Ο Στύλος μεταφέρθηκε για λίγες μέρες κυρίως για λόγους ξεκούρασης στα Χανιά.
Λίγο μαύρισμα ποτέ δεν έβλαψε την επιδερμίδα του μοναχού. Ιδίως όταν συνοδεύεται και από την τοπική lager.
Καθόλου άσχημα δεν ήταν αν και τα περιμέναμε λίγο καλύτερα.
Εξηγούμαι.
Οι τουριστικοί προορισμοί στην Ελλάδα λειτουργούν με την λογική των τελευταίων τριάντα ετών. Από τότε δηλαδή που έγιναν τουριστικοί.
Διαχωρισμός τιμών για έλληνες και ξένουν στα ίσια - και ουχί παληκαρίσια- υπερτιμημένες χωριάτικες, παλιομοδίτες κράχτες ταβερνιάρηδες και ντόπιοι απατεωνίσκοι καταστηματάρχες. Ως προς το τελευταίο λέω ντόπιοι γιατί και πολλοί ξένοι ανοιγουν γκρικ αρτ μαγαζάκια με διαφορετική νοοτροπία όμως.
Ένα νέο φρούτο που πραγματικά ήταν πέρα των αναμενομένων είναι ο τύπος του αγανακτισμένου μόνιμου κατοίκου. Τεράστιο κόλημα με τα πάρκινγκ.
Ο δήμος στα Χανιά έχει βάλλει στους κυριότερους δρόμους πινακίδες οτι το παρκάρισμα επιτρέπεται μόνο στους κατοίκους της περιοχής. Κάπως κουλό όταν μιλάμε για καθαρά εμπορικούς δρόμους αλλά τί να κάνεις... Ε λοιπόν αφού τραβιόμασταν και μάθαμε όλα τα στενά για να αφήσουμε το κατσαριδάκι είχαμε να αντιμετωπίσουμε και τα γεροντάκια από τα διπλανά καφενεία. ''Φιλικές συμβουλές'' για το πόσο μεγάλο πρόστιμο θα φάμε ακόμα και ανδεν υπήρχε πινακίδα που να απαγορεύει το πάρκινγκ. Ακόμα και η τύπισσα που μας νοίκιαζε την τρύπα μας ''συμβούλεψε'' αφού έμαθε οτι νοικιάσαμε από το αεροδρόμια και όχι από τον δίπλα, μη τυχόν και αφήσουμε το αμάξι κοντά. Δεν επιτρέπεται γιατί υπάρχουν κρυμμένες πινακίδες, επέμενε. Το ξέραμε αλλά κάναμε τους ανίδεους για να της σπάσουμε τα νεύρα... χαχα. Αλλά κι αυτή πήρε την εκδίκηση της. Για παραλία ψάχναμε μας έδωσε οδηγίες για εκδρομή στα κατσάβραχα....
Στα θετικά τώρα. Ε, λοιπόν ο ντάκος λέει. Αυτό το τυρί από πάνω, η τοπική μιτζίθρα ταιριάζει τέλεια πάνω από την ντοματούλα. Στερεό αρκετά για να κάθεται και κρεμώδες για να λιώνει γρήγορα στο στόμα αφήνωντας μια ελαφρά αλμυρούτσικη γεύση.
Επίσης οι ταβέρνες το έχουν σαν παράδοση με το που ζητάς λογαριασμό να κερνάνε ρακή και γλυκό. Είναι μπροστά σε αυτό. Μπράβο τους.
Πέρα όμως από την παράδοση στα Χανιά βρίσκεις μια μπυραρία που την ποικιλία της στις ale και στις lager δεν την βρίσκεις στην Αθήνα. Ο παράδεισος του μπυρολάτρη. Πραγματικά απίθανη συλλογή. Είμαι σίγουρος οτι ο Ρούντι έχει σιχαθεί τις μεγαλουπόλεις και κατέληξε εκεί αλλά ... Περισσότερα σε επόμενο ποστ.
Οι κάτοικοι των χωριών επίσης καλοσυνάτοι και εξυπηρετικότατοι και δε χάνουν το κουράγιο να βοηθούν άσχετους τουρίστες που ψάχνουν παραλίες ανάμεσα στα ελιόδεντρα...
Τέλος για ένα απόγευμα αράξαμε στο Ρέθυμνο. ίσως ότι περίμενα από τα Χανιά και δεν βρήκα. Μια μεσαιωνική, παραδοσιακή και καλοδιατηρημένη πόλη. Δεν τη φχαριστηθήκαμε όπως θέλαμε. We will be back.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου