Ξενύχτηδες από κούνια

Η συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών οικογενειών βγαίνει για φαγητό/καφέ κτλ μετά των τέκνων τους γύρω στις 10:30 με 11.
Καρότσια και πιτσιρίκια όλων των ηλικιών πετυχαίνει κανείς άνετα μετά τα μεσάνυχτα σε όλα τα στέκια της χώρας.
Και το ποιό απίθανο; Τα περισσότερα δε νυστάζουν!
Εκπαιδευμένα.
Καλά για τους γονείς γνωστά και χιλιοειπωμένα. Νεάζοντες σαραντοπεντηντάρες/ηδες.
Τώρα που το θυμήθηκα. Ο πληθησμός της χώρας γερνάει αλλά αρνείται να το αποδεχτεί...
Επανέρχομαι. Εκτός από τα γνωστά για τους λόγους υγείας και τα κελαηδονίστικα ''αν κοιμηθώ νωρίς...'', τα μωρά έχω την αίσθηση οτι ίσως λειτουργούν και ως ένα είδος πετ. Κάτι για να ασχολούμαστε όταν είναι πιασμένο το τάβλι και έχουμε βαρεθεί ο ένας τον άλλον. Και μην πει κανείς οτι και τα πιτσιρίκια πρέπει να κοινωνικοποιούνται. Υπάρχει λόγος που δε σερβίρουν μπύρες στους παιδικούς σταθμούς.
Εντάξει οι περισσότεροι δεν έχουν που να αφήσουν τα πιτσιρίκια. Στις μπέιμπι σίτερ που έχουν το θράσσος να ζητάνε λεφτά -άσε που είναι και ανώμαλες- ή στη γιαγιά που κάναμε αμαν να ξεφορτωθούμε;
Οπότε τί μας μένει; Στη τελική καλό είναι να μαθαίνει το παιδί από μικρό για να συνηθίζει και να μην το πειράζει.

Θα πέσει φωτιά να μας κάψει...