Ο Στύλος προτείνει ταινίες που είδε και κάνει ένα σχόλιο λίγες μέρες πριν τα Όσκαρ...
1. The Curious Case of Benjamin Button
Με 13 (!) υποψηφιότητες και ''δυνατά χαρτιά'' τους Brad Pitt και Kate Blanchett, πάει να τα σαρώσει όλα λένε οι ειδικοί... Βασισμένη σε μία φανταστική ιστορία του 1922 από το Σ. Φιτζέραλντ, η ταινία αφηγείται το βίο και πολιτεία ενός ανθρώπου που γεννήθηκε ηλικιωμένος και όσο περνάνε τα χρόνια γίνεται νεότερος, με συνδετικό κρίκο μία ιστορία αγάπης. Ο Μπάτον κάνει χίλιες δυο δουλειές, περνάει τις φάσεις του αλλά πάντα αναζητά την πρώτη του αγάπη. Όλα αυτά μάλιστα τα αφηγείται η κόρη της αγαπημένης του μέσα από το ημερολόγιο της ενω η μητέρα της βρίσκεται στο κρεβάτι νοσοκομείου...
Η ταινία δεν είναι κακή, αλλά δεν αξίζει καθόλου το θόρυβο που έχει δημιουργηθεί γύρω από το όνομά της. Ο πρωταγωνιστής Pitt είναι τόσο ανεπαρκής που επισκιάζεται από τη Blanchett, η διάρκεια για τέτοιου είδους ταινία είναι τεράστια και καταντά βαρετή (πάνω από 2.30 ώρες), ενώ σκηνοθετικά δεν έχει να επιδείξει κάτι ιδιαίτερο. Πολύ κακό για το τίποτα δηλαδή, νοικιάστε τη σε dvd καλύτερα, να μπορείτε να πάτε και τουαλέτα...
2. Slumdog Millionaire
Μία ευχάριστη έκπληξη, με πολύ καλές ερμηνείες και εξαιρετικά ενδιαφέρον στόρι. Ακολουθεί με 10 υποψηφιότητες για όσκαρ, και κατά τη γνώμη μας αξίζει περισσότερα από ότι η ''περιέργη περίπτωση του Κου Κουμπή''. Ένας μικρός Ινδός μεγαλώνει ορφανός από γονείς μέσα στη φτώχεια των δρόμων, περιπλανιέται εδώ κι εκεί και η μοίρα τα φέρνει να γίνει παίκτης στην Ινδική έκδοση του ''Ποιός θέλει να γίνει εκατομμυριούχος?'' Λίγο πρίν την τελική ερώτηση, τον συλαμβάνουν με την υποψία ότι κλέβει στο παιχνίδι και ενω τον ανακρίνουν, εκείνος μας διηγείται τα βιώματα που τον έκαναν να γνωρίζει τις απαντήσεις. Πολύ ρεαλιστικές εικόνες της εξωτικής Ινδίας, προσπάθεια ανάλυσης των ανθρώπινων χαρακτήρων από το σκηνοθέτη, μία ερμηνεία-αποκάλυψη από την πρωτοεμφανιζόμενη Freida Pinto, καθώς και ένα καλογραμμένο σενάριο, συνθέτουν τη ''feel-good'' θα λέγαμε ταινία της χρονιάς. Λίγο μελό το τέλος, αφού κι εδώ έχει λαβ στόρι, αλλά μην τα θέλουμε κι όλα δικά μας...
3. The Dark Night
Για πολλούς η καλύτερη Batman ταινία που έγινε ποτέ (άσχετα αν κάθε φορά λένε τα ίδια), ήρθε και έβαλε νέα όρια στις παραγωγές αυτού του είδους. Η ταινία, η οποία έχει 8 υποψηφιότητες, κινείται σε γνωστές πανω-κατω φόρμες σεναριακά: ο Μπατμαν, συμμαχεί με τον Αστυνομικό διευθυντή της πόλης και ένα φιλόδοξο εισαγγελέα, για να μπορέσει να αντιμετωπίσει το κύμα τρόμου που έχει επιβάλλει ο Τζόκερ στην πόλη. Καθώς οι μάχες δίνουν και παίρνουν, στην υπόθεση περιπλέκεται -κλασικά - και γυναίκα, η οποία - κλασικά - είναι η πρώην του Μπάτμαν και -κλασικά - δεν τον έχει ξεπεράσει...
Φοβερά εφέ, high-tech, σκηνές που κόβουν την ανάσα και χορταστική δράση. Μπορεί ερμηνευτικά ο σκοτεινός ιππότης της Γκόθαμ Σίτυ Christian Bale να είναι από καλός εως αδιάφορος, αλλά ο Τζόκερ Heath Ledger δίνει πραγματικά ρέστα! Και όταν ο κακός της υπόθεσης όχι μόνο δε γίνεται καρικατούρα αλλά κλέβει την παράσταση, τότε νομίζουμε ότι ο κος σκηνοθέτης έχει κάτι καλό στα χέρια του...
4. The Reader
Ή αλλιώς μία Kate Winslet για φίλημα, σε μία ιστορία βασισμένη σε βιβλίο του Schlink, που έχει 5 υποψηφιότητες για όσκαρ. Ακόμα μία ταινία για τα βάσανα που πέρασαν οι Εβραίοι μέσα από το φίλτρο μίας ιστορίας αγάπης. Με φόντο τη Γερμανία του Χίτλερ, λυκειόπαιδο (Ralph Fiennes) γνωρίζει τον έρωτα από μεγαλύτερη γυναίκα (Kate Winslet) και μένει σημαδεμένο για όλη την υπόλοιπη ζωή του. Μετά την ερωτική πράξη, η 30αρα Χάνα βάζει τον πισιρικά Μάικλ να της διαβάζει Όμηρο και λοιπά αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας καθώς η ίδια δεν ξέρει να διαβάζει και να γράφει αλλά ντρέπεται να το πει. Στη συνέχεια ο νεαρός, όντας φοιτητής νομικής, την ξαναβλέπει στο εδώλιο να καταδικάζεται για ναζισμό, και φτιάχνει για χάρη της κασέτες ήχου με τον ίδιο να απαγγέλει, τις οποίες στέλνει στη φυλακή. Όμορφες σκηνές, πολύ δυνατές ερμηνείες με προεξέχουσα φυσικά την αγγλίδα ηθοποιό (τέτοιοι ρόλοι είναι βούτυρο στο ψωμί της), ερωτισμός και -υπέρμετρος σε σημεία- συναισθηματισμός που ηλεκτρίζει την ατμόσφαιρα, μία σκηνοθετικά πολύ καλή ταινία η οποία δεν απευθύνεται μόνο σε ρομαντικούς...
5. Doubt
Πολύ καλή ταινία εποχής που πραγματεύεται τη σχέση κοινωνίας-θρησκείας-εκπαίδευσης μέσα από τις ερμηνείες των φοβερών και τρομερών Meryl Streep και Philip Seymour Hoffman, και έχει επίσης 5 υποψηφιότητες για Όσκαρ. Απλό, λιτό και περιεκτικό σενάριο: Δεκαετία 60, Μπρονξ. Μία καλόγρια-διευθύντρια που έχει επιβάλει σιδηρά πειθαρχία στο σχολείο της, έρχεται αντιμέτωπη με τον ιερέα της ενορίας της περιοχής. Με τη υποψία ότι ο ιερέας έχει κακοποιήσει ένα μαύρο μαθητή, η καλόγρια παίρνει την κατάσταση στα χέρια της αντί να ακολουθήσει το πρωτόκολλο και ανάμεσά τους ξεσπά ένας πόλεμος νεύρων και εξουσίας. Οι ατάκες είναι θανατηφόρες, με τη Streep όπως πάντα απολαυστικότατη (ωσαν το παλιό κρασί, όσο μεγαλώνει γίνεται καλύτερη), και η ταινία γίνεται μία σπουδή μίας κοινωνίας που αλλάζει και μίας θρησκείας που προσπαθεί να προσαρμοστεί και να βρει τη θέση της σε ένα νέο κόσμο όπου αλλάζουν οι παραδοσιακές δομές και οι αξίες αμφισβητούνται... Μην τη χάσετε!
6. The Wrestler
H επιστροφή του Μίκυ Ρουρκ! Σκηνοθετημένη από τον Ντάρεν Αρονόφσκι (Πι, Ρέκβιεμ για ένα Όνειρο, Η Πηγή), έχει προταθεί για 2 όσκαρ. Πρόκειται για ένα δράμα που επικεντρώνεται στη ζωή ενός παλιού θρύλου της επαγγελματικής πάλης, ονόματι Ram (Mickey Rourke), και την προσπάθεια που κάνει να αποκτήσει μία φυσιολογική ζωή. Τα οικονομικά του πάνε κατά διαόλου, χωρισμένος, με μία κόρη που τον μισεί, τα ρίχνει σε μία χορεύτρια καμπαρέ (Marisa Tomei) η οποία τον φτύνει, όλα δείχνουν ότι δεν μπορεί να ενταχθεί στην κοινωνία. Αποφασίζει λοιπόν να δώσει έναν επετειακό αγώνα πάλης... Πολύ δυνατή ταινία, με ένα Ρουρκ-αποκάλυψη (άσχετα αν είναι αγνώριστος και δεν μπορεί να μιλήσει από τις πλαστικές-καταχρήσεις) και εξίσου αποκαλυπτικές ερμηνείες (ειδικά της Marisa ;), σκηνοθετικά άρτια, που δίνει βάση όχι στο ξύλο που πέφτει στην αρένα αλλά στον ψυχισμό των χαρακτήρων και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Ο Στύλος συνιστά ανεπιφύλακτα!
4 σχόλια:
νουμερο εξι αβλεπη
ο μπαντ πιτ αηδιας που θελει καιοσκαρ τι κανει στην ταινια δηλαδη
ela mwre, asxoleisai me ton anyparkto twra...poios Pitt, autos pethane meta to 'Snatch'..
Ο Μπάτον είναι επίτηδες τόσο μεγάλο, για να γερνάει ο θεατής την ώρα που το βλέπει και μεγαλώνει η αντίθεση. Ξέρεις τι πάει να πει να μπαίνεις ξυρισμένος και να βγαίνεις παπάς;
Cybergoulion pali epiases tous anthrwpous tou Kyriou sto stoma su? ts ts ts, ti tha ginei mazi su...
ps: Kala k esy me ton Button ta'xeis?! swsti i optiki tu thematos, den toxa skeftei etsi ;)
Δημοσίευση σχολίου