Εκδρομή Δόκιμου στο αμαρτωλό Galway, Ιρλανδία

Ειρήνη υμίν εν Χριστώ αδερφοί και άγιοι αναγνώστες του Στύλου, ο Δόκιμος επέστρεψε μετά από μέρες αλλά θα ξαναφύγει πολύ σύντομα σε νέα ιεραποστολή. Το καθήκον βλέπετε...
Λοιπόν, εδώ που τα λέμε, το καθήκον δεν είναι και τόσο άσχημο πράγμα! Με έστειλε Ιρλανδία για πρώτη φορά, όπου παρά τις υποχρεώσεις και το κύρηγμα, πέρασα φίνα!

Η μικρή παραθαλάσσια πόλη Galway (στα Ιρλανδικά Gaillimh) βρίσκεται στα δυτικά της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας, στον κόλπο Galway απέναντι από τα νησιά Αράν. Για να πω την αλήθεια μου, περίμενα να βρω ένα επαρχιακό ψαροχώρι της κακιάς ώρας αλλά αντ΄αυτού συνάντησα μία ταχέως αναπτυσσόμενη πόλη με φοβερή παράδοση και πανέμορφες εικόνες! Η οικιστική έκρηξη των τελευταίων ετών έχει αφήσει τα σημάδια της, συνδυάζοντας την παραδοσιακή αρχιτεκτονική με κτίρια από μέταλο και γυαλί. Αυτό ωστόσο δεν χαλάει καθόλου τον επισκέπτη, αφού η καρδιά της πόλης έχει μείνει ανέγγιχτη και τα νέα κτίσματα έχουν αφομοιωθεί ομαλά στην περιφέρεια του κέντρου.
Γενικές εντυπώσεις άριστες! Γραφικά δρομάκια γεμάτα τουρίστες, γεφυράκια που ενώνουν τους δρόμους της πόλης πάνω από τον ποταμό που την διατρέχει από άκρη σε άκρη, Ιρλανδικές παμπ με βαρελίσια Guinness να ρέει συνεχώς (τελικά είναι αλήθεια ότι με δυο-τρεις δεν χρειάζεσαι φαγητό!), υπέροχες εικόνες από τον ωκεανό στην προβλήτα! Το Galway έχει ένα ευρωπαικό χαρακτήρα που δεν θυμίζει και πολύ Αγγλία, διατηρώντας ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Ιρλανδίας και ένα κοσμοπολίτικο προφίλ. Για να μιλήσουμε και λίγο ιστορικά, αυτό ίσως και να οφείλεται στις εμπορικές συναλλαγές με ευρωπαικές χώρες όπως η Ισπανία από παλιά (15-16ος αιώνας)...
Η πόλη φημίζεται για το πανεπιστήμιό της (ο Δόκιμος το επισκέφθηκε πολλάκις και είναι πραγματικά τεράστιο!), τα πολυάριθμα φεστιβάλ (jazz-folk μουσικής, γραμμάτων-ποίησης, κα), τη σχέση της με τη θάλασσα και να μην ξεχάσουμε, τις διάσημες διθνώς ιπποδρομίες που γίνονται κάθε Ιούλη. Οι Ιρλανδοί είναι πολύ ευγενικοί και ανοιχτόκαρδοι άνθρωποι, οι δε Ιρλανδές πολύ όμορφες γυναίκες! Ειδικά για όσους αρέσκονται στις κοκκινομάλλες! Επειδή όπως καταλαβαίνετε λοιπόν οι πειρασμοί ήταν πολλοί, κατέφυγα στον καθεδρικό του Αγ. Νικολάου
(ψαροπόλη είπαμε, ποιόν περιμένατε να έχει πολιούχο?) για να πάρω δύναμη και μετά βουρ πάλι στους δρόμους για να κατηχήσω τους κατοίκους... Δύσκολο έργο χωρίς τη βοήθεια του Δάσκαλου Στηλίτη αλλά επιφυλασσόμαστε για αποστολή του χρόνου...
Τις στιγμές που το έργο μου γίνοταν δυσκολότερο εξαιτίας της ζέστης και της κόπωσης, κατέφευγα σε γειτονική μπυραρία όπου έπιασα φιλίες με το μπαρμαν, ένα φοβερό τυπά βγαλμένο από τις ταινίες, ο οποίος με τάιζε (βλέπε δίπλα!) και προσπαθούσε να μου μάθει καμιά λέξη στα Ιρλανδικά αλλά εις μάτην! Η μόνη φράση που μου κόλλησε είναι ''Ca bhfuil mo phionta?'', και σημαίνει ''Πού στο καλό είναι το pint μου?!'' Για περιπτώσεις ανάγκης και μόνο... Πέρασα μία βόλτα και από το μοντέρνο μουσείο, όπου με έκπληξη είδα ντοκουμέντα από την επίσκεψη του J.F.Kennedy (ναι, του γνωστού) στην πόλη!

Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν, η μικρή αλλά πλούσια σε εικόνες πόλη του Galway αποτελεί έναν ιδανικό προορισμό για εκείνον που θέλει να γνωρίσει το άλλο πρόσωπο της Ιρλανδίας, μακριά από τα μεγάλα αστικά κέντρα όπως το Δουβλίνο. Κερδίζει τις εντυπώσεις, σφίζοντας από ζωή, και εξαιτίας του μεγέθους της μπορείτε να δείτε τα πάντα σε 2 μέρες! Με μία πρόταση, αποζημιώνει και με το παραπάνω τον χρόνο που θα της αφιερώσει ο ταξιδιώτης!

Σας αφήνω με μία φωτογραφία της Ισπανικής αψίδας του 16ου αιώνα, μέρος των οχυρωματικών έργων της πόλης.
Ευχές σε όλους τους πιστούς για χαρούμενο, με πολύ μουσική, πολλά μπάνια, πολλά παγωτά και κυρίως αναμάρτητο Αύγουστο! Άντε, και μέχρι να ξαναβρεθούμε είθε η χάρη του Κυρίου να κατοικήσει την κεφαλή σας!

Ο Κύριος μεθ΄ υμών,
Δόκιμος.