Bad Company - Can't Get Enough & Bad Company (live)

Η συνέχεια του χθεσινού ποστ... Και για να μην ξεχνιόμαστε, respect the classics!

Can't get enough


Well, I take whatever I want,
And baby, I want you.
You give me something I need,
Now tell me, I've got something for you.
Come on, come one, come on, and do it.
Come on, and do what you do.

I can't get enough of your love (x3)

Well it's late and I want love,
Love that's gonna break me in two.
Don't hang me up in your doorway,
Don't hang me up like you do.
Come on, come on, come on and do it.
Come on, come on, do what you do.

I can't get enough of your love (x6)

I got tell you baby that I, I love you so much.
I can't get enough of your love,
I love you so much.
I can't get enough of your love,
I can't get enough of your love,
You know what I'm saying, Baby,
Can't get enough of your love.

Can't get enough, enough of your love,
I can't get enough, enough of your love,
I can't get enough, enough of your love,
I can't get enough of your love, yeah,
Oh, come on, baby,
Come on and give it right now, oh!

Bad Company


Company, always on the run
Destiny, oooh, and the rising sun
I was born, six gun in my hand
Behind the gun, I make my final stand
That's why they call me

Bad company,
Oh, I can't deny
Bad, Bad company
Till the day I die

Rebel souls
Deserters we are called
Chose the gun
And threw away the sword
All these towns
They all know our name
Six gun sound
Ooh, is our claim to fame
That's why they call me

Bad company,
Oh, I can't deny
Bad, Bad company
Till the day I die

And I say it's
Bad company, oh yeah yeah
Bad company
Till the day I die, oh yeah

Tell me that you are not a thief
Oh but I am bad company
It's the way I play dirty for dirty
Oh, somebody double-crossed me
Double-cross, double-cross

Yeah, we're bad company
Kill in cold blood

Bad Co - The best sounding version of Bad Company

Καιρό δεν έχουμε να ακούσουμε κανένα δίσκο? Μήνες θα έλεγα... Σήμερα Σάββατο λοιπόν, θα επιστρέψουμε σε μία παλιά μουσική παράδοση του Στύλου και θα σας πούμε δυο λόγια για ένα ντεμπούτο-διαμάντι της δεκαετίας του '70, το Bad Co των ομώνυμων Bad Company.
Αγγλάκια οι Bad Company, δημιουργούνται το 1973 με μπροστάρηδες τα μέλη των Free Paul Rodgers (φωνητικά) και Simon Kirke (ντραμς), τον Boz Burrell (μπάσο) των King Crimson, και τον κιθαρίστα Mick Ralphs, και διαλέγουν το όνομά τους από την ταινία Bad Company (1972). Ο πρώτος τους δίσκος - και κατά πολλούς ο καλύτερος - κυκλοφορεί το 1974 από τη Swan Song Records - μάλιστα οι Bad Company είναι το πρώτο συγκρότημα που βγάζει (και προμοτάρει) η νεοσύστατη δισκογραφική εταιρία των Led Zep. Πρόκειται για ένα δίσκο που γίνεται επιτυχία από την πρώτη στιγμή, φτάνει στην πρώτη θέση του Billboard και τους χαρίζει το χαρακτηρισμό του ''πρώτου supergroup των 70s''.

Σε αντίθεση με το prog και psychedelic που κυριαρχούσαν εκείνη την περίοδο, οι Bad Company βγάζουν (ακολουθώντας τα χνάρια των Zep) έναν καθαρόαιμο blues and rock δίσκο, γεμάτο δύναμη και φοβερή διάθεση. Συνθέσεις που κόβονται και ράβονται στις ίδιες μουσικές φόρμες, με μπροστάρηδες το ανυπέρβλητο ''Can't Get Enough'' (κάποιος δισκο-κριτικός είχε πει κάποτε ότι όποιος μένει αδιάφορος σε αυτό το κομμάτι, μάλλον δεν του αρέσει το ροκ εντ ρολ και η κρεπάλη!), το πορωτικό ''BadCompany'', το κορυφαίο ''Movin' On'' και φυσικά την τρομερή χαμουριά ''Ready For Love'' (που τη βρίσκουμε ακόμη και σήμερα σε συλλογές με love songs). Μπορεί η συνολική διάρκεια να μην υπερβαίνει τα 35 λεπτά, αλλά ο δίσκος σε αποζημιώνει και με το παραπάνω: φοβερές κιθάρες με catchy riffs, δεξιοτεχνικές εκτελέσεις, εξαιρετικά φωνητικά από τον Rodgers, και όλα αυτά δεμένα σε ένα σφιχτό, άρτιο από μεριά παραγωγής αποτέλεσμα!

Ένας δίσκος που δημιούργησε ρεύμα μιμητών, χαρακτηριστικό παράδειγμα του hard rock που θα κυριαρχούσε το '70 και '80 στο ράδιο. Μπορεί η συνέχεια να μην ήταν εξίσου επιτυχημένη για τους Bad Company, ωστόσο το γεγονός ότι το όνομά τους είναι χαραγμένο στα μεγάλα ονόματα της ροκ και ακόμα και τώρα συνεχίζουν τις περιοδείες, οφείλεται κατά πολύ σε αυτό το δίσκο! Για τους άπιστους, να αναφέρουμε ότι κυκλοφορεί και η remastered έκδοση του 2006... Δωράκι από το Στύλο εδώ!

Ο Κύριος μεθ΄ υμών,
Δόκιμος

Σημείωση: Η φωτογραφία είναι από συναυλία του συγκροτήματος στο Milwaukee το 1978

Θέατρο: Ιδαίοι Δάκτυλοι

Η θεατρική ομάδα Ιδαίοι Δάκτυλοι ανεβάζει την παράσταση

"Γυναίκες στην Εκκλησία του Δήμου" του Αριστοφάνη

σε μετάφραση και σκηνοθεσία Σοφίας Φιλιππίδου

27, 28, 29, 30, 31 Μαΐου 2009, ώρα έναρξης 21:30

Θέατρο 104 - Κέντρο Λόγου και Τέχνης
Θεμιστοκλέους 104 και Καλλιδρομίου, Εξάρχεια

τηλ. 210 3826185


Τους έχω δει ζωντανά, τα παιδιά είναι όλα ταλαντούχα και αξίζει να πάτε μία βόλτα. Ορίστε και δύο παλαιότερα βίντεο τους





Καλές επιτυχίες ευχόμαστε και γρήγορα πανελλαδική καταξίωση!

Το πήρε η Μπάρτσα!!!

Ο τελικός Τσου Λου 2009 τελικά βάφτηκε με τα χρώματα της Μπάρτσα! Τελικό σκορ: 2-0. Η Μάντεστερ εμφανίστηκε στο κρισιμότερο παιχνίδι της χρονιάς κατώτερη των περιστάσεων. Με μέτρια συνεισφορά από τα μεγάλα ονόματα, ελάχιστες ευκαιρίες, υποτονικό ρυθμό και προβλέψιμο παιχνίδι δεν μπορείς να περιμένεις και πολλά πράγματα εδώ που τα λέμε... Η Μπαρτσελόνα από την άλλη, με έξυπνο παιχνίδι υπομονής κατάφερε να κλείσει τους χώρους, και έβαλε 2 γκολ (10' Ετό με κοντινό πλασέ, 70' Μέσι με κεφαλιά!) με χαρακτηριστική ευκολία - μπορούσε μάλιστα και περισσότερα - χωρίς να πιάσει υψηλούς ρυθμούς απόδοσης. Το αποτέλεσμα του τελικού είναι πέρα για πέρα δίκαιο και μάλιστα αποτελεί επιβράβευση της θεαματικότερης ομάδας στην Ευρώπη φέτος.

Ο Στύλος έχει μεν εκφράσει την υποστήριξή του στην αγγλική ομάδα παλαιότερα (ο Δόκιμος ήθελε μάλιστα ο Σερ Άλεξ να γράψει ιστορία κατακτώντας το τρόπαιο για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά), υποστηρίζει όμως και τους Καταλανούς! Δεν είναι άλλωστε τυχαίο γεγονός παλαιότερη επίσκεψη του Δάσκαλου στην αμαρτωλή πόλη της Μπαρτσελόνα.
Με λίγα λόγια, δεν υπήρχε δηλαδή δίλημμα ποιόν να υποστηρίξουμε στον τελικό! Το δούλεμα θα το ρίξουμε σε άλλους ;)
Μπράβο στη Μπάρτσα, η οποία έφτασε τα 3 τρόπαια Τσου Λου (1992, 2006, 2009), και μάλιστα έφτασε και στο τρεμπλ μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος και κυπέλου Ισπανίας φέτος! Όπως γράφει και η εφημερίδα Marca στην ηλεκτρονική έκδοσή της: El imperio Azulgrana lo conquista todo...

Τίτλοι από ελληνικές τσόντες - γ' μέρος

Το τρίτο μέρος του ανόσιου - πλην ξεκαρδιστικού - αφιερώματος και όποιος αντέξει να διαβάζει!

66. Η Αιγυπτιακή τριλογία: Η πυραμίδα του Πέοπα, Φαραώ Τουτανγ@μων, Κλεοπ@ρτα
67. Η θεία απ' το Κ*λοράντο
68. Η κοιλάδα με τις τσούλες
69. Η Χιονάτη και οι 7 βαρβάτοι
70. Θωρηκτό Καβλέρωφ
71. Ιντεραραπικαν
72. Και οι παντρεμένες έχουν μ&%νι
73. Κάλλιο δυο στο κ#λομέρι παρά δέκα και καρτέρει
74. Κόναν ο Κ@βλ@ρος
75. Κ*λέθρια σχέση
76. Κ*λική επαναφορά
77. Μάρκο Κ^λο
78. Μη μου τους κ*λους τάραττε
79. Μία φορά κι ένα καιρό στην άγρια στύση
80. Μ&%νια στα Χανιά
81. Μ#$νομάχος
82. Ξέσκισμα στο Όριεν Εξπρές
83. Ο Άρχοντας των Ξεκ*λιδιών (σ.σ: χωρίς ξωτικά)
84. Ο Ζορό ζορίζεται
85. Ο καλός ο καπετάνιος στην παρτούζα φαίνεται
86. Συλλέκτης πρ*κτων
87. Ο μικρός Ξεκολια
88. Ο πρίγκηπας της Ψ*λούντα
89. Ο πρ%κτοπόντικας
90. Οπισθογ@μικη κομπανία
91. Ο Τραβάν και η Τζέην
92. Πρίμα κ*λαρίνα
93. Πρ*κτοβάθμια εκπαίδευση
94. Πρ*κτοδικείο
95. Πρ*κτορείο μοντέλων
96. Σεξορκιστής
97. Σούφρ@ και παραλλαγή
98. Το ακρωτήρι του κ*λου
99. Το πορτραίτο του Ντόριαν Πέη
100. Τρόμπακοπ
101. Υπερκ*λικη δόση
102. Το σκληρό πουλί της νιότης

Και για το τέλος 3 μπόνους τίτλοι με γεωγραφικό προσδιορισμό:

103. Στην Πάργα πέφτει γ@μησι αλάργα

104. Στο Βόλο θα σε πάρω απ' τον κ*λο
105. Τσιμπούκι@ με θέα στην Καλλιθέα

Πολύ σκανταλιάρηδες γίναμε τώρα τελευταία... τς τς τς

Τίτλοι από ελληνικές τσόντες - β' μέρος

Το δεύτερο μέρος του ανήθικου αφιερώματος, ακολουθεί το τρίτο και τελευταίο αύριο... Έτσι και το μάθει ο Δάσκαλος δεν μας ξεπλένουν εκατό κολυμπύθρες με αγίασμα, αλλά αν είναι να αμαρτήσουμε ας το κάνουμε σωστά, ε?

31. Χίλιες και μια πίπες
32. Σουφριζότο
33. Οι κ*λοι το σκασαν
34. Πουροτεχνήματα
35. Χτυποκ@υλια στο Μπεβερλι Χιλς
36. Hothika
37. Πουστ@ρ Wars Επεισόδιο 1: Η αόρατη ψ*λή
38. Γαμ@τε Κιντ
39. Η Ντ'Αρπαχτάν και οι 3 σωματοπήδακες
40. Η ψ*λαρπαχτή
41. Σε τεντωμένο κ@υλί
42. Ο Χάρι Σπρώχτερ και η κάμαρα με τους δον*τές
43. Θωρηκτό Πρωκτέμκιν
44. Κλεοπάρτα
45. Ο κόμης Μοντεχ*στο
46. Ο μύθος του ακέφαλου καβλι@ρη
47. Γ@μιολέρο
48. Ο μάγος του Πρ*κτ-οζ
49. Θέλω και τη γιαγιά σου (σ.σ: WTF?)
50. Τρυπανικός
51. Πρώτο τραβελι πίστα
52. Αγάπη μου μεγέθυνα το πουλί μου
53. Άγγιγμα ψ*λης
54. Αδερφομαζώματα, παρτουζοσκορπίσματα
55. Αεροκ#λικες επιδρομές
56. Αμαπέους
57. Αμέρικαν πέη
58. Αν έχεις κ%λο διάβαινε
59. Αυτός, αυτή και τα μπανιστήρια
60. Αχ και βαχ με το Σεβάχ
61. Βαθύτερα δε γίνεται
62. Βόρειος κ$λος
63. Γ@μι@ς αλα ελληνικά
64. Γατούλα με τη ροζ τρυπούλα
65. Γιουροβίζιον

Τίτλοι από ελληνικές τσόντες - α' μέρος

Καθώς τις τελευταίες ημέρες εδώ στο Στύλο μας έχει πιάσει μία σκανδαλιάρικη διάθεση, δεν πρόκειται να σοβαρέψουμε αν δεν μας φύγει... Συνεχίζουμε λοιπόν στο ίδιο μοτίβο με χθες, μόνο που σήμερα λέμε να το κάνουμε λίγο πιο πικάντικο το πράγμα...
Σε 3 αφιερώματα θα παρουσιάσουμε θρυλικούς τίτλους από ελληνικές ταινίες 18+ (κοινώς τσόντες) που βασίζονται σε σειρές και ταινίες από τον εγχώριο και παγκόσμιο κινηματογράφο... Γελάστε με την ψυχή σας! Προσθήκες ευπρόσδεκτες στα σχόλια
Ευλογίες!

1. Στο τρένο θα στον σφυρίξω δυο φορές
2. Ξεκ@λοθρευτής 2: Η μέρα της στύσης
3. Τα ζόμπι είναι π$%@οφάγα
4. Τα κανόνια του Bυζαρόνε
5. Πουτ@νικός
6. Τα μαύρα παπ@ρια του έρωτα
7. Ξέρω ποιον ξεπέταξες πέρυσι το καλοκαίρι
8. Η γέφυρα του ποταμού Kαβαλάι (σ.σ: έλεος!!)
9. Χάρι Καπότερ
10. Μια βραδία στου Μο#νοχείλ
11. Στη σκια του ξεκώλακα
12. Η στύση σας προωθείται
13. Ποκαχώνοντας
14. Επιστροφή στη χώρα του πρ*κτέ
15. Πολύ σκληρός για να χωρέσει
16. Η σαραντάρα κι ο παπ@ρης
17. Βαθύτερα δεν γίνεται
18. Γ@μημένος την 4η Ιουλίου
19. Η νύφη τον έφαγε
20. Μπούτια ερμητικά κλειστά
21. Μαγεμένος Κ@υλός
22. Ο γητευτής των πρ*κτών
23. Κουράστηκα να πηδάω της αγαπητικές σου
24. Ο σκίστης του Παναμά
25. Ο έμπειρος της Βενετίας
26. Το κλαρίνο του λοχαγού Κωλέρι
27. Η μικρή Ξε-κόλυα
28. Γ@μελί
29. Πήδα με αν μπορείς
30. Παλούκι Λουκ
31. Ο Τρομπέν των δασών

Για περισσότερα σχετικά με το θέμα δείτε κι εδώ: http://elinikestsontes.blogspot.com/2009/02/blog-post_5512.html

Χαβαλετζίδικο post - Γιατί η κότα διέσχισε το δρόμο?

Μετά από καιρό, έφτασε στο μέιλ της μονής πεσκέσι άξιο αναφοράς! Θυμίζει λίγο το ανέκδοτο με τη μύγα και τον καφέ, αυτή τη φορά έχουμε να κάνουμε με ένα κοτόπουλο!

Και ερωτούμε: Γιατί η κότα διέσχισε το δρόμο?















ΕΞΥΠΝΑΚΙΑΣ:
Για να περάσει απέναντι!

ΕΝΑΣ ΙΝΔΟΣ:
Εμείς έχουμε αγελάδες που κάνουν το ίδιο!

ΠΛΑΤΩΝΑΣ:
Για το καλό του. Στην άλλη πλευρά βρίσκεται η αλήθεια.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ:
Είναι στη φύση του κοτόπουλου να διασχίζει τους δρόμους.

ΓΑΛΙΛΑΙΟΣ:
Κι όμως, τον διέσχισε...

ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ:
Για να πάει στην απέναντι πλευρά.

ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ:
Ο σκοπός, να περάσει το κοτόπουλο το δρόμο, αγιάζει τα μέσα, όποια κι αν είναι αυτά.

ΚΑΡΟΛΟΣ ΜΑΡΞ:
Ήταν ιστορικά αναπόφευκτο να τον διασχίσει.

ΔΑΡΒΙΝΟΣ:
Τα κοτόπουλα, στο πέρασμα των αιώνων, επιλέχτηκαν από τη φύση με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι σήμερα γενετικώς ικανά να διασχίζουν δρόμους.

ΦΡΟΫΝΤ:
Το γεγονός ότι ασχολείστε με το εάν το κοτόπουλο διέσχισε το δρόμο αποδεικνύει ότι διακατέχεστε από σύνδρομα ανασφάλειας και ότι η σεξουαλικότητά σας είναι αφόρητα καταπιεσμένη.

ΜΑΡΤΙΝ ΛΟΥΘΕΡ ΚΙΝΓΚ:
Ονειρεύομαι έναν κόσμο όπου κάθε κοτόπουλο θα είναι ελεύθερο να διασχίζει το δρόμο χωρίς να δίνει λογαριασμό για την πράξη του.

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΤΗΣ NASA:
Στείλαμε πρώτα ένα κοτόπουλο για να μελέτησουμε τις συνθήκες πριν στείλουμε κάποιον άνθρωπο.

ΓΙΟΥΡΙ ΓΚΑΓΚΑΡΙΝ:
Για να πάει εκεί που κανένα άλλο κοτόπουλο δεν είχε πάει πριν.

ΜΠΙΛ ΚΛΙΝΤΟΝ:
Ορκίζομαι στο Σύνταγμα και στις Αρχές των Ηνωμένων Πολιτειών ότι δεν είχα καμία απολύτως σχέση με το κοτόπουλο αυτό.

ΜΠΙΛ ΓΚΕΪΤΣ:
Είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας αναγγείλουμε ότι μόλις κυκλοφόρησε το νέο "Chicken Office 2009", που δε διασχίζει μόνο το δρόμο, αλλά εκκολάπτει, αρχειοθετεί, σχεδιάζει κλπ.

ΚΩΣΤΑΣ ΣΗΜΙΤΗΣ:
Το κοτόπουλο δε διέσχισε όλο το δρόμο, αλλά μετά τις εκλογές η κυβέρνηση μας θα κάνει ότι είναι μπορετό για να ολοκληρωθεί η διάσχιση.

ΠΡΕΚΑΣ:
Αξιοσέβαστο κοτόπουλο, χαίρομαι που η ΕΛΛΗΝΙΚΗ σου παιδεία σου επιτρέπει να περνάς τον δρόμο με το ήθος και το κάλλος των αρχαίων μας προγόνων... Είναι ντροπή και διασυρμός να χαρακτηρίζετε την Επανάσταση Χούντα και το κοτόπουλο το ξέρει.

ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ:
Μόνο εγώ εδώ στο ΤΗΛΕΑΣΤΥ τόλμησα να πω και να αποκαλύψω ότι το κοτόπουλο προήλθε από ισραηλίτικο αυγό... Το πιάσατε το υπονοούμενο, ε; Έχω έξυπνους τηλεθεατές εγώ, εεε;

ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ:
Σου χτυπώ φιλικά την πλάτη φίλη κότα και σου υπόσχομαι πώς μαζί με μένα (και τη φίλη Ελίζα της οποίας χτυπώ φιλικά τον κ%λο) θα οραματιστούμε ένα δρόμο απαλλαγμένο από το δικομματισμό για να μπορείς να τον διασχίζεις ελεύθερα.

ΖΟΥΡΑΡΙΣ:
Ω, υπερφίαλην κότα, ω πουλοκλαίουσα περιπεσούσα στις υποανθρωπιστικοαναλυτικές σου διακυμάνσεις πώς θα διασχίσεις το σπαρμένο με οιοφαινάκες υποσχέσεις δρόμο, ώ κνόδαλο;

ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟΣ:
Και η κότα καθώς περνούσε το δρόμο έβλεπε τους μικρούς ήρωες της καθημερινότητας μας. Γιατί μόνο εμείς καταλαβαίνουμε τον τρόπο που περνάς το δρόμο. Έτσι δεν είναι;

ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΣ:
Έχω το DVD που δείχνει την κότα να διασχίζει τον δρόμο...

Όταν η ποιότητα είναι περιτή: Hard Streets

Δεν ξέρουμε δυστυχώς τίποτα για αυτή την υπερπαραγωγή , εκτός από τον τίτλο της! Ούτε χώρα προέλευσης (αν και μάλλον είναι οι ΗΠΑ), ούτε ονόματα ηθοποιών, ούτε σκηνοθέτη - αν υπάρχει!
Απλά δείτε αυτό το διαμάντι του παγκόσμιου καλτ σινεμά που σατυρίζει τις μαφιοζο-αστυνομικές ταινίες δράσης της δεκαετίας του '70 και επαναπροσδιορίστε την έννοια του όρου! Για τους γνώστες, μιλάμε για επίπεδα Riki-Oh και πάνω - χωρίς το splatter στοιχείο..
Δώστε έμφαση ειδικά, εκτός από τη μουσική και τα κοστούμια: στις κινήσεις του πρωταγωνιστή που κάνει τον Austin Powers να μοιάζει νινί, στο κόλπο με το καθρεφτάκι στην ταράτσα (α' μέρος), στο σκύλο που κάνει πέντε λεπτά να κατέβει τις σκάλες ώστε ο κακοποιός να προλάβει να λυθεί (β' μέρος), στη φάση που η αρχιμαφιόζα και η μπράβος της κλέβουν ένα ζευγάρι πατίνια από μία κοπέλα και στην επόμενη σκηνή έχουν και οι δύο από ένα ζευγάρι (γ' μέρος), και στην ερωτική σκηνή με τη μπανάνα και το άπλυτο εσώρουχο (δ' μέρος)!

Hard Streets

Αναρρωτική

Λοιπόν μετά από κατι μήνες επανέρχομαι για νεότερες πληροφορίες από το μέτωπο...
Το κέντρο υγειονομικού Άρτας το άφησα πίσω εδώ και δύο μήνες περίπου και η μοίρα με έστειλε στη βόρειο Ελλάδα για να πω ότι υπηρέτησα και γω στην παραμεθώριο. Δε θα είμαι αναλυτικός στην περιγραφή της μονάδας γιατί κυκλοφορούν περίεργοι αλλά θα προχωρήσω σε λεπτομέρειες μόλις αποχωρήσω και από κει δηλ αρχές Αυγούστου με το καλό.
Τα πράγματα δόξα τω Θεώ είναι πολύ χαλαρά που λένε και στο βορρά. Πιό χαλαρά δε γίνεται... Με παλιοσειρές κανένα πρόβλημα και ο καιρός περνά ευχάριστα. Για τους νεότερους θα πώ το εξής: Ο σταρχιδισμός στο στρατό κυβερνά. Αν σας που το αντίθετο γράφτε τους και αυτούς. Όσοι πήγαμε με σκοπό να πάρουμε το θέμα αγγαρείες και λοιπές στρατιωτικές βλακείες σοβαρά πολύ απλά κάναμε μια τρύπα στο νερό. Επίσης ο ύπνος μειώνει τη θητεία. Τεράστια αλήθεια απλά μην το παρακάνετε.
Τώρα για μεταθέσεις, καλές μονάδες και λοιπά μέχρι στιγμής από ότι έχω μάθει ότι ακούγεται άσχημο πραγματικά είναι. Κάτι απομονωμένα μέρη στον Έβρο που το κοντινότερο καφενείο είναι είκοσι χιλιόμετρα μακριά ή εκείνο το φανταρονήσι η Λήμνος...

Από θέμα αδειών μέχρις στιγμής τίποτα. Μόνο αναρρωτική προβλέπεται αν και λέγεται ότι και άγραφες δίνονται. Θα το δοκιμάσω και αυτό και θα πω εμπειρίες.
Μέχρι ττο επόμενο ποστ καλή θητεία ναχουμε!

Φιλοσοφία της μπύρας: η θεωρία του βούβαλου

Μία από τις εξυπνότερες θεωρίες περί μπυροποσίας είναι η διάσημη ''θεωρία του βούβαλου'', στην οποία αφιερώνουμε το σημερινό ποστ. Προτού τη διαβάσετε όμως, ας ξεκινήσουμε με λίγες επώνυμες ατάκες που υμνούν τη μπύρα για προθέρμανση...

"24 hours in a day, 24 beers in a case. Coincidence? I think not."
Stephen Wright


"Beer is proof that God loves us and wants us to be happy."
Benjamin Franklin

...και ένας από τους επιπρόσθετους λόγους ;)


"Without question, the greatest invention in the history of mankind is beer. Oh, I grant you that the wheel was also a fine invention, but the wheel does not go nearly as well with pizza."
Dave Barry



Και τώρα, αφού σας κολάσαμε και σας ανοίξαμε την όρεξη, στο κυρίως θέμα: απολαύστε την περίφημη μπυρο-θεωρία του βούβαλου!

''A herd of buffalo can only move as fast as the slowest buffalo. And when the herd is hunted, it is the slowest and weakest ones at the back that are killed first. This natural selection is good for the herd as a whole, because the general speed and health of the whole group keeps improving by the regular killing of the weakest members. In much the same way, the human brain can only operate as fast as the slowest brain cells. Excessive intake of alcohol, as we know, kills brain cells. But naturally, it attacks the slowest and weakest brain cells first. In this way, regular consumption of beer eliminates the weaker brain cells, making the brain a faster and more efficient machine. That's why you always feel smarter after a few beers."
Αγνώστου, αν και πλέον αποδίδεται στον Cliff Clavin, από την Αμερικάνικη σειρά Cheers

Απλά respect! Όχι τίποτα άλλο, αν πάει κάποιος να σας παίξει τον έξυπνο, τώρα ξέρετε τί να του απαντήσετε!


O Κύριος μεθ΄υμών,
Δόκιμος

Βοήθεια στο ψάξιμο: insuggest.com

Χαίρετε-χαίρετε σε όλους τους πιστούς αλλά και τους αμαρτωλούς! Ελπίζω να έχετε όλοι κέφια και σχέδια για το Σαβ/κο, όπως ο Δόκιμος!
Σας έχουμε μία πολύ χρήσιμη μηχανή αναζήτησης για σήμερα, τη Σουηδική insuggest.com, μέσω της οποίας μπορείτε να βρείτε εύκολα και σε χρόνο μηδέν ιστοσελίδες και εικόνες σχετικές με αυτές που αγαπάτε!


Η κατηγορία αναζήτησης βρίσκεται στην κορυφή της σελίδας, επιλέγετε ανάλογα και μετά απλά πληκτρολογείτε στη μπάρα αναζήτησης (ή σύρετε μία εικόνα σε περίπτωση αναζήτησης εικόνων), πατάτε enter και σας προτείνονται αποτελέσματα του γούστου σας - ή τέλος πάντων κοντά στο γούστο σας, καταλάβατε εσείς! Όποιος επιθυμεί κι άλλες πληροφορίες, μπορεί να ρίξει μία ματιά και στο ομώνυμο blog http://insuggest.wordpress.com/. Εκ προσωπικής χρήσης, μιλάμε για ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο, φιλικό προς το χρήστη και με πολύ πλάκα! Όπως ανέφερε και μία παλαιότερη παρουσίασή του στο αυστραλιανό cnet.com, ''let computers figure out what you like with inSuggest''!
Καλό σας παιχνίδι!

Hobbit: ένα νέο είδος ανθρώπου?

Όχι, δεν αναφερόμαστε στο γνωστό συμπαθές πλασματάκι που πρωταγωνιστεί στα βιβλία και τις ταινίες του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών (όσο και να το θέλαμε!), αλλά στο μικροσκοπικότερο είδος ανθρώπου που έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα στον πλανήτη. Επιστήμονες ανακάλυψαν νέα στοιχεία, που αποδεικνύουν πως ο σκελετός του Ινδονήσιου ''Hobbit'' ανήκει σε ένα νέο είδος ανθρώπου. Οι ανακαλύψεις οδήγησαν στο συμπέρασμα πως ο ύψους μόλις 1 μέτρου και βάρους 30 κιλών άνθρωπος, κατοίκησε στην περιοχή Flores της Ινδονησίας (βλέπε χάρτη) περίπου 8.000 χρόνια πριν.

Μετά τη σχετική ανακάλυψη, επικράτησαν έντονες διαφωνίες αναφορικά προς την καταγωγή αυτού του μικροσκοπικού ανθρώπου. Η ομάδα των ερευνητών που ανακάλυψε τα μικροσκοπικά ευρήματα στη σπηλιά Liang Bua στην Ινδονησία, υποστηρίζει ότι πρόκειται για ένα νέο είδος ανθρώπου, τον Homofloresiensis, που είναι εντελώς διαφορετικό από το γνωστό σε όλους Homo sapiens.

Η διαφωνία μεταξύ των επιστημόνων έγκειται στο κατά πόσο ο ''Hobbit'' προέρχεται από ένα προϊστορικό είδος ανθρώπου, ενδεχομένως τον Homo erectus, ο οποίος έζησε στη νοτιοανατολική Ασία περίπου 1.000.000 χρόνια πριν. Εικάζεται ότι με την πάροδο του χρόνου τα σώματα των ''Hobbit'' εξελίχτηκαν έτσι, ώστε να καταλήξουν να έχουν μικρό μέγεθος, εξαιτίας μίας φυσικής διαδικασίας, που ονομάζεται ''island dwarfing''.

Πολλοί ωστόσο είναι οι ερευνητές που διαφωνούν επί τούτου, υποστηρίζοντας πως κάτι τέτοιο δε θα μπορούσε να ισχύει για το ''Hobbit'', το μυαλό του οποίου είχε σχεδόν το 1/3 του μεγέθους του μυαλού του σύγχρονου ανθρώπου. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν πως ο ''Hobbit'' είναι πιθανότατα ένα είδος πιο σύγχρονου ανθρώπου, με αφύσικα μικρό εγκέφαλο. Μία ομάδα ερευνητών στις Η.Π.Α., με επικεφαλής τον William Jungers, εξέτασε και ανέλυσε τα ευρήματα από το πόδι ενός ''Hobbit'' και το συμπέρασμα ήταν ότι όντως πρόκειται για άνθρωπο.

Κατά άλλους επιστήμονες, πρόκειται για εξαιρετικά πρωτόγονη μορφή, καθώς τα χαρακτηριστικά του, όπως φαίνεται από τα ευρήματα, ταιριάζουν περισσότερο προς αυτά των χιμπαντζήδων.

Πάνω: απόψεις του νησιού

Άρα, εκτός εάν το συγκεκριμένο είδος ανθρώπου εξελισσόταν αντίστροφα, με αποτέλεσμα να γίνεται ολοένα και πιο πρωτόγονο, πράγμα που θεωρείται μάλλον απίθανο, μάλλον διέφυγαν από τη φυσιολογική εξέλιξη του ανθρώπου πρόωρα.

Η Dr. Weston, παλαιοντολόγος στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου, εξέφρασε την άποψη ότι ο ''Hobbit'' προέρχεται από τον Homo erectus, εξελίχθηκε όμως σε νάνο επειδή ζούσε στο νησί. Όποια κι αν είναι η αλήθεια, η ουσία είναι μία: χάριν ονόματος, τα πλασματάκια του καθηγητή Τόλκιν βρίσκονται και πάλι στο προσκήνιο! Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που φιλοξενούμε το άρθρο στο Στύλο... ;)

Μπορείτε να δείτε και το σχετικό βίντεο του BBC:

Η γρηγορότερη BMW στον πλανήτη?

Κάποτε ο Δάσκαλος Στηλίτης είχε εκφράσει την επιθυμία να αγοράσει (με τις εισφορές των πιστών και παρόμοιες λαμογιές πάντα :-) μία ''μπέμπα'', γνωστή στη δημοτική και ως BMW... Ήθελε μάλιστα να είναι και κουπέ, για να του βγει λίγο φθηνότερη και να κάνει και τη μόστρα του, πηγαίνοντας να χτυπήσει γκόμενες στα γυναικεία μοναστήρια (αθεράπευτος δηλαδή, καταλαβαίνετε)... Ε, λοιπόν Δάσκαλε, σου' χω νέα!

Βγήκε η νέα BMW Μ6 Hurricane CS, το ταχύτερο κουπέ που έχει βγάλει ως τώρα ο γερμανικός κολοσσός, από το βελτιωτικό οίκο G-Power! Φτηνά πράγματα, για όποιον έχει πρόχειρα 360.000 Ευρά! Και μιλάμε για τη βασική έκδοση να φανταστείτε... Δείτε όμως τί θα πάρει ο τυχερός που θα τα δώσει:

Ένα super-car που ελάχιστα ζηλεύει τα κορυφαία μοντέλα της κατηγορίας του (βλέπε Porsche, Aston Martin, Maserati, κτλ), τόσο σχεδιαστικά όσο και μηχανολογικά. Με ένα V10 κινητήρα της Μ5 Hurricane (που αποδίδει με την βοήθεια διπλού τούρμπο 730 άλογα!) πειραγμένο ώστε να αυξηθεί η ιπποδύναμη στους 750 ίππους!! Κάτι που δίνει στη BMW M6 Hurricane CS τη δυνατότητα να αγγίζει σε τελική ταχύτητα τα... 370 χλμ. / ώρα!

Με ειδικά λάστιχα κατασκευασμένα μόνο για την πάρτη της, ειδικές ζάντες από κράμα αλουμινίου, νέο εξελιγμένο σύστημα αναρτήσεων και λοιπά καλούδια που δίνουν στο κουπέ μία πολύ εντυπωσιακή εμφάνιση και απόδοση! Δάσκαλε άκου και το αστείο τώρα: επιταχύνει από τα 0 στα 100 χλμ. / ώρα σε μόλις... 4.4''! Ούτε να τραγουδήσεις το ρεφρέν του Highway to Hell (που είσαι έτσι κι αλλιώς) δεν προλαβαίνεις! Τα 200 έρχονται μετά από 9.6'' ενώ μετά από 26'' ο δείκτης του ταχύμετρου ξεπερνάει τα 300! Ότι πρέπει δηλαδή για να καίς τη ''φτηνή'' βενζίνη σε μία ευθεία διαδρομή που μπορείς να το πατήσεις μέσα σε λίγες ώρες...

Ξεκίνα οικονομίες/διαδικασίες για δάνειο και θα βοηθήσω κι εγώ μωρέ... Να τη μοιραζόμαστε όμως, ε?!

Πηγή: http://www.auto24.gr/html/ent/894/ent.38894.asp

''Πέρλες πρίν το πρόγευμα'' - το πείραμα του Joshua Bell

Πότε προσέχουμε το ''ωραίο''? Μία αληθινή ιστορία

Κάποιο κρύο πρωινό του Ιανουαρίου, ένας άντρας κάθησε σε ένα κεντρικό σταθμό του μετρό και ξεκίνησε να παίζει το βιολί του. Έπαιξε για περίπου 45 λεπτά. Κατά τη διάρκεια αυτών των 45 λεπτών, δεδομένου ότι ήταν ώρα αιχμής, πέρασαν από μπορστά του αρκετές χιλιάδες άνθρωποι, οι περισσότεροι πηγαίνοντας στη δουλειά τους.
Πάνω: φωτογραφία του βιρτουόζου Αμερικανού βιολιστή Joshua Bell

Τρία λεπτά μετά την έναρξη της μουσικής, ένας μεσήλικος κύριος παρατήρησε ότι υπήρχε ένας μουσικός που έπαιζε βιολί, τον κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα και συνέχισε το βιαστικό του βηματισμό. Ένα λεπτό αργότερα, ο βιολιστής εισέπραξε το πρώτο του δολλάριο, από μια κυρία που το πέταξε στο καπέλο του καθώς περνούσε από μπροστά του χωρίς να σταματήσει καθόλου. Λίγο αργότερα, κάποιος ακούμπησε στον τοίχο και τον άκουσε για λίγο, αλλά μετά κοίταξε το ρολόι του και έφυγε βιαστικός.

Πιο πολύ από όλους τους περαστικούς, ασχολήθηκε μαζί του ένα τρίχρονο αγόρι που ήθελε να σταματήσει για να ακούσει, αλλά η μητέρα του τον τράβηξε για να συνεχίσουν τη διαδρομή τους. Το
παιδί κοιτούσε συνεχώς προς τα πίσω καθώς απομακρυνόταν. Το ίδιο επαναλήφθηκε και με άλλα παιδιά και τους γονείς τους, οι οποίοι - χωρίς καμία εξαίρεση - τα τράβαγαν για να συνεχίσουν το δρόμο τους.

Στα 45 λεπτά μουσικής, συνολικά σταμάτησαν για να ακούσουν - έστω και για λίγο - μόνο 6 άνθρωποι. Περίπου 20 άνθρωποι έριξαν λεφτά στο καπέλο καθώς συνέχιζαν να περπατούν, χωρίς να ελαττώσουν την ταχύτητα του βηματισμού τους. Η συνολική είσπραξη ήταν 32 δολλάρια. Όταν η μουσική σταμάτησε και υπήρξε σιωπή, κανείς δεν το πρόσεξε. Κανείς δε χειροκρότησε, ούτε υπήρξε κανενός άλλου είδους αναγνώριση.

Αυτό που δεν ήξερε κανείς ήταν ότι ο συγκεκριμένος βιολιστής ήταν ο Joshua Bell, ένας από τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου, και έπαιζε με ένα βιολί Stradivarius αξίας 3,5 εκατομμυρίων δολλαρίων, κατασκευασμένο από τον ίδιο τον Antonio Stradivari το 1713. Δύο ημέρες νωρίτερα, ο Joshua Bell έπαιξε σε ένα κατάμεστο θέατρο της Βοστώνης και η τιμή ενός κάτω-του-μετρίου εισητηρίου ήταν 100 δολλάρια. Ο Bell αμοίβεται με περίπου 1000 δολλάρια το λεπτό!Το συγκεκριμένο πείραμα, δηλαδή το να παίξει ο Joshua Bell στο σταθμό του μετρό incognito, οργανώθηκε από την εφημερίδα Washington Post, ως μέρος μιας κοινωνικής μελέτης περί του τι εκλαμβάνουμε ως σημαντικό, τι μας αρέσει, και σε τι δίνουμε προτεραιότητα. Η γενική περιγραφή του πειράματος ήταν: « Σε ένα συνηθισμένο περιβάλλον, σε μια ακατάλληλη ώρα, αντιλαμβανόμαστε το ωραίο; Σταματάμε για να το ευχαριστηθούμε; Αναγνωρίζουμε το ταλέντο σε ένα μη-αναμενόμενο περιβάλλον;»

Ολόκληρη η ιστορία (και βίντεο με απόσπασμα του βιολιστή) εδώ: http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2007/04/04/AR2007040401721.html

Σημ: H παραπάνω ιστορία συνέβη το 2007, αλλά κατά τη γνώμη μας παραμένει εξίσου εντυπωσιακή!

1. 5. 1909 - 1. 5. 2009: Εκατό χρόνια από τη γέννηση του Γ. Ρίτσου

Σήμερα Πρωτομαγιά, δεν γιορτάζουν μόνο οι εργάτες. Σήμερα γιορτάζει και η ποίηση, αφού κλείνουν 100 χρόνια από τη γέννηση του ''μεγάλου'' Γιάννη Ρίτσου, ενός εκ των κορυφαίων Ελλήνων λογοτεχνών, πολυγραφότατου (με πάνω από 100 ποιητικές συλλογές, 9 μυθιστορήματα, 4 θεατρικά, χωρίς να αναφέρουμε τις πολυάριθμες μεταφράσεις του και τα λοιπά του δημοσιεύματα) και με παγκόσμια ακτινοβολία. Δεν σας γράφω για τη ζωή του, μπορείτε εύκολα να βρείτε και να διαβάσετε στο διαδίκτυο το μυθιστορηματικό του βίο, για τις εξορίες που πέρασε αλλά και για το πολυδιάστατο έργο του, για το οποίο μάλιστα προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ το 1968.
Παραθέτουμε, τιμής ένεκεν, τρία δείγματα της δουλειάς του.

27 Ὀκτωβρίου 1948

Ἐδῶ τ᾿ ἀγκάθια εἶναι πολλὰ -
ἀγκάθια, καστανά, κίτρινα ἀγκάθια,
σ᾿ ὅλο τὸ μάκρος τῆς μέρας, ὡς μέσα στὸν ὕπνο.
Ὅταν περνοῦν τὸ συρματόπλεγμα οἱ νύχτες
ἀφήνουν μικρὰ κουρέλια ἀπ᾿ τὴ φοῦστα τους.
Τὰ λόγια ποὺ μᾶς φάνηκαν ὄμορφα κάποτε
χάσαν τὸ χρῶμα τους σὰν τὸ γιλέκο τοῦ γέρου στὸ σεντοῦκι
σὰν ἕνα λιόγερμα σβησμένο στὰ τζάμια.
Οἱ ἄνθρωποι περπατᾶνε μὲ τὰ χέρια στὶς τσέπες
ἢ κάποτε χειρονομοῦν σὰ νὰ διώχνουν μία μῦγα
ποὺ ξανακάθεται στὸ ἴδιο μέρος πάλι καὶ πάλι
στὰ χείλη τοῦ ἄδειου ποτηριοῦ ἢ πιὸ μέσα
σ᾿ ἕνα σημεῖο ἀπροσδιόριστο κι ἐπίμονο
ὅσο κι ἡ ἄρνησή τους νὰ τὸ ἀναγνωρίσουν

(Από το Ημερολόγιο Εξορίας, Ι)

Αὐτὰ τὰ δέντρα δὲ βολεύονται μὲ λιγότερο οὐρανό,

αὐτὲς οἱ πέτρες δὲ βολεύονται κάτου ἀπ᾿ τὰ ξένα βήματα,
αὐτὰ τὰ πρόσωπα δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸν ἥλιο,
αὐτὲς οἱ καρδιὲς δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸ δίκιο.

Ἐτοῦτο τὸ τοπίο εἶναι σκληρὸ σὰν τὴ σιωπή,
σφίγγει στὸν κόρφο του τὰ πυρωμένα του λιθάρια,
σφίγγει στὸ φῶς τὶς ὀρφανὲς ἐλιές του καὶ τ᾿ ἀμπέλια του,
σφίγγει τὰ δόντια. Δὲν ὑπάρχει νερό. Μονάχα φῶς.
Ὁ δρόμος χάνεται στὸ φῶς κι ὁ ἴσκιος τῆς μάντρας εἶναι σίδερο.
Μαρμάρωσαν τὰ δέντρα, τὰ ποτάμια κ᾿ οἱ φωνὲς μὲς στὸν ἀσβέστη τοῦ ἥλιου.
Ἡ ρίζα σκοντάφτει στὸ μάρμαρο. Τὰ σκονισμένα σκοίνα.
Τὸ μουλάρι κι ὁ βράχος. Λαχανιάζουν. Δὲν ὑπάρχει νερό.
Ὅλοι διψᾶνε. Χρόνια τώρα. Ὅλοι μασᾶνε μία μπουκιὰ οὐρανὸ πάνου ἀπ᾿ τὴν πίκρα τους.
Τὰ μάτια τους εἶναι κόκκινα ἀπ᾿ τὴν ἀγρύπνια,
μία βαθειὰ χαρακιὰ σφηνωμένη ἀνάμεσα στὰ φρύδια τους
σὰν ἕνα κυπαρίσσι ἀνάμεσα σὲ δυὸ βουνὰ τὸ λιόγερμα.

(Από τη Ρωμιοσύνη, Ι)

Εἶναι ὁρισμένοι στίχοι-κάποτε ὁλόκληρα ποιήματα-
ποὺ μήτε ἐγὼ δὲν ξέρω τί σημαίνουν. Αὐτὸ ποὺ δὲν ξέρω
ἀκόμη μὲ κρατάει. Κι ἐσὺ ἔχεις δίκιο νὰ ρωτᾷς.
Μὴ μὲ ρωτᾷς.
Δὲν ξέρω σοῦ λέω.
Δυὸ παράλληλα φῶτα ἀπ᾿ τὸ ἴδιο κέντρο. Ὁ ἦχος τοῦ νεροῦ
ποὺ πέφτει τὸν χειμῶνα, ἀπ᾿ τὸ ξεχειλισμένο λοῦκι
ἢ ὁ ἦχος μιᾶς σταγόνας καθὼς πέφτει
ἀπό ῾να τριαντάφυλλο στὸν ποτισμένο κῆπο
ἀργὰ-ἀργὰ ἕνα ἀνοιξιάτικο ἀπόβραδο
σὰν τὸν λυγμὸ ἑνὸς πουλιοῦ. Δὲν ξέρω
τί σημαίνει αὐτὸς ὁ ἦχος-ὡστόσο ἐγὼ τὸν παραδέχομαι.
Τ᾿ ἄλλα ποὺ ξέρω στὰ ἐξηγῶ. Δὲν τὸ ἀμελῶ.
Ὅμως κι αὐτὰ προσθέτουν στὴ ζωή μας. Κοιτοῦσα
ὅπως κοιμότανε, τὸ γόνατό της νὰ γωνιάζει τὸ σεντόνι-
Δὲν ἦταν μόνο ὁ ἔρωτας. Αὐτὴ ἡ γωνία
εἶναι ἡ κορυφογραμμὴ τῆς τρυφερότητας, καὶ τὸ ἄρωμα
τοῦ σεντονιοῦ, τοῦ λευκοῦ καὶ τῆς ἄνοιξης, συμπλήρωναν
ἐκεῖνο τὸ ἀνεξήγητο ποὺ ζήτησα, ἄσκοπα καὶ πάλι, νὰ στὸ ἐξηγήσω

(Είναι ορισμένοι στίχοι)