Titanic Stout: ταξίδι γεύσης χωρίς... ναυάγιο!

Επανερχόμαστε στις μπυρο-παρουσιάσεις μετά από πολυυυυυ καιρό! Για σήμερα σας έχουμε μαύρη μπύρα με όνομα που εντυπωσιάζει: Titanic stout!


Η ζυθοποιεία Titanic ιδρύθηκε το 1985 στο Stoke-on-Trent, λίγο έξω από την πόλη του Birmingham. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, έχει πάρει την ονομασία της από το ομώνυμο πλοίο που έχει συνδεθεί με το διασημότερο ναυάγιο στην ιστορία – μάλιστα ο καπετάνιος του Τιτανικού Edward Smith καταγόταν από την περιοχή! Η ζυθοποιεία εκτός από τις καθιερωμένες ετικέτες της, παράγει διαφορετικές μπύρες κάθε μήνα στις οποίες και δίνει πάντοτε κάποιο ναυτικό όνομα ή που να σχετίζεται άμεσα με τη θάλασσα! Όπως καταλαβαίνετε, η όλη παράδοση και σύνδεση της ζυθοποιείας με τον Τιτανικό λαμβάνεται πολύ σοβαρά, κάτι το οποίο επισημαίνεται και στην ετικέτα του μπουκαλιού του Titanic Stout: ''whilst the names of our beers may seem humourous, we take our links to the Titanic seriously''. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στην επίσημη ιστοσελίδα τους http://www.titanicbrewery.co.uk/home.html

Το Titanic Stout είναι πλέον μία διάσημη μπύρα στο Νησί. Με δύο πρωτιές του CAMRA (η μία εξ’ αυτών το 2009) ως η καλύτερη εμφιαλωμένη μπύρα στη Βρετανία και φήμη που διαρκώς μεγαλώνει, δεν το πολυσκέφτηκα να την αγοράσω όταν είδα τα κόκκινα φουγάρα της στο ράφι και να έχω έτσι απόψε την ευκαιρία να δοκιμάσω κάτι πολλά υποσχόμενο... Χαρακτηρίζεται στην ετικέτα ως ένα ''δυνατής γεύσης, ισορροπημένο, πραγματικό, παραδοσιακό stout''. Παρασκευάζεται με βύνη σιταριού και Maris Otter pale, καβουρδισμένο κριθάρι και ένα συνδυασμό από ποικιλίες λυκίσκου Northdown, Yakima, Galena και Goldings.

Σερβίρουμε με προσοχή για να μη χαθεί η μαγιά που περιέχεται στο μπουκάλι σε κλασικό ποτήρι pint. Σκούρο μαύρο χρώμα χωρίς κόκκινες αποκλίσεις όπως πολλές μπύρες του είδους, που συνοδεύεται από μπεζ αφρό ο οποίος ωστόσο δεν διατηρείται όσο θα επιθυμούσαμε... Θα παραμείνει ωστόσο για αρκετή ώρα με τη μορφή ενός λεπτού στρώματος στολίζοντας το κατάμαυρο περιεχόμενο... το οποίο κατά κάποιο περίεργο τρόπο θυμίζει τα σκοτεινά νερά που χάθηκε το υπερωκεάνιο στο παρθενικό του ταξίδι το 1912.


Το άρωμα προδίδει ένα κλασικό stout, με κυρίαρχα στοιχεία τη σοκολάτα και τον καφέ καθώς και την καβουρδισμένη βύνη σε μικρότερο βαθμό. Να σημειώσω ότι για πρώτη φορά δεν υπέκυψα στον πειρασμό να σερβίρω το περιεχόμενο αμέσως μετά το άνοιγμα της φιάλης αλλά το άφησα μερικά λεπτά να ‘’αναπνεύσει’’ όπως ένα καλό κρασί... Δεν ξέρω αν αυτό είχε κάποια επίδραση στην ένταση του αρώματος. Φυσικά όπως σε κάθε καλό stout, όσο περνούσε η ώρα το άρωμα ξεκαθάριζε ακόμη περισσότερο...

Η γεύση του είναι παρόμοια, με τη σοκολάτα να κερδίζει τις εντυπώσεις τόσο στην αρχή όσο και στην επίγευση. Επίσης διακρίνεται ξεκάθαρα καφές και καβουρδισμένη βύνη ενω όλα δένουν σε μία πολύ ισορροπημένη συνταγή με την κλασική πικρίλα να αντισταθμίζεται από μία γλύκα βανίλιας – πολλή εμφανής ειδικά μετά το πέρας είκοσι-τριάντα λεπτών. Η επίγευση όπως αναφέραμε σοκολατένια, ξηρή και μέτριας διάρκειας.

Σώμα αρκετά γεμάτο με μικρή ενθράκωση. Γενικά πρόκειται για μία πολλή καλή δουλειά από τους Άγγλους, που έχουν παρασκευάσει μία ιδιαίτερα γευστική μπύρα με όλα εκείνα τα παραδοσιακά στοιχεία που την καθιστούν κλασική. Το αλκοόλ (4.5% ανα φιάλη) δεν φαίνεται καθόλου, κάτι που την κάνει πολύ ευχάριστη και ευκολόπιοτη.

Βαθμός: 8.5/10