Υπογεννητικότητα και πράσινα άλογα

Γράφει η Ξένια Κουναλάκη στη σαββατιάτικη Καθημερινή:
''Η τεκνοποίηση είναι κατ'εξοχήν ένδειξη ναρκισσισμού και εγωπάθειας. Όσοι αποφασίζουν να κάνουν παιδιά συνήθως θέλουν να αναπαράγουν τα υπέροχα γονίδια τους, να δημιουργήσουν ένα αντίγραφο τους, το οποίο θα τους θαυμάζει για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του και στο υπόλοιπο θα τους γηροκομεί. Δεν είναι τυχαίες οι δηλώσεις ορισμένων γονιών στην Κίνα που έχασαν τα παιδιά τους στον πρόσφατο σεισμό: "Δουλέψαμε τόσο σκληρά για να σε μεγαλώσουμε και τώρα μας εγκατέλειψες. Πώς μπόρεσες να μας αφήσεις να γεράσουμε μόνοι μας'', μονολογούσε μια μητέρα , χτυπώντας με τις γροθιές της τα συντρίμια του σχολείου στην επαρχεία Σετσουάν, όπου καταπλακώθηκε το μονάκριβο παιδί της''.


Δεν είναι οτι πιο τεκμηριωμένo έχω διαβάσει και σίγουρα διατυπώνει μια άποψη με κάπως απόλυτο τρόπο. Όμως μέσα στον αιρετικό του χαρακτήρα, το κείμενο έχει και κάποιες αλήθειες. Δεδομένα στη σημερινή Ελλάδα.Το κομμάτι της γηροκόμησης δείχνει να υποχωρεί βέβαια αλλά τα κουσούρια παραμένουν. Συναντάς τριαντάρηδες και σαραντάρηδες που ψάχνουν το ''διάδοχο'' απεγνωσμένα. Το ίδιο και με τις wannabe μητέρες.
Κάθε οικογένεια στην εποχή μας σπάνια έχει πάνω από δύο παιδιά, όμως αυξάνονται και οι προσδοκίες. Έχουμε ξεπεράσει τον κλασσικό μύθο του ''επιστήμονα''. Τα παιδιά των σημερινών Ελλήνων θα ''διοικήσουν''. Ίσως είναι και ένα επιχείρημα των νέων γονέων. Κάνουμε λίγα αλλά τί λίγα! Για τη μοίρα απλών καθημερινών ανθρώπων είναι προορισμένοι οι μετανάστες που αυξάνονται και πληθύνονται ''εμείς'' είμαστε για άλλα...
Είναι κακό τώρα που αυτό το ''εμείς'' χρόνο με το χρόνο μειώνεται;