Με αφορμή την Αμαλία ξέσπασε για άλλη μια φορά αυτό το θέμα με τους λαδιάρηδες και άσχετους γιατρούς. Είπαμε προσοδοθηρία και άγιος ο Θεός στην Ελλαδάρα. Για τους γιατρούς πάλι... Γέμισε και ο κόσμος απο πτυχιούχους εκ Βαλκανίων και απογίναμε. Κάπου άκουσα οτι και ο Τσαλίκης και ο Sarb(d)el είναι λέει γιατροί... Αυτούς τουλάχιστον τους κέρδισε το τραγούδι:)))))) για φαντάσου πόσους όμοιους τους τους κέρδισε η ιατρική...
Αλλά εντάξει ας παραβλέψουμε τις μαϊμούδες και ας το πάρουμε λίγο επιστημονικά.
Έχω την αίσθηση οτι η ιατρική γενικά σαν επιστήμη είναι ''τόσα ξέρουμε τόσα κάνουμε''.
Τι μαθαίνει ένας φοιτητής του κλάδου; Λίγο φυσική, λίγο χημεία, λίγο περισσότερο βιολογία και αρκετή ανατομία. Μετά τους πετάνε στην κοπτορραπτική ανθρωπίνων υφασμάτων.
Που βασίζεται κάθε επιστήμη; Στην αναζήτηση αιτίων και αιτιατών. Τι γίνεται όμως με την ιατρική που για τα περισσότερα που συμβαίνουν στο ανθρώπινο σώμα έχουμε μαύρα μεσάνυχτα...;
Από ό,τι έχω καταλάβει εγώ, ο συνδυασμός είναι να διδάσκουμε μια ποικιλία θετικών επιστημών για να υπάρχει μια βάση + οτι έχουμε μάθει για τον τρόπο λειτοργίας του σώματος και απο κει και πέρα εμπειρία και καθημερινή κατάρτιση. Κλασικό παράδειγμα αυτό που γίνεται με τις στατιστικές. Τελικά είναι καλή ή κακιά η σοκολάτα;
Για πολλές θεραπείες από αυτές που επιβάλλει η ιατρική δεν υπάρχει κοινά αποδεκτή άποψη για το πότε είναι σωστές και πότε όχι.
Ο Θεός λοιπόν να μας έχει καλά γιατί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου