, η συντρόφισσα όμως... ''Η ψήφος σε εμάς δε σημαίνει και ταύτιση με την ιδεολογία μας.'' Ορίστε;
Πώς είναι δυνατόν ένα κόμμα που είχε σα σημαία την καθαρότητα της ιδεολογικής του σκέψης και με αυτή του τη θέση προσέλκυσε ψήφους από τον εμφύλιο και μετά, να κάνει αυτή τη στροφή; Στροφή στην επικοινωνιακή του πολιτική, που τελευταία φαίνεται οτι την έκανε μόδα ο Καρατζαφέρης με το αθάνατο ''αριστερός στα εσωτερικά θέματα δεξιός στα εξωτερικά. Αλλά ο Κάρα έτσι είναι, έτσι τον αγαπήσαμε. Η Παπαρήγα πρώτη φορά διαβάζω να κάνει τέτοιες δηλώσει παραδοχής της πτωτικής τάσεις του μεγέθους του κοινού της. Ο λαϊκισμός μήπως είναι τελικά η ιδεολογία του αύριο;
Ακόμα και στην ουσία της δήλωσης, αν πάρεις την ψήφο αυτού που δεν υιοθετεί την ιδεολογία σου, με ποιο δικαίωμα θα βγεις να πεις την επόμενη τον εκλογών οτι το ΚΚΕ αντιπροσωπεύει πχ το 15% του λαού. Στην περίπτωση που έχεις δεχτεί ψηφοφόρους που σε ψήφισαν γιατί πιστεύουν στην Αλέκα ή οτι εσύ δεν κλέβεις ή οτι εσύ αγωνίζεσαι περισσότερο αλλά η λέξη κομμουνιστικό δεν τους λέει τίποτα, αυτό το 15% είναι ψευδές. Ίσως είναι αληθινό για το 10 αλλά όχι για το 15 και αυτό είναι σίγουρο από τη στιγμή που δέχεσαι στους κόλπους σου άτομα που δεν δέχονται την ιδεολογία σου.
Στην Ελλάδα γελάγαμε γιατί οι Αμερικάνοι ψήφιζαν Ρήγκαν επειδή τους άρεσε η φράντζα του στα γουέστερν και δεν έδιναν σημασία στην ιδεολογία που αυτός πρεύσβευε-ή έτσι νομίζαμε.
Σήμερα οι δικοί μας πολιτικοί αρχηγοί παρακαλάνε να τους δούμε σαν τον υποτιθέμενο Ρήγκαν. Αποκομμένους από όποια ιδεολογία ή -καλύτερα- με όποια ιδεολογία βολεύει τον κάθε ψηφοφόρο.
Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2007
Φιλελεύθερη Συμμαχία - Διαχωρισμός Κράτους/Εκκλησίας
Αν και ανήκω στον κλήρο:ρ το βιντεάκι της ΦιΣ είναι οτι καλύτερο έχουμε δει προεκλογικά.
Αν και προς το παρόν δεν έχουμε δει τον χαμό άλλων εκλογών. Μόνο της ΝΔ και του ΚΚΕ έχω πετύχει στην τηλεόραση. Εντελώς βαρετά και τα δύο. Γενικά δε μπορώ να καταλάβω τους επικοινωνιολόγους των κομμάτων που προτείνουν σλόγκαν του στυλ ''πρόοδος, κοινωνική δικαιοσύνη'' όπως λέμε αγάπη, αδελφοσύνη... Τι στην ευχή επειδή δεν τους πιστεύει κανείς δεν είναι λόγος να κάνουν τόσο βαρετά σποτάκια. Παιδιά να διασκεδάσουμε θέλουμε γι'αυτό βλέπουμε και τηλεόραση! Βέβαια η Σαρρή ίσως το παράκανε λίγο...
Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2007
Άντε πάλι
Το έχω ξαναπεί: Βαριέμαι τις εκλογές.
Δε λέω βρίσκω αρκετά διασκεδαστικό όλο αυτό τον προεκλογικό χαβαλέ και τη μανούρα αλλά ποιός τρέχει να ψηφίζει Κυριακή πρωί; Εντάξει δημοκρατικός πολίτης είναι και η αγιότητα μου. Στο τέλος σίγουρα θα την κάνω την αγγαρεία αν και στις δημοτικές, το ομολογώ, την σκαπούλαρα. Το Σύνταγμα άλλωστε δεν προβλέπει ως υποχρεωτικές τις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση. Εγώ απλά τον νόμο ακολουθώ...
Προσφάτως έτυχε να δω την ταινία των μεγάλων διαφωτιστών του Νέου Κόσμου, της οικογένειας Σίμπσονς. Είναι πραγματικά από τα πιο ιδιοφυή τεχνάσματα της σύγχρονης τηλεόρασης , ο τρόπος που οι συγγραφείς της σειράς -αλλά και της ταινίας- παίρνοντας τη σεναριακή δομή μιας αμερικανιάς χτίζουν επάνω της, με τον ειρωνικό τους τρόπο, μια παρωδία της σύγχρονης κοινωνίας, μη αφήνοντας τίποτα ασχολίαστο. Η πλοκή δεν αφήνει σε ησυχία κανέναν και τίποτα, από τη μανία του τζανκ φούντ, την αμορφωσιά του μικρομεσαίου Αμερικάνου και τον ωχαδερφισμό του, μέχρι τα οικολογικά προβλήματα του πλανήτη που κανένας δε θέλει να αναλάβει καμία ευθύνη μέχρι τα τοξικά να λιώσουν τα θεμέλια του ίδιου του σπιτιού του... Πρόεδρος των ΗΠΑ ο Σβαρτζενέγκερ που προτιμά να επιλέγει στην τύχη τις λύσεις των προβλημάτων από το να τις διαβάζει κιόλας. Όπως του προτείνει κιόλας ο σύμβουλος του: '' ο καθένας μπορεί αφού τις γνωρίζει να επιλέξει τη σωστή λύση, μόνο ο Πρόεδρος όμως μπορεί να επιλέξει κάτι για το οποίο δεν έχει καμία ιδέα''.
Μια ταινία για γέλιο και χαλαρό προβληματισμό.
Δε λέω βρίσκω αρκετά διασκεδαστικό όλο αυτό τον προεκλογικό χαβαλέ και τη μανούρα αλλά ποιός τρέχει να ψηφίζει Κυριακή πρωί; Εντάξει δημοκρατικός πολίτης είναι και η αγιότητα μου. Στο τέλος σίγουρα θα την κάνω την αγγαρεία αν και στις δημοτικές, το ομολογώ, την σκαπούλαρα. Το Σύνταγμα άλλωστε δεν προβλέπει ως υποχρεωτικές τις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση. Εγώ απλά τον νόμο ακολουθώ...
Προσφάτως έτυχε να δω την ταινία των μεγάλων διαφωτιστών του Νέου Κόσμου, της οικογένειας Σίμπσονς. Είναι πραγματικά από τα πιο ιδιοφυή τεχνάσματα της σύγχρονης τηλεόρασης , ο τρόπος που οι συγγραφείς της σειράς -αλλά και της ταινίας- παίρνοντας τη σεναριακή δομή μιας αμερικανιάς χτίζουν επάνω της, με τον ειρωνικό τους τρόπο, μια παρωδία της σύγχρονης κοινωνίας, μη αφήνοντας τίποτα ασχολίαστο. Η πλοκή δεν αφήνει σε ησυχία κανέναν και τίποτα, από τη μανία του τζανκ φούντ, την αμορφωσιά του μικρομεσαίου Αμερικάνου και τον ωχαδερφισμό του, μέχρι τα οικολογικά προβλήματα του πλανήτη που κανένας δε θέλει να αναλάβει καμία ευθύνη μέχρι τα τοξικά να λιώσουν τα θεμέλια του ίδιου του σπιτιού του... Πρόεδρος των ΗΠΑ ο Σβαρτζενέγκερ που προτιμά να επιλέγει στην τύχη τις λύσεις των προβλημάτων από το να τις διαβάζει κιόλας. Όπως του προτείνει κιόλας ο σύμβουλος του: '' ο καθένας μπορεί αφού τις γνωρίζει να επιλέξει τη σωστή λύση, μόνο ο Πρόεδρος όμως μπορεί να επιλέξει κάτι για το οποίο δεν έχει καμία ιδέα''.
Μια ταινία για γέλιο και χαλαρό προβληματισμό.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)