Πρόσεχε που πατάς!

Τα πεζοδρόμια είναι για να περπατούν κατά κανόνα άνθρωποι και το χώμα ενδείκνυται για τα ζώα. Η κατάσταση γίνεται δύσκολη όταν ζώα σέρνονται από τα αφεντικά τους στα πεζοδρόμια. Το αποτέλεσμα είναι πάσης φύσεως ακαθαρσίες αλλά και άλλα προβλήματα σε οποιονδήποτε θέλει να περπατήσει για να πάει στη δουλειά του. Το ποιο γελοίο όμως είναι η συμπεριφορά των ‘φιλόζωων’( ο Θεός να τους κάνει αφού τη βρίσκουν με το να σέρνουν ζωάκια με αλυσίδες). Οι συγκεκριμένοι σπανίως ρίχνουν τον εγωισμό τους με το να ζητήσουν συγγνώμη και επειδή είναι μαθημένοι, όταν το σκυλάκι τα κάνει, ρίχνουν και ένα αγριεμένο βλέμμα τριγύρω στο στυλ ‘μην τυχόν και μιλήσει κανένας τον γ…..α’. Τι να κάνεις εκεί; Στις περισσότερες περιπτώσεις την κάνεις… Βέβαια άμα έχεις και τα νεύρα σου ρίχνεις και κανα μπινελίκι αλλά είπαμε ο προβληματικός θα σε νικήσει λόγω εμπειρίας…
Η λύση του προβλήματος θα απαιτούσε τα κλασικά- συνειδητοποιημένους πολίτες, εκπαίδευση και προπάντων λιγότερη επιθετικότητα (για σας το λέω φιλόζωοι!). Το θέμα είναι πώς γίνεται αυτό από τη μια μέρα στην άλλη. Δεν γίνεται. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσευχηθούμε μπας και μειωθεί το φαινόμενο κάπως. Μια καλή πρόταση θα ήταν να διαφημιστούν περισσότερο ως κατοικίδια οι γάτες που δεν καίγονται για βόλτες με τα αφεντικά τους (τις κάνουν μόνες τους) και έχουν την ευγένεια να σκεπάζουν τις ακαθαρσίες τους. Βέβαια έχουν το αρνητικό ότι λόγω της ικανότητας επιβίωσης που έχουν, οι ιδιοκτήτες τους δεν το πολυσκέφτονται όταν τις βαριούνται για να τις ξαμολήσουν στους δρόμους αδέσποτες. Υπάρχουν και άλλα ζωάκια βέβαια που δε ‘λερώνουν’ για όποιον δε έχει πρόβλημα να κρατάει φυλακισμένα άκακα όντα μόνο για τη δική του ευχαρίστηση αλλά άλλο πράμα τα ψαράκι άλλο ο σκύλος. Όσο πιο μεγάλο το ζώο τόσο μεγαλύτερη η σαδιστική ηδονή.