Εκδρομή Δόκιμου στο αμαρτωλό Galway, Ιρλανδία

Ειρήνη υμίν εν Χριστώ αδερφοί και άγιοι αναγνώστες του Στύλου, ο Δόκιμος επέστρεψε μετά από μέρες αλλά θα ξαναφύγει πολύ σύντομα σε νέα ιεραποστολή. Το καθήκον βλέπετε...
Λοιπόν, εδώ που τα λέμε, το καθήκον δεν είναι και τόσο άσχημο πράγμα! Με έστειλε Ιρλανδία για πρώτη φορά, όπου παρά τις υποχρεώσεις και το κύρηγμα, πέρασα φίνα!

Η μικρή παραθαλάσσια πόλη Galway (στα Ιρλανδικά Gaillimh) βρίσκεται στα δυτικά της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας, στον κόλπο Galway απέναντι από τα νησιά Αράν. Για να πω την αλήθεια μου, περίμενα να βρω ένα επαρχιακό ψαροχώρι της κακιάς ώρας αλλά αντ΄αυτού συνάντησα μία ταχέως αναπτυσσόμενη πόλη με φοβερή παράδοση και πανέμορφες εικόνες! Η οικιστική έκρηξη των τελευταίων ετών έχει αφήσει τα σημάδια της, συνδυάζοντας την παραδοσιακή αρχιτεκτονική με κτίρια από μέταλο και γυαλί. Αυτό ωστόσο δεν χαλάει καθόλου τον επισκέπτη, αφού η καρδιά της πόλης έχει μείνει ανέγγιχτη και τα νέα κτίσματα έχουν αφομοιωθεί ομαλά στην περιφέρεια του κέντρου.
Γενικές εντυπώσεις άριστες! Γραφικά δρομάκια γεμάτα τουρίστες, γεφυράκια που ενώνουν τους δρόμους της πόλης πάνω από τον ποταμό που την διατρέχει από άκρη σε άκρη, Ιρλανδικές παμπ με βαρελίσια Guinness να ρέει συνεχώς (τελικά είναι αλήθεια ότι με δυο-τρεις δεν χρειάζεσαι φαγητό!), υπέροχες εικόνες από τον ωκεανό στην προβλήτα! Το Galway έχει ένα ευρωπαικό χαρακτήρα που δεν θυμίζει και πολύ Αγγλία, διατηρώντας ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Ιρλανδίας και ένα κοσμοπολίτικο προφίλ. Για να μιλήσουμε και λίγο ιστορικά, αυτό ίσως και να οφείλεται στις εμπορικές συναλλαγές με ευρωπαικές χώρες όπως η Ισπανία από παλιά (15-16ος αιώνας)...
Η πόλη φημίζεται για το πανεπιστήμιό της (ο Δόκιμος το επισκέφθηκε πολλάκις και είναι πραγματικά τεράστιο!), τα πολυάριθμα φεστιβάλ (jazz-folk μουσικής, γραμμάτων-ποίησης, κα), τη σχέση της με τη θάλασσα και να μην ξεχάσουμε, τις διάσημες διθνώς ιπποδρομίες που γίνονται κάθε Ιούλη. Οι Ιρλανδοί είναι πολύ ευγενικοί και ανοιχτόκαρδοι άνθρωποι, οι δε Ιρλανδές πολύ όμορφες γυναίκες! Ειδικά για όσους αρέσκονται στις κοκκινομάλλες! Επειδή όπως καταλαβαίνετε λοιπόν οι πειρασμοί ήταν πολλοί, κατέφυγα στον καθεδρικό του Αγ. Νικολάου
(ψαροπόλη είπαμε, ποιόν περιμένατε να έχει πολιούχο?) για να πάρω δύναμη και μετά βουρ πάλι στους δρόμους για να κατηχήσω τους κατοίκους... Δύσκολο έργο χωρίς τη βοήθεια του Δάσκαλου Στηλίτη αλλά επιφυλασσόμαστε για αποστολή του χρόνου...
Τις στιγμές που το έργο μου γίνοταν δυσκολότερο εξαιτίας της ζέστης και της κόπωσης, κατέφευγα σε γειτονική μπυραρία όπου έπιασα φιλίες με το μπαρμαν, ένα φοβερό τυπά βγαλμένο από τις ταινίες, ο οποίος με τάιζε (βλέπε δίπλα!) και προσπαθούσε να μου μάθει καμιά λέξη στα Ιρλανδικά αλλά εις μάτην! Η μόνη φράση που μου κόλλησε είναι ''Ca bhfuil mo phionta?'', και σημαίνει ''Πού στο καλό είναι το pint μου?!'' Για περιπτώσεις ανάγκης και μόνο... Πέρασα μία βόλτα και από το μοντέρνο μουσείο, όπου με έκπληξη είδα ντοκουμέντα από την επίσκεψη του J.F.Kennedy (ναι, του γνωστού) στην πόλη!

Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν, η μικρή αλλά πλούσια σε εικόνες πόλη του Galway αποτελεί έναν ιδανικό προορισμό για εκείνον που θέλει να γνωρίσει το άλλο πρόσωπο της Ιρλανδίας, μακριά από τα μεγάλα αστικά κέντρα όπως το Δουβλίνο. Κερδίζει τις εντυπώσεις, σφίζοντας από ζωή, και εξαιτίας του μεγέθους της μπορείτε να δείτε τα πάντα σε 2 μέρες! Με μία πρόταση, αποζημιώνει και με το παραπάνω τον χρόνο που θα της αφιερώσει ο ταξιδιώτης!

Σας αφήνω με μία φωτογραφία της Ισπανικής αψίδας του 16ου αιώνα, μέρος των οχυρωματικών έργων της πόλης.
Ευχές σε όλους τους πιστούς για χαρούμενο, με πολύ μουσική, πολλά μπάνια, πολλά παγωτά και κυρίως αναμάρτητο Αύγουστο! Άντε, και μέχρι να ξαναβρεθούμε είθε η χάρη του Κυρίου να κατοικήσει την κεφαλή σας!

Ο Κύριος μεθ΄ υμών,
Δόκιμος.

Ξενύχτηδες από κούνια

Η συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών οικογενειών βγαίνει για φαγητό/καφέ κτλ μετά των τέκνων τους γύρω στις 10:30 με 11.
Καρότσια και πιτσιρίκια όλων των ηλικιών πετυχαίνει κανείς άνετα μετά τα μεσάνυχτα σε όλα τα στέκια της χώρας.
Και το ποιό απίθανο; Τα περισσότερα δε νυστάζουν!
Εκπαιδευμένα.
Καλά για τους γονείς γνωστά και χιλιοειπωμένα. Νεάζοντες σαραντοπεντηντάρες/ηδες.
Τώρα που το θυμήθηκα. Ο πληθησμός της χώρας γερνάει αλλά αρνείται να το αποδεχτεί...
Επανέρχομαι. Εκτός από τα γνωστά για τους λόγους υγείας και τα κελαηδονίστικα ''αν κοιμηθώ νωρίς...'', τα μωρά έχω την αίσθηση οτι ίσως λειτουργούν και ως ένα είδος πετ. Κάτι για να ασχολούμαστε όταν είναι πιασμένο το τάβλι και έχουμε βαρεθεί ο ένας τον άλλον. Και μην πει κανείς οτι και τα πιτσιρίκια πρέπει να κοινωνικοποιούνται. Υπάρχει λόγος που δε σερβίρουν μπύρες στους παιδικούς σταθμούς.
Εντάξει οι περισσότεροι δεν έχουν που να αφήσουν τα πιτσιρίκια. Στις μπέιμπι σίτερ που έχουν το θράσσος να ζητάνε λεφτά -άσε που είναι και ανώμαλες- ή στη γιαγιά που κάναμε αμαν να ξεφορτωθούμε;
Οπότε τί μας μένει; Στη τελική καλό είναι να μαθαίνει το παιδί από μικρό για να συνηθίζει και να μην το πειράζει.

Θα πέσει φωτιά να μας κάψει...

Οδηγώντας στη Δυτ. Πελοπόνησσο

Μετά από ολιγοήμερη παραμονή στις παραλίες της ανατολικής Πελοποννήσου, ο Στυλίτης μετά του Στύλου αποφάσισε μετά από πρόσκληση-πρόκληση να μετατοπισθεί και στην δυτική, πλησίον της γνωστής παραλίας Κουρούτα.
Έβαλε τα ροδάκια του, γύρισε στο πλάι και ξεκίνησε.
Τα της διαμονής εκεί θα ειπωθούν στο τέλος. Το διδακτικό μέρος βρίσκεται αλλού.

Τί δρόμοι σκοτώστρες υπάρχουν ακόμη στην Ελλάδα;;;
Από σχεδόν το ύψος του Κιάτου μέχρι την Πάτρα είναι το highway to hell -που είπε και συνοδοιπόρος μου-. Μία λωρίδα ανα κατεύθυνση, χωρίς νησίδα, ένας δρόμος γεμάτος νταλίκες, άσφαλτος με κλίσεις τραμπολίνου και φυσικά αναρίθμητοι Έλληνες γκαζόβιοι με ευτυχώς καλά αντανακλαστικά και τύχη, γιατί αλλιώς ο στύλος θα είχε γίνει οδοντογλυφίδες.
Μείγμα εκρηκτικό. Οι νταλίκες μονίμως στα δεξιά σε αυτό που σε άλλους κόσμους αποκαλούμε ‘’λωρίδα έκτακτης ανάγκης’’ και όλοι οι υπόλοιποι να πασχίζουμε να προσπεράσουμε προσευχόμενοι. Κάθε στροφή και κομποσκοίνι , κάθε σαμαράκι και προσευχητάρι. Το τελευταίο προς τιμήν των άτυχων…
Βέβαια το να πηγαίνεις τέρμα δεξιά δεν ήταν και τόσο παράλογο όπως διαπίστωσα αργότερα, μιας και από το αντίθετο ρεύμα γινόταν επίσης το σώσε.
Το καλό είναι ότι επιτέλους έφτασα και με το στύλο άθικτο.
Από την Πάτρα και μετά κάπως βελτιώνεται με δυο λωρίδες ανά κατεύθυνση για να επανέλθουμε στα ίδια μέχρι την Αμαλιάδα.

Στα της παραλίας τώρα. Ψιλή άμμος, εμπορικοποίηση όσο παίρνει και όχι πολλά λίπη. Θα αρέσει σε όσους παρακολουθούν δελτίο σταρ αλλά και ο Στυλίτης δεν πέρασε άσχημα. Αν το θέλει ο Θεός θα ξαναπάω. Από άλλο δρόμο.

Δύο Αμερικάνες: Anchor Steam Beer & Liberty Ale

Σκεφτόμουν απόψε ότι πάει καιρός να μιλήσουμε για καμία μπύρα που να αξίζει. Και θα λέτε κι εσείς ''καλά αυτοί στο Στύλο δεν πίνουν τίποτα πια?'', και με το δίκιο σας εδώ που τα λέμε! Μην έχετε φόβο, τα πίνουμε μία χαρά (βεβαίως βεβαίως!) και ίσως τα παραπίνουμε τώρα τελευταία στην ιεραποστολή, γι' αυτό και αμελήσαμε! Οπότε για να επανορθώσουμε, θα γράψουμε 2-3 αράδες όχι για μία, αλλά για δύο μπύρες που αξίζει να δοκιμάσετε!
Μπορεί να μην πρόκειται για αγαπημένες Βελγίδες αλλά οι δύο Αμερικάνες που βλέπετε είναι ενδιαφέρουσες περιπτώσεις. Με σειρά δοκιμής λοιπόν, έχουμε στα δεξιά της φωτογραφίας μία Anchor Steam Beer και αριστερά μία Anchor Liberty Ale. Και στα δύο μπουκάλια ξεχωρίζει το λογότυπο της άγκυρας - που προσωπικά με ξενερώνει λίγο! Το ζυθοποιείο Anchor βρίσκεται στο San Francisco και είναι από τα μικρότερα στον κόσμο, ακολουθώντας μόνο παραδοσιακές μεθόδους παρασκευής (για περισσότερα εδώ).

Η Anchor Steam Beer είναι μία παράξενη μπύρα που θυμίζει lager αλλά δεν είναι ακριβώς, με περιεκτικότητα αλκοόλ 4.8%. Οι ειδικοί την ονομάζουν California Common, και στην ουσία συνδυάζει στοιχεία lager και ale. Η συγκεκριμένη είναι χειροποίητη και η μέθοδος παρασκευής της φτάνει πίσω στο 1896. Έχει ανοιχτό χρυσό χρώμα, ο αφρός της δεν διατηρείται και πολύ, αλλά το άρωμά της σε αποζημιώνει κάπως. Αρκετή βύνη και καραμέλα, παρόμοια στοιχεία και στη γεύση, η οποία είναι σχετικά ισορροπημένη, αφήνοντας μία πικράδα στο τέλος. Το χαμηλό ποσοστό αλκοόλ και ένας ισορροπημένος και ευχάριστος χαρακτήρας την κάνουν ιδιαίτερα ευκολόπιοτη. Σαφώς ανώτερη επιλογή από πολλές ''εμπορικές'', αν την πετύχετε πουθενά μη διστάσετε! To Rate Beer της δίνει ένα 71/100 και το Beer Advocate ένα μάλλον γενναιόδωρο Β+.

Η Anchor Liberty Ale είναι μία Αμερικάνικη pale ale, με 5.9% αλκοόλ. Πρωτοπαρασκευάστηκε το 1975 και ακολουθεί την κλασική μέθοδο ξηρού λυκίσκου (''dry hopped''), με φυσική ζύμωση σε μπυρο-κάδους. Έχει τα βασικά χαρακτηριστικά μίας τυπικής ale, με φρεσκαδα και έντονη μαγιά. Χρώμα χρυσό, με αφρό που μένει μέχρι τέλους, και δυνατό άρωμα όπου κυριαρχούν τα φρούτα. Η γεύση εξαιρετική, εξίσου φρουτώδης, με εσπερειδοειδή σαν νεράτζι. Πραγματική απόλαυση που θυμίζει ''βελγικές'' στιγμές, και μία ζεστάδα που τη νιώθεις κατά την κατάποση. Δεν είναι τυχαία άλλωστε τα 90/100 που συγκεντρώνει στο Rate Beer και το Β+ από το Beer Advocate. Προσωπικά μου άρεσε περισσότερο από τη Steam Beer, και φυσικά τη συνιστώ ανεπιφύλακτα!

Ο Κύριος μεθ΄υμών,
Δόκιμος

Διάλογος ανάμεσα σε έναν ιερωμένο και έναν ετοιμοθάνατο

ΙΕΡΩΜ. - Μπροστά σε αυτή τη μοιραία στιγμή όπου το πέπλο της ψευδαίσθησης σχίζεται μονάχα για να παραδώσει στον πλανημένο την ωμή εικόνα τω σφαλμάτων και των διαστροφών του, εσείς τέκνο μου, διόλου δεν μετανιώνετε για τις πολλαπλές ελευθεριότητες στις οποίες σας εξώθησαν η ανθρώπινη ευπάθεια και η αδυναμία?
ΕΤΟΙΜ. - Φίλε μου, ναι, μετανιώνω.
ΙΕΡΩΜ. - Εκμεταλλευτείτε τότε τούτες τις ευμενείς τύψεις, ώστε να λάβετε από τον ουρανό, στο λίγο χρόνο που σας απομένει, συνολκή άφεση αμαρτιών [...]
ΕΤΟΙΜ. - Όσο με κατάλαβες εσύ, άλλο τόσο σε καταλαβαίνω κι εγώ
ΙΕΡΩΜ. - Μα τί?
ΕΤΟΙΜ. - Σου είπα ότι μετανιώνω.
ΙΕΡΩΜ. - Το άκουσα.
ΕΤΟΙΜ. - Ναι, αλλά δεν το κατάλαβες
ΙΕΡΩΜ. - Και σαν τί ερμηνεία...
ΕΤΟΙΜ. - Αυτήν εδώ... Η φύση με γέννησε με ζωηρές ορέξεις και πάθη ισχυρότατα. Ήρθα στον κόσμο μόνο και μόνο για να παραδοθώ σε αυτά και να τα ικανοποιήσω [...] Μετανιώνω λοιπόν που δεν αναγνώρισα όσο θα έπρεπε την παντοδυναμία της, και οι μοναδικές μου τύψεις σχετίζονται με την πενιχρή, εκ μέρους μου, χρήση των δυνατοτήτων [...] με τις οποίες με προίκισε για να την υπηρετήσω. Κάποιες φορές της αντιστάθηκα και μετανιώνω [...]
ΙΕΡΩΜ. - Που σας παρασύρουν τα λάθη σας, που σας οδηγούν οι σοφιστείες σας! [...] Δεν βλέπετε ότι οι ατυχείς αυτές κλίσεις που σας έβγαλαν από τον ίσιο δρόμο είναι αποτελέσματα της διεφθαρμένης αυτής φύσης στην οποία εσείς προσδίδετε την παντοδυναμία.
ΕΤΟΙΜ. - Φίλε μου, η διαλεκτική σου είναι εξίσου φαύλη με το πνεύμα σου. Θα ήθελα να συλλογίζεσαι πιο ορθά, ειδάλλως άφησέ με να πεθάνω εν ειρήνη [...]
-----------------------------------------------------------------------------
ΙΕΡΩΜ. - Δεν πιστεύετε λοιπόν διόλου στο Θεό?
ΕΤΟΙΜ. - Όχι. Και για έναν απλούστατο λόγο: διότι είναι εντελώς αδύνατο να πιστέψει κανείς σε ο,τι δεν κατανοεί [...] Με δυο λόγια, ό,τι ξεπερνά τα όρια του ανθρώπινου νου είναι ή χιμαιρικό ή ανώφελο. Αφού λοιπόν ο θεός σου δεν μπορεί παρά να είναι ή το ένα ή το άλλο, στην πρώτη περίπτωση θα ήμουν τρελός να πιστέψω και στη δεύτερη ανόητος [...] Απόδειξέ μου ότι η φύση δεν είναι αυτάρκης και θα σου επιτρέψω να της προσδώσεις ένα δημιουργό [...]
-----------------------------------------------------------------------------
ΙΕΡΩΜ. - Μα επιτέλους δεν μπορεί να μην δέχεστε ότι υπάρχει κάτι μετά από αυτή τη ζωή! Είναι αδύνατο να μην ενδιαφέρθηκε ποτέ το πνεύμα σας να διαπεράσει τα πυκνά σκοτάδια της τύχης που μας περιμένει. Και ποιό σύστημα θα μπορούσε να το ικανοποιήσει καλύτερα εκτός από μία πληθώρα τιμωριών για όποιον ζει άτιμα και από μία αιωνιότητα ανταμοιβών για όποιον ζει έντιμα?
ΕΤΟΙΜ. - Ποιά τύχη φίλε μου? Για το κενό μιλάμε, βέβαια [...] Τα υπόλοιπα είναι αποκυήματα της υπεροψίας, μόνο αυτό ανήκει στη λογική [...] Τίποτε δεν αφανίζεται φίλε μου, τίποτε δεν καταστρέφεται στον κόσμο. Σήμερα άνθρωπος, αύριο σκουλήκι, μεθαύριο μύγα, όλα αυτά δεν είναι ζωή? Και γιατί θέλεις να ανταμειφθώ για αρετές που δεν τις άξιζα ποτέ, ή να τιμωρηθώ για εγκλήματα που δεν τα έχω διαπράξει? [...]
------------------------------------------------------------------------------
ΕΤΟΙΜ. - Νιώθω όμως ότι αποδυναμώνομαι, κληρικέ. Άφησε τις προκαταλήψεις σου, γίνε άντρας, γίνε ανθρώπινος, δίχως φόβο και προσδοκία [...] Απαρνήσου την ιδέα ενός άλλου κόσμου, δεν υπάρχει. Μην απαρνηθείς όμως την απόλαυση της ευτυχίας και την υλοποίησή της [...] Φίλε μου, η ηδονή υπήρξε πάντοτε το πολυτιμότερο αγαθό μου. Σε όλη μου τη ζωή της άναβα καντήλι, τώρα θέλω εγώ να σβήσω στα χέρια της: το τέλος μου πλησιάζει, έξι γυναίκες ωραιότερες και από το φως της μέρας βρίσκονται στο διπλανό δωμάτιο [...] πάρε το μερίδιό σου, προσπάθησε, όπως κι εγώ, να ξεχάσεις στα στήθη τους όλες τις μάταιες σοφιστείες της προκατάληψης και όλα τα ανόητα λάθη της υποκρισίας.

Σημείωση: Ο ετοιμοθάνατος χτύπησε το κουδουνάκι, οι γυναίκες μπήκαν και ο κληρικός έγινε στην αγκαλιά τους ένας άνθρωπος διεφθαρμένος από τη φύση, καθώς δεν κατόρθωσε να εξηγήσει τί σήμαινε φύση διεφθαρμένη.

Αποσπάσματα από το Διάλογος ανάμεσα σε έναν ιερωμένο και έναν ετοιμοθάνατο (1782) του Marquis de Sade.

7 αστείες φωτογραφίες

Ο Στύλος σήμερα (συνεχίζει να) έχει μία ανάλαφρη ατμόσφαιρα και επειδή ο Δάσκαλος κοπιάζει αυτές τις μέρες, προσφέρουμε σε αυτόν και το ποίμνιο μία δόση γέλιου. Μερικές από τις πιο αστείες (για να μη γράψω σαχλές!) φωτογραφίες που έχω δει...

1. Διαστημόσκύλο τύπου Δάσκαλος Yoda!
Για τους λάτρες των Star Wars αλλά και για ζωόφιλους με χιούμορ

2. Μηχανόβιο γατί
Με δερμάτινα, cool ύφος και τον ''αέρα'' του έμπειρου αναβάτη

3. ''Πόσες ώρες έχει μία μέρα? 24? Νομίζεις!''
Απίστευτο και όμως αληθινό! Από φαστ φουντάδικο της Ανατολής

4. ''Μείνε ήσυχος Αρχηγέ! Θα είμαστε ανα πάσα στιγμή έτοιμοι!''
Ο λόγος που οι Αμερικάνοι νιώθουν να απειλούνται... Μάλλον θα παράφαγαν τα παλικάρια...

5. Πω πω ζέστη!
Ίσως η πιο έξυπνη ενημέρωση σχετικά με το πρόβλημα της ανόδου της θερμοκρασίας του πλανήτη

6. ''Τί να πατήσω??''
Και με οδηγίες για ανθρώπους που δεν έχουν ξαναμπεί σε ασανσέρ...

7. ''Κράτα λίγο ακόμα Κώστα, φτάνουμε!!''
Κάτι τέτοια κάνουν οι Ασιάτες και μας αφήνουν άφωνους! Και η μεγαλύτερη πλάκα είναι ότι πάνε στη μέση του κεντρικού δρόμου!

Πολιτικό ανεκδοτάκι

Εύστοχο ανεκδοτάκι με μπόλικη δόση πολιτικής σάτιρας, που έφτασε σήμερα στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο και ταιριάζει γάντι στην ελληνική πραγματικότητα!

Ένα δωδεκάχρονο παιδάκι βλέποντας τις ειδήσεις ρωτάει τον μπαμπά του:
- Μπαμπά, τί είναι η πολιτική??

Ο πατέρας, που είναι φανερά ικανοποιημένος που ο γιος του δείχνει σημάδια ωρίμανσης, του απαντάει με ένα παράδειγμα:

- Κοίταξε παιδί μου... Μια χώρα είναι σαν μια οικογένεια. Πάρε για παράδειγμα τη δική μας. Η μαμά είναι σαν την κυβέρνηση, κανονίζει τα πάντα μέσα στο σπίτι. Εγώ, ο πατέρας, είμαι σαν το μεγάλο κεφάλαιο, στηρίζω την οικονομία του σπιτιού. Η υπηρέτρια είναι σαν την εργατική τάξη, κάνει όλες τις εργασίες που πρέπει να γίνουν. Εσύ είσαι σαν την κοινή γνώμη, που παρατηρεί τα όσα συμβαίνουν γύρω της. Τέλος, το μωρό που έχουμε σπίτι συμβολίζει το μέλλον της χώρας. Σκέψου τα όλα αυτά το βράδυ, και αύριο θα συζητήσουμε για τα συμπεράσματα που έβγαλες, εντάξει?

- Εντάξει μπαμπά, απαντάει ο μικρός, και σκεφτικός πηγαίνει στο κρεβάτι του. Στη διάρκεια της νύχτας και ενώ σκεφτόταν τα σοφά λόγια του πατέρα, ακούει κλάματα από την κούνια του μωρού. Σηκώνεται πάνω, πλησιάζει την κούνια και βλέπει ότι το μωρό έχει λερωθεί...

Πηγαίνει στην κρεβατοκάμαρα να το πει στην μητέρα του, ανοίγει την πόρτα και βλέπει μόνο τη μητέρα του στο κρεβάτι να κοιμάται. Ο πατέρας άφαντος! Τον πιάνει πανικός! Από την μισάνοιχτη πόρτα του δωματίου υπηρεσίας, ακούει ύποπτους θορύβους... Πλησιάζει, κοιτάει και βλέπει τον πατέρα του με την υπηρέτρια στα τέσσερα! Κάγκελο ο πιτσιρικάς!

- 'Τι να κάνω?', σκέφτεται, 'να ξυπνήσω την μαμά; θα δει τον μπαμπά με την υπηρέτρια, να διακόψω τον μπαμπά; ντρέπομαι, και ποιος θα αλλάξει το μωρό? Εγώ δεν ξέρω να το κάνω...' Αποφασίζει λοιπόν να κάνει την πάπια και να πάει για ύπνο. Το επόμενο μεσημέρι, μετά το φαγητό, λέει ο πατέρας στο γιο:

- Λοιπόν? Σκέφτηκες αυτά που είπαμε χθες?
- Ναι πατέρα, τα σκέφτηκα.

- Και τι συμπέρασμα έβγαλες?

- Όταν η κυβέρνηση κοιμάται, το μεγάλο κεφάλαιο πηδάει την εργατική τάξη, η κοινή γνώμη αδιαφορεί και το μέλλον της χώρας είναι βυθισμένο στα σκατά!!!

Σημ: Η γελοιογραφία είναι του Κ. Μητρόπουλου και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ''ΤA NEA'' (12/5/08). Από το blog ''Πολιτική γελοιογραφία'' (http://caripol.blogspot.com/)

Τα ''κέρατα του Διαβόλου'': ένα μουσικό σύμβολο

Καλό μήνα σε όλους τους πιστούς! Και για να πάει καλά εδώ που τα λέμε, ας ξεκινήσουμε τον Ιούλιο με τρόπο μουσικό και... ''σατανικό''! Να λύσουμε μία και καλή την ΤΕΡΑΣΤΙΑ παρεξήγηση που υπάρχει με το ''σύμβολο του Διαβόλου'' (a.k.a corna, moloch, sticks up, sign of the goat), την γνωστή σε όλους χειρονομία του χεριού σε γροθιά με το μικρό δάκτυλο και τον δείκτη υψωμένα , που χρησιμοποιείται κατά κόρο στη ροκ και μέταλ μουσική. Δεν θα ασχοληθούμε με γραφικότητες σε αυτό το ποστ (βλέπε γιαγιάδες να σκούζουν κατά του Αντίχριστου, ατάκες του τύπου ΄μόνο οι Σατανιστές και οι αληταράδες κάνουν αυτό το σύμβολο'', κ.α) παρά μόνο με τη σωστή χρήση και την καταγωγή του.

Το corna λοιπόν σχηματίζεται ΟΡΘΩΣ ως εξής: πρώτα σχηματίστε γροθιά, κατόπιν υψώστε το μικρό δάκτυλο και τον δείκτη και τέλος τοποθετήστε τον αντίχειρα πάνω από τα μεσαία δάκτυλα - και όχι δίπλα ή από κάτω τους! Η χειρονομία αυτή, που έχει συνδεθεί με το μυστικισμό και τη μέταλ κυρίως μουσική, συμβολίζει την αλληλεγγύη μεταξύ των πιστών και μεταφράζεται κατά κάποιο τρόπο ως ''Rock on!'', αποτελώντας την υπέρτατη εκδήλωση λατρείας-πόρωσης-ψυχικής έξαρσης (και δείγμα ευχαριστίας προς το συγκρότημα ότι το κοινό απολαμβάνει)! Συνήθως κάνει την εμφάνισή του σε συναυλίες κατά τη διάρκεια ατελείωτου headbanging, αν και πλέον το βλέπουμε μέχρι και από την Avril Lavigne χάριν της αναγνωρισιμότητας-εμπορικότητας που έχει... Ακόμα και σε chat rooms, οι χρήστες που ακούν ''εκκλησιαστική'' μουσική το δείχνουν με δύο I και ένα m, σχηματίζοντας το corna ως΄ImI΄

Το σύμβολο κακώς έχει συνδεθεί ωστόσο με το Κακό και το Σατανισμό στη μουσική. Και εξηγούμαστε. Ναι, χρησιμοποιείται από Σατανιστές ως χειρονομία χαιρετισμού ή σύμβολο του Όξαποδω. Αρχικά όμως η χειρονομία είχε σχέση με τη δεισιδαιμονία και αποσκοπούσε στο να προστατεύσει αυτόν που το έκανε από μία κατάρα, ένα επερχόμενο κακό ή μία κακοτυχία. Χρησιμοποιείται ακόμα άλλωστε στη γειτονική μας Ιταλία. Ο ''μεγάλος μικρός'' Ronnie James Dio, ο οποίος θεωρείται ο άνθρωπος που εισήγαγε το σύμβολο στη σκληρή μουσική την εποχή που ήταν στους Black Sabbath, εξηγεί:

''I doubt very much if I would be the first one who ever did that. That's like saying I invented the wheel, I'm sure someone did that at some other point. I think you'd have to say that I made it fashionable. I used it so much and all the time and it had become my trademark until the Britney Spears audience decided to do it as well. So it kind of lost its meaning with that. But it was…I was in Sabbath at the time. It was symbol that I thought was reflective of what that band was supposed to be all about. It's NOT the devil's sign like we're here with the devil. It's an Italian thing I got from my Grandmother called the "Malocchio". It's to ward off the Evil Eye or to give the Evil Eye, depending on which way you do it. It's just a symbol but it had magical incantations and attitudes to it and I felt it worked very well with Sabbath. So I became very noted for it and then everybody else started to pick up on it and away it went. But I would never say I take credit for being the first to do it. I say because I did it so much that it became the symbol of rock and roll of some kind''

Όπως γίνεται αντιληπτό, άδικα φωνασκούν οι απανταχού παπάδες και ''σχίζουν τα ρούχα τους'' κάθε λογής άσχετοι περί Σατανισμού και πουλήματος των ψυχών στο Διάβολο! Στη μουσική το corna είναι απλά ένα σύμβολο, με μακρύ παρελθόν, που χρησιμοποιήθηκε ακόμη κι από τους Beatles! Μέχρι και σε κάποια σπορ το κάνουν!

Το μεγαλύτερο γέλιο όμως το έριξα με τις αθάνατες φωτογραφίες Μπους και Μπερλουσκόνι να χαιρετούν σχηματίζοντας το εν λόγω σύμβολο, το οποίο ο συμπαθής κατά τ' άλλα Λιακόπουλος ερμήνευσε ως χειρονομία σκοτεινής συνομωσίας και ''σύμβολο'' της Νέας Τάξης Πραγμάτων! Βάλτε ρε παιδιά να ακούσετε το The Blackening (2007) των Machine Head καλύτερα... Σε λίγο θα κουφαθούμε τελείως με αυτά που μας λέτε...

Ο Κύριος μεθ΄υμών,
Δόκιμος

Όποιος θέλει να μάθει περισσότερα για το corna ας δει:

http://www.roadrunnerrecords.com/blabbermouth.net/news.aspx?mode=Article&newsitemID=32936
http://www.ultimate-guitar.com/columns/junkyard/the_devils_horns_a_rock_and_roll_symbol.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Corna
http://lacitybeat.com/cms/story/detail/?id=1216&IssueNum=66