Μεγαλύτερο το κόστος της οικολογικής από την πιστωτική κρίση

Αντιγράφω μία πολύ ενδιαφέρουσα σύγκριση μεταξύ δύο συνεχιζόμενων κρίσεων του πλανήτη, της ολοένα αυξανόμενης οικολογικής και της πιστωτικής που είναι και επίκαιρη...

''Τα στοιχεία της έρευνας Living Planet που έχουν επεξεργαστεί οι οικολογικές οργανώσεις WWF, Ζωολογική Εταιρία του Λονδίνου και Δίκτυο Global Footprint, δείχνουν ότι ο πλανήτης οδεύει προς οικολογική κρίση ανάλογη της πιστωτικής και χειρότερη από αυτή, καθώς το ισοζύγιο φυσικών πόρων και κατανάλωσης γέρνει δραματικά ανισομερώς υπέρ της κατανάλωσης. Καταναλώνουμε δηλαδή πολύ περισσότερα από αυτά που η Γη μπορεί να προσφέρει.

Συγκεκριμένα οι ερευνητές διαπιστώνουν ότι οι καταναλωτικές ανάγκες του ανθρώπινου πληθυσμού είναι τριπλάσιες από την ικανότητα της Γης να τις καλύψει. Μάλιστα υπολογίζεται ότι τα 3/4 του πληθυσμού της Γης είναι «οικολογικοί οφειλέτες» αφού η ποσότητα των αγαθών που καταναλώνουν προέρχεται από την «απόσυρση» και την «υπερανάληψη» του γεωργικού, δασικού, θαλάσσιου κ.α. κεφαλαίου άλλων χωρών. Το ίδιο συμβαίνει και με την κατανάλωση νερού. Ο επιστήμονας David Norma από το WWF αναφέρει μάλιστα χαρακτηριστικά ότι μέχρι το 2030 οι καταναλωτές θα χρειάζονται δύο πλανήτες σαν τη Γη για να συντηρήσουν τις καταναλωτικές τους συνήθειες.

Η έρευνα συμπεραίνει ότι η αλόγιστη κατανάλωση του «φυσικού κεφαλαίου» θέτει σε σοβαρό κίνδυνο την ευημερία των επόμενων γενιών και θα έχει σοβαρό οικονομικό αντίκτυπο καθώς θα αυξηθεί η τιμή του νερού, των τροφών και της ενέργειας. Οι μεγαλύτεροι καταναλωτές του κόσμου είναι οι ΗΠΑ και η Κίνα που μαζί χρειάζονται για την κατανάλωσή τους το 40% των φυσικών πόρων της Γης. Επίσης οι ΗΠΑ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έχουν τη μεγαλύτερη κατανάλωση φυσικών πόρων ανά άτομο ενώ χώρες όπως είναι το Μαλάουι και το Αφγανιστάν έχουν τη μικρότερη.

Όπως αναφέρει το BBC, ο μέσος Βρετανός καταναλωτής χρειάζεται 5,3 εκτάρια γης για να καλύψει τις ανάγκες του, τη στιγμή που η αντιστοιχία για κάθε άνθρωπο είναι 2,1 εκτάρια γης! Είναι χαρακτηριστικό ότι η έκταση της γης που χρειάζεται μόνο η Βρετανία για να καλύψει τις καταναλωτικές συνήθειες των πολιτών της, αντιστοιχεί σε αυτή που χρησιμοποιούν 33 αφρικανικές χώρες όλες μαζί (!), σύμφωνα με το WWF.

O πρόεδρος του WWF Emeka Anyaoku δήλωσε ότι «τα τελευταία γεγονότα (της κρίσης στη χρηματοπιστωτική αγορά) μας έδειξαν πόσο ανόητο είναι να ξοδεύουμε περισσότερο από αυτό που διαθέτουμε. Όσο τρομερή και αν ήταν η κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, είναι μηδαμινή μπροστά στην οικολογική ύφεση που αντιμετωπίζουμε» και εκτίμησε πως κάθε χρόνο χάνονται φυσικές πηγές αξίας 4,5 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Υπενθυμίζεται ότι η Τράπεζα της Αγγλίας έχει εκτιμήσει το κόστος της χρηματοπιστωτικής κρίσης στα 2,8 τρισεκατομμύρια δολάρια...''

Πηγή: http://www.cosmo.gr/Environment/World/218211.html

Αθάνατα ελληνικά σήριαλ

Όχι δε θα κάνω αφιέρωμα γιατί θέλει δουλειά. Απλά την τελευταία βδομάδα, την ώρα του κοπροσκυλιάσματος -prime time- αφιέρωσα χρόνο στη φρέσκια τηλεοπτική παραγωγή.
Λοιπόν φέτος έχουμε επιστροφή στις δεκαετίες του 80 και του 90.
Το αθάνατο -βρυκόλακας σκέτος- Ρετιρέ-Μικρομεσαίοι επιστρέφει! Και το όνομα αυτού ''Πολυκατοικία''.
Κλισέ και χαζοκαταστάσεις σε 40 βασανιστικά λεπτά. Βέβαια έχουμε και κάποιους νεωτερισμούς. Ας πούμε έρχεται η αμερικάνικη μόδα που σε κάθε παραγωγή αντιπροσωπεύονται ''συμβολικά'' και οι μειονότητες. Σε ρόλους δεύτερους και επαναλαμβανόμενους. Εδώ βέβαια δεν έχουμε μαύρους. Όμως έχουμε γκέι. Αλλού σύγχρονοι, αλλού απλά καρικατούρες...
Τα λοιπά οικογενειακά θεάματα του στυλ ''ευτυχισμένοι μαζί'', ''Λάκης ο γλυκούλης'' σώζονται από τους πρωταγωνιστές τους όπως γίνεται με τους συγκεκριμένους ηθοποιούς τα τελευταία 10-15 χρόνια. Στην ουσία γελάμε απλά με τα χάλια τους. Ούτε ατάκες υπάρχουν, ούτε κανένα ευφηές σενάριο. Απλά γελοιοποιούνται και το κάνουν καλά.

Και ερχόμαστε στο καλό. Λοιπόν με συγκίνηση ανακοινώνω στο κοινό οτι φέτος επιστρέφουν τα θρυλικά ''τσακάλια''. Με νέο καστ και νέο σκηνοθέτη στο δρόμο που χάραξε ο τεράστιος κριτής και σε ένα βαθμό αναμορφωτής της ελληνικής κοινωνίας Νίκος Φώσκολος.
Το σήριαλ ονομάζεται ''Άγρια Παιδιά'' και από τον τίτλο και μόνο μπαίνεις στο νόημα...
Καμικαζιές, νταηλίκια και πολύ ατίθαση νέα γενιά...
30+αρηδες που το παίζουν 17άρηδες και γυρνάνε όλη μέρα με πατίνια θέλοντας να αλλάξουν αυτή τη σάπια κοινωνία. Γαρδέλη ζεις εσύ μας οδηγείς. Μια σειρά γροθιά στο στομάχι. Τρελό γέλιο. Οι ήρωες υιοθετούν παιδιά των φαναριών και πλακώνουν τους νταβατζήδες τους, δέρνουν επίσης άντρες που βαρούν τις γυναίκες τους και κάνουν και άλλες αγαθοεργίες. Παράλληλα σχεδιάζουν και τις μελλοντικές σπουδές τους στη Αγγλία.
Μάλλον θα δω και άλλα επεισόδια από αυτό. Στο youtube.

ΔΝΤ δηλ. τρέχα γύρευε

Η Ουκρανία ζήτησε και πήρε από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δάνειο -οικονομική ενίσχυση το λένε τώρα- 14 δις δολάρια για να βγει από την οικονομική κρίση...
Ναι από αυτό το Ταμείο που για να ''εξασφαλίσει'' οτι θα ξεπληρώσεις το δάνειο κάνει την οικονομία σου σφουγγαρόπανο. Αυτή την ελίτ που ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την εξαθλίωση μερικών από τις φτωχότερες χώρες της Αφρικής. Έχουμε όμως παραδείγματα και στην Βαλκανική.
Στην Ελλάδα τελευταία έχουμε βρει από αλλού να δανειζόμαστε και εφόσον έχουμε σαν χώρα και ένα κάποιο κύρος δεν τους πολυπαίρνει αλλά κάθε χρόνο το ΔΝΤ απευθύνει σε μορφή πρότασης προς την ελληνική κυβέρνησή μια δέσμη μέτρων με κατευθύνσεις φιλελευθεροποίησης της αγοράς. Δεκτό και κατανοητό.
Άλλο το ένα όμως και άλλο το άλλο. Τριτοκοσμικές και αναπτυσσόμενες οικονομίες σπανιότατα ανέκαμψαν με την επιβολή μέτρων-σοκ, ιδίως όταν αυτά επιβάλλονται από όργανα που δεν εχουν καμία αντιπροσωπευτικότητα. Πώς θα πειστεί ο κακόμοιρος ριζοπαραγωγός οτι οι όποιες επιχορηγήσεις του θα κοπούν επειδή το επιβάλλει ένας αμερικανο-γερμανο-γάλλος γραφειοκράτης από το γραφείο του στην Ουάσινγκτον; Ας μη γελιόμαστε, τέτοιου είδους οικονομικά μέτρα δούλεψαν κάτω από ορισμένες συνθήκες σε κράτη -από κάθε άποψη- ώριμα.
Στο ΔΝΤ δυστυχώς για τους άμοιρους που πέφτουν στα νύχια του, επικρατεί μια ιδεοληψία. Αυτής της ιδεολογίας που είχε αποτελέσματα στις ΗΠΑ και στη Βρετανία του '80 και δημιούργησε ορθά οικονομικά πρότυπα έως σήμερα για κράτη που είχαν παγιδευτεί στον ανεξέλεγκτο κρατισμό.
Το πρόβλημα τους είναι όμως οτι δεν μπορούν να κατανοήσουν πώς εκεί που δεν υπάρχει καν η δυνατότητα αγοράς δεν μπορείς να επιβάλλεις την απελευθέρωση της.

Πιο ωραία τα γράφει ο Stiglitz στο Globalization and its discontents (''Η μεγάλη αυταπάτη'' στο μεταφρασμένο).

Paradise Lost - Embers Fire

Η μελαγχολία σε όλο της το μεγαλείο σε αυτό το αξεπέραστο κομμάτι από ένα συγκρότημα που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις... Έτος 1993 και οι Βρετανοί Paradise Lost κυκλοφορούν το Icon, έναν ακόμη δίσκο τους που θα γίνει κλασικός. Οι οπαδοί ωστόσο έχουν διαφορετική άποψη... Το ''σχίσμα'' για κάποιους σκληροπυρηνικούς έχει ήδη ξεκινήσει από το Shades of God (1992), όπου παρατηρείται μία σχετική απομάκρυνση από το death/gothic των προηγούμενων δίσκων. Για τους περισσότερους όμως το Icon είναι αυτό που σηματοδοτεί την έναρξη μίας νέας φάσης του συγκροτήματος, η οποία στοίχισε στους Paradise Lost μεγάλη μερίδα των οπαδών τους, με το Nick Holmes να δέχεται αργότερα τις (συνήθεις σε τέτοιες περιπτώσεις) κατηγορίες περί ''ξεπουλήματος''. Η άποψη του Στύλου είναι ότι φυσικά μιλάμε για δισκάρα και οι αλλόθρησκοι να πάνε να ......... τον ξανακούσουν - εναλλακτική πρόταση: να κοιτάξουν τα αυτιά τους σε κανένα γιατρό!
Πάντως μέχρι σήμερα ουδείς έχει τολμήσει να κριτικάρει το Embers Fire.. Κοινή παραδοχή μάλλον ότι βρίσκεται σε άλλο επίπεδο...


A fallen time that's bygone
A crude elite that's from a distant zone
You don't know if It's the truth you told

Anger looks on the quiet dreaming
Seals the sense incandescent ones

Hold back desire for danger
A bet you lose, you'll have no way to turn
I see the man who lives and breathes corruption
Into a circle that you call you own

Don't run away, from the pain, A claim that you deal with
A power game, from within, Impossible for you to see this

Laid down the laws of deceit
The ones who cherish are the ones who'll go
Into the ashes of a tortured world
Only in mind's eye can you see a light

Harmony breaks, dark awakes, in old eyes - the trouble, feel it
Here to stay, mark the way, improvise the judgment hearing

Anger looks on the quiet dreaming
Seals the scense incandescent ones

All remains of the glowing embers
is a bleak cold irrelevance

Συνταγές από το Στύλο: λουκανικο-σαντουιτσόνια

Αδερφοί μου σας χαιρετώ! Νέα πρόταση για φαγητό, οικονομική και γρήγορη, για να μείνουν λεφτά στο πουγκί σας και συνάμα να φάτε μόλις πεινάσετε: αμφίψωμο μετά λουκάνικου, τύρου και μαρουλίου (ή αλλιώς όπως λέμε και με το Δάσκαλο, λουκανικοσαντουιτσόνια).. Μπορεί κάποιοι άπιστοι να μη βάζουν την υπέρτατη τροφή που ακούει στο όνομα σάντουιτς στην κατηγορία ''συνταγές'' επειδή τάχα μου στην ουσία δεν μαγειρεύεις και λοιπές χαζομάρες και κουκουνάρες - κάνουν μέγα λάθος! Ας ανοίξουν κανένα σχετικό βιβλίο να δουν την κατηγορία ΣΑΝΤΟΥΙΤΣ με μεγάλα γράμματα και μετά τα ξαναλέμε..

Λοιπόν, χρειάζεστε τέσσερα λουκάνικα (έτοιμα βραστά ή ωμά), δύο φύλλα μαρουλιού, τυράκι (με φέτα να ξέρετε ότι το σαντουιτσάκι βγαίνει λίγο βαρύ ;)), κατά προτίμηση κάτι Ολλανδικό, τέσσερις φέτες ψωμί για τοστ και βούτυρο για επάλειψη.. Όσοι έχετε βραστά λουκάνικα, απλά τα κόβετε κατά μήκος και ξεκινάτε να στοιβάζετε υλικά.. οι μερακλήδες που αγόρασαν ωμά, τα τυλίγουν σε αλουμινόχαρτο και τα βάζουν στο φούρνο για κανένα 20λεπτο.. το τηγάνι τα κάνει πολύ λαδερά, οπότε καλύτερα να το αποφύγετε.. το τέλειο φυσικά θα ήταν να υπάρχει σχάρα! Για παραλλαγή μπορείτε να προσθέσετε μουστάρδα ή ντομάτα (ή και τα δύο)! Τέλος, να προειδοποιήσω ότι όσοι τα δοκίμασαν δύσκολα επέστρεψαν στο κλασσικό δίπτυχο ζαμπόν-τυρί...
Άντε και καλή σας όρεξη!

Η διάσημη για τις αυτοκτονίες γέφυρα Golden Gate του San Francisco (+ταινία)

Η περίφημη γέφυρα Golden Gate στο Σαν Φρανσίσκο (τελειωμένη το 1937) είναι διάσημη όχι μόνο για το σχεδιασμό της και την εμφάνισή της σε πολλές ταινίες αλλά επίσης για τα πρωτεία που κρατά παγκοσμίως όσον αφορά τις αυτοκτονίες. Εκτιμάται ότι κάθε χρόνο -κατά μέσο όρο- 20 άνθρωποι σκαρφαλώνουν στο κιγκλίδωμα που έχει ύψος 1,2 μέτρα και πέφτουν στα νερά του Κόλπου του Σαν Φρανσίσκο από ύψος 75 μέτρων, γεγονός που την καθιστά το πιο ''δημοφιλές'' σημείο για να αυτοκτονήσει κανείς στον κόσμο...

Το 2007, συνολικά 37 άνθρωποι βρήκαν το θάνατο πέφτοντας από την μήκους 1.280 μέτρων γέφυρα που συνδέει το Σαν Φρανσίσκο με την κομητεία Μαρίν βόρεια. Άλλοι 17 έχουν αυτοκτονήσει μέχρι στιγμής φέτος και με την οικονομική κρίση που επικρατεί κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τη συνέχεια... Απλά δείτε τί γράφει στη διπλανή φωτογραφία και σκεφτείτε το μέγεθος του προβλήματος! Περιττό να σημειώσουμε ότι ελάχιστοι είναι αυτοί που επιβίωσαν της πτώσης - υπάρχει και η απίστευτη περίπτωση μίας γυναίκας η οποία πήδηξε δύο φορές: την πρώτη επιβίωσε και σώθηκε από τα νερά, και αφού νοσηλεύτηκε και ανάρρωσε πλήρως, πήδηξε και δεύτερη φορά (!) βρίσκοντας το θάνατο.

Για όλα τα παραπάνω λοιπόν, οι αρμόδιοι για την λειτουργία της γέφυρας έκριναν ότι η προστασία των ανθρώπινων ζωών είναι σημαντικότερη από την διατήρηση της αισθητικής της και θα περιβάλλουν τη γέφυρα με ένα δίχτυ ασφαλείας αξίας 50 (!) εκατομμυρίων δολαρίων, σε μία προσπάθεια να σταματήσουν οι αυτοκτονίες. Τα ατσάλινα συρματοπλέγματα θα έχουν ύψος 6 μέτρων και πλάτος άλλων 6 και θα έχουν μικρή επίπτωση στην εικόνα της γέφυρας, σύμφωνα με το συμβούλιο που είναι αρμόδιο για την διαχείρισή της. Ακόμη δεν έχει συμφωνηθεί ο τρόπος χρηματοδότησης του σχεδίου, ενώ εκκρεμεί η εκπόνηση μελέτης από περιβαλλοντολόγους για τις επιπτώσεις που θα έχει το προστατευτικό δίκτυ στα πουλιά.. Ναι, στα πουλιά, καλά διαβάσατε!

Παρακάτω ο Στύλος σας δίνει την ευκαιρία να δείτε ένα πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ σχετικά με τη γέφυρα και τις αυτοκτονίες της. Πατήστε το λινκ και δείτε το δωρεάν και χωρίς να κατεβάσετε τίποτα: http://www.movies-on-demand.tv/movie/2192-The_Bridge_2006.html


Ο Κύριος μεθ΄υμών,
Δόκιμος

Όχι άλλες απεργίες

Απεργίες συμπαράστασης, απεργίες για το ‘’καλάθι της νοικοκυράς’’, απεργίες γενικά σε δουλειά να βρισκόμαστε. Κάθε λίγο και λιγάκι με γενικόλογα αιτήματα στις οποίες μετέχουν στο 95% των περιπτώσεων αποκλειστικά δημόσιοι υπάλληλοι ή επαγγελματίες κλειστών επαγγελμάτων.

Το όλο συνταγματικό δικαίωμα εδώ και περίπου μια δεκαετία έχει ξεφτιλιστεί.
Αλλά το ίδιο συμβαίνει και στις περιπτώσεις που τα αιτήματα είναι συγκεκριμένα αποκλειστικά εισοδηματικής φύσης. Ποιο είναι το σύνηθες αποτέλεσμα; Λαϊκιστές πολιτικοί υποχωρούν αμέσως σε ότι ζητούν οι προβεβλημένες από τα μμε απεργίες, προϋπολογισμοί και οικονομικές πολιτικές πάνε στα σκουπίδια, το δημόσιο χρέος φυσικά μεγαλώνει και πάμε πάλι αργά ή γρήγορα σε νέες εκλογές όπου τελικά αποφασίζουμε ποιος είναι ο καλύτερος/πιο δημοφιλής λαϊκιστής.
Βαρέθηκα.

Ίσως πρέπει ακόμα και να σκεφτούμε κατά πόσο πρέπει να συνεχίσει να είναι ΄΄συνταγματικό΄΄ το δικαίωμα της απεργίας. Έχουμε κατοχυρώσει την ελευθερία, την ισότητα και φυσικά την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας. Ακόμα και το δικαίωμα του συνέρχεσθαι για να γίνουμε πιο αναλυτικοί. Το να απεργεί κανείς άνετα θα μπορούσε να καθιερωθεί νομολογιακά με βάση τις υπόλοιπες ρυθμίσεις χωρίς να δώσουμε ‘’επαναστατικό’’ τόνο στο Σύνταγμα και επιχείρημα στον καθένα να εκβιάζει αν δεν του αρέσουν τα αποτελέσματα εκλογών.
Το να είναι ανίσχυροι οι πολιτικοί δυστυχώς δε συμφέρει κανέναν και φυσικά ούτε αυτούς που τους ψηφίζουν.
5-10 μπαχαλάκηδες και κάποια βύσματα σε κανάλια αρκούν σήμερα για να φέρουν νέο νομοσχέδιο στη Βουλή.

Από την άλλη αν πουμε ότι ο πιο βέβαιος τρόπος εκδήλωσης της λαϊκής βούλησης είναι οι εκλογές, οι ενστάσεις έχουν να κάνουν με το κατά πόσο αυτό μπορεί να γίνει με το υπάρχον εκλογικό σύστημα. Δε μπορώ να καταλάβω γιατί μια τέτοια αντίδραση δε θα μπορούσε να απεικονιστεί καλύτερα με συλλογή υπογραφών. Βέβαιο αποτέλεσμα χωρίς μπάχαλα.
Στο κάτω κάτω δε νομίζω ότι οι προσωπικότητες των βουλευτών μας δεν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα των πολιτών της χώρας μας.

Τράπεζα black list

Τράπεζες και γκισέδες έχουμε φάει με το κουτάλι. Όταν λένε ότι μπορεί ακόμα και να κλείσουν κάποιες, για άλλες θα έλεγα καλά να πάθουν και για κάποιες άλλες χμμμμμ…... ας πρόσεχαν.
Αν παραβλέψουμε το γεγονός ότι όλες θέλουν να σου πιούν το αίμα, η συμπεριφορά των υπαλλήλων τους είναι αυτό στο οποίο δίνω εγώ μεγαλύτερη σημασία.
Μετά από ατελείωτες ουρές, τρέξιμο και ορθοστασία, μια μαύρη λίστα είναι ό,τι πρέπει.
Από την μέχρι τώρα εμπειρία μου έχουμε και λέμε (από την τράπεζα με τη χειρότερη συμπεριφορά στη μέτρια) :

1. Εθνική. Τα λόγια είναι περιττά… Δημόσιοι υπάλληλοι. Ενικός, καφεδάκι, κουβεντούλα με τη γυναίκα/μάνα/κολητό και μόλις αυτά τελειώσουν έχεις σειρά εσύ. Ποιος όμως έχει διάθεση για εσένα… Α και το κλασικό. Εδώ στις πλείστες των περιπτώσεων δεν έχει ‘’περιμένετε να ρωτήσω’’ αλλά ‘’πήγαινε ρώτα μόνος σου’’. Υπάρχουν και νέοι υπάλληλοι που τρέχουν και εξυπηρετούν αλλά οι παλιοί δεν τους πολυπαίρνουν στα σοβαρά για αυτό σε κάθε περίπτωση αν έχεις απαιτήσεις θα πρέπει να περιμένεις τον γηραιότερο. Έχε υπομονή. Το τρίπτυχο είναι εφορίες-τελωνεία-εθνική.
2. Εδώ θα περιμένατε και τις υπόλοιπες ημιδημόσιες ε; Λοιπόν έχουμε έκπληξη στο νούμερο 2. Ταραμ ταραμ………………. Ε ναι λοιπόν. Άλφα Μπανκ. Σε όοοοοοοσα υποκαταστήματα έχω πάει πάντα κάτι στραβό τυχαίνει. Υπάλληλοι και νέοι και γέροι είναι πολύ της αναμονής και του περίμενε. Απίστευτη ταλαιπωρία και ουρά. Δε μπορώ να το εξηγήσω. Πάντα με κοιτάνε με μισό μάτι. ΄χι τόσο οι ταμίες όσο αυτοίτων γραφείων. Δεν είναι μια γενικότερη στάση ζωής όπως της Εθνικής όσο χοντροκομένη υποκρισία. Να σε έχουν να περιμένεις για ώρα ενώ σε κοιτούν με βλέμμα ‘’τι θέλει ο κακομοίρης’’ και όταν σου έχουν βγάλει το λάδι σου πετάνε χαμόγελο μιμή ντενίση. Ίσως έχει σχέση το ότι είναι η παλιότερη ιδιωτική τράπεζα στην Ελλάδα… Κάτι πρέπει να κάνει και με τη μηχανογράφηση της. Δεν είναι πράμα αυτό να τρέχεις από υποκατάστημα σε υποκατάστημα ακόμα και για φωτοτυπίες…
3. Αγροτική, ταμιευτήριο. Στην τρίτη θέση γιατί μετά το λίφτινγκ –δε ξέρω πώς- αλλά εξαφάνισαν όλους τους παλιούς όπως τα αδέσποτα από την Αθήνα. Εν μία νυκτί. Παλιότερα ειδικά σε υποκαταστήματα του Ταμιευτηρίου ίσως και λόγο μεγέθους, αν η υπάλληλοι της εθνικής δεν καιγόντουσαν εδώ απλά έπρεπε να έχεις αντοχή ελέφαντα. Όχι απλά αγένεια αλλά έψαχναν αφορμή και για τσαμπουκάδες… Ναι ναι… Απίθανα πράγματα… Τεσπά μετά την εξαφάνιση τους να μη σας πω ότι μου έλειψαν…
4. Εμπορική, Γενική. Εντάξει προσπαθούν οι καημένοι αλλά you can’t teach an old dog new tricks.
5. Πειραιώς. Ίσως ότι θα ήθελαν να είναι οι τράπεζες της προηγούμενης κατηγορίας. Όχι μεγάλες διαφορές ωστόσο.
6. Κύπρου, Μαρφίν, Μιλένιουμ, Σίτιμπανκ και λοιπές δυνάμεις. Λόγω μη επαρκούς δείγματος δε μπορώ να είμαι βέβαιος για το που βαδίζουν. Σε βασικές γραμμές ακολουθούν τη στρατηγική ‘’έμπειρος διευθυντής-νέοι και φιλόδοξοι υπάλληλοι’’. Και ωραίες θα προσέθετα εγώ.

Ted.com: ένας ιστότοπος αφιερωμένος στον κόσμο των ιδεών...

Σε μία πρόσφατη ιντερνετική εξερεύνηση, ο Στύλος ανακάλυψε ένα πολύ αξιόλογο site όπου φιλοξενούνται ομιλίες χαρισματικών ανθρώπων σε βίντεο. Στο TED λοιπόν, επιστήμονες από όλους τους κλάδους, συγγραφείς και γενικώς ανθρώποι του πνεύματος παρουσιάζουν μέσα σε 20-30 λεπτά θέματα σχετικά με την τεχνολογία, την οικονομία, τις επιστήμες, τη διασκέδαση, το περιβάλλον, την τέχνη και τον πολιτισμό γενικότερα. Εσείς το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να επιλέξετε το βίντεο που θέλετε, αυτό θα ανοίξει σε μία εφαρμογή player και θα το παρακολουθήσετε online, χωρίς να χρειάζεται να κατεβάσετε οτιδήποτε στον υπολογιστή σας. Άντε, ενημερωθείτε! Επειδή η γνώση είναι δύναμη... http://www.ted.com/