Πέστα ρε Milli!

Αφού περάσαμε ένα τρελαμένο σου/κου (φιλοξενήσαμε φιλαράκι ιρλανδόμουτρο, ήπιαμε κάτι kegs μπύρας, φάγαμε φακές μα και βρώμικο, χορέψαμε στη ντισκομπάλα - ναι, δεν κάνω πλάκα - με ζήλο, είδαμε γαλλική ταινία του '60, ξεποδαριαστήκαμε να γυρνάμε στους δρόμους, ψιλο-τσακωθήκαμε για την ενοποίηση της Ευρώπης, λιαστήκαμε ωσάν κουρούνες σε κάτι πάρκα), είπαμε σήμερα να επιστρέψουμε στην καθημερινότητα που απαιτεί η Δευτέρα κάθε νέας εβδομάδας... αλλά εις μάτην!

Η δουλειά της ιεραποστολής λοιπόν προχωρά με δυσκολία, αλλά έχει ο Κύριος... Άλλωστε λίγη κρεπάλη δεν έκανε ποτέ (πολύ) κακό... Ξέρετε τί λένε, μετά επιστρέφεις στη δουλειά ανανεωμένος και τα τοιαύτα. Δεν έχουν και άδικο αυτοί που το λένε, εμάς όμως εξακολουθούν να μας τρώνε μικρες-μικρες τύψεις... οι οποίες θα εξαφανιστούν πάραυτα μόλις ξαναβρούμε τους ρυθμούς μας!

Και επειδή το μπλογκάρισμα δεν βοηθά και πολύ στο να ξαναβρούμε τους χαμένους ρυθμούς, σας αφήνουμε για την ώρα με ένα λικνάκι, ένα τραγούδι και μία φωτο-υπόσχεση.

α. λινκάκι: http://free-wifi.gr/el/ για χώρους με δωρεάν ιντερνέτι εν Ελλάδει

β. τραγούδι: τότε που το μπιτάκι έσπερνε στην πίστα - και μην ακούσω κιχ!



γ. φωτο-υπόσχεση: πάρτε μία γεύση από το αφιέρωμα σε ultra-ανθυγιεινά εδέσματα που θα ακολουθήσει... :) Υπολογίστε 2 μέρες νηστεία/μόνο βλήτα για κάθε κομμάτι... :)))

Μπυροπαρουσίαση: Cantillon Rosé de Gambrinus

Kαθώς στο προηγούμενο ποστ αναγγείλαμε τη χαμουροταινία του έτους (υπερ-παραγωγές με σαμπάνιες ανήκουν σε άλλη κατηγορία με χαμηλό μπάτζετ ρουχισμού), συνεχίζουμε με μία... χαμουρο-μπύρα! Ναι, όπως το ακούτε! Θα μιλήσουμε για μία ''ερωτιάρα'' μπύρα που γευτήκαμε πριν από αρκετό καιρό αλλά τώρα ελεήσαμε να σας πληροφορήσουμε... Κάλλιο αργά παρά ποτέ! Πρόκειται για μία ιδιαίτερη βελγική μπύρα τύπου lambic ζυμωμένη με φρούτα, την Cantillon Rosé de Gambrinus.

Οι απαρχές του είδους lambic με φραμπουάζ (ελληνιστί σμέουρα) παραμένουν άγνωστες μέχρι και τις μέρες μας, το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι σερβίρονταν στις παμπ των Βρυξελλών στις αρχές του 20ου αιώνα. Μετά εξαφανίζονται για κάποιο διάστημα κατά τη διάρκεια του Πρώτου ΠΠ, επανέρχονται το 1922 για να εξαφανιστούν ξανά και να επανέλθουν σε μόνιμη πλέον βάση τη δεκαετία του ΄70. Kαθώς τη δεκαετία του ΄80 οι Raspberry-Lambic ήταν συνώνυμες με τις απλές γλυκές φρουτόμπυρες, η Cantillon αποφάσισε να ξεχωρίσει με τη Rosé de Gambrinus τόσο σε ονομασία όσο και σε περιεχόμενο. Έτσι, αντί για το συνηθισμένο Raspberry-Lambic η μπύρα βαφτίστηκε Rosé και αφιερώθηκε στον προστάτη της μπύρας Gambrinus. Η μέθοδος παρασκευής της είναι όμοια με αυτή μίας Kriek και ζυμώνεται με lambic δύο ετών στις οποίες προστίθενται φρέσκα φραμπουάζ (200g ανα λίτρο) που δίνουν ένα ιδιαίτερο χαρακτήρα στην ετικέτα.

Η συγκεκριμένη lambic προτείνεται να ανοιχθεί εντός ενός χρόνου από την ημερομηνία εμφιάλωσης (2009) για μεγαλύτερη απόλαυση της φρουτώδους γεύσης της. Φυσικά, όποιος επιθυμεί να τη γευτεί πιο ώριμη (μα και πιο ξινή), μπορεί να περιμένει μέχρι το 2012. Όπως παρατηρείτε, η εν λόγω lambic δεν έχει τη δυνατότητα μακράς παλαίωσης όπως αρκετές του είδους και γι’ αυτό πρέπει να καταναλωθεί εντός μίας τριετίας.

Το μπουκάλι στολίζει η σκηνή ενός ζευγαριού που ερωτοτροπεί απροκάλυπτα (έεετσι!), δεν ξέρω αν πρόκειται για το Γαμβρίνο αλλά όποιος κι αν είναι, έχει στα πόδια του μία καμπυλάτη ξανθιά, ενω δεξιά τους υπάρχει η κλασική παπαρούνα της ζυθοποιίας.

Ανοίγουμε πρώτα το καπάκι και μετά το φελό που κρατούν κλειστό το μπουκάλι.

Χρώμα σκούρο ροζέ, βυσσινί, με ροζε αφρό πολύ έντονο αρχικά και με πολύ ανθρακικό που χάνεται γρήγορα μεν αλλά τουλάχιστον αφήνει ένα ωραιότατο δαχτυλίδι μέχρι τέλους.
Άρωμα φρουτώδες, έντονο. Τριαντάφυλλο, μπόλικα φραμπουάζ και φράουλες, επίσης κάτι όξινο που δεν μπορώ να προσδιορίσω.
Γεύση επίσης φρουτώδης, πολύ πιο προσιτή από τη Gueuze που δοκίμασα την προηγούμενη φορά λόγω μάλλον και των φρούτων που στη συγκεκριμένη περίπτωση δένουν άψογα. Κι εδώ εμφανίζεται μία μικρή γλύκα στην αρχή που θα μεταμορφωθεί σε ξινίλα κρασιού, αφήνοντας μία στυφάδα που διαρκεί στην επίγευση.
Σώμα μέτριο με υψηλή ενθράκωση. Ελαφριά (μόλις 5% σε αλκοόλ α.φ.) και με ευχάριστη αίσθηση, μου έκανε πολύ καλή εντύπωση. Φροντίστε μόνο να την απολαύσετε οσο είναι ακόμη κρύα, καθώς το φρούτο σιγα-σιγα εξαφανίζεται μόλις η μπύρα ζεσταθεί και δίνει τη θέση του σε μία ακόμη πιο έντονη ξινίλα...

Gainsbourg: o μεγαλύτερος ερωτιάρης?

Θα ξεκινήσει σύντομα (22 Απριλίου) στην Ελλάδα η προβολή της ταινίας για τη ζωή του θρυλικού Γάλλου τραγουδιστή Serge Gainsbourg, ενός εκ των μεγαλύτερων ερωτιάρηδων που περπάτησαν στον πλανήτη. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο ο Εric Elmosnino που φέρνει κάπως στο Serge.. Η ταινία παρουσιάζει τη ζωή του από τα παιδικά του χρόνια στο γερμανοκρατούμενο Παρίσι του '40, την περίοδο του '60 με τα διάσημα τραγούδια του, τη σχέση του με τη Brigitte Bardot (την υποδύεται η λατρευτή Laetitia Casta), μέχρι το θάνατό του το 1991 σε ηλικία 62 χρονών. Must-see για όσους αγαπάνε τη γαλλο-κουλτούρα, τη χαμουρο-μουσική, τον έρωτα και όχι μόνο...


Gainsbourg Trailer Greek Subs
Uploaded by filmopolis. - Watch feature films and entire TV shows.

Και εδώ κάτι κλασικό για αυτούς που σήμερα είναι in the mood for love...

Καλό ταξίδι Μάνο...

Γειά και χαρά σε όλους τους αναγνώστες

Τα ξαναλέμε μετά από καιρό με αφορμή μία άσχημη είδηση από την εγχώρια μουσική σκηνή. Ένας σπουδαίος καλλιτέχνης και από τα ιδρυτικά μέλη των πολυαγαπημένων Πυξ Λαξ, ο Μάνος Ξυδούς, μας αποχαιρέτησε ξαφνικά το βράδυ της Τρίτης και πάει για άλλα, μεγαλύτερα...

Πολυτάλαντος μουσικός, στιχουργός και παραγωγός, του ανήκει μεγάλο κομμάτι από την επιτυχία των Πυξ Λαξ που σφράγισαν με τα τραγούδια τους μία ολόκληρη γενιά. Μετά τη διάλυση του συγκροτήματος ακολούθησε τη δική του πορεία με δικές του δισκογραφικές κυκλοφορίες ενω είχε επίσης πολλές συνεργασίες με άλλους καλλιτέχνες και συμμετοχές σε πολλούς δίσκους. Ο τελευταίος του προσωπικός δίσκος με τίτλο Βράδιασε, τα ξαναλέμε είχε πολύ καλές κριτικές. Τον τελευταίο καιρό εμφανιζόταν ζωντανά με τον Πάνο Κατσιμίχα.

Καλό ταξίδι φίλε Μάνο




Πρώτη εκτέλεση του κομματιού από την Έλενα Αρβανίτη το 1997


Διαβάστε εδώ μία από τις τελευταίες συνέντευξεις του από τη Γιώτα Γεωργουλέα

Ο Στύλος σας εύχεται καλό Πάσχα!

Γειά σε όλους και καλό μήνα!

Μεγάλη Παρασκευή σήμερα και πλησιάζει η κορύφωση των Παθών, λίγο πρίν τη Σταύρωση. Ο Κύριος συλλαμβάνεται, δικάζεται και καταδικάζεται, βασανίζεται και στο τέλος σταυρώνεται. Επειδή όμως το Σάββατο απαγορεύονταν οι κηδείες, ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία παίρνει την άδεια να ενταφιάσει το σώμα του σε τάφο λαξευμένο σε βράχο. Έτσι λοιπόν, σήμερα το μεσημέρι στην εκκλησία γίνεται η Αποκαθήλωση και το βράδυ η περιφορά του Επιταφίου. Με αφορμή την ύστατη τούτη λύπη πρίν τα χαρμόσυνα νέα της Ανάστασης, σας καλούμε ανεξαρτήτως αν πιστεύετε ή όχι, να ξανασκεφτείτε και ίσως να αναθεωρήσετε κάποια πράγματα: τα σημαντικά προβλήματα της ζωής σας που μπορεί να μην είναι τόσο σημαντικά, τις σχέσεις σας με τους άλλους, τις δυνάμεις και το κουράγιο σας, τους στόχους σας και τον τρόπο που αντιμετωπίζετε κάποια ζητήματα, την υγεία σας. Εμείς στο Στύλο σας ευχόμαστε να περάσετε όμορφα τις γιορτές, ό,τι και να κάνετε, όπου κι αν είστε! Καλή τύχη και σε όσους θα παίξουν αυγο-τσουγκρίσματα! Θα συνεχίσουμε τις δοξολογίες και τις κατηχήσεις μετά από μία διακοπή λίγων ημερών. Να είστε καλά!



Σας αφήνουμε με μερικά έθιμα-παραδόσεις της ημέρας που επιβιώνουν ακόμη στις μέρες μας

Στα χωριά της Πυλίας πίνουν ξίδι και καπνιά για να δείξουν την αγάπη τους στο Χριστό, που τον πότισαν ξύδι. Στην Κρήτη τρώνε νερόβραστα φαγητά με ξύδι, σαλιγκάρια βραστά, των οποίων το ζουμί μοιάζει με ξύδι. Στην Κορώνη, ούτε φωτιά ανάβουν, ούτε μαγειρεύουν, ούτε μπουκιά βάζουν στο στόμα τους. Κάποιοι βάζουν σε ένα ποτήρι ξύδι, ρίχνουν μέσα και λίγη αράχνη και πίνουν τρεις γουλιές.

Όταν κατά το μεσημέρι γίνει η Αποκαθήλωση και εκτεθεί σε προσκύνημα η παράσταση του Ιησού πάνω σε φορητό κουβούκλιο, τότε αρχίζει ο στολισμός του Επιταφίου. Το στολισμό κάνουν τα κορίτσια της ενορίας, με άνθη της άνοιξης. Όλα τα λουλούδια πλέκονται σε στεφάνια και γιρλάντες και ο Επιτάφιος γίνεται όλος μια κορόνα από άνθη. Σε πολλούς τόπους, τα κορίτσια ενώ στολίζουν τον Επιτάφιο ψάλλουν το μοιρολόγι της Παναγίας.

Όταν νυχτώσει αρχίζει η ακολουθία και η περιφορά του Επιταφίου. Η πομπή σχηματίζεται από τα Εξαπτέρυγα και το Σταυρό μπροστά , τον Επιτάφιο και τους ιερείς πιο πίσω. Στις πόλεις προηγούνται οι μουσικοί, παίζοντας πένθιμα εμβατήρια. Ο κόσμος που ακολουθεί κρατάει στα χέρια αναμμένες λαμπάδες. Κατά διαστήματα η πομπή σταματά σε πλατείες και σταυροδρόμια και εκεί οι ιερείς ψάλλουν δεήσεις.

Στο Μελιγαλά, τη Μεγάλη Παρασκευή το βράδυ ανάβουν ''φουνταρίες". Κάθε νοικοκυρά, όταν σημαίνει η καμπάνα για τον Επιτάφιο, ρίχνει μπροστά στην πόρτα του σπιτιού της δυο - τρία μάτσα κληματόβεργες και τους βάζει φωτιά. Μέχρι να βγει ο Επιτάφιος, οι κληματόβεργες έχουν πλέον γίνει θράκα. Την ώρα που o παπάς περνά έξω από το δρόμο του σπιτιού της, η νοικοκυρά ρίχνει πάνω στη θράκα μια χούφτα μοσχολίβανο και ο παπάς κάνει εκεί παραστάσιμο.

Στις Μέτρες της Θράκης, η πομπή του Επιταφίου, σταματά έξω από ένα παρεκκλήσι, όπου εκεί βρίσκεται έτοιμη η φωτιά για να καεί ο Ιούδας. Τη στιγμή που ο Ιερέας διαβάζει το σχετικό Ευαγγέλιο, ανάβουν τη φωτιά και καίνε τον Ιούδα. Παίρνουν μια χούφτα από εκείνη τη στάχτη και τη ρίχνουν στα μνήματα.

Στην Κίο, τη Μεγάλη Παρασκευή που γυρίζουν τον Επιτάφιο, σταματούν στις διασταυρώσεις και μνημονεύουν.Επίσης οι πόρτες των σπιτιών τους μένουν ανοιχτές, για να μπει μέσα η Θεία Χάρη. Οι άνθρωποι πηγαίνουν νωρίτερα και τοποθετούν χώμα στα σημεία που θα σταματήσει ο επιτάφιος. Μόλις τελειώσει η λειτουργία, πηγαίνουν και παίρνουν από εκείνο το χώμα και το σκορπούν στο σπίτι για να χαθούν οι κοριοί.

Σε ορισμένες περιοχές, όπως για παράδειγμα στη Λέσβο, δεν ανάβουν φωτιές μόνο τη Μεγάλη Παρασκευή, αλλά και τις υπόλοιπες μέρες από τη Μεγάλη Τετάρτη μέχρι το Μεγάλο Σάββατο.

Ξεχωριστή σημασία έχει και η συνήθεια των Σερραίων γυναικών, να τοποθετούν στη διάρκεια της περιφοράς του Επιταφίου, πάνω σε τραπέζι μπροστά από το κατώφλι της Εξώπορτας, την εικόνα του Εσταυρωμένου ανάμεσα σε άνθη, αναμμένα κεριά και θυμιάματα. Δίπλα τοποθετούν ένα πιάτο με χλόη φακής ή κριθαριού, την οποία έχουν φυτέψει για αυτό το σκοπό, κάποια ημέρα της Μεγάλης Σαρακοστής. Το έθιμο συναντάται και σε άλλες περιοχές.

Σε άλλα μέρη οι πιστοί επισκέπτονται ξωκλήσια ενω άλλοι κάποιο νεκροταφείο.