Από το γραφείο σου σήμερα μπορείς να αγοράσεις σχεδόν τα πάντα. Μόνο με τα ψώνια από το σούπερ-μάρκετ θα βρείς κάποιες δυσκολίες γιατί στην Ελλάδα μόνο δυο-τρία προσφέρουν παράδοση κατ’οίκον. Κατά τα άλλα αν έχεις υπολογιστή με πρόσβαση μπορείς να αποφύγεις πολλούς από τους κινδύνους της καθημερινότητας...
Εγώ βέβαια πάνω στο στύλο έχω κάποια προβλήματα. Για τα κούριερ ανήκω στους δυσπρόσιτους...
Βγαίνουν κατά καιρούς διάφοροι που ανακαλύπτουν προβλήματα όπως αποξένωση, κατάθλιψη κτλ στη χρήση του διαδικτύου. Μα καλά ρε παιδιά άμα πάρω το τρόλεϊ, φάω μια ώρα στριμωγμένος σαν σαρδέλα, μέσα στην καυσαερίλα, ιδρώσω-ξε-ιδρώσω ακίνητος και αφού φτάσω στο μαγαζί περιμένω κάμποση ώρα σε μια ουρά και στο τέλος αναγκαστώ επι δέκα λεπτά να εξηγώ στον ζαλισμένο πωλητή τι θέλω, ΤΟΤΕ ΜΟΝΟ θα έχω κοινωνικοποιηθεί;
Παράλογα πράγματα. Αόριστα, επαναλαμβανόμενα και με πολύ μικρή δόση αλήθειας επιχειρήματα που απλά υποστηρίζουν το αθάνατο ελληνικό ρητό ‘’κουβέντα να γίνεται’’.
Βέβαια υπάρχει και το ζήτημα του κόστους. Έχει έρθει και έδω ο εκσυγχρονισμός. Τσάμπα η παράδοση και οι επιχειρηματίες επιτέλους κατάλαβαν οτι ακόμα και στην α-δικτύωτη Ελλάδα οι ηλεκτρονικές παραγγελλίες είναι πιο φθηνές από τη συντήρηση ενός καταστήματος.
Είμαστε όμως και πρωτοπόροι. Στην Αγγλία η παράδοση πίτσας στο σπίτι χρεώνεται και πολύ μάλιστα. Ελπίζω βέβαια να μη συμβαίνει το αντίθετο, να είναι δηλαδή η επιπλέον χρέωση καμια νέα μόδα και μας τη φέρουν και δω... Φτου, φτου φτου.
Εθνική γιορτή σήμερα με παρελάσεις κτλ. Καιρός για βόλτα και αραλίκι.
Δεξιά και αριστερά κόσμος να δεί το θέαμα –οικογένειες κατα κανόνα. Τα πιτσιρίκια θαυμάζουν τους στρατιώτες με τις καραμπίνες και οι μπαμπάδες τις μαθητριούλες με τα μίνι. Άντε καλή διασκέδαση να έχουμε αν και εγώ θα την πέσω λίγο πάνω στον ευρύχωρο στύλο μου.
Εγώ βέβαια πάνω στο στύλο έχω κάποια προβλήματα. Για τα κούριερ ανήκω στους δυσπρόσιτους...
Βγαίνουν κατά καιρούς διάφοροι που ανακαλύπτουν προβλήματα όπως αποξένωση, κατάθλιψη κτλ στη χρήση του διαδικτύου. Μα καλά ρε παιδιά άμα πάρω το τρόλεϊ, φάω μια ώρα στριμωγμένος σαν σαρδέλα, μέσα στην καυσαερίλα, ιδρώσω-ξε-ιδρώσω ακίνητος και αφού φτάσω στο μαγαζί περιμένω κάμποση ώρα σε μια ουρά και στο τέλος αναγκαστώ επι δέκα λεπτά να εξηγώ στον ζαλισμένο πωλητή τι θέλω, ΤΟΤΕ ΜΟΝΟ θα έχω κοινωνικοποιηθεί;
Παράλογα πράγματα. Αόριστα, επαναλαμβανόμενα και με πολύ μικρή δόση αλήθειας επιχειρήματα που απλά υποστηρίζουν το αθάνατο ελληνικό ρητό ‘’κουβέντα να γίνεται’’.
Βέβαια υπάρχει και το ζήτημα του κόστους. Έχει έρθει και έδω ο εκσυγχρονισμός. Τσάμπα η παράδοση και οι επιχειρηματίες επιτέλους κατάλαβαν οτι ακόμα και στην α-δικτύωτη Ελλάδα οι ηλεκτρονικές παραγγελλίες είναι πιο φθηνές από τη συντήρηση ενός καταστήματος.
Είμαστε όμως και πρωτοπόροι. Στην Αγγλία η παράδοση πίτσας στο σπίτι χρεώνεται και πολύ μάλιστα. Ελπίζω βέβαια να μη συμβαίνει το αντίθετο, να είναι δηλαδή η επιπλέον χρέωση καμια νέα μόδα και μας τη φέρουν και δω... Φτου, φτου φτου.
Εθνική γιορτή σήμερα με παρελάσεις κτλ. Καιρός για βόλτα και αραλίκι.
Δεξιά και αριστερά κόσμος να δεί το θέαμα –οικογένειες κατα κανόνα. Τα πιτσιρίκια θαυμάζουν τους στρατιώτες με τις καραμπίνες και οι μπαμπάδες τις μαθητριούλες με τα μίνι. Άντε καλή διασκέδαση να έχουμε αν και εγώ θα την πέσω λίγο πάνω στον ευρύχωρο στύλο μου.
1 σχόλιο:
Vre gero, an den pas prota sto magazi na deis to proion, na rixeis to mpineliki sou gia tis times k meta na paraggeileis diadiktyaka, ti axia exei? Oson afora tis pitses stin Agglia, min tis xanapiaseis sto stoma sou k anevoun kiallo oi times, ti gamisame!
PS: Ethniki eorti ekei, Halloween edo. Maskarades k sta dyo!
Δημοσίευση σχολίου