Αισιοδοξείτε!

Κάνε λένε θετικές σκέψεις, μην είσαι απαισιόδοξος.
Φυσικά. Η απαισιοδοξία δεν προσφέρει τίποτα. Είναι απλά ένα σημάδι μιζέριας, ένα σύμπτωμα κατάθλιψης ή προσέγγισης της τουλάχιστον.
Σκεφτόμαστε πράγματα που θα μας διευκολύνουν να πετύχουμε τα σχέδια μας για το μέλλον. Η λέξη ‘’πετύχουμε’’ είναι σχετική αν όχι απολύτως αλληλένδετη με τη λέξη αισιοδοξούμε. Πώς είναι δυνατόν να προχωρήσεις σε οποιαδήποτε ενέργεια χωρίς προηγουμένως να έχεις σκεφτεί-σχεδιάσει τη επιτυχή ολοκλήρωση της.
Ο άνθρωπος είναι κατασκευασμένος για να είναι αισιόδοξος και αυτή είναι η σημασία της ικανότητας που λέγεται νόηση.
Γιατί;
Επειδή πολύ απλά το αντίθετο- η απαισιοδοξία- δεν έχει κανένα νόημα. Η σημασία της προσδοκίας της καταστροφής ταυτίζεται με την ίδια την καταστροφή αφού το άτομο που την οραματίζεται αρνείται απόλυτα το μέλλον του δηλαδή την ίδια τη ζωή.
Αν υποθέσουμε ότι κάθε ανθρώπινη σκέψη έχει ως μοναδικό αντικείμενο τον υπολογισμό μιας λύσης για οποιοδήποτε είδος προβλήματος, τότε οι αρνητικές σκέψεις σε ποια λύση αποβλέπουν; Στη μοναδική. Στην αυτοκτονία.
Κατά συνέπεια, αρνητικές σκέψεις που δε θα οδηγήσουν τελικά στην πραγματοποίηση καμιάς πράξης-λύσης (αποδεχόμενη τηνακρότητα της μοναδικής νδεικνυόμενης) είναι απλό κάψιμο θερμίδων.
Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να διακρίνουμε τη απαισιοδοξία από την γιαλατζί απαισιοδοξία. Η δεύτερη υπάρχει στις περιπτώσεις α) οπου έχουμε χαμηλές προσδοκίες ελπίζοντας όμως ενδόμυχα για το καλύτερο έτσι ώστε πιθανότητα μη επιτεύξεως των στόχων να μην απογοητευτούμε πολύ και β) εκεί που πραγματικά πιστεύουμε ότι τα σχέδια μας δε θα πετύχουν αλλά σε αυτή την περίπτωση η σκέψη τη αποτυχίας οδηγεί σε σχέδιο διαφυγής και επανάκαμψης όσο και αν κάτι τέτοιο φαίνεται αδύνατο. Ο ανθρώπινος οργανισμός δεν μπορεί να καταπιεί τη αποτυχία και καλά κάνει.
Οπότε τεκνα μου, η επιλογή είναι δική σας. Ή θα μείνετε με τους ζωντανούς ή θα καταλήξετε με τους πεθαμένους (χτύπα ξύλο).