Δημοκρατία

Με τον καιρό στην Ελλάδα εγκαθιδρύουμε ένα νέο είδος ‘’δημοκρατίας’’. Εντός εισαγωγικών γιατί στην πραγματικότητα δεν είναι αυτό που λέει αλλά κάτι άλλο. Η ακριβής του ονομασία θα βρεθεί χρόνια αργότερα από τους ιστορικούς, σαν το Βυζάντιο ένα πράγμα.
Λοιπόν το σύστημα διακυβέρνησης στην μεγάλη χώρα μας λειτουργεί ως εξής: κάθε τέσσερα χρόνια (σπανίως) γίνεται ένα πανελλήνιο πανηγύρι και ψηφίζουμε θίασο που τον αποκαλούμε ‘’κυβέρνηση’’. Κοινοβουλευτικός έλεγχος και άλλα συνταγματικά στην ουσία υπάρχουν μόνο στα λόγια και για να αισθάνονται οι βουλευτές οτι κάπου μετέχουν και είναι ‘’κάποιοι’’. Κατα συνέπεια κυβερνητικό πρόγραμμα και άλλα ιδεολογικά υπάρχουν μόνο στα χαρτιά. Προσπάθεια βέβαια για να τηρηθούν σε γενικές γραμμές οι κατευθύνσεις που είχαν εξαγγελθεί πάντα γίνονται –για να μην απογοητευθούν και αυτοί που μελέτησαν πριν ψηφίσουν και δεν έβλεπαν μόνο τηλεόραση- αλλά δε θα πεθάνουμε κιόλας... Και εξηγούμαι. Με την πρώτη προσπάθεια κάποιας αλλαγής σίγουρα κάποιοι μεγαλο.. θα θιγούν. Θα βάλουν λοιπόν τα σκυλια τους –μμε- να γαυγίσουν. Όσο ναναι κάποιον όχλο θα επιρρεάσουν. Το αποτέλεσμα είναι οι, καλοβολεμένοι στην ελίτ, πολιτευτές εν μία νυκτί να αλλάξουν ολόκληρο ‘’κυβερνητικό’’ πρόγραμμα. Εδώ φαίνεται βέβαια και πόσο οι αντοχές του συστήματος είναι για γέλια...
Τι και αν η πλειοψηφία έχει αποφανθεί μέσω επίσημων θεσμικών διαδικασιών; Η λαϊκή κυριαρχία πάει περίπατο και έμμεσα ίσως παραδεχόμαστε όλοι (σχεδόν...) οτι δεν ξέραμε τι ψηφίζαμε... Κάποιοι το λένε τηλεοπτική δημοκρατία αλλά το ‘’δημοκρατία’’ είναι εντελώς άστοχο εκτός αν οι ιδιοκτήτες των καναλιών έχουν το χάρισμα να αφουγκράζονται αμέσως τι θέλει η πλειοψηφία αλλά τόσα εκατομμύρια κοριοί κοστίζουν.
Θα επανέλθω.