Προσκύνημα στο Burton-on-Trent

''O Beer! O Hodgson, Guinness, Allsopp, Bass! Names that should be on every infant’s tongue!''
 -  C.V. Calverley, Άγγλος ποιητής

Το σημερινό ποστ είναι ένα ταπεινό προσκύνημα στο Burton-on-Trent (άλλως Burton upon Trent ή σκέτο Burton), την πόλη με τη μεγαλύτερη ίσως μπυροπαράδοση στο Νησί και σίγουρα μία από τις πρωτεύουσες του ζύθου παγκοσμίως κατά τη διάρκεια της μεγάλης ακμής της το 19^ο αιώνα.

aerial photo credits

Αφορμές για την επιλογή του θέματος υπήρξαν παλαιότερη επίσκεψή μου στην πόλη και το πολύ όμορφο National Brewery Centre, καθώς και το βιβλίο Beer Town: The Story of Brewing in Burton on Trent (2011) του Roger Protz το οποίο διαβάζω με ενδιαφέρον αυτό το διάστημα και αποτελεί ότι πιο σχετικό με το θέμα έχει γραφτεί ως τώρα.

Δωρεάν χαμόγελα από το ίντερνετ

Χαμογελάστε, έφτασε η Παρασκευή και ακολουθεί (επιτέλους) σου κου! Ορίστε μερικές στιγμές επιλεγμένου χιούμορ από ιντερνετικό σαφάρι, από εμάς δια εσάς :o)

Σχόλια, από την κορυφή προς τα κάτω: 1. ίσως η καλύτερη ταφόπλακα ερωτύλου γέρου ever - 2. μεξικάνικο εστιατόριο (;) με μεγάααλη ποικιλία πελατών - 3. πανέξυπνη ταμπέλα πισίνας - 4. πανούργο γατί κυνηγάει σε stealth mode - 5. μανία για τεχνολογία ή κατάντια; - 6. αδερφάκι-διαολάκι, σήμερα το αναψυκτικό, αύριο τα χωράφια του πατέρα...


Και φυσικά δε θα μπορούσε να λείπει το κεραστικό για την επίσκεψή σας, πάρτε (αν προλάβετε) και αμε στην ευχή του Κυρίου! Καλό σου κου!!!

Kaftra radio

Εσείς γνωρίζετε ''το μεγαλύτερο λαϊκό ραδιόφωνο στο διαδίκτυο'';! Δεν παίζει απλά μουσική αλλά διαθέτει chat room και live camera! Το όνομα αυτού; Κάφτρα ράδιο!!! Για πολύ... καψούρικες καταστάσεις! Βάλτε να ακούσετε τώρα!

http://www.kaftraradio.gr/

Το όνομα παραπέμπει στην κάφτρα του τσιγάρου - αλλά μάλλον και την ''Κάφτρα'' της Άντζυ Σαμίου - έτσι για να μην ξεχνιόμαστε!

Κάφτρα ράδιο. Μη δεχτείτε συμβιβασμούς. Κάφτρα ράδιο. Επειδή (όπως λέει και ένας γνωστός μου) όλες οι σχέσεις αρχίζουν με χαρά... αλλά τελειώνουν με Βασίλη Καρρά!

Επι τη ευκαιρία, θυμηθείτε και ένα σχετικό ποστ

Αφιέρωμα στα 80s - μέρος όγδοο

The wait is over, people! Η συνέχεια του στυλιτικού αφιερώματος στα αμίμητα 80s που τόσο περιμένατε είναι εδώ!

Σήμερα θα πάρετε μία ακόμη δόση νοσταλγίας από τη μαγική δεκαετία που μεγάλωσε τόσα και τόσα γερά παιδιά με ΝΟΥΝΟΥ και Γάλα Βλάχας. Μετά από παλαιότερη αναφορά στα παιχνίδια σπιτιού, έφτασε η στιγμή να ασχοληθούμε με τα παιχνίδια αυλής. Υπενθυμίζουμε το περιεχόμενο των όρων:

Παιχνίδια σπιτιού: μιλάμε για παιχνίδια που μας κρατούσαν απασχολημένους στη μοκέτα, με αδέρφια ή χωρίς, όταν έβρεχε, όταν οι φίλοι έλειπαν σε επισκέψεις με τους γονείς τους ή διάβαζαν, όταν μεσημέρια Αυγούστου ο ήλιος έκαιγε, κτλ. Ο όρος είναι ασφαλώς δόκιμος και μας επιτρέπει να τα ξεχωρίσουμε από τα
Παιχνίδια αυλής (άλλως παιχνίδια δρόμου, αλάνας ή άχτιστου οικοπέδου): τα γνωστά παιχνίδια που παίζονται εκτός σπιτιού και τα μικρά τρέχουν αδιάκοπα ωσαν χομπιτς που πήραν speed! Κλασικά παραδείγματα το ποδόσφαιρο, το κρυφτό, το κλέφτες και αστυνόμοι, και άλλα [...]

Χωρίς περαιτέρω χρονοτριβή λοιπόν, ακολουθούν 8 αγαπημένα παιχνίδια αυλής από τα 80s (που φυσικά πάνε πίσω σε πιο παλιές δεκαετίες). Μοιραστείτε τα δικά σας στα σχόλια!

1. Μπάλα (aka ποδόσφαιρο)

Το ποδόσφαιρο ήταν και παραμένει - με διαφορά - το πιο αγαπημένο παιχνίδι αυλής. Δεν υπάρχει πιτσιρίκι που να μην έχει κλωτσήσει το τόπι έστω μία φορά, έστω και άθελά του! Ε, ο μικρός Δόκιμος το κλώτσαγε συνεχώς και ηθελημένα! Σε αυλές σχολείων, αλάνες, πάρκα, γήπεδα, δρόμους με ελάχιστη κίνηση, στην αυλή της γιαγιάς (θύματα πάντα οι τριανταφυλλιές...), μέχρι και στο χωράφι του παππού! Μπορεί να παίζαμε με μία ξεφούσκωτη μπάλα του volley, με μία αυτοσχέδια ''μπάλα'' από πατημένο τενεκεδάκι αναψυκτικού / πλαστικό μπουκαλάκι νερού ή με μία ακριβή δερμάτινη μπάλα ποδοσφαίρου, η ουσία όμως παρέμενε ίδια: να μεταμορφωθούμε σε ένα Γκούλιτ, ένα Μαραντόνα, ένα Βαλντεράμα, και να οδηγήσουμε την ομάδα μας στο θρίαμβο! Για τη δόξα - και ενίοτε για να εντυπωσιάσουμε τις συμμαθήτριες που μας ρίχνανε κανένα βλέφαρο που και που! Φυσικά, τα άστοχα σουτ, τα σπρωξίματα και οι καλαμιές πέφτανε βροχή αλλά η μανία για ντρίπλες δεν έσβηνε με τίποτα! Μεγαλώνοντας, παίζαμε ιστορικά ματς εναντίον ομάδων από άλλες γειτονιές και εκεί πλέον ο σκοπός ήταν ιερός οπότε τα δίναμε όλα! Ανταγωνισμός, όχι αστεία!

Του Δάσκαλου η ευχή

"In my next life, I want to live my life backwards. You start out dead and get that out of the way. Then you wake up in an old people's home feeling better every day. You get kicked out for being too healthy, go collect your pension, and then when you start work, you get a gold watch and a party on your first day. You work for 40 years until you're young enough to enjoy your retirement. You party, drink alcohol, and are generally promiscuous, then you are ready for high school. You then go to primary school, you become a kid, you play. You have no responsibilities, you become a baby until you are born. And then you spend your last 9 months floating in luxurious spa-like conditions with central heating and room service on tap, larger quarters every day and then Voila! you finish off as an orgasm!"

-Woody Allen

Joshua Bell live!

Θυμάστε τον αμερικανό βιολιστή Joshua Bell που έπαιξε incognito με ένα βιολί Stradivarius για 45 λεπτά σε σταθμό του μετρό στην Washington το 2007; Είχαμε αναφερθεί σε παλαιότερο στυλιτικό ποστ στο παράξενο αυτό πείραμα που μελετούσε την αντίληψη του ωραίου.



Εκείνη τη μέρα στο μετρό, μόλις 6 άνθρωποι είχαν σταματήσει να ακούσουν το Bell, του οποίου τα κονσέρτα είναι συνήθως sold out. Sold out λογικά θα είναι και η σημερινή του εμφάνιση στο Νησί, και ο Δόκιμος θα έχει τη χαρά να δώσει το παρόν και να τον δει ζωντανά! Μαζί του η Academy of St Martin in the Fields (βλέπε εικόνα), της οποίας ο Joshua Bell είναι φέτος μουσικός διευθυντής.

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει Beethoven, Bruch και Mendelssohn. Ελπίζουμε σε ένα πολύ όμορφο μουσικό απόγευμα με έναν εκ των κορυφαίων βιολιστών στον κόσμο!

Προσοχή στα ληγμένα!

Όχι μεταφορικά αλλά κυριολεκτικά! Προσοχή στα ληγμένα τρόφιμα που σύντομα θα βρουν τη δικιά τους θέση στα ράφια των υπεραγορών! Έτσι, μετά από τα ληγμένα φάρμακα, τις ληγμένες καπότες και τα ληγμένα χημικά, τα ληγμένα τρόφιμα θα γίνουν η νέα μόδα! Διαβάστε τί διαβάσαμε στο tvxs:


Τη δυνατότητα πώλησης ληγμένων τροφίμων σε τιμή προσφοράς θεσμοθετούν τα υπουργεία Ανάπτυξης και Υγείας. Σύμφωνα με το 5^ο Άρθρο της νέας αγορανομικής νομοθεσίας, επιτρέπεται η διάθεση τροφίμων περασμένης χρονολογίας ελάχιστης διατηρησιμότητας, πλην όσων προσδιορίζονται από την κείμενη νομοθεσία ως «ευαλλοίωτα», με τον όρο ότι αυτά θα πωλούνται σαφώς διαχωρισμένα από τα άλλα τρόφιμα και με ταμπέλα που θα αναρτάται σε αυτά, στην οποία θα αναγράφεται με κεφαλαία γράμματα η φράση ''ΤΡΟΦΙΜΑ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗΣ ΔΙΑΤΗΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑΣ''.

Τα ως άνω προϊόντα πρέπει να πωλούνται σε χαμηλότερη τιμή, ενώ προβλέπεται ότι την αποκλειστική ευθύνη για την καλή υγιεινή κατάσταση των προϊόντων στις περιπτώσεις αυτές φέρει ο πωλητής. Πρόκειται όχι για προϊόντα που έχουν αυστηρή ημερομηνία λήξης, όπως τα ευαλλοίωτα (γάλα, γιαούρτι), αλλά για εκείνα πάνω στα οποία αναγράφεται «ανάλωση κατά προτίμηση» (για παράδειγμα όσπρια, ρύζια, ζυμαρικά, κονσέρβες, αναψυκτικά, μέλια, μαρμελάδες, χυμοί ραφιού, λάδια κ.λπ.). Έτσι, αντί να επιστρέφονται στις εταιρείες, όπως γινόταν μέχρι σήμερα, ή κατά περίπτωση να πετιούνται στα σκουπίδια, θα αποκτήσουν τη δική τους θέση στα ράφια των λιανεμπορικών αλυσίδων, αποδίδοντας κέρδος, τόσο στη βιομηχανία όσο και στους λιανεμπόρους. Όπως αναφέρεται στο ακριβές κείμενο της διάταξης, ο χρόνος διάθεσης των προϊόντων δεν μπορεί να υπερβαίνει κατά περίπτωση:

- Τη μία εβδομάδα, στην περίπτωση προϊόντων των οποίων η ελάχιστη διατηρησιμότητα δηλώνεται με την αναγραφή ημέρας και μήνα.
- Τον ένα μήνα, στην περίπτωση των προϊόντων των οποίων η ελάχιστη διατηρησιμότητα δηλώνεται με την αναγραφή μήνα και έτους.
- Τους τρείς μήνες, στην περίπτωση των προϊόντων των οποίων η ελάχιστη διατηρησιμότητα δηλώνεται με την αναγραφή μόνο του έτους.

Σύμφωνα με τον ανανεωμένο αγορανομικό κώδικα της χώρας μας, προϊόντα περασμένης διατηρησιμότητας απαγορεύεται να διατίθενται σε χώρους ομαδικής εστίασης. Επίσης, απαγορεύεται η αντικατάσταση ή η τροποποίηση της χρονολογίας ελάχιστης διατηρησιμότητας με οποιονδήποτε τρόπο και από οποιονδήποτε.

Πηγή


Και τώρα πείτε μου, δεν είναι καίριες οι παρεμβάσεις τις κυβέρνησης για να χτυπήσει τις τιμές και να χορτάσει φτηνό φαγητάκι ο κοσμάκης;; Όχι παίζουμε!

Της καλόγριας το κάγκελο

Με αφορμή το προηγούμενο στυλιτικό ποστ για το αλκοόλ και την κατάχρησή του στο Νησί, δείτε στο παρακάτω βίντεο μία καλόγρια να κλέβει μπύρα από το ψυγείο ενός καταστήματος!



Μην απορείτε και μην κατηγορείτε άδικα την αδερφή. Μήπως οι υπηρέτες του Κυρίου δεν έχουν κι εκείνοι τις αδυναμίες τους; Άλλοτε συγκρατούνται και άλλοτε αφήνονται στα πάθη τους... Αφήστε που η εν λόγω καλόγρια όχι απλά τη βρίσκει με τη μπύρα (έστω φθηνόμπυρα) αλλά γνωρίζει και τα όριά της στο αλκοόλ, βουτώντας μόνο δύο τενεκεδάκια (και ένα μπουκαλάκι νερό).

Ομοίως, οι παρακάτω καλόγριες αφήνονται σε άλλου είδους πάθη...

... ενω άλλες φορές συγκρατούνται

Ακολουθεί σχετική με το σημερινό θέμα ταινιακή πρόταση ώστε να κλείσουμε όμορφα το ποστ:

Nude nuns with big guns (2010): κάτι μεταξύ action και thriller movie του Joseph Guzman για τα βάσανα και τους εξευτελισμούς της αδερφής Sara από διεφθαρμένους κληρικούς όταν αποφασίζει να γίνει μοναχή. Η ταινία περιλαμβάνει μεν αρκετές γυμνές μοναχές αλλά όχι πολλά μεγάλα όπλα, και έτσι δεν μπορώ να πω ότι δικαιώνει πλήρως τον τίτλο της - πέρα από το καλτ στοιχείο, το ψεύτικο παίξιμο των ηθοποιών και το γαμώτο-ταινία-με-τέτοιο-τίτλο-αξίζει-να-τη-δω του πράγματος. Εσείς πάλι δείτε την ταινία μόνο αν σας πείσει το παρακάτω τρέιλερ. Πουριτανικά σχόλια δεκτά κατόπιν τεκμηρίωσης.



Υ.Γ. για υποψιασμένους: Το κλασικό Love Letters of a Portuguese Nun (1977) δεν το προτείναμε επειδή είναι σοβαρή ταινία. Χωρίς ίχνος ειρωνείας η τελευταία πρόταση.

Δεν το αντέχεις; Μην το πίνεις!

Καλό μήνα σε όλους και όλες! Προτείνουμε οκτωβριανό κομμάτι πολύ ωραίο και χαλαρό του Bert Jansch, φολκ κιθαρίστα που επηρέασε πολλούς - και τον Jimmy Page. Αξίζει τα μάλα, να τον ψάξετε λίγο αν δεν τον γνωρίζετε. Ο Στύλος έχει μπόλικο τρέξιμο αυτή την περίοδο αλλά πιστός στις αρχές του, κρατά τη σημαία ψηλά και εμμένει στη θεάρεστη αποστολή του: την ηθική διαπαιδαγώγηση της άμαθης, αμαρτωλής νεολαίας.

Έχουμε αναφερθεί σε παλαιότερο ποστ στα ''ωραία'' σκηνικά που συμβαίνουν συχνά σε νυχτερινές εξόδους στο Νησί. Ένα σχετικό βίντεο που κυκλοφόρησε πρίν από λίγους μήνες από το πανεπιστήμιο του Cambridge θίγει μερικές πτυχές του κοινωνικού αυτού φαινομένου, κάνοντας αναφορά, ανάμεσα σε άλλα, στο πιοτό και την κατάχρησή του.



Το πιοτό. Όταν μιλάμε για ποτό που συνδέεται με ''ωραία'' σκηνικά στο Νησί, συνήθως μιλάμε για μπύρα (εμφιαλωμένη και μη), cider, φτηνό κρασί, κοκτέιλ τύπου ρούμι&Coke&λάιμ, Gordon Space, βότκα&RedBull, και λοιπά κατασκευάσματα που βγαίνουν συχνά σε τιμές προσφοράς ώστε να προσελκύουν ορδές φοιτητών και λοιπούς νυχτόβιους που θέλουν να γίνουν ντίρλα οικονομικά. Ουίσκι, τζίν, βότκα κτλ straight, καθώς και ακριβότερα κοκτέιλ τύπου Mojito δεν προτιμούνται, καθώς οι υψηλές τιμές τους δεν επιτρέπουν την κατανάλωση λίτρων που θα βοηθήσουν τον επίδοξο ταραξία να γίνει κομμάτια - και να κάνει έτσι το κομμάτι του ελεύθερος από αναστολές.

Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει στη χαμηλής ποιότητας μπύρα, μέγα χορηγό θαυμαστών σκηνών που λαμβάνουν χώρα στους νυχτερινούς δρόμους του Νησιού, συνήθως τις Παρασκευές και τα Σάββατα. Μάρκες όπως Carling, Beck's, Foster's, Budweiser, Tennent’'s, Heineken, Carlsberg και Amstel φροντίζουν (άθελά τους) γι' αυτό, με τα (συχνά ξεθυμασμένα) νεροζούμια τους να ρέουν άφθονα από τις κάνουλες και να γεμίζουν τα pints. Θα μου πείτε τώρα ''καλά ρε Δόκιμε, πλάκα μας κάνεις; Δηλαδή αν ο κόσμος έπινε μόνο ποιοτική μπύρα δεν θα μεθούσε;'' και θα σας απαντήσω ''ασφαλώς και θα μεθούσε αλλά ΠΕΡΙΕΡΓΩΣ ελαχιστότατα σκηνικά καυγάδων και σπασμένων κεφαλιών έχουν ξεκινήσει από ένα ποτήρι Fuller's London Pride ή ένα μπουκάλι Sierra Nevada Pale Ale... Τουλάχιστον στο Νησί, that's a fact.

Εν τούτοις, η ''ενοχοποίηση'' της φθηνής μπύρας είναι μία κουβέντα για τους αφελείς. Η ουσία του θέματος βρίσκεται αλλού. Η κατάχρηση του ποτού είναι τις περισσότερες φορές ο λόγος που οδηγεί στο να ξεφύγουν τα πράγματα σε μία βραδινή έξοδο. Για ποιούς λόγους όμως μπορεί κάποιος να ξεπεράσει τα όριά του, πίνοντας πολλές φορές μέχρι το μεγαλειώδες σημείο να πέφτει αναίσθητος στο πεζοδρόμιο και να τον μαζεύουν οι paramedics;

Ένας λόγος είναι ο μιμητισμός. Ο φιλόδοξος πότης κάνει ό,τι κάνουν και οι υπόλοιποι της παρέας, δλδ πίνουν σαν να μην υπάρχει αύριο, σε μία προσπάθεια να φανεί αντάξιο μέλος της. Θα πιεί για να αποδείξει ότι δεν είναι κακομοίρης φλώρος βουτυρομπεμπές, λες και το να πίνεις ωσαν φίδι είναι κάτι που προσδίδει κοινωνικό στάτους. Συνήθως, τέτοιες παρέες αγοράζουν τα ποτά ανα γύρους οπότε η νύχτα προβλέπεται αρκετά... οινοπνευματώδης! Ο καβγάς με τους δίπλα είναι κοντά...

Άλλος λόγος είναι η καψούρα. Παρατημένοι από το αμόρε τους, οι προσφάτως χωρισμένοι σέρνουν τον καημό τους μέχρι ένα μαγαζί και πίνουν τ' άντερά τους, σε μία προσπάθεια να ξεχάσουν για λίγο τον πόνο τους... Με παρέα ή χωρίς, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Τα ποτάκια τους θα τα χτυπήσουν, θα πάρουν μάτι τα ημίγυμνα κοριτσάκια στο club, θα τους την πέσουν για να ξεχάσουν την πρώην, θα φάνε χυλόπιτα, θα νευριάσουν, και με τον πρώτο που θα παρεξηγηθούν θα φύγουν μπουκέτα...

Ένας τρίτος λόγος είναι η υπέρβαση των ορίων. Σε πολλούς αρέσει να διαπιστώσουν μέχρι ποιό σημείο μπορούν να φτάσουν, ποιές είναι οι δυνάμεις τους στο πιώμα - και αν μπορούν να τις βελτιώσουν με σωστή ''προπόνηση''. Πολλοί το έχουμε δοκιμάσει άλλωστε. Σε μία χώρα όμως που η εν λόγω προπόνηση ξεκινά νωρίς το απόγευμα και συνεχίζεται το βράδυ, είναι αναπόφευκτο να υπάρξουν παρενέργειες. Πόσο αλκοόλ πια να αντέξει ένας άνθρωπος;! Αν δεν μπορείς, άστο!