Μέσα μαζικής μεταφοράς

Μετά από παράκληση αρκετών εν Χριστώ αδερφών αποφάσισα να δημοσιεύσω το πρόγραμμα που περιεργάζομαι από μικρό και καταταλαιπωρημένο παιδί και αφορά τη λύση του προβλήματος των ΜΜΜ τουλάχιστον στην Αθήνα – αλλά με λίγη θέληση θα μπορούσε Να βοηθήσει όλες τις μεγάλες πόλεις ετούτου του μάταιου κόσμου.

Παίρνοντας ως δεδομένα τον διαρκώ αυξανόμενο αριθμό αυτοκινήτων και τους στενούς και πολλές φορές αδιαπέραστους δρόμους, της εντελώς άναρχα δομημένης πόλης, εστιάζω σε τομείς που όντως υπάρχει περιθώριο δράσης.

Ξεκαθαρίζω τη θέση μου από την αρχή. Για τα περισσότερα προβλήματα στις συγκοινωνίες αυτή τη στιγμή μεγάλη ευθύνη φέρουν οι ηλικιωμένοι επιβάτες. Οι περισσότεροι είναι σωματικά ασθενείς, η ζωή σε μια τσιμεντούπολη τους έχει φορτώσει ψυχολογικά προβλήματα και ας μην ξεχνάμε το κλασσικό σύμπλεγμα των ηλικιωμένων προς τους νεότερους (‘’τσογλάνια και πουτανάκια όλοι τους’’). Όλα τα παραπάνω που κουβαλά η συγκεκριμένη ηλικία είναι μαθηματικώς αποδεδειγμένο ότι -αν όχι όλα μαζί σίγουρα κάποια από αυτά –εκδηλώνονται κατά τη διάρκεια κάθε μετακίνησης με τα ΜΜΜ. Επτά η ώρα που πας για δουλειά είναι εκεί έτοιμοι για κουβεντούλα ή γενικά για τζέρτζελο, η ίδια κατάσταση και το απόγευμα όταν επιστρέφεις λιώμα και γυρίζουν και αυτοί από το Ζάππειο… Τα λεωφορεία-τρόλεϊ-ηλεκτρικός είναι βέβαια πνίχτρα αλλά η τρίτη ηλικία ορμά σπρώχνοντας πατώντας και βρίζοντας για να βρει θέση… Τι και αν δεν υπάρχει καμία; ‘’Kανένας σεβασμός γα τους απόμαχους της ζωής… δε ντρέπεστε άρρωστη γυναίκα ΣΗΚΩΘΕΙΤΕ!’’. Οι συγκεκριμένοι απόμαχοι βέβαια έχουν ανέβει για δύο στάσεις και κρατούν στη μασχάλη ένα πάκο εφημερίδες. Πού να περισσέψει χέρι για να κρατηθούν, πρέπει να καθίσουν… Τι και αν ο πιτσιρικάς έχει πεθάνει να κουβαλά κιβώτια ή να διαβάζει ή…ή… όλη μέρα;

Δεν είναι μόνο ο χώρος που κρατούν μέσα στα λεωφορεία. Είναι ψυχολογική φόρτιση αλλά και τα διάφορα ελαττώματα της ηλικίας που φέρνουν τους ίδιους βέβαια σε δύσκολη θέση αλλά και τους συνεπιβάτες τους.

Και προτείνω. Γιατί να μην υπάρξουν συγκεκριμένα βανάκια-λεωφορεία επιφορτισμένα και εξοπλισμένα κατάλληλα για τη μεταφορά αυστηρά ατόμων άνω πχ των 70; Bανάκια με στάνταρ δρομολόγια, άνετα και με καταρτισμένο κατάλληλα προσωπικό. Πώς να αντέξει ένας τυχαίος οδηγός που οδηγεί ένα λεωφορείο με εκατό άτομα, του κορνάρουν ταυτόχρονα δέκα, είναι καθηλωμένος για δέκα λεπτά με 40οC και μια γιαγιά του τσιρίζει να της ανοίξει στη μέση της Πανεπιστημίου…;

Ίσως είμαι λίγο υπερβολικός. Πιστέψτε με η ζωή με έκανε. Πριν όμως με κακολογήσετε σκεφτείτε ότι το θέμα δεν είναι να ρίξουμε όσους μας ενοχλούν στον Καιάδα –ούτε προτείνω κάτι τέτοιο- απλά να κάνουμε τη συμβίωση μας όσο το δυνατόν πιο ευχάριστη.