Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2013

Ροκ μουσική και σατανισμός - γ'

Τρίτο και τελευταίο μέρος αποσπασμάτων από το βιβλίο Εμπειρίες στην αναζήτηση νοήματος ζωής (ΠΕΓ, 1989) του Α. Αλεβιζοπούλου (πηγή).



ΜΠΙΖΝΕΣ, «ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ» ΚΑΙ ΨΥΧΩΣΕΙΣ

Εμπορικό ρόκ από την «πιο αντιπροσωπευτική τραγουδίστρια του '80», την περίφημη Μαντόνα («Παναγία»). Ελάχιστος, υποτυπώδης ρουχισμός, πρόκληση και πρώτο χίτ το τραγούδι «Like a virgin - Σαν μια Παρθένα». Δεύτερο χίτ: «Pren your heart - Άνοιξε την καρδιά σου», όπου η σταρ γοητεύει ένα οκτάχρονο αγοράκι σε πορνοσόου, σε βίντεο-κλίπ, τον Ζάν-Μπατίστ Μοντινό, πού τυγχάνει και παιδί-θαύμα της Γαλλικής αβάνγκάρντ σκηνής, δηλαδή στο βίντεο κλίπ ήταν το ίδιο «θαυμάσιος» όσο και επί σκηνής. Εξαχρείωση από πάσης πλευράς; Για τους θαυμαστές: «Αυτή είναι τέχνη»! (;) Δισεκατομμύρια πωλήσεις και ορυμαγδός μίμησης της «σταρ». Κι έρχεται το τελευταίο «συγκλονιστικό» βίντεο-κλίπ, με την επιτυχία «Like a prayer - Σαν προσευχή». «Εμφάνιση ηδονικά αισθησιακή, και η Μαντόνα να φιλάει τα πόδια ενός Αγίου μέσα σε μια εκκλησία, και σε άλλη σκηνή τραυματίζεται στα χέρια με ένα μαχαίρι, θυμίζοντας τα σημάδια του Χριστού. Ακολουθούν εικόνες σεξουαλικής βίας επάνω στην Αγία Τράπεζα, και σαδομαζοχισμός». Η Καθολική Εκκλησία ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών.

Και τώρα ό,τι πιο τελευταίο όσον άφορα τη διαμαρτυρία και κοινωνική κριτική, κατά τη γνώμη πάντα των κριτικών: «Θέλετε να μάθετε για τον ήχο του Απόκρυφου; Εκεί όπου η μουσική δεν είναι μουσική, αλλά πράξη, ιδέα, μήνυμα, γεγονός, έμπρακτη ανατροπή, τελετουργία;... Μη μας ρωτάτε για στυλ, μόδες, ρεύματα, τάσεις, για τις μαζικές κατευθύνσεις πού πιστεύετε ότι θα'; πρεπε να υπάρχουν σε κάθε σύγχρονο δημιουργό γιατί δεν υπάρχουν στον ήχο τού Απόκρυφου και της ανατροπής, στον ήχο της διαστροφής, κι αν υπάρχουν, δεν θα τα διακρίνετε. Μπορεί να' ναι ο ήπιος ήχος μιας ακουστικής μπαλλάντας, ή μπορεί να';ναι η άκαμπτη, μηχανική μετρονομία της ντίσκο, ή μπορεί να';ναι ακόμη και ένας σκέτος, αφόρητος θόρυβος. Όμως, όποιος κι αν είναι μέσ' απ' όλα αυτά, δεν ανήκει στους ήχους των δικών μας καθημερινών πραγμάτων: ανήκει στους ήχους της Άλλης Πλευράς. Μη μας ρωτάτε, λοιπόν, για τον ήχο των Psychic Tv (= Ψυχωτική Τ.ν.)... γιατί αυτό πού είναι, απλά δεν περιγράφεται. Είναι τα πάντα: το ρόκ, η πόπ, η φόουκ, η έντεχνη, η πειραματική μουσική, η αφαίρεση, ο αυτοσχεδιασμός, ο λυρισμός, η επιθετικότητα, η οργάνωση, η αναρχία, η τελετή, το χάος... Και η εικόνα: η πρόκληση η παρεκτροπή, το ανομολόγητο, το ακατονόμαστο, το πέρα απ' τη λογική, απ' την ανθρώπινη ανεκτικότητα, το πέρα απ' το Καλό και το Κακό. 
Όσο γι' αυτό πού στοχεύει... Ας αφήσουμε τον ίδιο τον Genesis P. Orridge να μας το πει: «Θέλουμε να υπονομεύσουμε ιδεολογικά και να διαφθείρουμε τη νεολαία, όχι όμως με την έννοια πού πιστεύει ό κόσμος, όχι σύμφωνα με τις Χριστιανικές αντιλήψεις, πού έχουν επιβληθεί από άτομα πού υπάρχουν μόνο και μόνο για να κάνουν όλους τους άλλους να νοιώθουν ένοχοι. Όλοι το ξέρουν ως ένα σημείο ότι αυτοί πού κατέχουν προνομιούχες θέσεις είναι οι πιο διεφθαρμένοι, οι πιο παρηκμασμένοι, οι πιο ανέντιμοι και οι πιο ακόλαστοι σε κάθε μορφή κοινωνίας. Και όμως ό κόσμος επιτρέπει σ' αυτά τα άτομα να τον υποβάλλουν σε πέρα για πέρα καταπιεστικούς, ασυνείδητους, βίαιους νόμους, πού ορίζουν ότι δεν έχεις το δικαίωμα να λες αυτό πού θέλεις, δεν μπορείς να γράφεις αυτό πού θέλεις και δεν μπορείς να βλέπεις, ή να καταγράφεις, ή να κάνεις ότι νομίζεις εσύ, αυτό πού θέλεις. Δεν μπορείς να κάνεις παρά μόνο αυτό που σού επιτρέπεται να κάνεις. Και την κατάσταση αυτή, εγώ προσωπικά τη θεωρώ αφόρητη και προσβλητική». «Οι Trobbing Gristle (= «τιναζόμενο-μηχανικό-στρίγκλισμα») ήταν η πεμπτουσία του «βιομηχανικού ήχου» (πριν γίνουν οί Psychic TV)... «Αιφνιδιάζοντας και τα προοδευτικώτερα μυαλά..., σαν πιστή αντανάκλαση της γκρίζας νεοαστικής πραγματικότητας..., βέβηλοι καταστροφείς οργάνων και ανθρώπινης φωνής, επιδίδονται σε κάθε τους συναυλία σε μουσικές πράξεις θορύβου και βίας, πού μόνο με τις άλλες, τις καθαρά σκηνικές τους πράξεις θα μπορούσαν να παραλληλιστούν. Δεν θέλουμε να σας σοκάρουμε, αλλά... οι πράξεις αυτές ήταν φοβερές... Θα αντέχατε εσείς, εκεί μπροστά στα ανύποπτα μάτια σας, την έμπρακτη πρόκληση της σαδομαζοχιστικής βίας; Της αυτοϊκανοποίησης; Της ουρολαγνείας και κοπρολαγνείας; Της ουροποσίας και κοπροφαγίας; Και πέρα απ' αυτά αν είναι δυνατόν να υπάρξει ποτέ κάτι πέρα απ' αυτά! θα τολμούσατε να βυθιστείτε στα άδυτα του αποκρυφισμού, της δαιμονολατρείας, στην ίδια την καρδιά τού θηρίου!, όχι για θέαμα, για μπούγιο και για χεβιμεταλλική κατανάλωση, αλλά σε όλη την τρομαχτική διάσταση και μέ όλο το αστάθμητο κόστος της πράξης; Διστάζετε; Σωστά πράττετε... Ο Τζένεσις Π. Όριντζ και η σέχτα του, δεν θα ήταν αυτοί πού είναι, αν το μήνυμα τους γινόταν δεκτό απ' όλους αδιαμαρτύρητα και ελαφρά τη καρδία, αν η παρουσία τους περνούσε απαρα-τήρητη, όπως όλων σχεδόν των «ομοτέχνων» τους, Βρεταννών και μη. Πραγματώνοντας με τον πλέον απόλυτο τρόπο τον ορισμό του Όσκαρ Ουάιλντ, ότι «τέχνη είναι η επίθεση στην προβλεψιμότητα», φτάνουν κάθε φορά πού πιστεύουν ότι χρειάζεται, στα άκρα (!). Σαν Psychic Tv «η δική τους μουσική δεν είναι πλέον «βιομηχανική», αλλά... στην κυριολεξία: τα πάντα! Οι ρίζες της βρίσκονται στην φόουκ μπαλλάντα, στην ηλεκτρονική μουσική, στο ροκ εν ρόλ, στην αβάν γκάρντ, στη ντίσκο, στην πόπ μιούζικ, στη θρησκευτική υμνολογία, στα παιδικά τραγουδάκια εν ολίγοις παντού! Και κατευθύνεται αναλόγως, δηλαδή... παντού, κάνοντας κάθε πρόβλεψη για κάθε καινούργιο δίσκο τους κυριολεκτικά μάταιη... και άχρηστη...» 

Γνήσιο πνεύμα New Age λοιπόν. Σχιζοφρένεια, που μεταμορφώνεται σε τέχνη. Χεβιμεταλλικά «παιχνίδια» με το διάβολο, και «υψηλού κόστους» Σατανισμός, πού εκθειάζεται και δικαιώνεται κιόλας ως «ποιοτικός» (βλ. Όσκαρ Ουάιλντ). Με λίγα λόγια, ούτε ό παραμικρός σεβασμός για τον κόσμο, ούτε η ελάχιστη αιδώς για όλη αυτή τη γελοία παρωδία, πού έχει καταντήσει επικίνδυνη επανάληψη της τραγελαφικής έλλειψης οποιασδήποτε υποδομής. Κι όλη αυτή η διαφήμιση έγινε από γνωστό νεανικό περιοδικό, για δύο συναυλίες στις 25/26 Νοεμβρίου 1988, στο «Ρόδον», στην Αθήνα! Μεγαλόστομες φράσεις για μια ακόμα μεγαλοφυή επανάσταση και... πολύ κακό για το τίποτα. Ή μάλλον ένα «τίποτα» πού έχει καταντήσει γάγγραινα της εποχής μας. Αυτά σαν απάντηση στην οικολογική καταστροφή. Όσο για την αντίστοιχη κατά του aids...


ΣΤΟ ΧΟΡΟ ΤΟΥ... Aids ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ...

«Λέγεται «Dirty Dancing βρώμικος χορός» και τα ζευγάρια στην πίστα δίνουν την εντύπωση ότι... βρίσκονται στην κρεβατοκάμαρά τους, κάνοντας διάφορες αισθησιακές κινήσεις με όλα τα μέλη του σώματος». «Είναι σαν να κάνουμε έρωτα... όρθιοι», λένε οι ένθερμοι υποστηρικτές του. Και δικαιολογούνται: «Τώρα πού το aids βρίσκεται σε έξαρση, είμαστε αναγκασμένοι να μην αλλάζουμε ερωτικούς συντρόφους. Κάτι έπρεπε, λοιπόν, να επινοήσουμε για να διεγείρουμε το ενδιαφέρον μας», διαβάζουμε σε εβδομαδιαίο περιοδικό. Νομίζουμε ότι κάθε σχόλιο περιττεύει.

 
ΕΝΑΣ ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΣΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ... «ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ»

Σ' ολόκληρη τη διαδρομή της ανθρώπινης ιστορίας, ποτέ άλλοτε η τέχνη και πιο συγκεκριμένα η μουσική δεν γνώρισε τόση κακοποίηση και δεν έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης από ανθρώπους, πολυεθνικά τραστ, διάφορες ενώσεις, εταιρείες, θρησκευτικά συστήματα, γκουρουιστικές, νεογνωστικές και αποκρυφιστικές οργανώσεις με διεθνή εξάπλωση και σκοπιμότητες ξένες προς τη Χριστιανική Πίστη και Ζωή, πού θέλουν να υποβάλλουν μηνύματα ύπουλα και δυσδιάκριτα, από τον καθένα. Σκοτεινοί μηχανισμοί, πού κατευθύνουν αφανώς και εμφανώς εκατομμύρια ανθρώπους σ' όλο τον κόσμο, με το ευγενικό ίνδαλμα της ειρήνης, προλειαίνουν ξεκάθαρα το έδαφος για το νόμισμα του Αντίχριστου, προωθώντας και στη χώρα μας τα «κατάλληλα» πρόσωπα στα μέσα επικοινωνίας και στον τύπο, καθώς και στους άλλους χώρους της μουσικής, ώστε να επιταχύνεται η επιβολή μέσω αυτής της ασύδοτης σαρκολατρείας και το γκρέμισμα κάθε ιερού και όσιου, όπως είναι η οικογένεια, ο αυτοσεβασμός και η αγάπη για τους συνανθρώπους μας. Αναζητούν «άξιες» με σκοπό την κατάλυση και διαπόμπευση του Χριστιανισμού, και της Ελληνορθόδοξης Πίστεως. Το μίσος τους και ο φόβος είναι δικαιολογημένα, εφ' όσον η Πίστη οικοδομεί με ασφάλεια ελεύθερα σκεπτόμενα άτομα, χωρίς συνειδησιακούς ή άλλους συμβιβασμούς, με γνώμονα πάντοτε την αγάπη άνευ όρων του Θεού Πατέρα. Όμως δεν παύει να υπάρχει ο πόνος για τα ύπουλα μέσα πού χρησιμοποιούν: Τα ναρκωτικά και ψυχοναρκωτικά (βλ. μαγεία, αποκρυφισμός, καταστροφικές λατρείες κ.λ.π.) και κατά συνέπεια ο εθισμός στη βία και τη θέα του αίματος, με στόχο την τέλεια εξαχρείωση και εξαγρίωση των ηθών και την εξόντωση της Εκκλησίας και κάθε πολιτιστικής μας παραδόσεως πού μόνο ο έμψυχος Ελληνισμός συναποτελεί και απαρτίζει ταυτόχρονα, αφού είναι υπαρκτός. Είναι άλλωστε φανερό πόσο μεγάλη είναι η διείσδυση τέτοιων ανθρώπων σε όλα τα Κρατικά, αλλά και Ιδιωτικά ραδιοφωνικά δίκτυα και την τηλεόραση, από το γεγονός και μόνο της ολοένα αυξανόμενης παρουσίασης αυτών των καταλυτικών ακουσμάτων, πού δυστυχώς μας έχουν κατακλύσει και με τις εκπομπές της δορυφορικής τηλεόρασης, πού λειτουργούν σαν προωθητές αυτών των καταστροφικών ιδεολογιών και πράξεων. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά δύο διαπιστώσεις καλλιτεχνών της χώρας μας: Δόμνα Σαμίου: «Όλοι στοχεύουν στο κέρδος. Όλα έγιναν εμπόριο. Πουλήσαμε την ψυχή μας στο διάβολο. Εταιρείες, τραγουδιστές, συνθέτες, μουσικοί». Στέλιος Καζαντζίδης: «Οι δισκογραφικές εταιρείες ελέγχονται από το μεγάλο Εβραϊκό Κεφάλαιο, και περνιούνται αποβλακωτικά ακούσματα στη νεολαία». 

Ας δούμε ακόμη δύο απόψεις με ιδιαίτερη βαρύτητα. Νομίζω πως για το θέμα της «ειρήνης» θα' ταν σκόπιμο να θυμηθούμε ένα απόσπασμα από το ποίημα τού H. Laurence: «Ειρήνη και πόλεμος», τού καλλιτέχνη ποιητή και μυθιστοριογράφου, που έζησε κι αυτός, και μάλιστα στη γέννηση τους, τη βιομηχανική καταστροφή του περιβάλλοντος και τους διάφορους επιτήδειους, αυτόκλητους, με όποιο πρόσχημα, «Σωτήρες»... «Οι άνθρωποι πάντα κάνουν πόλεμο σαν λεν πως αγαπάνε την ειρήνη. Η κραυγαλέα αγάπη της ειρήνης σε κάνει ν'; ανατριχιάζεις πιο πολύ απ' όποια κραυγή μάχης. Γιατί, στ' αλήθεια πρέπει ν' αγαπάμε την ειρήνη; ειν' τόσο φανερό πόσο χυδαίος είναι ο πόλεμος. Η κραυγαλέα προπαγάνδα για την ειρήνη μας κάνει να νοιώθουμε πως όπου νάν' θαχομε πόλεμο. Είναι κι αυτή μια μορφή πολέμου, μια τυραννία γνώμης, μια επίδειξη σοφίας για λογαριασμό των άλλων»... 

Και σε μια εποχή, «πού θεωρεί την πίστη επιλήψιμη αδυναμία», μια επερχόμενη «Νέα Εποχή», πού θεωρεί την εσωτερικότητα και το μυστικισμό αυτής της Χριστιανικής Πίστης «για κατώτερα όντα», όπως λέει το μανιφέστο της Νέας Εποχής για τους Χριστιανούς, Χριστιανοί, ένας άλλος μεγάλος καλλιτέχνης με παρρησία, ο Ακαδημαϊκός συγγραφέας και ποιητής - δοκιμιογράφος Ε. Ιονέσκο, πρόσφατο νεοπροσληφθέν μέλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, έπειτα από μακρόχρονες εναγώνιες αναζητήσεις, πού καταδεικνύουν την μεταφυσική και υπαρξιακή του αγωνία, υποδεικνύει την τραγική αποτυχία των διαφόρων θεωριών πού επικρατούν και οδηγούν τον κόσμο σε αδιέξοδο, δηλώνει μεταφυσικός και μυστικιστής και διαδηλώνει: «Σε τριάντα, σε πενήντα χρόνια, με τη βοήθεια της μόλυνσης, της έλλειψης οξυγόνου, του ατομικού πολέμου, των αλληλοσκοτωμών, ίσως δεν θα υπάρχει πια ανθρωπότητα στη γη, εκτός αν συμφιλιωθούμε με το Θεό και με τους άλλους». Και τονίζει ότι η υπαρξιακή κατάσταση του ανθρώπου απαιτεί σεβασμό για το ζωντανό ανθρώπινο πρόσωπο, πού είναι «αγάπη και χάρισμα». Κι άλλου διαφωτίζει: «Κάναμε επαναστάσεις. Η Γαλλική Επανάσταση έγινε επειδή οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να ζήσουν χωρίς ελευθερία κι αδελφοσύνη και φέραμε την αστική τάξη στην εξουσία για να υποστούμε την εκμετάλλευση του άνθρωπου από τον άνθρωπο. Χρειάστηκε να απαλλαγούμε απ' αυτή την κατάσταση και οδηγηθήκαμε σε νέα επανάσταση εισάγοντας και πάλι την εκμετάλλευση του άνθρωπου από κάποιους άλλους ή από το κράτος. Νέα προνόμια καθιερώθηκαν. Και τώρα τι θα κάνουμε; Άλλη επανάσταση; Δεν ξέρω τι μπορεί να συμβεί, αν υπάρχει κάποιος πού να μας απαλλάξει απ' αυτή τη νέα τάξη πραγμάτων. Πιστεύω ότι μόνο ό Θεός μπορεί να το πετύχει αυτό» (Από ομιλία του Ευγένιου Ιονέσκο στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, στις 27/3/1986).

Βοήθειά μας. Εαν επιθυμείτε έξτρα υλικό γύρω από το θέμα, δείτε και το παρακάτω βίντεο.

2 σχόλια:

Cybergoulion είπε...

Το κείμενο μου θυμίζει έντονα αυτό, το οποίο το έχω σε κανονικό βιβλίο, από χαρτί, με σελίδες και τα όλα του. Προφανώς "οι σκύμνοι" δε θεωρούν ότι η λογοκλοπή είναι αμαρτία. Θα το ψάξω και θα επανέλθω.

Dokimos είπε...

Esy, o CYBERgoulion, exeis mh hlektroniko biblio??! :)

Pera apo thn plaka, gia des opote mporeis an yparxoun koina shmeia anamesa sta dyo syggrammata. Des kai an yparxei sxetikh anafora sto biblio gia anadhmosieush h kati tetoio.

Re tous skymnous...