Συνταγές από το Στύλο: του ριζότου

Μαγειρική. Δεν είναι απλά μία λέξη που δηλώνει την προετοιμασία και το ψήσιμο του φαγητού που θα γεμίσει την κοιλία σας. Είναι αγάπη για το ψάξιμο φρέσκων υλικών και νέων γεύσεων, είναι μεράκι πειραματισμού και δοκιμή ''τρελιάρικων'' συνταγών, είναι φυγή από τις έγνοιες της καθημερινότητας και θεραπεία αγχολυτική, είναι και αφορμή για ξεμονάχιασμα / ραντεβού του μωρού που ζαχαρώνετε τόσο καιρό... Είναι επίσης καλός τρόπος για να εξοικονομήσετε χρήματα, κάτι που μοιάζει ιδιαίτερα επίκαιρο αφού η συστηματική αγορά φαγητού απ' έξω στις μέρες μας έχει γίνει απαγορευτική.

Όταν ο Δόκιμος έγραψε για ''μωρό'' πιο πάνω, δεν εννοούσε εμένα!

Στο Στύλο δεν είμαστε σεφ (όπως κάποια άλλη), το ξέρουμε και το ξέρετε. Ξέρετε όμως επίσης πόσο αγαπάμε το (καλό μαγειρευτό) φαγητό! Γι' αυτό οι ''Συνταγές από το Στύλο'' έχουν πάντοτε εύκολες προτάσεις συνταγών, με σκοπό να σας παρακινήσουν να κάνετε ακριβώς αυτό που λέει ο πρόλογος του σημερινού ποστ: να μαγειρέψετε και να δοκιμάσετε πράγματα στην κουζίνα. Θα κάνετε την πλάκα σας, θα ευχαριστηθείτε το φαγητό που εσείς οι ίδιοι θα ετοιμάσετε και στο τέλος του μήνα θα βρείτε και κανα εξτρα πενηντάευρω στο πορτοφόλι σας... για να χαλάσετε σε μπύρες!!

Σήμερα λοιπόν θα σας πούμε πώς να φτιάξετε την παρακάτω νοστιμιά:

Ριζότο ζαβολιάρικο του Δόκιμου

Αντίθετα με ότι πιστεύει ο περισσότερος κόσμος, το ριζότο δεν είναι δύσκολο φαγητό ούτε χρονοβόρο. Εντάξει, έχει 3-4 μυστικά (π.χ. σωστή ποικιλία ρυζιού, ζωμό κρέατος / κρασί, κ.α.) εαν θέλετε να έχετε αποτέλεσμα εστιατορίου αλλά επειδή εμείς όπως προείπαμε δεν είμεθα σεφ, σκαρφιστήκαμε το ριζότο ''της ζαβολιάς'' που βγαίνει και όμορφο και νόστιμο!

Η συνταγή πάει ως εξής: μετρήστε μία κούπα ρύζι και τσιγαρίστε το σε λίγο λάδι (ή βούτυρο) για 3-4 λεπτά σε μέτρια φωτιά - προσοχή να μην πάρει χρώμα το ρύζι. Χαμηλώστε λίγο τη φωτιά και μαζί σοτάρετε μία σκελίδα σκόρδο (την οποία μετά θα αφαιρέσετε) και ψιλοκομμένο κρεμμύδι (στο ριζότο της φωτο δεν έβαλα επειδή δεν είχα). Ανακατέψτε και αφήστε για 1 λεπτό, κατόπιν προσθέστε μία κούπα ζεστό νερό - και αν έχετε μισό κύβο Maggi / Knorr διαλυμένο στο νερό. Ανακατεύετε κάθε 2 λεπτά, και κάθε φορά που το ρύζι απορροφά τα υγρά προσθέτετε 1/3 της κούπας ζεστό νερό. Αυτή η διαδικασία θα σας πάρει περίπου μισή ώρα. Θυμηθείτε η φωτιά να είναι χαμηλή και να τσεκάρετε συχνά. Για να βεβαιωθείτε ότι είναι έτοιμο, δοκιμάστε. Το ρύζι πρέπει να είναι κρεμώδες αλλά όχι πολύ μαλακό. Τέλος, το τελευταίο βήμα που θα απογειώσει το πιάτο: προσθέστε κομματάκια μπέικον (ή σαλάμι), μία κουταλιά βούτυρο και μπόλικη τριμμένη παρμεζάνα (ή Kerrygold). Ανακατέψτε μία γρήγορη, σερβίρετε σε γαβάθες δημητριακών, πασπαλίστε με λίγο μαύρο πιπέρι και γαρνίρετε με τριμμένο μαιντανό. Καλή όρεξη!

Ιεραποστολή στη νότιο Ιταλία, μέρος β'

Ιεραποστολή Δόκιμου στην κάτω Ιταλία, το μέρος το δεύτερο.

Το τέλος της πρώτης μέρας (ή για να ακριβολογούμε τα χαράματα της δεύτερης) που περιλάμβανε Κατάνια, Συρακούσες, Νότο, Ταορμίνα και Μεσσίνα μας βρήκε στη Villa San Giovanni, στη δυτική άκρη της ''μπότας'' της Ιταλίας.

Εκεί περάσαμε τη νύχτα. Η μικρή παραθαλάσσια κοινότητα είναι το κυρίως λιμάνι που συνδέει Σικελία και ηπειρωτική Ιταλία αλλά δεν είχε κάτι το αξιόλογο, έτσι λοιπόν την επόμενη μέρα δεν σπαταλήσαμε χρόνο και νωρίς το πρωί πήραμε το τρένο για Τάραντα!

photo credits

Η διαδρομή με το τρένο ήταν μεν ''μανίκι'' εξαιτίας της μεγάλης διάρκειας (φύγαμε το πρωί από τη Villa San Giovanni και φτάσαμε αργά το απόγευμα στον Τάραντα) και των πολλών αλλαγών (αλλάξαμε τέσσερα διαφορετικά τρένα και ένα λεωφορείο) αλλά ήταν πολύ όμορφη και ευχάριστη. Τμήμα του τρενο-τάξιδου έγινε δίπλα στη θάλασσα, οπότε είδαμε μέρος της ακτογραμμής της Ιταλίας με γραφικά παραθαλάσσια χωριά αλλά και βουνά και και μπόλικη εξοχή. Για να περάσει η ώρα κάναμε πολλές συζητήσεις πιάνοντας διάφορα θέματα, από πολιτική (η κατάσταση στην Ελλάδα ήταν στανταράκι), λογοτεχνία (σεξουλιάρικα έργα όπως αυτά του Μαρκήσιου Sade έχουν την ίδια αξία με π.χ. το Άξιον Εστί του Ελύτη;), ιστορία (πόσο επηρέασε τη δράση του Garibaldi η εμπειρία του στην Αμερική;) και σινεμά (είναι το Mad Max η καλύτερη ταινία του Γκίμπσον;) μέχρι φαγητό (θα βρούμε καλά cannoli εκεί που πάμε;), μπύρα (no comments!), και ένδοξα κόμικ! Σε μία από τις αλλαγές τρένου σε ένα χωριό είχαμε μιάμιση ώρα κενό οπότε ξεμουδιάσαμε κάνοντας βόλτα και τρώγοντας νόστιμα τυροπιτοειδή και φοκάτσια με πράσινες ελιές (Δόκιμος's favorite) από τοπικό φούρνο.

Ανθυγιεινά σνακ της Τρίτης

Μου αρέσει η υγιεινή διατροφή, αλήθεια σας λέω. Το ψυγείο της μονής (πέρα από μπύρα) έχει μέσα πάντοτε 2-3 είδη φρούτων και λαχανικά. Τρώω δημητριακά ολικής αλέσεως με ξηρούς καρπούς σχεδόν κάθε μέρα, γιαούρτι με μέλι, ζυμαρικά με μέτρο (όχι ''με το μέτρο''), ελάχιστο κόκκινο κρέας, όσπρια, μπρόκολο και ψάρι τουλάχιστον μία φορά τη βδομάδα. Ωστόσο, ακόμη και ένας εγκρατής δόκιμος ωσαν του λόγου μου, χρειάζεται να κάνει και καμια διατροφική παρασπονδία που και που, για να υπάρχει ποικιλία και ισορροπία - και να μην μένουν απωθημένα! Όταν έρχεται αυτή η στιγμή αδυναμίας όμως, του δίνω και καταλαβαίνει!

Σήμερα Τρίτη, ήταν μία τέτοια στιγμή. Και New York style (και καλά) hot dog χτυπήσα...

και ψευτο-πατατάκια με γεύση μπέικον (ότι κοντινότερο στα αγαπημένα Πιτσίνια μπορούσα να βρω) κρατσάνισα...

και γεμιστή σοκολάτα πολυτελείας με γεύση Baileys (πολύ καλή!) δοκίμασα. Ευτυχώς σταμάτησα εδώ...

και με γεμάτη την κοιλία ήρθα να μοιραστώ τις διατροφικές μου κρεπάλες μαζί σας! Φυσικά, δεν θα αρκεστώ στην κλάψα αλλά σε κανα μισάωρο θα βάλω φόρμες και θα πάω για τρέξιμο μπας και μαζί με τις τύψεις κάψω και καμια θερμίδα...

Η λύση στο πρόβλημα της Ελλάδας...

... βρίσκεται στο παρακάτω βίντεο :



Πού χάθηκε κι αυτή η Λενιώ τόσο καιρό, την πεθυμήσαμε... Ειδικά ο Δάσκαλος Στηλίτης, ο οποίος τη θυμάται να μοιράζει φυλλάδια ''Μετανοείτε'' έξω από τα σχολεία...

Επίκαιρο πολιτικό

Αυτό το πρόσφατο σίγουρα το θυμάστε:

Διαβάστε τώρα και το παρακάτω που έφτασε συστημένο στο γραμματοκιβώτιο της μονής:


Φτάνοντας σήμερα το πρωί στο σχολείο , βλέπω μια ομάδα παιδιών να παίζουν κάνοντας τους χρυσαυγίτες. Σηκώνουν τα δεξιά τους χέρια και με χαιρετούν φασιστικά. Το σοκ, απίστευτο! Η πίεση ξεπέρασε το 20. Τα μαζεύω γύρω μου και αρχίζω αν τους μιλάω. Γιατί το κάνουν αυτό, τι σημαίνει, που το είδαν, τι τους άρεσε σε αυτό; Οι απαντήσεις τους σαφέστατες. Τους εντυπωσίασε η στρατιωτική δομή και η πειθαρχία. Τους εντυπωσίασε το παρουσιαστικό των ναζί. Τους άρεσε ο τρόπος που διέταξαν τους δημοσιογράφους στη συνέντευξη τύπου του Αρχημαλάκα, το βράδυ των εκλογών. Αφού κατάλαβα ότι αδυνατούσαν να ανταπεξέλθουν σε οποιαδήποτε παραγωγική συζήτηση, απομακρύνθηκα.

Στο γραφείο των καθηγητών όλοι μιλούσαν για τα αποτελέσματα των εκλογών και εστίαζαν στο φαινόμενο "χρυσό αυγό". Σχολιασμοί, αλλά κανένας δεν έμπαινε στην ουσία. 

Ώρα να διδάξω με το παράδειγμα. 

Μπαίνω στην τάξη, για μάθημα. Ανοίγω την πόρτα και κραυγάζω "εγέρθητι". Τα παιδιά αποσβολωμένα με κοιτάζουν παράξενα. Επαναλαμβάνω το παράγγελμα και τους λέω πως όποιος δεν σηκωθεί την ώρα που μπαίνω ΕΓΩ θα υποστεί τις συνέπειες της ανυπακοής και προσβολής του καθηγητή. Και σηκώνονται όλοι. Μέσα μου έτρεμα από θυμό και απόγνωση. 

Ούτε ένας δεν αμφισβήτησε τη βλακεία μου!

Το συνέχισα κι άλλο. Όταν θα σηκώνομαι από την έδρα θα σηκώνεται , σε ένδειξη σεβασμού και όλη η τάξη ΕΙΠΑ. Στο πρώτο τέταρτο σηκώθηκα και κάθισα στην έδρα πάνω από 10 φορές. Κανονικό καψόνι. Όλη η τάξη σηκωνόταν την ώρα που σηκωνόμουν. Πόσο είπαμε πως είχε φτάσει η πίεση την ώρα που έφτασα; Ε, καμία σχέση.τώρα είχε χτυπήσει κόφτες. Κανένας, μα κανένας δεν αντέδρασε. Ρε πούστη μου, ας βρισκόταν έστω και ένας να με αμφισβητούσε, να με έβριζε, να με πλάκωνε. Κανένας. 

Το χόντρυνα κι άλλο το παιχνίδι λοιπόν. Μέσα στο τμήμα υπήρχαν δύο από τα παιδιά που με χαιρέτησαν ναζιστικά το πρωί. Μόλις ο ένας από τους δύο πήγε να γυρίσει στιγμιαία στο πίσω θρανίο, σηκώθηκα έξαλλος και άρχισα να του φωνάζω, τι συμπεριφορά είναι αυτή, που νομίζει ότι βρίσκεται, δεν σέβεται καθόλου τον δάσκαλο και τους συμμαθητές του. Κατά σύμπτωση έπεσε και το στυλό του άλλου, από τους δύο. Άρχισα να φωνάζω και σε αυτόν. Τους έβγαλα έξω από την τάξη και τους έστειλα στον διευθυντή. 

Στο διάλειμμα πήγα στο γραφείο του διευθυντή και ζήτησα να αποβληθούν για δύο μέρες οι συγκεκριμένοι μαθητές , γιατί δεν σεβάστηκαν το δάσκαλο και τους συμμαθητές τους και παρεμπόδισαν το μάθημα. Ο διευθυντής τους απέβαλε!!! Το ίδιο συνέβει και στα άλλα τμήματα που είχα μάθημα (όμως δεν απέβαλα άλλους). 

Τι άλλο να σας πω. Να σας πω για τον εκφασισμό που ζούμε όλοι μας; Να σας πω πως πρέπει να κρεμαστούν οι υπεύθυνοι που εξέθρεψαν αυτό το φαινόμενο; Να σας πω πως το έγκλημα που έχει διαπραχθεί έχει δηλητηριάσει την συμπεριφορά των παιδιών μας; Να σας πω πως σκέφτομαι να μηνύσω τον Άρειο Πάγο που έδωσε άδεια σε αυτό το έκτρωμα ώστε να συμμετάσχει σε δημοκρατικές διαδικασίες; Να σας πω πως αυτοί είμαστε;

Ήθελα να δείξω στα παιδιά , με τη δύναμη του παραδείγματος , ότι όποιος ασπάζεται το απόλυτο κακό πρέπει να είναι έτοιμος και να το υποστεί.

1)Αύριο σκέφτομαι να επαναλάβω πάλι την ίδια συμπεριφορά.

2)Αύριο σκέφτομαι να πάω στο σχολείο και να εξηγήσω στα παιδιά το λόγο της συμπεριφοράς μου και να ζητήσω συγνώμη.

Ιεραποστολή στη νότιο Ιταλία, μέρος α'

Μετά τη φοβερή και τρομερή ιεραποστολή στην Ισπανία πρίν τα Χριστούγεννα (θυμηθείτε εδώ), έπρεπε να κάνω ένα ''βαρβάτο'' ταξίδι που θα με βοηθούσε να ξεχάσω πόσο τέλεια είχα περάσει στη χώρα του jammon... Αφορμή βοήθα δηλαδή! Έτσι, κατά τη διάρκεια των πασχαλινών διακοπών που μας πέρασαν, μάζεψα όσα λεφτάκια είχα στη μονή και πήγα ολιγοήμερη εκδρόμα στη νότιο Ιταλία μαζί με άλλους τρείς πιστούς. Σε αντίθεση με τους περισσότερους ταξιδιώτες που κατακλύζουν τη Ρώμη και τις πλούσιες πόλεις της βόρειας Ιταλίας, εμείς αποφασίσαμε να γνωρίσουμε μία άλλη πλευρά της πολυδιάστατης αυτής χώρας, περισσότερο ρουστίκ και ''άγρια'' αν προτιμάτε - και δεν μετανιώσαμε ούτε στιγμή!



Μήν έχοντας ξαναπατήσει πόδι σ' εκείνα τα μέρη, η ανυπομονησία μου είχε φτάσει στο ζενίθ καθώς - χαράματα - μπαίναμε στο αεροπλάνο που θα μας μετέφερε από το βροχερό και μουντό Λονδίνο (όπου συνάντησα τους υπόλοιπους) στην ηλιόλουστη Κατάνια! Ένα σακίδιο πλάτης, μία φωτογραφική και ένα ζευγάρι γυαλιά ηλίου (άδικα τα πήραμε αφού η βρόχα της Αγγλίας μας ακολούθησε...) ήταν τα μοναδικά μας εφόδια - μαζί φυσικά με την ακόρεστη πείνα μας να κυριεύσουμε ακόμη ένα σημείο της Ευρώπης! Το πλάνο της ιεραποστολής είχε καταστρωθεί με σαφήνεια: η πρώτη μέρα θα ήταν αφιερωμένη στη Σικελία και συγκεκριμένα στην ανατολική πλευρά της, και κατόπιν από το λιμάνι της Μεσσίνα θα περνάγαμε απέναντι με πλοίο για να συνεχίσουμε το ταξίδι μας στην ηπειρωτική Ιταλία.

Ο γέρος και ο θάνατος

Ένας πολύ φτωχός γέρος έκοβε και κουβαλούσε ξύλα από το δάσος για να κερδίσει τα προς το ζην. Μία μέρα που περπατούσε βαριά φορτωμένος στο μονοπάτι, αποκαμωμένος από την κούραση και τη ζέστη, πέταξε κάτω τα ξύλα φωνάζοντας ''Δεν αντέχω άλλο αυτή τη ζωή! Μακάρι να ερχόταν ο Θάνατος και να μ' έπαιρνε''. Δεν είχε καλα-καλα τελειώσει τη φράση του αυτή όταν ο Θάνατος, με τη μορφή ενός σκελετού και κρατώντας στο χέρι ένα μεγάλο δρεπάνι, εμφανίστηκε μπροστά του. ''Τί θέλεις θνητέ;'', του είπε, ''σε άκουσα να με φωνάζεις''. ''Αχ!'', αμέσως αποκρίθηκε ο γέρος, ''αυτά τα ξύλα δεν μπορούσα να σηκώσω και σε φώναξα να μου δώσεις λίγη βοήθεια''.

Η παραπάνω ιστορία προέρχεται από τους Μύθους του Αισώπου, τη μεγάλη συλλογή μύθων της αρχαιότητας που είναι γεμάτη μικρά αποστάγματα σοφίας. Σκοπός της συλλογής δεν ήταν μόνο η διάσωση των καλύτερων μύθων με διδακτικό περιεχόμενο αλλά ο εξευγενισμός και η ηθική βελτίωση της νεολαίας, αφού οι μύθοι διδάσκονταν στα σχολεία και τα φροντιστήρια της εποχής.

Το ηθικό δίδαγμά της ιστορίας με το γέρο και το θάνατο είναι ότι συνήθως μετανιώνουμε για πράγματα που ευχόμαστε να γίνουν πάνω στο θυμό μας. Πολλές φορές η κατάσταση δεν είναι τόσο τραγική οσο μοιάζει, και θα μετανιώναμε εαν οι ευχές μας πραγματοποιούνταν. Πάνω απ'όλα όμως, η ιστορία είναι ένα μήνυμα πως η ζωή είναι γλυκιά, παρ'όλες τις δυσκολίες που ο καθένας μας συναντάει...

Οι 11 κανόνες του box office

Το 1941, ένα χρόνο αφού η ταινία του The Great McGinty κέρδισε το πρώτο ever βραβείο καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου της Αμερικάνικης Ακαδημίας Κινηματογράφου και Επιστημών, ο σκηνοθέτης-σεναριογράφος Preston Sturges (1898-1959) έγραψε τους παρακάτω 11 κανόνες ως οδηγό για τις ταινίες που θέλουν να σπάσουν ταμεία στο box office:

1. Ένα όμορφο κορίτσι είναι προτιμότερο από ένα άσχημο

2. Ένα πόδι είναι προτιμότερο από ένα χέρι

3. Ένα υπνοδωμάτιο είναι προτιμότερο από ένα καθιστικό

4. Μία άφιξη είναι προτιμότερη από μία αναχώρηση

5. Μία γέννηση είναι προτιμότερη από ένα θάνατο

6. Μία καταδίωξη είναι προτιμότερη από ένα διάλογο

7. Ένας σκύλος είναι προτιμότερος από ένα τοπίο

8. Ένα γατάκι είναι προτιμότερο από ένα σκύλο

9. Ένα μωρό είναι προτιμότερο από ένα γατάκι

10. Ένα φιλί είναι προτιμότερο από ένα μωρό

11. Μία (αστεία) πτώση με τον πισινό είναι προτιμότερη απ' οτιδήποτε άλλο

Και κάπως έτσι, μου λύθηκε η απορία γιατί εβδομήντα χρόνια μετά οι ρομαντικές κομεντί δεν σταματούν να βγαίνουν στην Αμερική. Όχι, δεν φταίει (επειδή για σφάλματα μιλάμε) μόνο η αποδοχή του κόσμου (που λατρεύει τα ελαφρά-αγαπησιάρικα θέματα, τη δήθεν στυλιζαρισμένη ατμόσφαιρα, ολίγον από δάκρυα και το happy end), ο Sturges με τους κανόνες του φταίει!! 

Πηγή

Ταινιακή πρόταση για όσους λατρεύουν να μη βλέπουν ρομαντικές κομεντί.