ΔΝΤ δηλ. τρέχα γύρευε

Η Ουκρανία ζήτησε και πήρε από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δάνειο -οικονομική ενίσχυση το λένε τώρα- 14 δις δολάρια για να βγει από την οικονομική κρίση...
Ναι από αυτό το Ταμείο που για να ''εξασφαλίσει'' οτι θα ξεπληρώσεις το δάνειο κάνει την οικονομία σου σφουγγαρόπανο. Αυτή την ελίτ που ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την εξαθλίωση μερικών από τις φτωχότερες χώρες της Αφρικής. Έχουμε όμως παραδείγματα και στην Βαλκανική.
Στην Ελλάδα τελευταία έχουμε βρει από αλλού να δανειζόμαστε και εφόσον έχουμε σαν χώρα και ένα κάποιο κύρος δεν τους πολυπαίρνει αλλά κάθε χρόνο το ΔΝΤ απευθύνει σε μορφή πρότασης προς την ελληνική κυβέρνησή μια δέσμη μέτρων με κατευθύνσεις φιλελευθεροποίησης της αγοράς. Δεκτό και κατανοητό.
Άλλο το ένα όμως και άλλο το άλλο. Τριτοκοσμικές και αναπτυσσόμενες οικονομίες σπανιότατα ανέκαμψαν με την επιβολή μέτρων-σοκ, ιδίως όταν αυτά επιβάλλονται από όργανα που δεν εχουν καμία αντιπροσωπευτικότητα. Πώς θα πειστεί ο κακόμοιρος ριζοπαραγωγός οτι οι όποιες επιχορηγήσεις του θα κοπούν επειδή το επιβάλλει ένας αμερικανο-γερμανο-γάλλος γραφειοκράτης από το γραφείο του στην Ουάσινγκτον; Ας μη γελιόμαστε, τέτοιου είδους οικονομικά μέτρα δούλεψαν κάτω από ορισμένες συνθήκες σε κράτη -από κάθε άποψη- ώριμα.
Στο ΔΝΤ δυστυχώς για τους άμοιρους που πέφτουν στα νύχια του, επικρατεί μια ιδεοληψία. Αυτής της ιδεολογίας που είχε αποτελέσματα στις ΗΠΑ και στη Βρετανία του '80 και δημιούργησε ορθά οικονομικά πρότυπα έως σήμερα για κράτη που είχαν παγιδευτεί στον ανεξέλεγκτο κρατισμό.
Το πρόβλημα τους είναι όμως οτι δεν μπορούν να κατανοήσουν πώς εκεί που δεν υπάρχει καν η δυνατότητα αγοράς δεν μπορείς να επιβάλλεις την απελευθέρωση της.

Πιο ωραία τα γράφει ο Stiglitz στο Globalization and its discontents (''Η μεγάλη αυταπάτη'' στο μεταφρασμένο).