Γιατί κατεβάζετε από το ίντερνετ?

Εδώ και λίγα χρόνια, η επανάσταση που έφεραν τα Rapidshare και BitTorrents αρχεία για να κατεβάζει κάποιος μουσική, ταινίες, προγράμματα και κάθετι σε ηλεκτρονική μορφή, γιγαντώθηκε. Από εκεί που λίγοι πορωμένοι ή ''ψαγμένοι'' τα ήξεραν και τα χρησιμοποιούσαν, πλέον έχουν γίνει ο κανόνας και παλιά προγράμματα παρόμοιας χρήσης (βλέπε Napster, E-mule, Kazaa, κτλ) έχουν περάσει στα αζήτητα... Μάλιστα, με μία γρήγορη σύνδεση και ένα σχετικά καλό μηχάνημα, μπορείς να κατεβάσεις αρχεία με τη σέσουλα - και στο μισό χρόνο! Πραγματική επανάσταση! Αφήστε που εξαιτίας των εξελίξεων αραίωσαν και οι συμπαθείς αλλοδαποί από τους δρόμους και τις καφετέριες με τα παράνομα αντιγραμμένα δισκάκια...

Παραμένει ωστόσο το ερώτημα κατά πόσο αυτός ο τρόπος είναι νόμιμος. Τεχνικά μιλώντας, δεν πρόκειται για κλοπή καθώς τα αρχικά αρχεία παραμένουν ακούνητα! Η βιομηχανία του θεάματος όμως, βλέποντας τις πωλήσεις σε dvds και cds να πέφτουν κατακόρυφα εδώ και χρόνια, έμπλεξε στη μέση copyrights και δικαιώματα καλλιτεχνών και δισκογραφικών και λοιπά, με σκοπό να περιορίσει τον κόσμο να κατεβάζει από το ίντερνετ και να πηγαίνει στα μαγαζιά να σκάει 20 ευρώ μ.ο. για ένα cd... Φυσικά και άλλαξαν οι νομοθεσίες, μπας και πολεμήσουν το φαινόμενο, αν και εδώ και καιρό έχει ξεπεράσει τα Αμερικάνικα σύνορα (όπου πρωτοεμφανίστηκε τέλη της δεκαετίας του '90, αν δεν κάνω λάθος) και έχει παγκοσμιοποιηθεί, με αποτέλεσμα η όποια καταπολέμηση να γίνεται εξαιρετικά δύσκολη, αν όχι αδύνατη. Να αναφέρουμε εδώ ότι πολλοί καλλιτέχνες βλέποντας το μάταιο της υπόθεσης, κυκλοφορούν πλέον οι ίδιοι αρχεία για κατέβασμα από το κοινό με ελάχιστο ή μηδαμινό κόστος. Πρόσφατο παράδειγμα οι Βρετανοί Radiohead.

Ποιός ο λόγος ωστόσο να κατεβάσουμε από το διαδίκτυο? Είναι μόνο η απαγορευμένη τιμή στα δισκάδικα και τα βίντεοκλαμπς που μας κάνει να κατεβάσουμε το δωρεάν αρχείο? Για τους περισσότερους ναι. Άλλωστε, αν δεν μας αρέσει, μπορούμε άνετα να το σβήσουμε ενω αν το είχαμε πληρώσει, θα κλαίγαμε τα λεφτά μας...
Άλλος λόγος είναι η δοκιμή. Πολλοί θέλουν να βαδίσουν στα σίγουρα, και προτιμούν να δουν/ακούσουν κάτι προτού ξοδέψουν χρήματα για να το αποκτήσουν. Μπορούν μάλιστα με αυτό τον τρόπο να ανακαλύψουν νέους καλλιτέχνες/ηθοποιούς/προγράμματα της αρεσκείας τους και μετά να τα αγοράσουν.
Μία τρίτη και αρκετά διαδεδομένη κατηγορία είναι αυτοί που κατεβάζουν κάτι συγκεκριμένο που δεν μπορούν να βρουν κάπου αλλού για να το αγοράσουν, π.χ. ένα σπάνιο single που έχει αποσυρθεί από την αγορά, ή μία καλτ ταινία που δεν πρόκειται ποτέ να βρουν στο Metropolis. Όσο κι αν μοιάζει παράξενο, συλλέκτες δεν υπάρχουν μόνο στα υπόγεια που πουλάνε μεταχειρισμένα αλλά πλέον κυκλοφορούν και στο ίντερνετ.

Εσείς τί γνώμη έχετε για όλα αυτά?