Θαυμάζοντας τα έργα της Καπέλα Σιξτίνα

Όλοι θα έχετε ακούσει ή διαβάσει κάτι για την περίφημη διακόσμηση της Καπέλα Σιξτίνα (άλλως Sistine Chapel) που βρίσκεται στο Αποστολικό Παλάτι του Πάπα στο Βατικανό. Περιέχει frescos που δημιούργησαν μερικοί από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της Ιταλικής Αναγέννησης το 16ο αιώνα, τα περισσότερα και σημαντικότερα εκ των οποίων αποδίδονται στον Michelangelo. Οι ζωγραφιές προέρχονται από θέματα της Βίβλου και της ζωής του Χριστού και ανάμεσά τους ξεχωρίζουν η Τελική Κρίση και οι σκηνές από το βιβλίο της Γένεσης στο ταβάνι, έργα που έχουν προκαλέσει αναλύσεις επι αναλύσεων.

Ο Στύλος σας δίνει την ευκαιρία να θαυμάσετε τα αριστουργήματα της Καπέλα Σιξτίνα λες και βρίσκεστε στο Βατικανό, και σε όσους τα γνωρίζουν ηδη την ευκαιρία να τα παρατηρήσουν όπως ποτέ πριν! Μία ψηφιακή αναπαράσταση με δυνατότητα ισχυρού ζουμ και ελεύθερης πλοήγησης δίνει την ψευδαίσθηση ότι βρίσκεστε στο χώρο και σας επιτρέπει να βρεθείτε σε απόσταση αναπνοής από τούτα τα έργα ηλικίας πέντε αιώνων! Απλά πατήστε παρακάτω:

http://www.vatican.va/various/cappelle/sistina_vr/index.html

Προσοχή μόνο, μη βιάζεστε επειδή μπορεί να ζαλιστείτε!

Θέλουμε κουλουράκια και κέικ με τον καφέ μας και στη νότια Ελλάδα!

Σήμερα από τούτο εδώ το ταπεινό μετερίζι ξεκινάμε μια νέα σταυροφορία!
Όχι δεν εχει να κάνει με την απαγόρευση της άμστελ και τις χάινεκεν από τα περίπτερα.

Έχει να κάνει με τον εκπολιτισμό των καφέ της νότιας Ελλάδας. Όχι με τα 2+ ευρώ μου δεν πληρώνω μόνο το σκούρο πικροζούμι. Πληρώνω και συνοδευτικά! Όποιος πιστεύει οτι ο μαγαζάτορας δείχνει όλη του την ευγένεια πετώντας και ένα μπαγιάτικο προκάτ μπισκοτάκι κανέλλας δίπλα στο φλιτζάνι είναι μακριάαααα νυχτωμένος. Ναι αυτά τα μπισκοτάκια τα καφέ τα παίρνουν τσάμπα από τις εταιρείες που αγοράζουν τον καφέ.

Επισκέπτομαι τη Θεσσαλονίκη και γενικότερα τη βόρεια Ελλάδα απο το 2002. Τελευταία φορά πάτησα επάνω το χειμώνα. Κατευθείαν από το αεροδρόμιο για καφέ στη Μελά γιατί ήταν απλά κοντά στον προορισμό. Έλα όμως που το δικό μου στομάχι τα πρωϊνά έχει συνηθίσει και στο φαγάκι... ''-Τοστ φτιάχνεται; - Όχι αλλά αν πεινάτε θα σας βάλλω παραπάνω κέικ'' Με ρώτησε κιόλας τι γεύση προτιμώ...

Έχουν κάποια καλά χούγια εκεί πάνω που δε λένε να τα αφήσουν. Αυτά μωρέ της καλής εξυπηρέτησης. Στην πρώτη μου επίσκεψη πάλι είχα πάθει όταν σε φοιτητικό στέκι μαζί με τον καφέ είχαμε και μπολ κουλουράκια. Σε κάθε καφέ εκεί πάνω το ίδιο πράγμα.

Και ναι γενικεύω.
Γιατί και στην Κομοτηνή και στην Αλεξανδρούπολη ίδιες εμπειρίες έχω. Όπως και στην Πελοπόννησο και σε... νότια νησιά... ακριβώς αντίθετες. Καφετέριες τίγκα στον κόσμο σε παραδοσιακούς προορισμούς με απλησίαστες τιμές που τσιγουνεύονται τα πάντα. Εντάξει δε βάζεις τη γιαγιά να πλάσει κουλουράκια, πάρε ένα σακί από τα lidl!

Αλλά ξέχασα φταίει το κράτος...

ΥΓ κάβουρα πούλα να κάνουμε διακοπές ήσυχοι!

Stone Ruination IPA: A liquid poem to the glory of the hop!

Μία αμερικάνικη imperial IPA με το υπερμεγέθες 100+ IBUs (!) και περιεκτικότητα σε αλκοόλ 7.7% α.φ. Πρόκειται για μία ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΗ γευστικά μπύρα, η οποία με έκανε να ανακαλύψω εκ νέου κάποια πράγματα σχετικά με τις αντοχές μου...

Ο λυκίσκος, όπως αντιλαμβάνεστε με τέτοιο ποσοστό στη διεθνή κλίμακα πικράδας, έχει όχι απλά τον πρωταγωνιστικό ρόλο αλλά και αυτόν του σκηνοθέτη και του παραγωγού! Δεσπόζει από την αρχή μέχρι το τέλος στα πάντα: άρωμα, γεύση, επίγευση, υφή, γενική αίσθηση! Έχω δοκιμάσει αρκετές ετικέτες της τεράστιας οικογένειας των IPA, αμερικάνικες και ευρωπαικές, αντιπροσωπευτικές και μη, αλλά τέτοιο πράγμα συνάντησα πρώτη φορά! Όποιος είχε την τύχη να τη βρει και να τη δοκιμάσει ξέρει σε τι αναφέρομαι, οι υπόλοιποι απλά σταματήστε να διαβάζετε αν δεν σας αρέσουν οι πικρές γεύσεις!

Μεταφράζω μέρος του κειμένου που αναγράφεται στην ετικέτα: ''Stone Ruination [=καταστροφή] IPA. Ονομάζεται έτσι εξαιτίας της άμεσης καταστροφικής επίδρασης που έχει στoν ουρανίσκο σας. Τη στιγμή μετά την πρώτη γουλιά, όλα τα υπόλοιπα φαγητά και ποτά ξαφνικά γίνονται πιο άνοστα από ότι ήταν ελάχιστα δευτερόλεπτα πριν. Μέχρι να φτάσετε στο σημείο να μπορείτε να απολαμβάνετε τη συγκεκριμένη IPA, μπορεί να ανακαλύψετε ότι έχετε καταστρέψει μόνιμα τη δυνατότητα να απολαμβάνετε τις υπόλοιπες μπύρες. Ωραία. Παραδεχόμαστε με τη θέλησή μας ότι εμείς το κάναμε. Ακόμη και επίτηδες! Υπάρχουν άνθρωποι που είναι αρκετά τρελοί ώστε να μας ευχαριστούν για τούτη την επίθεση. Στο οποίο απαντούμε: παρακαλώ!''

Σε ένα πολύ όμορφο μπουκαλάκι των 330ml με ένα δαιμόνιο στην ετικέτα (αν όχι τον ίδιο τον Όξαποδω) κρύβεται λοιπόν μία... ''δαιμονισμένη'' μπύρα! Με το που φεύγει το καπάκι από τη μέση, ξέρετε ότι έχετε να κάνετε με ένα υψηλής ποιότητας ζυθοδημιούργημα. Ένα προιόν που υμνεί τη δύναμη του λυκίσκου αλλά και την ανθρώπινη μαεστρία να τον δαμάσει...

Το χρώμα της Ruination IPA είναι ένα σκούρο χρυσαφί-πορτοκαλί, θολό και όχι διαυγές. Στολίζεται από ένα κρεμώδη λευκό αφρό που διατηρείται ελάχιστα μεν αλλά κρατά ένα λεπτό στρώμα μέχρι τέλους. Τα αρώματα που έχουν ηδη κάνει την εμφάνισή τους από τη στιγμή που ανοίξατε το μπουκάλι και σερβίρατε, δεν προκαλούν καμία έκπληξη: λυκίσκος, λυκίσκος και πάλι λυκίσκος! Σε δεύτερο πλάνο και μόλις η μπύρα αρχίσει να ζεσταίνεται θα διακρίνετε ακόμη λεμόνι και άνθη. Γευστικά ομολογώ ότι ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα! Μου αρέσουν οι IPA αλλά τέτοιο πράγμα δεν έχω ξανασυναντήσει! Η ετικέτα τούτη είναι με άνεση ό,τι πιο πικρό έχω δοκιμάσει μέχρι τώρα από τον κόσμο της μπύρας, για αυτό το λόγο και μόνο έχει κερδίσει το θαυμασμό μου! Για να γίνω λίγο πιο συγκεκριμένος, το αρχικό σοκ δεν με άφησε να ξεχωρίσω άλλα στοιχεία πέραν του λυκίσκου! Πιστή στην υπόσχεση του ονόματός της, η Ruination IPA λες και είχε καταστρέψει όλα τα υπόλοιπα γευστικά χαρακτηριστικά και είχε αφήσει μόνο το λυκίσκο στο στόμα μου! Μετά το πέρας δεκαπέντε λεπτών και μιας κάποιας εξοικείωσης, μπόρεσα να βρω λίγα φρούτα (γκρειπφρουτ) στο πλάι της ταλαίπωρης γλώσσας μου... H πικρίλα είναι τόσο έντονη που είναι σαν να μασάς λουλούδια και μπαχαρικά, πρόκειται για μία φοβερή αίσθηση! Τελείωμα ασφαλώς ξηρό και μακράς διαρκείας.

Το σώμα της είναι μέτριο με αρκετά υψηλή ενθράκωση, το αλκοόλ ελάχιστα φαίνεται. Ωστόσο η μπύρα δεν είναι ευκολόπιοτη εξαιτίας του δαίμονα λυκίσκου που δημιουργεί τρικυμίες στο ποτήρι και τον ουρανίσκο. Όπως καταλαβαίνετε, η ισορροπία απουσιάζει αφού όλα επισκιάζονται από τη δύναμη τούτου του μικρού άνθους! Μιλάμε για ένα δυναμίτη σε μπουκάλι που ορισμένοι μπορεί να βιαστείτε να απορρίψετε αλλά αν δείξετε υπομονή θα σας ανταμείψει. Άλλωστε τέτοιες μπύρες δεν είναι απλά για να τις πίνουμε αλλά για να τις γευόμαστε!

Προσοχή! Δεν προτείνεται σε αρχάριους, πρωτάρηδες, σε όσους θέλουν να γνωρίσουν την οικογένεια των IPA ή σε όσους δεν αρέσκονται στις πικρές γεύσεις!

Οι συνιστώσες του Συνασπισμένου Παναθηναικού

Στάλθηκε από τον αναγνώστη Μήτσο χθες και το αφιερώνουμε στους φίλους Παναθηναικούς


















Oι συνιστώσεις του Συνασπισμένου Παναθηναϊκού της αριστεράς και της διχονοιας:

1. Τζιγγερικό Κοινωνικό Κίνημα (ΤΖΙΚΚΙ) - Τζιγγερικοί / Τζιγγερόφωνα

2. Πατερική Εργατική Αριστερά (ΠΕΑ) - Τροτσκιστές πατερικοί

3. Ενεργοί Πολίτες - Φίλοι του Γκόντζου

4. Κίνηση για την Ενότητα Δράσης της Αριστεράς του Παναθηναϊκού (ΚΕΔΑΠ) - Ενωτικοί μικρομέτοχοι

5. Κομμουνιστική Οργάνωση Κοντών Ελλάδας (ΚΟΚΕ) - Μαοϊκοί γιαννακοπουλικοί

6. Βγενοσοσιαλιστές Ελλάδας - Βγενοπουλικοί - Μέλη του Διεθνούς Βγενοσοσιαλιστικού Δικτύου (MIG) - καθαρή (αριστερή) θέση για τον Παναθηναϊκό

7. Συνασπισμός της Αριστεράς των Παναθηναϊκών Κινημάτων (ΣΥΝ) - Πολυτασικό κόμμα που περιλαμβάνει από κλασικούς γιαννακοπουλικούς έως μετριοπαθείς πατερικούς

8. Ανένταχτοι Παναθηναϊκοί του Χώρου Διαλόγου

9. Σοσιαλιστικός Φορέας Παναθηναϊκών Συνδέσμων (ΣΦΠΣ) - Πολιτική ομάδα που βασίζεται στο ριζοσπαστικό Παναθηναϊκό Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα των ψηφοφόρων-οπαδών


Σύνθημά μας είναι :

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΑΔΥΝΑΤΑ ΔΥΝΑΤΑ!

Guinness Foreign Extra Stout - Nigeria version

Μία δοκιμή που ήθελα να κάνω εδώ και καιρό ήταν ένα εισαγώμενο stout που έφτασε πρίν λίγους μήνες στα ραφιά supermarket. Χθές τελικά πήρα την απόφαση. Το όνομα της ετικέτας? Guinness Foreign Extra Stout εκ Νιγηρίας! Είναι μία από τις δύο μπύρες της ζυθοποιίας που παράγεται και εμφιαλώνεται στη Μαύρη Ήπειρο (η άλλη παράγεται στη Γκάνα) και μία από τις οκτώ συνολικά της οικογένειας Foreign Extra Stout που έχει πολλούς οπαδούς παγκοσμίως.

Είχα διαβάσει και στο παρελθόν ότι πρόκειται για μία ιδιαίτερη μπύρα, αφού εκτός των βασικών συστατικών (νερό, λυκίσκο, σιτάρι, καβουρδισμένο κριθάρι, βύνη) περιέχει επίσης σόργο (sorghum), ο οποίος δίνει ένα ξεχωριστό χαρακτήρα στη γνωστή μας ιρλανδέζα... Ο σόργος είναι ένα φυτό που ευδοκιμεί σε ζεστά κλίματα και απολαμβάνει ιδιαίτερης εκτίμησης στο Σουδάν όπου παράγεται σε αφθονία. Μάλιστα όπως πληροφορήθηκα πρόσφατα, τον τελευταίο καιρό εξετάζεται σοβαρά το ενδεχόμενο να αντικαταστήσει το καλαμπόκι σε μέρη της Θεσσαλίας, στα πλαίσια μίας πολιτικής που ευνοεί τις εναλλακτικές και οικονομικότερες καλλιέργειες.

Πατώντας τον παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για τη Guinness Nigeria που βρίσκεται στο Λάγος και δραστηριοποιείται επίσης σε ένα πρότζεκτ παροχής πόσιμου νερού σε διάφορες κοινότητες της Νιγηρίας: http://www.guinness-nigeria.com/

Η συγκεκριμένη ετικέτα που θα δούμε σε αυτό το ποστ παράγεται από το 1962. Η μπύρα παραγεται μεν στη Νιγηρία αλλά με κατεργασμένη πρώτη ύλη που φτάνει από το Δουβλίνο. Στην αφρικανική χώρα ωστόσο προστίθεται ο σόργος και νερό που δίνουν μία πιο εξωτική νότα στη γεύση. Το αλκοόλ της είναι 7.5% ανα φιάλη, ίδιο σε περιεκτικότητα με την ευρωπαική έκδοση.

Η Foreign Extra Stout imported from Nigeria έχει το κλασικό μαυριδερό χρώμα αλλά σε σχέση με την Foreign Extra Stout που παράγεται στο Δουβλίνο, βλέπεις τη διαφορά πρώτα απ’ όλα στον αφρό: σκούρο καφετί/μπέζ, λιγότερο συνεκτικός και λιγότερο κρεμώδης, εξαφανίζεται γρηγορότερα. Το άρωμα είναι παρόμοιο με την ευρωπαική έκδοση της ετικέτας, κυρίως καφές και καβουρδισμένη βύνη.

Οι βασικές διαφορές εντοπίζονται στη γεύση. Πιο άγρια θα τη χαρακτήριζα και κάπως ακατέργαστη. Φυσικά τα κλασικά στοιχεία πικρού καφέ, σοκολάτας, καβουρδισμένου και καπνιστού είναι εμφανή αλλά σε αυτή την αφρικανική έκδοση η ισορροπία τους έχει αλλάξει. Μία παράξενη πικρίλα που καλύπτει τα μαύρα φρούτα που εμφανίζονται αρχικά, λιγότερη ζάχαρη και μία μικρή ξινίλα στο τελείωμα. Ξηρή επίγευση που διαρκεί αρκετά. Την ίδια αλλαγή εντοπίζω και στην υφή της μπύρας, η οποία είναι πιο ελαιώδης και λιγότερο κρεμώδης. Ενθράκωση χαμηλή με το αλκοόλ να μην φαίνεται ιδιαίτερα.

Γενικά είναι μία ενδιαφέρουσα μπύρα, σίγουρα υψηλής ποιότητας αλλά όχι όσο ευκολόπιοτη είναι η ιρλανδέζα αδερφή της. Δύσκολη μεν αλλά δεν παύει να είναι ευχάριστη, με τα πράγματα φυσικά να γίνονται πολύ καλύτερα μόλις ζεσταθεί. Θα την ξαναγόραζα.

Βαθμός: 7.5/10

Παρεούλα στην καμπίνα αεροπλάνου

Με αφορμή τα κατά καιρούς ταξίδια με αεροπλάνο για ιεραποστολές και όχι μόνο, σήμερα θα μιλήσουμε για συγκεκριμένες ομάδες ενοχλητικών συν-ταξιδιωτών! Τα δεδομένα είναι λιγο-πολυ γνωστά σε όσους έχουν ταξιδέψει με αεροπλάνο μία ή περισσότερες φορές: το εισιτήριο που έχετε πληρώσει (ενίοτε χρυσοπληρώσει) σας ''νοικιάζει'' μεν μία (όχι και τόσο άνετη) θέση για τη διάρκεια του ταξιδιού αλλά δεν σας εξασφαλίζει το κυριότερο, δλδ την ησυχία του χώρου τριγύρω από το κάθισμα - και κατά συνέπεια την ηρεμία σας! Έτσι λοιπόν, ο άμοιρος επιβάτης γίνεται έρμαιο διαφόρων περίεργων ενδημικών ''φυλών'' ταξιδιωτών που συνεχίζουν να εξαντλούν εδώ και δεκαετίες την υπομονή του και να τον κάνουν να παίρνει όρκο ότι την επόμενη φορά θα πάρει το πλοίο! Για πάμε να δούμε μερικές εξ αυτών!

Α. Ο φαφλατάς: απαντάται συνήθως μόνος του και δεν σταματά να μιλάει ποτέ! Πιάνει κουβέντα σε όλους ανεξαιρέτως, από τον αστυνομικό στα διαβατήρια και τον τεχνικό στη φυσούνα μέχρι την αεροσυνοδό και τον άτυχο επιβάτη που κάθεται δίπλα του! Το θέμα συζήτησης δεν έχει σημασία (καθώς εκτός από φαφλατάς είναι και ξερόλας), αρκεί να του δώσεις λίγο θάρρος και μπορεί να σου αναλύσει με άνεση και αυτοπεποίθηση το πραγματικό κόστος της νέας μεταγραφής του γαύρου ή την ερωτική περιπέτεια που είχε με μία Ισπανίδα που έμοιαζε με την Πενέλοπε Κρουζ στη Μάλαγα πέρισυ το καλοκαίρι! Αν του δώσεις υπερβολικό θάρρος, τότε μάλλον την πούτσισες επειδή θα αρχίσει μπαράζ προσωπικών ερωτήσεων για την οκογένειά σου, τη δουλειά σου, πόσα πλήρωσες για το εισιτήριο και αν είσαι ευχαριστημένος με τη ζωή σου! Δεν σταματά να μιλά ούτε σε περίπτωση που η πτήση σας συναντά αναταράξεις, πράγμα που τον καθιστά ενοχλητικό ακόμη και στους μετριοπαθέστερους των επιβατών - που εκείνη τη στιγμή ετοιμάζονται να βγάλουν τα σώψυχά τους! Είναι αρκετά σπάνιο αλλά υπάρχει περίπτωση ο φαφλατάς να καθίσει παρέα με έναν άλλο φαφλατά, και μία τέτοια συνάντηση μπορεί να αποβεί μοιραία για την ψυχική ηρεμία ολόκληρης της καμπίνας! Θα μιλάνε με δυνατή φωνή α-σ-τ-α-μ-ά-τ-η-τ-α, αναγκάζοντας τους πάντες να ακούνε τα κατορθώματά τους θέλοντας και μη, και την αεροσυνοδό να τους κάνει παρατήρηση προτού καν παραπονεθεί κάποιος επιβάτης!

Β. Η ψωνισμένη: Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αν είναι όμορφη ή όχι, αν και η πρώτη έχει έξτρα αυτοπεποίθηση που την κάνει ακόμη χειρότερη. Η ψωνισμένη έχει την αίσθηση ότι ένα τέλειο χτένισμα-μακιγιάζ-ντύσιμο θα στρέψει όλα τα βλέμματα των επιβατών πάνω της και φυσικά σκοπός της είναι να μην περάσει απαρατήρητη στα 10.000 πόδια πάνω από το έδαφος! Περπατά πάντα με στυλ μοντέλο-γνωστό-στο-διεθνές-στερέωμα, μεταφέροντας μαζί της την αύρα από 10 λίτρα άρωμα που λούστηκε το πρωί. Απαραίτητο συμπλήρωμα της εικόνας της το μπλαζέ υφάκι, η σέξι ομιλία και η τελευταία πανάκριβη τσάντα-ταγάρι γνωστού οίκου. Αν είσαι αρσενικό και κάτσεις δίπλα της, δεν υπάρχει περίπτωση να σου μιλήσει με καμία κυβέρνηση (εκτός αν είσαι τραγουδιστής, γνωστό αστέρι του ποδοσφαίρου ή κάτι παρεμφερές) και έτσι και κάνεις το λάθος να της κολλήσεις, είναι ικανή να σου ζητήσει να αλλάξεις θέση! Δεν τρώει σχεδόν τίποτε από το φαγητό που προσφέρεται στο ταξίδι (σε αντίθεση με τον τζαμπατζή που θα δούμε πιο κάτω) και όλη την ώρα διαβάζει περιοδικά μόδας ή ανοίγει το laptop της για να ρίξει πασιέντζες! Θα τη βρείτε μόνη ή με την (άσχημη) φίλη της, με τη οποία κυκλοφορεί επίτηδες για να ξεχωρίζει! Το εκνευριστικό με τη συγκεκριμένη ''φυλή'' είναι τα συνεχή βλέμματα που σου ρίχνει για να δει αν την κοιτάς αλλά κυρίως οι ανούσιες συζητήσεις που έχει με τη διπλανή της (και εσύ τις ακούς) και οι οποίες συνοδεύονται από προσποιητά γελάκια για να τραβούν την προσοχή!

Γ. Ο τζαμπατζής: Συμπαθής τύπος αλλά με αρκετά μειονεκτήματα για να κάτσεις δίπλα του στο αεροπλάνο. Η φιλοσοφία ζωής του είναι ''το τζάμπα είναι πάντα πιο καλό'', η οποία για να μην παρεξηγηθώ δεν είναι κατακριτέα αυτή καθ' εαυτή αλλά η εφαρμογή της σε ένα ταξίδι με αεροπλάνο. Ξεκινά από τις δωρεάν εφημερίδες που δίνονται στους επιβάτες και πάντα παίρνει περισσότερες από μία, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν αρκετές για όσους θέλουν να διαβάσουν. Οι συζητήσεις του σχεδόν πάντα περιλαμβάνουν τις λέξεις ''δωρεάν'', ''τζάμπα'', ''free'', ''πολύ χαμηλές τιμές'', ''κόστος'', ''χρήματα'', με αποτέλεσμα να ζαλίζεσαι και να νομίζεις ότι συνομιλείς με ιδιοκτήτη μαγαζιού ρούχων σε περίοδο εκπτώσεων! Τα πράγματα ξεφεύγουν κάπως σαν έρθει το φαγητό, το οποίο καταβροχθίζει σε ελάχιστο χρόνο και μετά ζητάει από τους διπλανούς τα ψωμάκια και/ή τα βουτυράκια που νομίζει ότι δεν θα τα φάνε! Θα πάρει τσάι ΚΑΙ καφέ, καθώς ακόμη δύο μπουκαλάκια κρασί (αφού είναι τζάμπα!) άσχετα αν θα τα πιει ή όχι! Αν περάσει η αεροσυνοδός αργότερα για να προσφέρει καραμέλες, φυσικά και θα πάρει μία... χούφτα (!) για να βάλει στην τσάντα του, ενω ταυτόχρονα ρίχνει μία ματιά στο περιοδικό με τα είδη duty-free που ΔΕΝ θα αγοράσει για τυχόν έξτρα προσφορές...

Δ. Η καλάγαθη και καλοπροαίρετη ''θεία'': Ταξιδεύετε μόνος και είστε μεταξύ 20-30 χρονών? Τότε σίγουρα δεν θέλετε να καθίσετε παρέα με τη συγκεκριμένη γυναίκα! Θα σας ταράξει στις συμβουλές και τις σοφίες για ο,τιδήποτε μπορείτε να σκεφτείτε! Μιλά ακόμη και όταν της δείχνετε ότι δεν έχετε όρεξη - σχετική ομοιότητα με τη ''φυλή'' του φαφλατά - και φυσική αποστολή της είναι να πάρει τη θέση της μητέρας σας έστω για ένα δίωρο! Νουθεσίες για τα προσωπικά, τις σχέσεις και θέματα υγείας, τη μαγειρική, την επαγγελματική σας σταδιοδρομία εαν δεν δουλεύετε και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η νεολαία σήμερα, τους γιους και τις κόρες της και τί κάνουν με τη ζωή τους, τις εκπομπές και τα σήριαλ της τηλεόρασης, και το κυριότερο, τον σκοπό του ταξιδιού της! Γιατί πάει εκεί που πάει και γιατί επέλεξε αυτό το μήνα, τί σκοπεύει να κάνει, πόσο θα μείνει και πόσους θα συναντήσει πρίν και μετά! Αφού τελειώσει με τα δικά της και τα δικά σας (οσο είναι αυτό δυνατόν), θα πιάσει την επικαιρότητα και συνήθως τα τραγικά γεγονότα που συνέβησαν στον πλανήτη την τελευταία εβδομάδα. Διαθέτει πολιτική άποψη, φωτογραφική μνήμη, και σε περίπτωση που βρει κάποιον διάσημο θα πάει χύμα να του μιλήσει και να του ζητήσει αυτόγραφο!

Ε. Τα μωρά: Ίσως η πιο θανατηφόρα ομάδα συν-ταξιδιωτών που μπορείτε να συναντήσετε σε αεροπλάνο! Ικανά για τα πάντα και κάτοχοι της μεγαλύτερης διακιολογίας: ''μα είναι μωρό''! Κλαίνε, φωνάζουν, ουρλιάζουν, τα μεγαλύτερα τραγουδάνε και χαχνίζουν οσο δυνατότερα μπορούν, κάνουν εμετό ανα τακτά διαστήματα, μαλώνουν μεταξύ τους, τραβάνε μαλλιά και ρούχα άλλων και γενικά δημιουργούν μία ασύγκριτη ατμόσφαιρα πανζουρλισμού ενω εσείς θέλετε να κοιμηθείτε, να απολαύσετε την εμπειρία ''πετάω στα σύννεφα'' ή να κάνετε κατάσταση με τη διπλανή ομορφούλα! Φυσικά, για να μην μας πείτε και ρατσιστές ή ότι δεν αγαπάμε τα μωρά, υπάρχει λύση! Λέγεται ακουστικά για μουσική ή ταινία, μπορεί να μην είναι μία σουπερ λύση αλλά τουλάχιστον προσφέρει μερική ανακούφιση και την ψευδαίσθηση ενός προσωπικού χώρου...

Είμαστε βέβαιοι ότι υπάρχουν και άλλες ομάδες που αυτή τη στιγμή μας διαφεύγουν, κάντε λοιπόν ένα κόπο και γράψτε μας τις δικές σας στα σχόλια!

Η Ολλανδία στον τελικό! Μήπως ήρθε η στιγμή να τους δώσει η Ιστορία αυτό που τους χρωστάει?

Η ομάδα με τα πορτοκαλί, με μέτρια εως τώρα απόδοση είναι η αλήθεια, ξεπέρασε και το εμπόδιο του Φορλάν και της παρέας του και πλέον θα βρίσκεται στον τελικό της Κυριακής! Η πλάκα στην όλη υπόθεση είναι ότι οι Ολλανδοί έφτασαν μέχρι εδώ στο ρελαντί, χωρίς να ιδρώσει ιδιαιτέρως το αυτί τους... Ακόμη και εναντίον της Βραζιλίας, αφού γύρισαν το ματς δεν ανησύχησαν σχεδόν καθόλου! Απέναντι στον αντίπαλο του τελικού ωστόσο (μάλλον Γερμανία, θα το μάθουμε αύριο βράδυ), θα πρέπει να εμφανιστούν σαφώς βελτιωμένοι αν θέλουν να κατακτήσουν το τρόπαιο. Όποιο κι αν είναι το τελικό αποτέλεσμα, ο Στύλος γουστάρει και καμαρώνει για τη συμμετοχή της Ολλανδίας, φυσώντας (νοερά) μία πορτοκαλί βουβουζέλα! Δάσκαλε αφιερωμένο, ξέρεις γιατί... ;-)

Και ως κλασικός Έλληνας, θα το γράψω να το ευχαριστηθώ: τα' λεγα εγώ!

Συνταγές από το Στύλο: αρνίσια μπριζολάκια φούρνου

Μετά από απουσία πολλών ημερών, ανεβάζουμε συνταγή για τους πεινασμένους και καταπονημένους. Ως συνήθως, οι συνταγές του Στύλου δεν είναι πολύπλοκες ούτε χρονοβόρες - βασικά θα μπορούσαμε με μία φράση να τις ονομάσουμε ''φοιτητικές συνταγές with a twist'' - έτσι λοιπόν και η σημερινή ακολουθεί την ίδια γραμμή. Το αγαπημένο των Ελλήνων κρέας κυριαρχεί αυτή τη φορά στο πιάτο και σας δίνει την απαραίτητη ενέργεια για βουτιές στις παραλίες ή αναβάσεις στο βουνό, ό,τι προτιμάτε. Συνοδεύεται από το ταπεινό και υγιεινό καφέ ρύζι, για να έχετε μία χορταστική μερίδα και να μην πλακώσετε μισό καρβέλι ψωμί μαζί με το φαγητό...

Ξεκινάτε πλένοντας καλά τις αρνίσιες μπριζόλες - αν δεν βρείτε στο σουπερ μαρκετ, σίγουρα θα βρείτε στον χασάπη της γειτονιάς. Τις αφήνετε λίγο να στραγγίξουν και συνεχίζετε με το αλατοπιπέρωμα. Εαν έχετε όρεξη, μπορείτε να τις βάλετε στο ψυγείο σε ένα μπολ με μαρινάδα (π.χ. ελαιόλαδο με λεμόνι ή λίγο ξύδι και κύμινο) για να μαριναριστούν από το προηγούμενο βράδυ και να τις έχετε έτοιμες για μεσημεριανό μαγείρεμα. Όσοι δεν το επιθυμείτε, κανένα πρόβλημα. Απλά συνεχίστε πασπαλίζοντας τα μπριζολάκια με ρίγανη. Τοποθετήστε τα στο ταψί με ελάχιστο λάδι και νερό και ψήστε τα στους 200-220 °C για περίπου 45 λεπτά με μία ώρα ανάλογα την ισχύ του φούρνου σας. Τσεκάρετε κάθε τεταρτάκι για να δείτε μήπως χρειάζεται να προσθέσετε ελάχιστο νερό για το ψήσιμο. Σερβίρετε με ρύζι και είστε έτοιμοι!

Τριήμερο στην Κρήτη - φωτογραφικό συμπλήρωμα

Για να συμπληρώσω τα γραφόμενα του Δάσκαλου, ανεβάζω μερικές φωτο από την πρόσφατη ιεραποστολή στην Κρήτη η οποία μας άφησε με τόσες ευχάριστες εντυπώσεις και αναμνήσεις, που στο ταξίδι της επιστροφής συζητούσαμε πότε να ξαναπάμε!

Από τα Χανιά

Πάροδος κεντρικού δρόμου με κλειστά τα πάντα! Εμ, τέτοια αχάραγη ώρα που φτάσαμε...











Άποψη από το όμορφο λιμανάκι, τα βράδια του καλοκαιριού γίνεται χαμός από ντόπιους και ξένους.


Το αρχαιολογικό μουσείο των Χανίων


Η πολύ καλή dunkel της Χάρμα, τοπικής ζυθοποιίας, την οποία απολαύσαμε μεταμεσονύχτια σε καφε-μπαρ. Είχε προηγηθεί η ξανθιά αδερφή της (lager) που συνόδευσε το βραδυνό μας. Μπράβο στη Χάρμα! Για περισσότερα δείτε εδώ
















Από το Ελαφονήσι

Στο δρόμο των ατελείωτων στροφών, μέσα από βουνά και τούνελ


Απόψεις της πανέμορφης παραλίας



Από το Ρέθυμνο

Στενά δρομάκια γεμάτα τουρίστες



Λιμανάκι - περατσάδα



Κάστρο Ρεθύμνου



Άποψη της πόλης από το λόφο του πανεπιστημίου - πολύ καλές νέες εγκαταστάσεις αλλά δυστυχώς ελληνική πραγματικότητα σε όλα τα υπόλοιπα...