Το μνημειώδες εγχείρημά τους άφησε πολλούς άναυδους όταν πρωτοκυκλοφόρησε πρίν οκτώ χρόνια. Κι αυτό επειδή το άλμπουμ αποτελείται από ένα και μοναδικό κομμάτι, διάρκειας 60 λεπτών! Για να ηχογραφηθεί χρειάστηκαν αφενός η επεξεργασία περίπου 600 διαφορετικών ηχητικών δειγμάτων και 150 κομματιών, και αφετέρου η συμμετοχή 30 μουσικών και οπερετικής και παιδικής χορωδίας!
Εαν η σύλληψη ενός τέτοιου άλμπουμ είναι δύσκολη, τότε η σύνθεσή του είναι ακόμη δυσκολότερη! Κι όμως, οι Green Carnation κατάφεραν αυτό που αρκετοί προσπάθησαν μα ελάχιστοι πέτυχαν: ένα concept άλμπουμ σε ένα και μόνο κομμάτι! Η διάρθρωση των μερών είναι ξεκάθαρη από την πρώτη κιόλας ακρόαση, με την εισαγωγή, τα ''κεφάλαια'' και τον επίλογο να είναι εμφανή. Θα έλεγε κανείς ότι μπορείς να τα ''σπάσεις'' σε μεμονωμένα κομμάτια αλλά η δομή τους είναι τόσο σφιχτή που η παραμικρή αλλαγή στα μέρη θα συνιστούσε καταστροφή. Και αυτό ακριβώς είναι το σημείο που φαίνεται ότι το άλμπουμ γράφτηκε ως μία ενιαία σύλληψη και όχι ως ένα κολάζ.
Με καθαρά progressive καταβολές, τα τοπία αλλάζουν από ηλεκτρικά σε ακουστικά και το ανάποδο, σχηματίζοντας μικρούς αυτοτελείς μουσικούς κύκλους που ενώνονται σαν αλυσίδα. Μία μεγάλη ποικιλία σε μουσικά όργανα (πέρα από τους συνήθεις υπόπτους κιθάρα (ηλεκτρική & ακουστική), μπάσο, ντραμς, έχουμε επίσης σαξόφωνο, σιτάρ, σύνθεσάιζερ και εκκλησιαστικό όργανο) κεντούν μία διαδρομή από το σκοτάδι στο φως και αντίστροφα, συνοδευόμενη ως επι το πλείστον από καθαρά φωνητικά - ναι, έχουμε και λίγα γρυλίσματα. Και όλα αυτά με μία τέλεια, προσεγμένη παραγωγή, που δίνει σε αυτό το επικό άλμπουμ μία βέβαιη θέση ανάμεσα στα μεγαλόπνοα εγχειρήματα της πολυσχιδούς Σκανδιναβικής σκηνής.
Καλούμαστε λοιπόν να πάρουμε μέρος σε ένα ταξίδι. Ατμοσφαιρικό, σκοτεινό, αισθαντικό. Και να ταξιδέψουμε με μία υπέροχη μουσική που δεν γνωρίζει στεγανά, αφού διασταυρώνει εναλλακτικούς ροκ/τζαζ ήχους του παρελθόντος με διαφορετικά μέταλ είδη του παρόντος. Όσοι πιστοί, πάρτε μία γεύση...
Ολόκληρο το άλμπουμ εδώ
3 σχόλια:
Χμμ, δεν τους ήξερα τους Green Carnation αν και η Σκανδιναβική -και ιδιαίτερα η Σουηδική- μουσική σκηνή χαίρει της εκτίμησής μου. Tο άκουσα πάντως το κομμάτι (το μέρος που έβαλες).
Και αυτή η ιδέα του ενός κομματιού με τις εναλλαγές έτσι όπως το περιγράφεις είναι ενδιαφέρουσα σύλληψη και μπορώ να την εκτιμήσω ως δουλειά... αλλά τα γούστα είναι υποκειμενικά.
Αυτά τα progressive, εναλλακτικά και folk στοιχεία στο metal δε μου αρέσουν ιδιαίτερα... :(
Υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις όπως π.χ. το Rebellion των Grave Digger, όπου εκεί τα folk στοιχεία δένουν υπέροχα με το πνεύμα του κομματιού.
Καθώς δεν έχω όμως ασχοληθεί και περισσότερο, δεν μπορώ να έχω και ολοκληρωμένη άποψη.
Τέσπα, καλό μήνα σου εύχομαι with many days of Darkness... ;)
Εντάξει δεν είναι του γούστου μου αλλά so what? Η αλήθεια είναι ότι δε βρίσκομαι πολύ κοντά στην προχωρημένη σκανδιναβική μουσική - για μένα ο Φινλανδός Sibelius ήταν προχωρημένος για την εποχή του και κάπου εκεί έχω μείνει. Το death metal, το doom rock.. μάλλον όχι του στυλ μου. Δε βαριέσαι όμως. Όπως πάντα πολύ ενδιαφέροντα τα αφιερώματά σου. Καλή εβδομάδα και καλό μήνα από τα μέρη μας εδώ έξω απ' το Guildford.
Kalws ta koritsia, k kalo sas mhna
Dark Chef h teleutaia su protash mu fernei righ anatrixilas! :))
H musikh opws sigoura tha gnwrizeis einai periergo pragma, kai ta gousta mas akomh pio periergh ypothesh!
To Rebellion to xerw, alla den thimamai folk stoixeia ektos an ennoeis ligh pipiza pou petane mesa.. Petyxhmeno folk (k apo tous prwtous pou to ebalan sto metal) paizoun oi Skyclad, an k mu les oti den su aresei to eidos..
Oi Green Carnation pantws exoun balei diafora pragmata sto kommati tous, oxi toso folk oso ola sxedon ta ypoloipa, xaxa!
Thalassaki, wraios o Sibelius kai gia romantikes katastaseis! Alla se auto to disko h prosfora tou den fainetai :)
Guildford den exw paei, an k fantazomai oti autes tis meres tha einai ki auto me tis kolokythes tou!!
Δημοσίευση σχολίου