Μη κρατικά-ιδιωτικά...

Πολύ κουβέντα για μη κρατικά – ιδιωτικά πανεπιστήμια γίνεται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Μετά και τις τελευταίες εξελίξεις στην Ε.Ε. δεν φαίνεται να το γλιτώνουμε αυτό το καινούργιο φρούτο. Με την συνήθη ταχύτητα που κινούνται γενικά ιδιωτικός και δημόσιος τομέας στην Ελλάδα δεν βλέπω άμεσα κανένα κοινωνικό σεισμό στην Ελλάδα ακόμα και αν το αρ. 16 Σ. αλλάξει αύριο. Ας μην ξεγελιόμαστε από τους ενθουσιώδεις λόγους. Κατά κάποιον τρόπο ιδιωτικά πανεπιστήμια λειτουργούν εδώ και κάμποσα χρόνια – όλοι ξέρουμε ότι οι καλύτερες σχολές λογιστικής είναι ιδιωτικές όπως και ότι αρκετές ειδικότητες ιδίως τεχνικού περιεχομένου μέχρι προσφάτως προσφέρονταν αποκλειστικά από τέτοιου είδους «επιχειρήσεις»(γραφίστες κτλ). Όσον αφορά τώρα τις περιζήτητες πανεπιστημιακές σχολές θα πρέπει να σκεφτούμε γιατί είναι περιζήτητες. Είναι στην πλειοψηφία τους γιατί εξασφαλίζουν επαγγελματική αποκατάσταση ή -για να το πούμε διαφορετικά- οι εργοδότες προτιμούν τους απόφοιτους τους. Μια ιδιωτική, νέα σχολή που ξεκινάει τη στελέχωση της από το μηδέν σε όλα τα επίπεδα ( από γραμματείς μέχρι καθηγητές) θα πρέπει να διαθέσει αρκετά αλλά πρώτα απ’όλα χρόνο μέχρι να πραγματοποιηθεί η μεταστροφή ικανού αριθμού εργοδοτών στους δικούς της αποφοίτους.
Η αλλαγή έτσι στον τρόπο αντιμετώπισης των δημοσίων πανεπιστημίων από την κοινή γνώμη δεν θα συμβεί άμεσα αλλά μετά από αρκετά χρόνια. Επειδή όμως και αυτό ίσως κάποτε συμβεί, αν συμπέσει και με την κατακόρυφη άνοδο του βιωτικού επιπέδου του μέσου Έλληνα τότε μόνο δεν θα έχουμε κοινωνικές εντάσεις. Άλλωστε αυτή δεν είναι και η πολυπόθητη «σύγκληση» και σ'αυτήν δεν σκοπεύει έμμεσα και η ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων; Μακάρι να ζούμε να τα δούμε στην πράξη…
Όσο για το «μη κερδοσκοπικά», ωραία ακούγεται αλλά τι σημαίνει; Aυτή την απάντηση προσπαθούν να δώσουν αρκετό καιρό τώρα δικαστήρια που ασχολούνται με το ίδρυμα Ωνάση αφού καθένας δίνει και τη δική του ερμηνεία.
Σε μια εταιρεία- κερδοσκοπική- ένα ποσοστό των κερδών εναποθέτεται στα κάθε είδους αποθεματικά που θα τις εξασφαλίσουν μια συνέχεια και το υπόλοιπο διατίθεται στους μετόχους ως μέρισμα. Εάν λοιπόν η συγκεκριμένη εταιρία γίνει «μη κερδοσκοπική» το μέρισμα θα προσαρτηθεί στα αποθεματικά. Όμως στην ουσία κέρδος σημαίνει τσέπωμα και για να μην κοροϊδευόμαστε χωρίς τσέπωμα από τους μετόχους-ιδιοκτήτες επιχείρηση γιοκ! Οπότε ποιος θα εμποδίσει την καθιέρωση διανομής κερδών με τη μορφή όμως της «αύξησης» και του «μπόνους» στους μάνατζερ, τους διοικητές και τους κάθε εμπλεκομένους με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Όμως το «μη κερδοσκοπικά» ακούγεται ωραία στο αριστερό κοινό και θα το κατευνάσει, άλλωστε προτιμήθηκε το «μη κρατικά» από το ξεκάθαρο «ιδιωτικά». Η κατάσταση είναι για γέλια. Αν όμως θέλαμε το Σύνταγμα να διαβάζεται ευχάριστα θα ψηφίζαμε τον Νταν Μπράουν και όχι τον Προκόπη.