Oπαδοί, μπάλα κτλ

Ομάδες, ποδόσφαιρο, μπάσκετ κτλ είναι τελικά μεγάλο λούκι. Εντάξει αυτό έχει ειπωθεί εδώ και κάμποσα χρόνια αλλά δεν μπορείς να μην εκφράσεις το θαυμασμό σου για το συγκεκριμένο φαινόμενο… Δεν αποτελεί στην ουσία του τίποτα παραπάνω από τη λατρεία του τίποτα. Στενοχωριέσαι, χαίρεσαι –και χειρότερα- κλαις ουρλιάζεις και για να μην κοροϊδευόμαστε δεν υπάρχει άνθρωπος αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα που να είναι με μια ομάδα και να μην έχει σκεφτεί έστω μια φορά στη ζωή του να πλακωθεί με ‘’αλλόθρησκο’’.

Το όλο ψυχολογικό σύστημα έχει θετικά και αρνητικά. Ναι ναι υπάρχουν και θετικά, δεν είναι δυνατόν όλοι όσοι ασχολούνται να είναι καθυστερημένοι βολεψάκηδες όπως λένε οι φίλοι μας οι προοδευτικοί διανοούμενοι. Ας το πιάσουμε λοιπόν από τα αρνητικά. Τι να πιάσουμε δηλαδή, όλοι τα ξέρουμε. Αποχαύνωση, κοροϊδία και στην τελική τσάμπα πόνος και θερμίδες για να κονομήσουν λίγοι και να αποκτήσουν το δικό τους κοπάδι τσάμπα –έτσι θέλουν να πιστεύουν δηλαδή ότι γίνεται. Σπίτια αναστατώνονται, ακόμα και οικογένειες φτάνουν κοντά στη διάλυση για την αρρώστια (διαφόρων χρωματισμών). Όλα αυτά βέβαια δεν έχουν κανένα λόγω ύπαρξης. Δε θα βελτιωθεί κανενός η προσωπική κατάσταση αν κερδίσει η ομάδα την οποία ο καθένας έχει επιλέξει, όχι βάσει κανενός ιδιαίτερου κρητιρίου ή κάποιας ωριμότητας αλλά με αφελή περιστατικά της παιδικής ηλικίας αν δεν υπάρχει κάποιος συγγενής να προσελκύσει με πολύχρωμα κασκόλ και καπελάκια…
Τα θετικά του να υποστηρίζει κανείς μια ομάδα θα μπορούσαν να παρομοιαστούν με ένα σωσίβιο. Όταν όλα πάνε σκατά τι καλύτερο από το να μπορείς να πάρεις ανέξοδα μια πραγματικά πηγαία χαρά! Βέβαια αν η ομάδα χάσει θα χωθείς περισσότερο στα παραπάνω αλλά αξίζει καμιά φορά… Ας μη ξεχνάμε βέβαια ότι μέσω του φαινομένου ‘’ομάδα’’ κάποιος φρέσκος στη ζωή μπορεί να πάρει εύκολα μαθήματα για τη άτιμη τη μοίρα. Πόσο προφητικό αυτό το ‘’στις χαρές και στις λύπες μαζί’’ και σε πόσα πράγματα θα κόλλαγε…