The Suffering Grasses

Ταινία για τη συνεχιζόμενη σφαγή στη Συρία (πάμε για 18 μήνες...) που θα δoύμε αύριο. Ορίστε το τρέιλερ



Γίνεται αναφορά όχι μόνο στον πόνο και τις δοκιμασίες του συριακού λαού αλλά και τα διάφορα συμφέροντα των εμπλεκόμενων (άμεσα ή έμμεσα) δυνάμεων, σε μία προσπάθεια να ευαισθητοποιηθεί η κοινή γνώμη στη Βρετανία. Θα ποστάρουμε εντυπώσεις αφού δούμε την ταινία.

Mikkeller I Beat yoU

Mikkeller I Beat yoU: μία μπύρα εορταστική πέρα για πέρα, όχι μόνο επειδή γιορτάζει το λυκίσκο σε όλη του την πικρή μεγαλοπρέπεια αλλά κυρίως επειδή ανοίχτηκε για να γιορτάσω τα δίχρονα του καλύτερου ελληνικού beer blog, των αγαπημένων μας δηλαδή Μπυραματισμών! Δύο χρόνια συνεπούς παρουσίας στο ιντερνέτι, με πλούσιες παρουσιάσεις διαφορετικών ειδών μπύρας, φοβερά μπυρο-οδοιπορικά και ζηλευτές ανταποκρίσεις από φεστιβάλ του εξωτερικού, ενημέρωση για ελληνικές και ξένες μικροζυθοποιίες, αφιερώματα και νέα για οτιδήποτε τραβά την προσοχή από τον κόσμο της μπύρας! Χρόνια πολλά λοιπόν παιδιά! Πάντα καλά και του χρόνου με τρίτο κεράκι στην τούρτα!

Η Mikkeller I Beat yoU (προσέξτε τα κεφαλαία γράμματα του ονόματος που σχηματίζουν τη συντομογραφία IBU) που διάλεξα για τα γενέθλια των Μπυραματισμών είναι μία βαρβάτη Imperial IPA με περιεκτικότητα σε αλκοόλ 9.75% α.φ. Ζυμώθηκε στα λημέρια της Brewdog (όπως τόσες άλλες δημιουργίες του Mikkell) με ένα συνδυασμό malts Maris otter, Munich και Cara-munich, και ποικιλίες λυκίσκου Herkules, Warrior, Centennial, Amarillo, Simcoe και Columbus. Το αποτέλεσμα είναι τόσο εκρηκτικά απολαυστικό που αυτομάτως καλείσαι να το... γιορτάσεις! Και τί καλύτερο από το να μοιραστείς τη γεύση μίας τέτοιας γιορτής με λοιπούς ομοιοπαθείς!

Η ετικέτα της φιάλης είναι πράσινη, γεμάτη σκιές από τα άνθη του λυκίσκου και την εικόνα του Mikkell με πράσινο τουρμπάνι δίπλα από το όνομα της μπύρας. Δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας αλλά είναι καλοσχεδιασμένη και τραβάει το βλέμμα στο ράφι. 

Η εμφάνιση της μπύρας έχει χάλκινο-πορτοκαλοκόκκινο χρώμα, με ένα πλούσιο, συνεκτικό μπεζ αφρό που διατηρείται ικανοποιητικά. Το άρωμά της είναι τίγκα στο λυκίσκο, το λεμόνι και τα τροπικά φρούτα (μάνγκο;). Λουλουδάτο και αρκετά έντονο. Όταν η μπύρα ζεσταθεί λίγο εμφανίζεται και η καραμέλα από τα malts. Γευστικά, η Mikkeller I Beat yoU είναι μία τέλεια ισορροπημένη εναλλαγή μεταξύ της πικρής αίσθησης του λυκίσκου και της γλύκας των malts. Η πρώτη γεύση του λεμονιού, του γκρέιπφρουτ και του πεύκου δίνουν τη θέση τους στην καραμέλα, τη βανίλια και το μέλι. Το γεμάτο σώμα της και η υψηλή περιεκτικότητα σε αλκοόλ παντρεύουν ιδανικά τα παραπάνω στοιχεία για ένα εκρηκτικό γευστικό αποτέλεσμα, που αφήνει μία πικρή (μα τόσο ευχάριστη) επίγευση μέτριας διάρκειας στο στόμα. Η ενανθράκωση της μπύρας είναι μέτρια, ότι πρέπει για μία τέτοια μπύρα που πρέπει να απολαύσετε με την ησυχία σας.

Σίγουρα πρόκειται για μία από τις πιο ισορροπημένες Imperial IPA της Mikkeller (απ' όσες έχω δοκιμάσει δηλαδή!). Μία μπύρα με χαρακτήρα, καλοφτιαγμένη, άξια εορτασμού από την πρώτη μέχρι την τελευταία γουλιά!

Meanwhile in Mount Athos...

Ολα ξεκίνησαν όταν ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος αφαίρεσε την ονομασία της Μονής Εσφιγμένου από μια αδελφότητα 115 μοναχών με επικεφαλής τον γέροντα Μεθόδιο και την έδωσε σε μια νέα  αδελφότητα που αριθμεί 6 μοναχούς. Οι μοναχοί της παλαιάς αδελφότητας αρνούνται να εφαρμόσουν την εντολή του Πατριάρχη καθώς λένε πως είναι παράνομη και δεν εγκαταλείπουν το χώρο που βρίσκονται. Μάλιστα, το 2006 οι μοναχοί του γέροντα Μεθόδιου είχαν αντισταθεί στους μοναχούς του γέροντα Χρυσόστομου. Στις μάχες που έγιναν σώμα με σώμα χρησιμοποιήθηκαν σιδηρολοστοί και άλλα αντικείμενα όταν η αστυνομία είχε επιχειρήσει να τους απομακρύνει από το Κονάκι στις Καρυές.


Αυτή την ώρα ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις βρίσκονται στις Καρυές και ετοιμάζονται να επέμβουν εάν οι μοναχοί δε φύγουν οικειοθελώς, ενώ στο σημείο σύμφωνα με πληροφορίες αναμένεται και εισαγγελέας. Κάτι τέτοιο δεν πρόκεται να συμβεί, διαμηνύει μέσω του Newsit o γέροντας Μεθόδιος ο οποίος λέει: "θα αντισταθούμε με όλους τους τρόπους. Θα κάνουμε οτι χρειαστεί. Η αστυνομία ετοιμάζεται να επέμβει βιαίως εάν δεν υποχωρησουμε αλλά εμείς δεν πρόκειται να φύγουμε. Από εκεί και πέρα δεν ξέρω τι πρόκειται να συμβεί. Σε μια αναταραχή συμβαίνουν πολλά. Το 2006 είχαμε μάχες σώμα με σώμα. Μπορεί και τώρα να γίνουν τα ίδια και ακόμη χειρότερα".

Vengeance is mine

I will execute great vengeance on them with wrathful rebukes. Then they will know that I am the Lord, when I lay my vengeance upon them (Ezekiel 25:17)

Vengeance is mine, and recompense, for the time when their foot shall slip; for the day of their calamity is at hand, and their doom comes swiftly (Deuteronomy 32:35)

The righteous will be glad when they are avenged, when they bathe their feet in the blood of the wicked (Psalms 58:10)



Η εκδίκηση χαρακτηρίζεται από πολλούς ως μία μορφή δικαιοσύνης, μία πράξη που θα προκαλέσει μεν κακό αλλά κατά κάποιο τρόπο θα επαναφέρει την ηθική τάξη και θα διορθώσει την αρχική αδικία. Ποιά είναι ωστόσο η βαθύτερη πηγή της εκδίκησης; Είναι μήπως η αρχέγονη αίσθηση που έχουμε όλοι μας για το τί είναι και δεν είναι δίκαιο - η ίδια αίσθηση που ρυθμίζει τις ανθρώπινες κοινωνίες από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα, π.χ. βεντέτες - που μας οδηγεί να ''απαντήσουμε'' στην αδικία που έγινε με μία αντίστοιχη πράξη; Μήπως είναι μία δύναμη που πηγάζει σε σκοτεινές γωνιές του ανθρώπινου ψυχισμού και μας ωθεί να διατρανώσουμε τη δύναμη και την ισχύ μας, δηλαδή το εγώ μας, χρησιμοποιώντας την εκδίκηση ως ένα μέσο διατήρησης της κοινωνικής μας θέσης; Ή, σε ένα τρίτο επίπεδο της ερώτησης και ακολουθώντας ακόμη σκοτεινότερες ατραπούς της ανθρώπινης ψυχής, μήπως τελικά βρίσκουμε ικανοποίηση στην εκδίκηση, παίρνοντας το νόμο στα χέρια μας και κλείνοντας εμείς οι ίδιοι τον κύκλο της αδικίας; Άραγε όταν οι Slayer ουρλιάζουν ''I only want vengeance / To come shining down on me / I don't want you to die / Before I get the chance to kill you myself'' εκφράζουν μονάχα μία ωμότητα ή μία αλήθεια που γνωρίζουμε αλλά είναι επικίνδυνο να παραδεχθούμε;

Ο καλύτερος φωτεινός σηματοδότης στον πλανήτη!

Παρουσιάζουμε μία επαναστατική εφεύρεση που θα αλλάξει το γκρίζο τοπίο των δρόμων της Αθήνας (και κάθε μεγαλούπολης)! Βαριέστε με τα σπαστικά φανάρια που περιμένετε αιωνίως ν' ανάψει το πράσινο για να περάσετε απέναντι; Ε, λοιπόν, ο παρακάτω φωτεινός σηματοδότης θα κάνει την αναμονή σας τόσο απολαυστική που θα παρακαλάτε να αργήσει λίγο ακόμα ο γρηγόρης...



Χρησιμοποιώντας μία απλή εκδοχή του κλασικού παιχνιδιού pong, καλείστε να αντιμετωπίσετε έναν ανταγωνιστή (όμορφη ανταγωνίστρια αν είστε τυχεροί) από το απέναντι πεζοδρόμιο! Πείτε μου, δεν είναι τεράστιος ο πειρασμός να αργήσεις στη δουλειά / στήσεις τον κολλητό στην καφετέρια / στήσεις το αμόρε (το τελευταίο δεν το συνιστούμε), προσπαθώντας να ξευτιλίσεις τους απέναντι; Εμείς πάντως χαλαρά θα μέναμε στο φανάρι για 3-4 παιχνίδια... μέχρι να περάσουμε τη διάβαση για να παίξουμε άλλα 2-3 στην απέναντι μεριά!

Το φανάρι βρίσκεται στη Γερμανία. Μακάρι κάτι τέτοιο να μπορούσε να επιβιώσει και στους ελληνικούς δρόμους!

''Μεζέδες'' για ουζάκι

Τί κι αν στο Νησί που βρίσκομαι δεν έχει ήλιο, με τη συχνή συννεφιά και τη βρόχα (που άλλοτε πέφτει σιγανά και ύπουλα, κι άλλοτε straight through) να τον κρύβουν, ορισμένες φορές για μέρες ολόκληρες; Τί κι αν η θάλασσα βρίσκεται μίλια μακριά, και η θύμηση του φετινού καλοκαιριού αρχίζει κιόλας να ξεθωριάζει; Με τη σωστή παρέα (και ουζάκι), όλα τα παραπάνω αποκτούν μηδαμινή σημασία, και θαρρείς ότι τηλεμεταφέρεσαι σε ένα μικρό ταβερνείο-μεζεδοπωλείο, πλάι στο κύμα μιας ελληνικής παραλίας!

Photo credits

Μαζευτήκαμε που λέτε μερικοί πιστοί της ξενιτιάς για να ξορκίσουμε το δαίμονα της νοσταλγίας της πατρίδας! Ακόμα καλα-καλα δεν ξεκίνησε η νέα εργασιακή χρονιά και οργανώσαμε μάζωξη, έτσι για να πάνε καλά τα πράγματα για όλους! Εντάξει, ίσως και για να πείσουμε τους εαυτούς μας ότι οι διακοπές σύντομα θα ξανάρθουν... Καλή διάθεση λοιπόν, μουσική, μία μπουκάλα από το καλύτερο ίσως ούζο του εμπορίου και, όπως μπορείτε να δείτε, μπόλικο νόστιμο φαγητό για να συνοδέψουμε το νάμα:

Από αριστερά προς τα δεξιά, έχουμε και λέμε:

1. Μπακαλιάρος ξαρμυρισμένος και ξεψαχνισμένος, κουρκουτιασμένος και τηγανισμένος σε μπουκιές
2. Φασόλια μαυρομάτικα με φρέσκο κρεμμύδι και μαιντανό, αλατισμένα και λουσμένα με ελληνικό ελαιόλαδο (τούτο δω) και χυμό φρεσκοστυμμένου λεμονιού
3. Σαλάτα με μαρούλι, ντομάτα, αγγούρι, πιπεριά και ελιές τύπου καλαμών, με μπόλικο από το προαναφερθέν ελαιόλαδο, αλάτι και ξύδι
4. Κινέζικα ψευτο-σνακ που ψήθηκαν στο φούρνο (ξέρω, δεν ταιριάζουν καθόλου με τα υπόλοιπα εδέσματα αλλά δεν μπορούσαμε να κακοκαρδίσουμε εκείνον που τα έφερε)
5. Σπανακοτυρόπιτα (με φέτα) με έτοιμο φύλλο
6. Τηγανιτά καλαμαράκια, ένα απλό πλην μπελαλίδικο πιάτο - και κυρίως γαμηστερό οσο δεν πάει

Τα φάγαμε, τα ήπιαμε, τα τραγουδίσαμε, και ξεγελάσαμε τη νοσταλγία, τους εαυτούς και τα προβλήματά μας! Άντε και στα επόμενα!

Για αγγλομαθείς που δεν κοκκινίζουν

Κατέφτασε στο ηλεκτρονικό γραμματοκιβώτιο της μονής πρίν από λίγο το παρακάτω σοκιν αγγλικό χιούμορ:

Ελπίζω να πιάνετε το νόημα επειδή ο Στύλος διατηρεί προσπαθεί να διατηρήσει ένα επίπεδο και γι' αυτό δεν μπορούμε να ποστάρουμε την ελληνική μετάφραση. Κρίμα πάντως που δεν μπορούμε να επισκεφτούμε την pub της Linda αφού στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ούτε Erbum, ούτε Tillet!

Ιεραποστολή στη νότιο Ιταλία, μέρος γ'

Συνεχίζουμε την αφήγηση της ιεραποστολής μας στη νότιο Ιταλία, ένα υπέροχο ταξίδι για το οποίο ξεκινήσαμε να σας γράφουμε το Μάιο αλλά ακόμη δεν έχουμε καταφέρει να ολοκληρώσουμε... Ας είναι, κάλλιο αργά παρά ποτέ, έτσι δεν λένε; Ο Δόκιμος άλλωστε είναι άνθρωπος που του αρέσει να τελειώνει τα πράγματα που αρχίζει. Ξεκινάμε λοιπόν με G. P. da Palestrina (1525-1594) για ζέσταμα.



Το πρώτο και δεύτερο μέρος της ιεραποστολής είχαμε καλύψει Κατάνια, Συρακούσες, Νότο, Ταορμίνα, Μεσσίνα, Villa San Giovanni και Τάραντα. Στο σημερινό τρίτο μέρος θα δούμε το ξωτικοχώρι του Alberobello, το Lecce (πόλη γνωστή και ως ''η Φλωρεντία του νότου''), και το Calimera, ένα εκ των γνωστότερων ελληνόφωνων χωριών της κάτω Ιταλίας.

Το Alberobello είναι μία πανέμορφη μικρή πόλη στην περιοχή του Μπάρι της Απουλίας. Οι χαρακτηριστικοί τρούλοι των σπιτιών, με κωνικό σχήμα, δίνουν μία ιδιαίτερη, παραμυθένια αίσθηση! Πάνω από 1.500 σπίτια είναι χτισμένα με αυτό τον τρόπο και η πόλη βρίσκεται στη λίστα με τα μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.

Οι βυθισμένες εκκλησίες

Οι παρακάτω εκκλησίες ήταν κάποτε χώροι προσευχής και περισυλλογής για τους πιστούς. Πλέον ξεπροβάλλουν μέσα από το νερό, βυθισμένες στη λήθη, ξεχασμένες από Θεό και ανθρώπους. Οι εικόνες που θα δείτε είναι αποτέλεσμα της προσπάθειας του ανθρώπου να αλλάξει την πορεία της φύσης, φτιάχνοντας φράγματα και τεχνητές λίμνες.

1. Εκκλησία στο Potosi, Βενεζουέλα

Η βυθισμένη εκκλησία που βλέπετε είναι οτι απέμεινε από τη μικρή πόλη Potosi, η οποία εγκαταλείφθηκε το 1985 όταν η κυβέρνηση της Βενεζουέλας θέλησε να φτιάξει το φράγμα La Honda. Ως εκ θαύματος, η εκκλησία επανεμφανίστηκε το 2010 όταν το El Niño, με την ξηρασία που προκάλεσε, είχε ως αποτέλεσμα να κατέβει η στάθμη του νερού στο φράγμα.

2. Εκκλησία Αγ. Νικολάου, ΠΓΔΜ

Χτισμένος το 1850, ο ναός του Αγ. Νικολάου λειτουργούσε για 153 χρόνια μέχρι που αποφασίστηκε ότι μία τεχνητή λίμνη ήταν απαραίτητη για το γειτονικό χωριό, και έτσι η πεδιάδα που βρισκόταν ο ναός πλημμύρισε. Αρνούμενη ωστόσο να παραμείνει στον υγρό της τάφο, η εκκλησία επανεμφανίζεται κυρίως τα καλοκαίρια, εξαιτίας των συχνών ξηρασιών που πλήττουν την περιοχή.

3. Εκκλησία στην Kamataka, Ινδία

Όπως έγινε με την εκκλησία στο Potosi, έτσι και η εκκλησία στην Kamataka, χτισμένη το 1860, εγκαταλείφθηκε όταν ολόκληρο το χωριό μετακινήθηκε για την κατασκευή του φράγματος Hemavathy τη δεκαετία του 1960. Την περίοδο των θερινών μουσώνων η εκκλησία βυθίζεται σταδιακά κάτω από το νερό, για να κάνει ξανά την εμφάνισή της όταν σταματά η περίοδος των βοχών.

The boys are back in town

Κυριακάτικο χαρατατζάν και καλό μήνα σε όλους και όλες! Καλό Σεπτέμβριο δηλαδή, και καλά ξυπνητούρια σε όσους ακόμα ονειρεύονται νοσταλγικά το καλοκαίρι που πέρασε...

Η καλόγρια που σερφάρει είναι μία ευγενική προσφορά της Dark Chef

Να προειδοποιήσουμε επίσης μερικους-μερικους που ακόμα κωλοβαράνε σε παραλίες / λίμνες / ποτάμια / οροπέδια / κοιλάδες / βουνά να γυρίσουν οσο το δυνατό γρηγορότερα επειδή οσο περισσότερο αργούν, τόσο περισσότερο ζηλεύουμε και μας σπάνε τα νεύρα θα δυσκολευτούν να προσαρμοστούν στην καθημερινότητά τους. Εμείς για σας τα γράφουμε, όχι για να μη λέτε μετά. Εντάξει, και για να πείσουμε τη Bar να σταματήσει τα parties και να ξεκινήσει δουλειά...

Ο Dokimos επέστρεψε στις επάλξεις του καθήκοντος μετά από ένα ξεκούραστο και απολαυστικό τα μάλα Αύγουστo - και ο Στύλος ξαναστέκεται περήφανος, ωσαν άλλος φάρος ηθικής επαγρύπνησης πάνω από το χαώδες και αμαρτωλό ιντερνέτι. Οι καιροί είναι χαλεποί, να προσέχετε.



Μας περιμένει μία ενδιαφέρουσα - από κάθε άποψη - σεζόν, γι' αυτό δεν χρονοτριβούμε και ξεκινάμε με μία επιγραφή ταμπέλας στην επαρχία που μας έστειλε ανώνυμος φίλος του Στύλου:

Οδηγοί μην τρέχετε, μόνον ο Χριστός αναστήθηκε!!!

Ωραιότατη και έξυπνη η επιγραφή, παρά το πρόχειρο του συλλογισμού (το Λάζαρο τον θυμάστε;). Πέραν του μηνύματος σωστής οδηγικής συμπεριφοράς, φέρνει στο μυαλό μου εκείνες τις γραφικές ταμπέλες που συναντούμε σε επαρχιακούς δρόμους με χριστιανικό περιεχόμενο, π.χ. ''Ομόνοια και αγάπη Χριστιανοί'', ''Πιστεύετε στο Θεό και θα βρείτε την πόρτα του Παραδείσου ανοιχτή'', ''Ο Κύριος σε αγαπάει. Εσύ;'' και άλλα παρόμοια. Αν έχετε κάτι παρόμοιο, στείλτε το! Τα λατρεύουμε κάτι τέτοια.

Intermission: ακολουθεί φωτογραφία-μαρτυριάρα από τις διακοπές του Δόκιμου. Σωστά μαντέψατε, είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου... Και σταματάω το θέμα φαγητό εδώ επειδή οι σιελογόνοι αδένες μου ξεγελάστηκαν και ξεκίνησαν να δουλεύουν.

Σε σοβαρότερα θέματα, διάβασα ότι καταργούνται τα δωρεάν συγγράμματα στα φοιτητόνια την Άνοιξη. Πάνε οι λαμπρές εποχές που οι φοιτητές λάμβαναν 1-2 βιβλία ανα μάθημα (αρκετοί δεν τα άνοιγαν καν αλλά αυτό είναι άλλο θέμα) και γραφόντουσαν σε μαθήματα επιλογής μόνο και μόνο για να καβαντζώσουν ενδιαφέροντα συγγράμματα (να τα λέμε όλα). Πλέον, η ''δωρεάν πανεπιστημιακή παιδεία'' θα περιλαμβάνει μόνο σημειώσεις ενω εξετάζεται και η λύση των ηλεκτρονικών συγγραμμάτων. Φυσικά, οι φοιτητές με κάποια οικονομική άνεση θα μπορούν να αγοράζουν τα βιβλία, καινούργια ή μεταχειρισμένα... Με γνωστές προχειρότητες και χωρίς οργανωμένο σχέδιο, το κράτος μάλλον θα τα φάει τα μούτρα του αφού εκτός των δυσαρεστημένων φοιτητών που θα γεμίσουν τους δρόμους, θα έχει να ξεδιαλύνει το μπέρδεμα των πνευματικών δικαιωμάτων αλλά  κυρίως να τα βάλει με τους εκδότες πανεπιστημιακών συγγραμμάτων, οι οποίοι θορυβήθηκαν μόλις διαπίστωσαν ότι θα χάσουν την κότα με τα χρυσά αυγά! Η συνέχεια αναμένεται φαιδρή.

Για την ώρα, καλή Κυριακή και καλώς σας ξαναβρήκαμε!